Alþýðublaðið - 01.06.1978, Blaðsíða 4

4
Fimmtudagur 1. júní 1978
alþýðu-
I n nT'
Útgefandi: Alþýöuflokkurinn.
Kekstur: Keykjaprent h.f. Ritstjóri og ábyrgöarmaöur:
Arni Gunnarsson. Fréttastjóri: Einar Sigurösson. Aösetur
ritstjórnar er i Sföumúla 11, simi 81866.
Prentun: Blaöaprent h.f. Askriftaverö 2000 krónur á mán-
uöi og 100 krónur I lausasölu.
Hugsjónin um
voldugan flokk
jafnaðarmanna
Alþýðublaðið birti i gær viðtöl við f jóra fyrrver-
andi forystumenn í íslenzkum stjórnmálum, þar
sem þeir ræddu úrslit kosninganna á sunnudag og
horfurnar í væntanlegum alþingiskosningum.
Emil Jónsson, fyrrum formaður Alþýðuf lokks-
ins, gat þess sérstaklega, að nú riði á f yrir Alþýðu-
flokkinn, að halda utan um þann árangur, sem
náðst hefði. Það væri ekki minni vandi að gæta
fengins fjár en afla. Við alþingiskosningarnar
myndi flokkurinn tvímælalaust njóta áframhald-
andi stuðnings og enn auka fylgi sitt. úrslitin á
sunnudag væru greinileg merki þess.
Hannibal Valdimarsson sagði: „Mér er Ijóst, að
hér eru gjörsamleg tímamót orðin, og þá á ég ekki
aðeins við bæjar- og sveitarstjórnakosningarnar
fremur en landsmálin almennt. Sigur Alþýðu-
flokksins er mér sérstakt gleðiefni og mér þykir
betur horfa nú en fyrr um að takast megi að sam-
eina alla jafnaðarmenn í einum flokki".
Einar Olgeirsson sagði, að þetta væri stórkostleg-
ur sigur beggja verkalýðsf lokkanna og nú ríði á, að
þeir kunni að standa saman. Hann sagði, að flokk-
arnir hefðu getað starfað saman i verkalýðshreyf-
ingunni og því ekki í bæjar- og sveitarstjórnamál-
um einnig? Samstarf sé lífsspursmál nú. Þessir
f lokkar njóti 40% af fylgi í kaupstöðum og kauptún-
um og fyrr en þeir taki höndum saman, verði ekki
rekin góð pólitík. Gegn þessu megi hvorki standa
metnaður né ofstæki.
Þessi orð Einars Olgeirssonar stinga mjög í stúf
við ummæli og yf irlýsingar Ragnars Arnalds, fyrr-
um formanns Alþýðubandalagsins, en hann hefur
sagt það eitt af mikilvægustu verkefnum Alþýðu-
bandalagsins að koma Alþýðuflokknum fyrir katt-
arnef.
Ummæli þessara þriggja manna eru athyglisverð
fyrir margra hluta sakir. Hugsjónin um voldugan
f lokk jafnaðarmanna á sér marga f ylgjendur, enda
hafa lýðræðis-sósíalistar lært af langri reynslu, að
sundrung þeirra hefur verið sterkasta vopn and-
stæðinganna. Hún hefur drepiö í dróma eðlilega
þróun íslenzkra stjórnmála.
I f ramhaldi af þessu er rétt að minna á orð Olafs
Björnssonar, prófessors, í viðtali við Alþýðublaðið.
Hann segir, að það hafi fyrr skeð, að Sjálfstæðis-
f lokkurinn hafi ekki notið 50% fylgisins, og það, að
hann hafi samt haldið meirihlutanum hafi mátt
þakka slembilukku, sem hann hafi oftast haft með
sér. Hins vegar sé ekki við þvi að búast að svo f ari
alltaf, ekki komi alltaf sama hliðin upp, sé kastað
upp ófölsuðum peningi.
Þessi slembilukka, sem Ölaf ur talar um, er fyrst
og fremst sundrung jafnaðar- og félagshyggju-
manna í landinu. Slembilukkan má ekki verða ofan
á i þingkosningunum. Þeir, sem aðhyllast jafnrétt-
is- og lýðræðishugsjónir jafnaðarmanna, verða að
standa saman i þeirri baráttu, sem framundan er.
Bezt er að leggja til hliðar og gleyma deilum f yrri
ára. Aðeins þannig næst árangur. —ÁG—
Lltiö á teikninguna af borgaranum á veitingahúsinu. 1 fyrstu viröist myndin vera tillitslaust afbjúp-
andi, en ef betur er aö gætt, sér maður aö það er ekki aðeins borgarinn sem Grosz ræðst á — heldur
manneskian siálf.
Eitt sinn var
Nýtt blað um umhverfisvernd Vinaminni Blaö um umhverfisverndun 1.tol.1áre).-Mait978
\f f* b‘.lt4fM «' HM >f- \— III .s MÁ MkKI AfSKWIM A \ I.KSDI S I HI KAK FN ikim s jgg
RJOKGIM KI.UHAAMM llbSfAKÓSM .S IILÝTL'R ADSIRALNIMKSIAIIAN
PB SKIPI I VG SKAI MYI-GT A \T.RN1H \
ImS ( rSKl KiM H Á HiiTFI. VlK SMJGKKAKA1STAO smiOhiiiss
hi:m.darpi.an v.a\taki Rl YKVlsKA HÍ’SAVLRNOL'

Vinaminni heitir eitt
þeirra húsa t Grjótaþorp-
inu sem auðvaldið í
Reykjavík vill endilega
rífa og væntanlega fá að
byggja steinhöll þar i stað-
inn. Áhugamenn um um-
hverfisvernd hér í Reykja-
vik hafa drifið i þvi að gefa
út blað um umhverfis-
vernd sem þeir kalla eftir
þessu húsi. Það er afskap-
lega hreint gleðilegt að
umhverfisverndarmenn
skuli vera þetta forsjálir
og reyna að glæða áhuga
almennings fyrir um-
hverfinu í borginni. Borgir
þurfa ekki endilega að
vera Ijótar og liflausar þó
svo geti virzt þegar gengið
er um miðbæinn i Reykja-
vík. Og það er ekki ráð
nema í tima sé tekið og of
seint þegar búið er að
spilla umhverfinu að
hlaupa þá til og segja að
þetta og þetta hefði ekki
átt að rífa.
Flytjum miðbæinn upp í
Árbæ
Islendingar hafa lengiö verið
algjörirsauöir i umhverfismálum
og gónt steinþegjandi á þaö þegar
gömlum minjum hefur veriö rutt
burtu frá sjáöldrum þeirra. Þeir
hafa með sanni veriö þolinmóö og
hugprúð þjóð. Mönnum datt þaö
þó i hug þegar fleiri og fleiri göm-
ul hús fóru aö hverfa af sjónar-
sviöinu og bilastæðunum fjölgaöi
hvert sem þeir litu, aö þetta væri
e.t.v. ekkert afskaplega sniöugt.
Og það fóru aö heyrast æ hávær-
ari raddir um það aö vernda hiö
gamla svipmót borgarinnar.
Yfirvöld tóku þá upp þá stefnu aö
þaö bæri aö flytja sögufræg hús úr
gamla miöbænum upp að Arbæ. í
grein i timaritinu Vinaminni ger-
ir Pétur Gunnarsson grin að þess-
ari stefnu landans og álitur hana
sambærilega þvi aö Frakkar
tækju Eiffelturninn, Notre Dame
og Panthéon og hrúguðu saman i
sinum Arbæ.
Það er af sem áður var
t annarri grein i blaðinu er
dregin upp mynd af götulifinu
eins og þaö var hér i gamla daga.
Þegar fólk gekk niöur i bæ til þess
að sýna sig og sjá aðra og sat á
kaffihúsum sem þá fyrirfundust i
ööru hverju húsi, og ræddi málin.
Torgiö var þá miöpunktur bæjar-
ins og þar sátu menn og fylgdust
meö mannlifinu bæöi á daginn og
kvöldin. Þá var borgarlif i
Reykjavik i fullri merkingu þess
orös.
Nú er miöbærinn steindauður.
Fólk tekur sér kannski einn
„rúnt” niöur i bæ á kvöldin, en
varla til þess aö sýna sig og sjá
aðra, hvaö þá til þess aö ræöa
málin. Þaö er til i dæminu að fólk
leggi bilunum sinum fyrir framan
einhverja sjónvarpsbúöina svona
til þess að lita á litasjónvörpin
sém eru þá kannski á lista yfir
það sem á að kaupa sér næst.
Þaö ætti aö vera auövelt verk
að koma lifi i miöbæinn ef einhver
skilningur væri fyrir sliku, Al-
þýðuflokkurinn og Alþýðubanda-
lagið sem áöur voru i stjórnar-
andstööu hér i borginni eru af-
skaplega hlynnt umhverfis-
vernd og hafi þeir meint eitthvað
af þvi sem þeir voru að segja fyrir
kosningar ætti þaö aö veröa kjör-
ið tækifæri fyrir þá nú þegar
ihalds meirihlutinn er fallinn aö
láta þessi mál eitthvað til sin
taka.
islendingar ekki
með öllu vonlausir
Þaö kemur lika fram i blaðinu,
aö Islendingar eru ekki með öllu
vonlausir i umhverfisverndar-
málum, og sitt hvað hefur verið
gert, þó ýmsum finnist það ganga
fremur hægt.
Það var gerð húsakönnun i
Reykjavik á árunum 1967—1970