Alþýðublaðið - 01.02.1978, Blaðsíða 4

4
Miðvikudagur 1. febrúar 1978 .
alþýöU'
blaðió
Útgefandi: Alþýftuflokkurinn.
Rekstur: Reykjaprent h.f. Ritstjóri og ábyrgöarmaöur: Arni Gunnarsson. Fréttastjóri: Einar Sigurös-
son. Aösetur ritstjórnar er I Siöumúla 11, simi 81866. Kvöldsimi fréttavaktar: 81976. Auglýsingadeild,
Alþýöuhúsinu Hverfisgötu 10 —simi 14906. Askriftar- og kvartanasimi: 14900. Prentun: Blaöaprent h.f.
Askriftaverö lSOOkrónur á mánuöi og 80krónur Ilausasöiu.
Þingmenn,
skattframtöl
gjaldeyrir
íslenzkur hand
knattleikur
Þingmenn jDjóðarinnar
hafa nú tekið nokkurn
sprett í þá átt að fylgjast
með og hafa afskipti af
þeirri fjármálaspillingu,
sem í Ijós hefur komið
hér á landi. Það er vel,
enda ættu áhrif þingsins
á þessu sviði að verða enn
meiri.
Og þingmenn þyrftu að
gera betur. Þeir þyrftu
aðhreinsa til íeigin6ölum
og tryggja, að ekki verði
hægt að núa þeim um
nasirámælisverðu athæf i.
í þessu sambandi vill
Alþýðublaðið nefna tvö
mál.
Þingmenn fá allveru-
legar óbeinar greiðslur,
meðal annars vegna
ferðalaga og dvalar
fjarri heimilum. Hér er
um að ræða umtalsverðar
upphæðir, sem skattyfir-
völd hafa fett fingur út í
að ekki hafa verið taldar
fram.
Auðvitað ber þing-
mönnum, eins og öllum
öðrum þjóðfélagsþegn-
um, að gera grein fyrir
þessum greiðslum á
skattskýrslum. Á þessu
hef ur verið misbrestur og
Alþingi sjálft hefur ekki
viljað gefa upp þær f jár-
hæðir, sem greiddar hafa
verið. Á þessu þarf að
verða breyting.
Þá hefur í fjölmiðlum
veriðtæpt á því, að a.m.k.
tveir þingmenn ættu
gjaldeyri í erlendum
bönkum. Engar sannanir
hafa verið færðar fram,
en engu að síður er hér á
ferðinni mál af því tagi,
að vart verður við unað,
nema skýr svör fáist.
Þingmenn ættu sjálfir að
hafa forgöngu um að
upplýsa málið.
í báðum þessum tilvik-
um er í veði sú virðing og
traust, sem Alþingi verð-
ur að njóta. Þingmenn
hafa kvartað undan
neikvæðri gagnrýni. Með
því að hreinsa ekki til í
eigin herbúðum, taka þeir
undir þessa gagnrýni.
Mikið er nú rætt og rit-
að um frammistöðu
islenzka landsliðsins í
handbolta á heimsmeist-
aramótinu í Danmörku.
Áhugamenn virðast
felmtri slegnir vegna
þessað Islendingum tókst
ekki að sigra milljóna-
þjóðir, sem tefla fram
hreinum atvinnumönn-
um.
Handboltinn hefur nán-
ast verið þjóðaríþrótt
íslendinga. Handknatt-
leiksmenn og forystu-
menn íþróttagreinarinn-
ar hafa eytt ómældum
vinnustundum og aflað
mikilla fjármuna til að
geta tekið þátt í alþjóð-
legum mótum. Miklu héf-
ur verið fórnað, og oft
hefur náðst góður árang-
ur.
Þegar piltarnir koma
heim sem sigurvegarar
er þeim gjarnan fagnað
með blómum og bunu af
lýsingarorðum. Þegar
illa gengur gleymast þeir
eftir að tekist hefur að
f inna einhvern sökudólg.
Þá virðist hinn upphaf-
legi tilgangur, þ.e. að
vera með, hafa gleymst.
Handknattleikurinn
hefur tekið miklum
breytingum á undanförn-
um árum. Hann byggist
meir og meir á hörku,
sterkum langskyttum og
hávöxnum leikmönnum.
Það þykja ekki tíðindi
þótt tveir eða þrir menn
slasist í leik, og nánast öll
brögð eru leyfileg, ef
dómararnir sjá ekki.
Hinn létti og hraði leikur
með góðu línuspili er að
mestu úr sögunni.
Menn ræða nú mjög
hvort þessi breyting sé
ekki að ganga af þessari
iþróttagrein dauðri og
hugleiða hvað sé til ráða.
— Atvinnumenn
mill jónaþjóðanna þurfa
ekki að hafa af þessu
verulegar áhyggjur. Rík-
ið bætir þeim vinnutap og
annað tjón, ef önnur
vinna þeirra er þá ekki
hrein sýndarmennska.
(slenzku handknatt-
leiksmennirnir hafa eng-
ar tryggingar af þessu
tagi. Þeir stunda sína
íþrótt með námi eða
vinnu. Til þeirra eru
gerðar miklar kröfur og
fjölmiðlar lyfta þeim
ýmist hátt til himna í sig-
urvímu eða senda þeim
tóninn fyrir slakan leik.
— Þeir, sem kröfurnar
gera, þurfa einnig að
tryggja íþróttagreininni
betra viðurværi.
Sæmra væri að sleppa
ónotunum en þakka
forystumönnum íþrótta-
greinarinnar og hand-
knattleiksmönnum mjög
góðan árangur. Þeir
skjóta milljónaþjóðum
skelk í bringu, og þótt ein
orusta hafi tapast er
stríðið ekki tapað. Ef við
ætlum að eiga áfram
góða handknattleiksmenn
og krefjast þess að þeir
komi ósigraðir af
alþjóðamótum, þurfum
við að búa betur að þeim.
-AG-
Sighvatur Björgvinsson, alþingismadur:
Eftirskrift
Sibast liðinn sunnudag — á
meöan grein min beið birtingar
— kom i Þjóöviljanum greineft-
ir Arna Bergmann sem hann
ritaði i tilefni af skrifum minum
um Þjóðviljann og evrópu-
kommúnismann. Svargrein
Arna er að ýmsu leyti athyglis-
og umræðuverð og mjög á aðra
lund en leiðaraskrif ritastjóra
hans, Kjartans Ólafssonar. Að
visu hliðrar Arni sér hjá þvú
meðsvipuðum hætti og Kjartan
aðsvaraþeim spurningum, sem
ég varpaði fram i fyrri grein
minni, en gerir það þó nokkuö á
aöra lund. Grein min stendur
þvi fyrir sinu þrátt fyrir innlegg
Arna i umraeðurnar, en ekki
neita ég þvi, að ef grein Arna
hefði birst áður en ég ritaði
grein mina hér að framan, þá
hefði ég haftnokkra hliösjón þar
af við samninguna.
Aðsinni lætég mér hins vegar
nægja að benda á eftirfarandi:
Þaðer mikill misskilningur ef
Arni heldur að leiðir hafi skiliö
með jafnaðarmönnum og
kommúnistum hérlendis sem
erlendis vegna ágreínings um
afstöðu til einhverra timabund-
inna viðfangsefna i stjórnmál-
um. Agreiningurinn, sem olii al-
gerum aöskilnaði og fullum
fjandskap þessara skoðana-
hópa, var miklu djúpstæöari og
varöaði grundvallarafstöðu i
inn réðu hins vegar deilurnar
um, hvort unnt væri að vinna að
framgangi sósialismans með
friösamlegum hætti og aðferð-
um lýðræðis ogþingræöis — eins
og jafnaðarmenn héldu fram —
eða hvort sty ðjast ætti viö „hina
by ltingarsinnuðu túlkun á
marxismanum ”, sem m.a.
hafnaöi þingræðisleiðinni og
leikreglum þingræðisins sem
starfsgrundvelli sósialsks
flokks — eins og kommúnistar '
predikuðu.
Nú liggur alveg ljóst fyrir
hver aöhylltist hvaðaskoðun. Ef
marka má „evrópukommún-
istaskrif” Þjóðviljans verður
ekki betur séð, en hann, sem
stofnaður var til varnar og
sóknar fyrir skoðanir kommún-
ista, hafa gefiö alger megin-
atriði þeirra upp á bátinn. Ef
þær hörðu og langvinnu deilur,
sem verið hafa milli verkalýðs-
flokkanna um einmitt þessi
atriði eru hafðar til hliðsjónar,
er ekki furða þótt spurt sé nánar
út I þessi sinnaskipti.
Það er mjög varhugavert í
pólitiskri umræðu að reyna að
fela hin raunverulegu pólitisku
ágr.einingsmál ólikra stjórn-
málastefna með þvi að gera
mikið veður út af meiningar-
mun um afstöðu til timabund-
inna deilumála. Þetta vill Þjóð-
viljinn hins vegar gera og sú af-
staða blaðsins er skiljanleg
vegna þeirrar úlfakreppu, sem
blaðið er komið i vegna forsögu
sinnar, en slik röksemdafærsla
endar ætið i vitleysu. Flokkar
eru grundvallaðir á miklu djúp-
stæðari og viðtækari ágreiningi
en þeim, hvort herinn eigi að
vera eða fara eða hvort færa
eigi úr fiskveiðilögsögu þennan
daginn eða hinn. Sá ágreiningur
þarf af og til að koma fram og sú
spurning, sem ég hef itrekað
varpað fram til þeirra Þjóð-
viljamanna en aldrei fengið
svör við.er einfaldlega sú: Eruð
þið komnir i pólitiska mótsögn
við fortíð ykkar eða teljið þið
ykkur enn aðhyilast þau grund-*
vallaratriði i stjórnmálum, sem
m.a. urðu til þess að flokks-
bræðurykkarogsysturtöldu sig
ekki geta átt heima meðal
jafnaðarmanna og ekki stutt þá
að einu eða neinu leyti „nema
með þvi móti sem snaran sty öur
hengdan mann”, svo vitnað sé
orðrétt i erlendan forystumann
kommúnista, sem enn mun vera
i hávegum hafður á ritstjórn
Þjóðviljans.
SB.
Sighvatur Björgvinsson
stefnumörkun stjórnmálasam-
taka. Afstaðan til Sovétrikjanna
skipti vissulega miklu máli i þvi
sambandi þótt rétt sé, að ekki
var hún afgerandi. Miklu meira
máli skiptí hins vegar ágrein-
ingurinn um hlutverk og stöðu
sósialskra flokka — hvort slikir
flokkar ættu aö starfa sem sjálf-
stætt stjórnmálaafl hver i sinu
landi og móta eigin stefnu eða
lita á sig nánast sem flokks-
deildir í eins konar fjölþjóðleg-
um stjórnmálaflokki er viður-
kenndi engin landamæri rikja i
starfi sinu og stefnumótun. Al-
gerum úrslitum um aðskilnað-
tilejni greinar Sighvats Björgvinssonai
[um Þjóðviljann og íslenska sósíalista
rae&an kreppa geisaöf fyrir
vestan meö miklum hörmung-
um. I þriöja lagi sanníæröi ótt-
ommar
g kratari
hreyfingar nerur jaman ..««»
þaö fram yfir hægrikrata, aö
hann hefur haft augun opin fyHý
þeim hættum sem aö lýöræöi
stafa frá hægri.
Marxistar munu aö sjálfsögöu
halda áfram aö gagnrýna lýö-
ræöi og þingræöi Vesturlanda
vegna þess hve takmarkaö þaö
_----,
■ ra^num.- «minds, afstaöa til i
hernaöarbandalaga og efna-l
hagsbandalaga Af nógu er aöl
taka.
Þvl fer þvi fjarri, aö Þjóö-
viljamenn I dag hafi ástæöu til
aö telja baráttu sóslalísta vil
þær uppgjafar- og afsláttaj
hneigingar, sem lengst af J
eftir Árna Bergmann