Alþýðublaðið - 24.01.1978, Blaðsíða 6

6
Þriöjudagur 24. janúar 1978.
Glæsileg afmælishátíd Kvenfé-
lags Alþýduflokksins f Reykjavík
Kvenfélag Alþýðu-
flokksins I Reykjavík
minntist40 ára afmælis
sins með glæsilegri og
fjölmennri samkomu i
Hótel Esju á föstudags-
kvöld. Þar var hvert
sæti skipað, og þangað
komu fulltrúar viða að
af landinu.
Rakin var saga
félagsins, ávörp flutt
og mikið sungið. Varð
af þessu góð skemmtun
og fróðleg samkoma.
Félaginu bárust heilla-
óskir og gjafir og aldr-
aðar baráttukonur
voru heiðraðar.
Nánar verður sagt
frá afmælishófinu
siðar, en hér eru birt
tvö ávörp, sem flutt
voru: ávarp Kristinar
Guðmundsdóttur, for-
manns félagsins, og
ávarp Ásthildar ólafs-
dóttur, formanns
Kvenfélags Alþýðu-
flokksins i Hafnarfirði.
Ásthildur Ólafsdóttir, formadur Kvenfélags Alþýöuflokksins í Hafnarfiröi:
hvort það sé ekki brot á öllum
jafnréttislögum að þau séu til.
Það er sjaldnar minnzt á alla
karlaklúbbana og karlafélögin og
þeirra rétt til að lifa. Það er
nefnilega þar sem annars staðar,
að ekki er sama Jón og Séra Jón.
Ég er sjálf ein þeirra, sem ekki
er neitt yfir mig hrifin af hvorki
kvenfélögum né karlafélögum.
Ég hefi oft rætt um að það sé bæði
úrelt og fjarri hugsunarhætti nú-
timans að hafa sérfélög með tilliti
til kynferðis manna.
Mér finnst að menn eigi að
skipa sér i félög eftir áhugamál-
um og málefnum, en ekki eftir þvi
hvort menn eru karlar eða konur.
Ég get engan veginn skilið að
konur og karlar skuli ekki vinna
saman að áhugamálum sinum,
t.d. i ýmsum mannúðar- og góð-
gerðarfélögum.
Og hvað með pólitisku félögin?
Eigum við að stia þar i sundur
kynjum, eigum við að fylkja unga
fólkinu sér og gamla fólkinu sér?
Við skyldum þó aldrei öll vera i
sama bátnum, þegar allt kemur
til alls?
Félagshreyfingar og þjóðfélög,
mannleg hugsun og lifnaðarhætt-
ir, allt er þetta breytingum háð og
þróast og þroskast vonandi frá
einu timabili til annars.
Og ég held að enn eigi bæði
kvenfélög Alþfl. og félög ungra
jafnaðarmanna allverulegan til-
verurétt.
Við erum ekki tilbúnar að
ganga á jafnréttisgrundvelli i al-
gert samfélag með körlunum og
hasla okkur þar völl með sama
öryggi og málgleði og þeir. Ekki
ennþá!! En sá timi kemur og von-
andi fyrr en seinna.
Alþýðuflokkskonur hafa ýmist
verið fáar eða engar i bæjar-
stjórnum og á Alþingi, i flokks-
stjórnum eða mikilvægum nefnd-
um. 1 Hafnarfirði hefur t.d. að-
eins ein kona setið i bæjarstjórn I
4 ár samfleytt, og áttum við þó 5
menn i bæjarstjórn i yfir 20 ár —
og nú i nokkra mánuði höfum við
áttkonu fyrir bæjarfulltrúa af þvi
aö örlögin höguðu svo til að tveir
bæjarfulltrúar okkar fluttu burt
úr bænum.
En konurnar i kvenfélögum
flokksins hafa stutt flokkinn
dyggilega á liðnum árum. Þær
hafa safnað peningum, sem runn-
ið hafa i flokksstarfið. Þær hafa
viða verið undirstaðan i flokks-
starfinu. Og þær hafa kannski oft-
ar en menn grunar verið drjúgar i
persónulegum áróðri og árang-
ursrikari málflytjendur Alþýðufl.
og jafnaðarstefnunnar, en þeir
sem hærra hafa haft á málaþing-
um og mannafundum. En á fund-
um okkar hefur skort pólitiska
umræðu og almennari þátttöku I
umræðum um þjóðfélagsmál.
A þessu þarf að verða gagnger
breyting, ef við viljum að mark
verði tekið á okkur og við höfum
einhver áhrif.
En ég vil taka það skýrt fram
að enda þótt ég telji að við i fram-
tiðinni eigum öll að starfa saman
i einu félagi, vinna öll saman að
áhugamálum okkar á grundvelli
jafnréttis og jafnaðar, þá þýðir
það ekki það, að ég vilji hverfa til
karlmannasamfélagsins og
karlafélaganna eins og þau eru i
dag. Nei, við konurnar höfum þar
hlutverki að sinna og verk að
vinna. Viö þurfum að gera karla-
samfélagið manneskjulegra og
betra, karlafélagið hlýrra og við-
felldnara. Okkur konum er stund-
uð hrósað fyrir ástúð, bliölyndi
umburðarlyndi og umhyggju.
Eiginleikar sem eru taldir góðir
heima fyrir, en ekki ef maður ætl-
ar að komast áfram i þjóðfélag-
inu. En þessa eiginleika þurfum
við að flytja með okkur inn i sam-
félagið, inn i bæjarstjórnir og inn
á Alþingi. Við þurfum að skafa
skrápinn af karlmönnunum,
hörkuna og miskunnarleysið, sem
stundum hafa af misskilningi orð-
ið einkennismerki karlmennsk-
unnar.
Þá verður lifið fegurra og
mannheimur betri. Kvenfélagið
okkar var stofnað fyrir 40 árum. I
kjölfar þeirra stofnunar sigraði
Alþýðuflokkurinn i mjög tvísýn-
um bæjarstjórnarkosningum hér
i Hafnarf. eftir að hafa tapað fyrir
Sjálfstæðisflokknum i alþingis-
kosningum - nokkrum mánuðum
áður.
Og þannig þurfum viö að vinna
nú, bæði hér og annars staðar. Við
eigum og þurfum alls staðar að
vera i sókn. Framundan eru bæði
sveitarstjórna- og alþingiskosn-
ingar. Sóknin til nýrra sigra er
hafin og enginn má liggja á liði
sinu.
Agætu kvenfélagskonur. Sýnið
mér ofurlitla þolinmæöi enn, þvi
að nú er tekið að siga á seinni
hlutann á þvi, sem ég ætla að
segja hér i kvöld.
Ég er hér með ofurlitla gjöf til
ykkar frá Kvenfélagi Alþfl. i
Hafnarfirði. Þetta er fundarham-
ar sem Sveinn ólafsson mynd-
skeri hefur smiðað. Og eins og
klukkan frá ykkur er táknræn
okkur Alþfl. konum i Hafnarfirði,
þá vona ég að einnig geti þessi
fundarhamar talað til ykkar
táknmáli sinu.
Höfuð hans er mótað af al-
heimsmerki jafnaðarmanna
hendinni og rósinni. Það minnir á
takmark og hlutverk jafnaðar-
stefnunnar og tilganginn með
starfi okkar.
Og með fundarhamrinum skal
halda uppi stjórn og reglu á fund-
um og mannþingum, gæta þess að
réttur hvers og eins fundarmanns
sé i heiðri hafður.
Ég vil nú biðja formanninn
ykkar — hana Kristinu okkar —
að koma hingað til min og veita
þessari gjöf viðtöku ásamt heilla-
óskum og baráttukveðjum frá
okkur konunum i Kvenfélagi
Alþfl. i Hafnarfirði.
Og áður en ég sleppi henni
Kristinu héðan frá mér vil ég
minna á það sem sagt var forð-
um, að lengi getur maður á sig
blómum bætt. Þess vegna Kristin
vil ég afhenda þér þennan blóm-
vönd til félagsins ásamt afmælis-
óskum og árnaðaróskum frá
Sambandi Alþýðuflokkskvenna
en stofnun þeirra samtaka er að
mestu leyti þitt verk að öllum
öðrum ólöstuðum, án þin væri
Samband Alþfl.kv. sennilega ekki
enn stofnaö. Og I þeim samtökum
eruð þið stór og mikilvægur þátt-
ur, sterkur þáttur I þvi órjúfandi
bandi vináttu og hugsjóna sem
tengir okkur saman Alþýðu-
flokkskonur um land allt. Megi
gifta og gróska fylgja ykkur og
starfi ykkar um alla framtið.
Ég flyt ykkur öllum hjartanleg-
ar þakkir fyrir ánægjulegar sam-
verustundir og samvinnu bæði
fyrr og siðar, ásamt innilegum
hamingjuóskum frá Kvenfélagi
Alþýðuflokksins i Hafnarfirði.
Við Alþýðuflokkskonurnar i
Hafnarfirði hyllum ykkur i dag
fyrir 40 ára starf fyrir jafnaðar-
stefnuna og Alþýðuflokkinn.
Jafnframt heitum við á ykkur að
herða enn sóknina og sigurvilj-
ann, þvi aö enn erum við skammt
á veg komnar á leiðinni til fyrir-
myndar þjóðfélagsins.
Máltækið segir að allt sé fertug-
um fært og við Alþýöuflokksfélög-
in bæði i Hafnarfirði og Reykja-
vik skulum sýna og sanna i náinni
framtið sannleiksgildi þessara
orða.
Þá vil ég nota tækifærið til þess
að þakka ykkur bæði hamingju-
óskir og ágæta gjöf, sem formað-
ur ykkar Kristin Guðmundsdóttir
færði okkur kvenfélagskonunum i
Hafnarfirði þegar við áttum 40
ára afmæli hinn 18. nóv. sl.
Gjöfin ykkar, ein forláta
klukka, prýðir nú einn vegginn i
félagsheimili okkar i Alþýðuhús-
inu i Hafnarfirði.
En þessi klukka er ekki aðeins
augnagaman og stofuprýði. Hún
hefur bæði i minum huga og
margra annarra félagskvenna
margvislega og fjölþætta merk-
ingu. Hún segir okkur hvaö tim-
anum liður, hvað klukkan er
hverju sinni, minnir okkur á að
timinn biður ekki eftir okkur og
þess vegna verðum við að nota
vel hverja stund og þau tækifæri
sem hún býöur upp á. Klukkan
minnir okkur lika á það hversu
nauðsynlegt er að fylgjast meö
timanum og á það, að aldrei má
slaka á, heldur sækja fram i tim-
ans rás, jafnt og þétt.
Ef klukkan hikar eða stanzar,
þá bregst hún hlutverki sinu, þá
verður hún á eftir timanum. Það
sama á við um okkur. Viö megum
hvorki hika né stanza, ef viö vilj-
um vera trúar hlutverki okkar, ef
við viljum ekki verða á eftir tim-
anum, eftirbátar annarra.
Og eins og timinn sem klukkan
er tákn fyrir er eilifur, eins skal
samhugur okkar og ykkar, sam-
vinna og samverustundir engan
endi taka. Þaö er stundum rætt og
ritað um það nú á þessum jafn-
réttistimum, hvort kvenfélög eigi
yfirleitt nokkurn rétt á sér og
„Við þurfum að gera
karla samfélagið
manneskjulegra"