Alþýðublaðið - 17.11.1977, Blaðsíða 4

4
Fimmtudagur 17. nóvember 1977 Slaaiö '
Útgefandi: Alþýöuflokkurinn. " ~ ' " -----‘i
Rekstur: Reykjaprent hf. Ritstjóri og ábyrgöarmaöur: Árni Gunnarsson.
Aðsetur ritstjórnar er i Siðumúla 11, simi 81866. Auglýsingadeild, Alþýðuhúsinu Hverfisgötu 10 — simi
14906. Áskriftarsimi 14900. Prentun: Blaðaprent h.f. Askriftarverð 1500 krónur á mánuði og 80 krónúr I
lausasölu. .. ---
Sundrungarstarf
Þjóðviljamanna
Alþýðublaðið hefur
vakið athygli á þeirri
andverkalýðssinnuðu iðju
Þjóðviljans, að bera þær
óskir fram í tima og
ótíma að Alþýðuflokkur-
inn hverfi af sjónar-
sviðinu. Þetta eru enn
óskiljanlegri og fárán-
legri vinnubrögð, þegar
þess er gætt, að Þjóð-
viljinn hefur áður reynt
að hvetja alla verkalýðs-
sinna til samstöðu.
Þjóðviljinn hefur gert
mikið úr því, að Alþýðu-
flokksmenn hafi í próf-
kjöri um síðustu helgi
hafnað eina frambjóð-
andanum, sem á rætur að
rekja til verkalýðs-
hreyf ingarinnar. Hann
gleymir hins vegar að
minnast á það, að kjöri
náði ung kona, sem
starfað hefur og starfar í
verkalýðshreyf ingunni.
Það má einnig benda
Þjóðviljanum á ummæli
Björns Jónssonar, for-
seta Alþýðusambands
(slands, um Benedikt
Gröndal, formann
Alþýðuf lokksins, er hann
viðhafði í sérstöku próf-
kjörsblaði. Þar segir
Björn meðal annars, að
hinn nýi formaður
flokksins hafi þegar í
upphafi haft forystu um
að breikka og styrkja
f lokksf orystuna með
auknum tengslum við
verkalýðshreyfinguna og
yngri kynslóðina í
f lokknum.
Björn getur þess, að
innra starf flokksins hafi
tekið stakkaskiptum og
samvinna við verkalýðs-
samtökin, sem hafi verið
vanrækt, hafi orðið
nánari og betri en um
langan aldur. Flestir
munu teysta betur orðum
forseta Alþýðusambands
Islands í þessum efnum
enorðaskaki Þjóðviljans.
Það væri heldur ekki úr
vegi að menn kynntu sér
framboðslista Alþýðu-
bandalagsins, sem jáegar
hafa séð dagsins Ijós, og
könnuðu hve margir
frambjóðenda Alþýðu-
bandalagsins í efstu
sætum, eru rótfastir í
verkalýðshreyf ingunni.
Vart myndi það vekja
mikla undrun þótt í Ijós
kæmi, að þar væru fleiri
atvinnupólitíkusar en
fulltrúar verkalýðshreyf-
ingarinnar.
Þetta nöldur og þessi
sundrungariðja Þjóðvilj-
ans er vatn á myliu and-
stæðinga verkalýðshreyf-
ingarinnar. I stað þess að
stuðla að auknu og betra
samstarfi þeirra afla í
þjóðfélaginu, pólitískra
og faglegra, sem bera
hag verkalýðshreyfing-
arinnar og launþega al-
menntfyrir brjósti, rekur
Þjóðviljinn fleyg í raðir
þeirra.
Væntanlega verður
þetta sundrungarstarf
hugmyndaf ræðinga
Alþýðubandalagsins
stöðvað. Þá fá kannski
raddir hinna raunveru-
legu fulltrúa verkalýðs-
hreyf ingarinnar innan
Alþýðubandalagsins að
heyrast. Lítið hefur orðið
vart við skrif þeirra á
síðum Þjóðviljans; anda-
gift hugmyndafræðing-
anna tröllríður þar
húsum. Þar deila þeir um
hvort Alþýðubandalagið
eigi fremur að halla sér
að Sovétríkjunum eða
Evrópukommúnismanum.
Tilgangur verkalýðs-
baráttunnar týndist í kóf i
hugmyndaf ræðilegra
deilna. Alþýðubandalagið
þolir ekki annan verka-
lýðsflokk við hlið sér,
flokk, sem stendur á
traustum grunni hins
lýðræðislega sósíalisma,
jaf naðarstef nunni.
Alþýðubandalagið þolir
ekki þá breytingu, sem
hefur orðið á Alþýðu-
flokknum og eindreginn
vilja hans til að efla og
styrkja launþega-
hreyf inguna í landinu. En
Alþýðubandalagið ætti að
gera sér það Ijóst, að með
sundrungarstarf inu á
pólitíska sviðinu, veikir
það hina faglegu baráttu
verkalýðsins.
—AG
UR VMSUIWI ÁTTUIM
Jakobsharmur
og Alberts
Þríðjudaginn 15. þ.m. skrifar
Jakob V. Hafstein lögfræðingur
grein I VIsi, þar sem hann tekur
upp hanskann fyrir vin sinn
Albert Guömundsson.
Telur Jakob að ráðist hafi
verið að Albert með lúalegum
og ósæmilegum hætti, og þykir
hart að þar sé á ferðinni hans
eigið málgagn, sem vonlegt er.
Beinir hann skeytum sinum
þess vegna að VIsi.
Nú er það ekki nema mann-
legt og sjálfsagt að taka svari
vinar sins að vissu marki, og
verður ekki ráðist á Jakob fyrir
þær sakir. Aftur á móti verður
Jakob að játa það, að það er
ekki nema eðlilegt og nauðsyn-
legt, að menn sem gera sjálfa
sig út sem landsfeöur, séu undir
smásjá þegnanna, sem vonandi
láta ekki bjóða sér allt, ef út I
það er farið.
Þvi skyldi ég halda mér
saman, ef ég er óánægður með
þann sem ég kaus yf ir hausinn á
mér, og finnst hann ekki standa
I því stykki sem hann hafði áður
lofað?
Þegar þannig lagað gerist
verð ég reiður og skamma
viðkomandi þeim skömmum
sem mér finnst hann eiga skilið,
og skilji hann það ekki heldur,
verð ég enn reiðari og skrúfa þá
skammirnareftilvillenn fastar
saman.
Ég er ansi hræddur um, aö
það sé akkúrat þetta sem gerst
hefur. Eöa finnst Jakobi það
ekki segja vissa sögu, að það
skuli einmitt vera Vlsismenn
sem gengiðhafa fastast fram i
róginum um Albert?
Mér finnst það segja mjög
augljósan og einfaldan sannleik
og ég er viss um að Jakobi V.
Hafstein finnst það llka. Samt
sem áður skal ég játa það, að
það er miskunnarlegt að reyna
að koma vini sinum tilhuggunar
áþennanhátt, þóaðlþessu máli
eins og sumum öðrum, séu
varnavopnin ekki hafin hátt frá
fósturjörðinni.
Jakob V. Hafstein bendir á i
fyrsta lagi: Ef dagblaðið Visir
hyggst vilja stuðla að velgengni
Sjálfstæðisflokksins sem ég
vona fastlega að blaðið vilji, og
fylgja hinni raunverulegu
stefnu og lifsskoðun okkar sjálf-
stæðismanna, þá skora ég á rit-
stjórann að „LOKA” sem allra
fyrst fyrir rógskrif þau um Al-
bert Guðmundsson alþm., sem
að undanförnu hafa svert siður
blaðsins.
Svo mörg eru þau orð. Ég get
ekki betur séð en aö Vlsir hafi
alltaf viljað stuðla að velgengni
Sjálfstæðisflokksins. 1 gegnum
árin hefur það verið á allra
vitorði og ekkert leyndarmál, að
þaö eru sjálfstæðismenn sem
mestan parteiga i Visi og stýra
honum. Og þess vegna kom
rógurinn svona sterkur I Vlsi.Út
úr þessu les égvissa sögu, og
þaö er ég alveg sannfærður um
að Jakob V. Hafstein gerir llka,
þótt hann ef til vill játi það ekki.
I ööru lagi segir Jakob:
Sannleikurinn ersá aðenginnaf
forystumönnum Sjálfstæðis-
flokksins hefur á undanförnum
stjórnarárum verið jafn trúr,
heill og staðfastur um grund-
vallarstefnu flokksins og lifs-
SANN
mestu fylgi og trausti að fagna i
röðum sjálfstæðismanna hér i;
borginni og viðar.
Allt frá „sandkorni” blaðsins,
mindasiðum þess, Svarthöfða
Jakob V. Hafstein lögfræðingur svarar gagnrýninni
á Albert Guðmundsson og segir m.a. að það sýni og
sanni kjark þessa mikla dugnaðarmanns, að hann
hafi ekki farið dult með andstöðu sína gegn stefnu
ríkisstjórnarinnar i efnahagsmálum og sú stað-
reynd skipi honum sérstakan og sterkan sess í röð-
um forystumanna Sjálfstæðisflokksins.
í þessu blaði, dagblaðinu Visi
afa að undanförnu birst hin ótrú-
;gustu ummæli um einn litrik-
sta og ötulasta forystumanna,
jálfstæðisflokksins, Albert Guð-
nundsson, alingismann og
or ga rs t jórn ar m en n. Þann
nann, sem tvimælalaust á hvað
(sem sterkur grunur leikur á um
að sé ekki hinn „sanni Svart-
höfði”) lesendabréfum og upp i
myndskreyttar áróðursgreinar
blaðsins, hefur verið reynt að lit-
ilsvirða og rægja Albert Guð-
mundsson, alþm. á mjög lúalegan
og ósæmilcgan hátt. Minna mátti
skoöun og einmitt Albert
Guðmundsson. Auk þess höfum
viö vitað að áhrifa og vinsælda
Alberts Guðmundssonar hefur
gætt langt Ut fyrir flokksrað-
irnar.
Þannig er nú það allt saman.
Sé hér átt viö trúmennsku,
heilindi og staðfestu Alberts I
Armannsfellshringdansinum,
þá er auðvitaö engu við þetta aö
bæta. Menn bera auðvitað
sjálfum sér vitni og hafa alltaf
gert. Og hvað liður vinsældum
Alberts Ut fyrir flokksraðirnar,
þá er það vitað mál að Albert er
umfram allt I fyrirsvari fyrir
kaupmannastéttina, sem hefur
eins og allir vita takmarkað
heiðarleika orð á sér, hvernig
sem á þvl stendur, og það dylst
engum að það eru viðar kaup-
menn en i Sjálfstæðisflokknum.
Þess vegna hefur Albert áunnið
sérgálgavinsældirhjá einum og
einum utan Sjálfstæðisflokks-
ins.
í þriðja lagi: Albert
Guðmunsson alþm. hefur alls
ekki farið dult með það að hann
styddi ekki stefnu núverandi
rikisstjórnar i efnahagsmálum,
o.s.frv.
Þetta sýnir bara að það er
engin tilviljun, að öll rógburðar-
súpan birtist i Vísi, en eitthvaö
minna I öðrum blöðum.
I sambandi við lið fjögur, þá
getur það vel verið að þeir vin-
imir Jakob V. og Albert G. hafi
rætt þetta mál fyrir tveimur
mánuðum. Ég sé bara ekki að
það breyti nokkru. Og mér
finnst það ekki lagfæra æði-
bunuganginn neitt að tveir
menn eru um hann en ekki einn.
Og hvers vegna I ósköpunum
fékk Jakob V. Hafstein dcki vin
sinn ofan af þessum áformum
strax þá? Er honum kannski
ekki eins leitt og hann lætur?
í fimmta og siðasta lagi segir
Jakob V. Hafstein: í vitund
þúsunda sjálfstæðismanna er
Albert Guðmundssonalþm. einn
hinn allra sannasti sjálfstæðis-
maður sem við eigum völ á að
velja og styðja tilaukins frama
og valda I forystusveit flokks-
ins. Við höfum reynslu fyrir þvl
að hann lætur aldrei hags-
muni flokksins okkar vikja fyrir
persónulegum ávinningio.s.frv.
Eitthvað virðast menn ósam-
mála um það innan Sjálfstæðis-
flokksins að Albert sé þar
snjallastur, eins og Jakob hlýtur
að hafa áttað sig á, af róg-
skrifunum um hann I hans eigin
málgagni, Visi. Aftur á móti
finnst mér aö Albert geti vel
verið þeirra snjallastur. Og
hvað þvi' viðvlkur að hann láti
ekki hagsmuni flokksins vlkja
fyrir persónulegum ávinningi,
þá get ég ekki séö að Albert sé I
veraldlegum efnum á þvi
nástrái, að hann þurfi nokkuð á
persónulegum „ávinningi” að
halda i bili. Og hvað baráttu-
visuna i lok greinarinnar
varðar, þá er hún ekki einungis
grátkonuleg (eins og reyndar
greinin öll hjá Jakobi) og flöt,
heldur einnig slælega ort, og
trúi ég að heiður skáldsins verði
þeim mun lengur uppi, sem
vlsunnar er sjaldnar minnst. En
til ýmislegs er jú gripið ,,i nátt-
myrkri við nöturlega llðan”.
Eins og annað skáld orðaði það.
Að endingu þetta: Albert er
enginn greiði gerður með þvi að
persónulegir vinir hans hasist
fram og grátiyfir honum i blöð-
in. Það hefur sjálfsagt verið vel
meint, en aðferöin er bara röng,
— þvi miöur.
ö B