Alþýðublaðið - 01.06.1978, Blaðsíða 4

Rmmtudagur 1. júní 1978
Ctgefandi: Alþýöuflokkurinn.
Rekstur: Reykjaprent h.f. Ritstjóri og ábyrgðarmaour:
Arni Gunnarsson. Fréttastjóri: Einar Sigurösson. Aosetur
ritstjórnar er I Sfðumúla 11, slmi 81866.,
Prentun: Blaðaprent h.f. Askriftaverö 2000 krónur á mán-
uöi og 100 krénur i lausasölu.
Hugsjónin um
voldugan flokk
jafnaðarmanna
Alþýðublaðið birti í gær viðtöl við f jóra fyrrver-
andi forystumenn í íslenzkum stjórnmálum, þar
sem þeir ræddu úrslit kosninganna á sunnudag og
horfurnar í væntanlegum alþingiskosningum.
Emil Jónsson, fyrrum formaður Alþýðuf lokks-
ins, gat þess sérstaklega, að nú riði á fyrir Alþýðu-
flokkinn, að halda utan um þann árangur, sem
náðst hefði. Það væri ekki minni vandi að gæta
fengins fjár en afla. Við alþingiskosningarnar
myndi flokkurinn tvímælalaust njóta áframhald-
andi stuðnings og enn auka fylgi sitt. úrslitin á
sunnudag væru greinileg merki þess.
Hannibal Valdimarsson sagði: „Mér er Ijóst, að
hér eru gjörsamleg tímamót orðin, og þá á ég ekki
aðeins við bæjar- og sveitarstjórnakosningarnar
fremur en landsmálin almennt. Sigur Alþýðu-
flokksins er mér sérstakt gleðiefni og mér þykir
betur horf a nú en f yrr um að takast megi að sam-
eina alla jafnaðarmenn í einum flokki".
Einar Oígeirsson sagði, að þetta væri stórkostleg-
ur sigur beggja verkalýðsf lokkanna og nú ríði á, að
þeir kunni að standa saman. Hann sagði, að f lokk-
arnir hefðu getað starfað saman í verkalýðshreyf-
ingunni og því ekki í bæjar- og sveitarstjórnamál-
um einnig? Samstarf sé lífsspursmál nú. Þessir
f lokkar njóti 40% af fylgi í kaupstöðum og kauptún-
um og fyrr en þeir taki höndum saman, verði ekki
rekin góð pólitík. Gegn þessu megi hvorki standa
metnaður né ofstæki.
Þessi orð Einars Olgeirssonar stinga mjög í stúf
við ummæli og yf irlýsingar Ragnars Arnalds, f yrr-
um formanns Álþýðubandalagsins, en hann hefur
sagt það eitt af mikilvægustu verkefnum Alþýðu-
bandalagsins að koma Alþýðuflokknum fyrir katt-
arnef.
Ummæli þessara þriggja manna eru athyglisverð
fyrir margra hluta sakir. Hugsjónin um voldugan
f lokk jafnaðarmanna á sér marga f ylgjendur, enda
hafa lýðræðis-sósíalistar lært af langri reynslu, að
sundrung þeirra hefur verið sterkasta vopn and-
stæðinganna. Hún hefur drepið í dróma eðlilega
þróun íslenzkra stjórnmála.
[ f ramhaldi af þessu er rétt að minna á orð Olaf s
Björnssonar, prófessors, i viðtali við Alþýðublaðið.
Hann segir, að það haf i fyrr skeð, að Sjálfstæðis-
f lokkurinn haf i ekki notið 50% f ylgisins, og það, að
hann hafi samt haldið meirihlutanum hafi mátt
þakka slembilukku, sem hann haf i oftast haft með
sér. Hins vegar sé ekki við þvi að búast að svo f ari
alltaf, ekki komi alltaf sama hliðin upp, sé kastað
upp ófölsuðum peningi.
Þessi slembilukka, sem Olafur talar um, er fyrst
og fremst sundrung jafnaðar- og félagshyggju-
manna í landinu. Slembilukkan má ekki verða ofan
á í þingkosningunum. Þeir, sem aðhyllast jafnrétt-
is- og lýðræðishugsjónir jafnaðarmanna, verða að
standa saman í þeirri baráttu, sem f ramundan er.
Bezt er að leggja til hliðar og gleyma deilum f yrri
ára. Aðeins þannig næst árangur. —AG—
Lltift á teikninguna af borgaranum á veitingahúsinu. 1 fyrstu viroist myndin vera tillitslaust afhjiíp-
andi, en ef betur er aA gætt, sér rnaður ao það er ekki aöeins borgarinn sem Grosz ræðst á — heldur
mannpskinn siálf.

Nýtt blað um
umhverfisverad
Vinaminni
Blaö um umhverf isverndun
1.tbt.1árg.-Maií978
MCkMAffKKI HSKKIM\
BJORÍ.tIM W.UnAAMM
¦ns
t tski rim;r \ nimx. vik
IhlSAKOVM Mll.VTi;*
JADMIRAÍJMHRMAIIAN
;MMUNKAkAl*TAl)
BMJÓKHfSft
. Illlll UARFI.AN VAVFAR I
: fil \ MK \ HfoAYLkNDL

Eitt sinn var
Vinaminni heitir eití
þeirra húsa í Grjótaþorp-
inu sem auðvaidið i
Reykjavík vili endilega
rífa og væntanlega fá að
byggia steinhöli þar í stað-
inn. Áhugamenn um um-
hverfisvernd hér í Reykja-
vik haf a drif ið i þvi að gefa
út blað um umhverfis-
vernd sem þeir kalla eftir
þessu húsi. t>að er afskap-
lega hreint gleðilegt að
umhverfisverndarmenn
skuli vera þetta forsjálir
og reyna að glæða áhuga
almennings fyrir um-
hverf inu i borginni. Borgir
þurfa ekki endilega að
vera Ijótar og liflausar þó
svo geti virzt þegar gengið
er um miðbæinn í Reykja-
vik. Og það er ekki ráð
nema í tíma sé tekið og of
seint þegar búið er að
spilla umhverfinu að
hlaupa þá til og segja að
þetta og þetta hefði ekki
átt að rífa.
Flytjum miðbæinn upp í
Árbæ
Islendingar hafa lengið verið
algjörir sauðir i umhverfismálum
og gónt steinþegjandi á það þegar
gömlum minjum hefur veriö rutt
burtu frá sjáöldrum þeirra. Þeir
hafa með sanni verið þolinmóð og
hugprúð þjóð. Mönnum datt það
þó i hug þegar fleiri og fleiri göm-
ul hús fóru að hverfa af sjónar-
sviðinu og bflastæðunum fjölgaði
hvert sem þeir litu, að þetta væri
e.t.v. ekkert afskaplega sniðugt.
Og það fóru að heyrast æ hávær-
ari raddir um það að vernda hið
gamla svipmót borgarinnar.
Yfirvöld tóku þá upp þá stefnu að
það bæri að flytja sögufræg hus úr
gamla miðbænum upp að Arbæ. I
grein i timaritinu Vinaminni ger-
ir Pétur Gunnarsson grin að þess-
ari stefnu landans og álitur hana
sambærilega þvi að Frakkar
tækju Eiffelturninn, Notre Dame
og Panthéon og hrúguðu saman i
sinum Arbæ.
Það er af sem áður var
I annarri grein i blaðinu er
dregin upp mynd af götulifinu
eins og það var hér i gamla daga.
Þegar fólk gekk niður i bæ til þess
að sýna sig og sjá aðra og sat á
kaffihúsum sem þá fyrirfundust i
öðru hverju húsi, og ræddi malin.
Torgið var þá miðpunktur bæjar-
ins og þar sátu menn og fylgdust
með mannllfinu bæði á daginn og
kvöldin. Þá var borgarlif i
Reykjavik i fullri merkingu þess
orðs.
Nú er miðbærinn steindauður.
Fólk tekur sér kannski einn
„rúnt" niður i bæ á kvöldin, en
varla til þess að sýna sig og sjá
aðra, hvað þá til þess að ræða
málin. Það er til i dæminu að fólk
leggi bilunum sinum fyrir framan
einhverja sjónvarpsbúðina svona
til þess að lita á litasjónvörpin
sém éru þá kannski á lista yfir
það sem á að kaupa sér næst.
Þaö ætti að vera auðvelt verk
að koma lifi i miðbæinn ef einhver
skilningur væri fyrir slfku, Al-
þýðuflokkurinn og Alþýðubanda-
lagið sem áður voru i stjórnar-
andstöðu hér i borginni eru af-
skaplega hlynnt umhverfis-
vernd og hafi þeir meint eitthvað
af þvi sem þeir voru að segja fyrir
kosningar ætti það að verða kjör-
ið tækifæri fyrir þá nú þegar
ihalds meirihlutinn er faliinn að
láta þessi mál eitthvað til sin
taka.
isiendingar ekki
með öllu vonlausir
Það kemur lika fram i blaðinu,
að lslendingar eru ekki með öllu
vonlausir i umhverfisverndar-
málum, og sitt hvað hefur verið
gert, þó ýmsum finnist þaö ganga
fremur hægt.
Það var gerð húsakönnun i
Reykjavik á árunum 1967—1970