Vísir - 28.02.1969, Qupperneq 12

SY JUMPINQ
TO THE BKIP6E
L.E0GE! .
THERE MAY BE A WAi' TO
ESCAPE FROM THIS PJLUAR-
WITHOUT TME CANNIBALS
. KNOWINS IT’ >
SHH!
HE’S
COMING
THIS
WAY!
WATCH TARZAN
CAKEFUI.C.Y' IF
HE ESCAPE&, WE
MUST BE WITH
Ntok MIM—
r YOU’RE CffAZY,
JUNGLE-MAN! AtO ONE
has evert uumped
^ THAT FARl
Það gæti verið að það sé leið að kom-
ast frá þessum stöpli án þess að mann-
Tarzans vei, ef hann kemst und-
m við að vera méð honum. Suss.
12
rrsssa
'SBB
asnss
V í SIR . Föstudagur 28. febrúar ISSS.
EFTIR C. S.
R
Þetta var i fyrsta sirui, seni hún
mundi eftir, aö hann færi fram úr
rúminu, áður en morgunverðurinn
var til. En hún gat ekki staöið kyrr
og hugsað máliö. Hún hraöaði sér
að ljúka við að klæöa sig og flýtti
sér niður til að reiöa fram morgun-
matinn.
Það var margt, sem átti eftir að
koma á óvart þennan dag. Til aö
byrja með, kom herra Marble niöur
i sunnudagafötunum sínum í staö
þess að vera í hversdagsfötunum,
sem hann fór venjulega í i vifinuna.
Og hann gerði ekki annaö en gretta
sig, þegar Annie öhjákvæmilega
spuröi hann í sakleysi sínu, hverju
þetta sætti. Hann haföi heldur ekki
komið rakleitt niöur í borðstofuna
eins og hann var vanur. I staðinn
hafði hann farið inn í Iitlu setustof
una á bak víö, sem var sjaldan not-
uö, og þegar Annie flýtti sér á vett
vang til að sjá aö hverju hann væri
að leita, kom hún aö honum, þar
sem hann stáröi út um glugg^nn út
yfir litla vaphirta garöinn. Þaö var
sama útsýnið og hlaut að hafa bor
iö fyrir augu hans, þegar hann fór
svo óvænt inn í svefnherbergi
Winniar. Hann gat séð þetta, alltaf.
þegar hann var heima og það hlaut
aö hafa veriö mörg hundruö sinn-
um, en samt horföi hann út um
gluggann á beöið, sem var blóm-
laust eins og venjulega, meö slikri
ákefð, aö jafnvel Annie tök eftir
því. Þetta var furðulegt. Hann hafði
farið á fætur um leið og hún, og
þaö þýddi, að hann var' fimmtán
mínútum fvrr á ferðinni en venju-
lega, en ekki var það þö nein á-
l
YMISLEGT ÝMISLEGT
Seljum bruna- og annað fyllingaretn) á mjög hagstæðu veröi Gerum
ti'boö l jarflvegsskiptingar og alla flutninga. — Þungaflutningar hf.. —
Simi 34635. ?ósthólf 741.

30 4 35
Tökum að okkur hvers konar mokstur
og sprengivinnu i húsgrunnum og ræs-
um. Leigjum lt loftpressur og víbra-
rieða. — Vélaleiga Steindörs Sighvats-
sonai, Álfabrekku viö Suðurlands
braut. simi 30435.
TEKUR ALLS KONAR KLÆÖNINGAR
FUÓT ÓQ VÖNDUÐ VINNA
CtRVAL AF ÁKLffiÐUM
lAUGAVEð <2 - SfMI 10825 MEIMASlHI 83851
BOLSTRUi
Svefnbekkir í úrvali á verkstæðisverði
aKsw

sólflthring áíheöi'®1
ytSur
a6 briugJiH
BÍlMffiffl íMiiR
car rentai service ©
Bauðarárstíg 31 — Sími 22022
stæöa fyrir hann til aö vera rúrnar
fimm minútur úti i garöi og reika
þar um fram og aftur eins og hann
væri að leita aö einhverju. Og þö
gat jafnvel Annie merkt, aö honum
létti við aö finna ekkert.
Við morgunveröarboröiö var allt
meö felldu. Herra Marble borðaöi
litiö, rétt eins og hann var vanur
og sagöi minna, en þaö sagði heid
ur enginn • neitt viö morgunverö
i Malcom Road númer 53. John
var niöursokkinn í lærdöminn, hann
varð að læra fyrir tímana, og
Winnie saumaöi hnapp á hahzk-
ann sinn og boröaði hafragraut á
milli. En eftir morgunmat, meðan
frú Marble var í ganginum að
hjálpa manninum sinum i fraklv-
ann, tók hann upp úr vasa sinum,
eins og hann heföi undirbúið þaö,
lausan vöndul af pundsseölum.
„Héraa“, sagöi hann, „taktu þá
og borgaðu Evans allt fyrir hádegi.
Og við skiptum ekki viö hann fram
ar. Framvegis kaupiröu það, sem
þú þarft hjá Richard. Þú hefur nög
fyrir reikningnum hjá Evans og eitt
hvað meira.“
Annie tók þakklátlega við seðl-
unurn.
„Ö, elskan, ég er svo ánægö“,
sagði hún. ,,Svo Jim hjálpaöi þér
þá, eftir allt saman?"
„Hu?“, sagði herra Marble
snöggt, og hún hrökk aftur á bak,
þegar hún sá svipinn á andliti
hans. „Hvaö ertu aö meina?" sagði
hann.
„Ekkert, elskan ,,nema þetta.
ÍHvers vegna — hvaö—?“
En herra Marble hafði rifiö dyrn
ar upp og hraöaöi sér muldrandi
út.
Vissulega haföi Annie nóg aö
hugsa, þegar hún byrjaði sin dag-
legu húsverk, og hún hugsaði
meira aö segja, hvaö þaö væri leiö
inlegt, aö hún gæti ekki hugsaö
skýrt. Hvaö Will haföi verið stirð
ur. Hann var svo stiröur um morg
uninn, að hann gat tæpast gengið
og hún haföi aldrei vitaö til þess,
nema. áður en þau giftust, er ham(i
spilaði fótbolta. En Will gat ekki
hafa verijji í fötbolta í nótt, eöa
var það? Hún varö áhyggjufull. Og
uppi varð hún enn á ný undrandi.
Hin fötin hans Wills, gömlu hvers
dagsfötin, lágu í ólögulegri hrúgu
á svefnherbergisgólfinu. Hún tók
þau upp og fór meö þau í burtu.
. a . V
WILTON TEPPIN SEIW ENDAST OG ENDAST
EINSTÆÐ ÞJÖNUSTA! — KEM HEIM TIL YÐAR MEÐ SÝNISHORN. — TEK MAL
OG GERIBINDANDIVERÐTILBOÐ YÐUR AÐ KOSTNAÐARLAUSU!
Daníel Kjartansson . Sími 31283
an verðum við
nann kemur I áttina til okkar.
töpli án þess að mann-
æturnar viti a£. Hivcrnig?
Með því að stökkva að vindubrúnni.
Nei, ómögulegt. Þú ert brjálaður, frum-
skógarmaður. Enginn hefur nokkru sinni
stokkið dvo langt.
Þau voru gegiiblaut og útötuð i
leöju.
Þaó hlaut aö vera þess vegna,
'sem hann var ekki i þeim um morg
iminn. Hvernig gat hann haía farið
aö þvi aö gegnbleyta þau svona og
ata þau for? Henni dall knatt-
spyrna ^ftur I hug, en auðvitað var
þaö kjánalegt. Will var hættur að
leika knattspyrnu, og jafnvel þótt
svo væri ekki mundi hann ekki
stunda hana seint um kvöld og í
hversdagsfötunum sínum. Hún and
varpaði og hætti aö brjóta heilan!i
um þessa spurningu og hélt áfram
aö taka til i herberginu.
Þá var eftir að taka til i ber-
bergjum Wimiíar og Johns, og svo
að líta yfir hlutina til aö gá hvort
allt væri i lagi.
í baöherberginu skaut gömai hag
renning upp koliinum. Will haföi
komiö hingaö inn i gærkvöldi. Ef
til vill gæti hún séö, til hvers hann
geröi það? En hún fékk efeki séö að
neitt væri ööruvisi en vanaáegá.
þegar hún leit i kringum sig.
Læsti skápurinn með glerhuröinni,
þar sem Will geymdi íjósmynda-
dótiö sitt, hékk á veggmim við
hliö hennar.
Hún gægöist inn eins og hún
haföi gert ötali sinnum áöur. Hínar
margvislegu flöskur vom henni sem
lokuð bók, en hún hafði gaman
af þvi aö viröa fyrir sér miðana á
þeim og velta þvi fyrir sér hvað
áletranimar þýddu.
Sumar flöskumar voru i dular-
fullum brúnum lit, og sumar voru
hvitar. Þeim var öllum snyrtilega
raöað upp. Nema hvað ein þeirra
skar sig svolitiö úr á hillunni. (Þaö
var eins og einhver heföi komið
henni þar fyrir aftur í myrkri).
Annie leit kæruleysislega á merki-
miðann. Hann sagöi henni enga
sögu, en samt vildi þannig til, aö
hiö einkennilega ■ nafn festist • I
huga hennar — potassium cyanide.
Hún sneri sér frá skápnum án þess
aö fhuga málið frekar.
Hún hafði dálitiö gaman af öllu
þessu. Hún var meira að segja
pínulítið ■ spennt yfir vangaveltum
isiniim/þegar hún setti á sig hatt-
inn fyrir framan spegilinn sinn í
svefnherberginu. Það var langt um
liöið síðan hún hafði haft mikla
peninga i vasanum eins og núna.
Ekki svo aö skiljk, aö þeir mtmdu
verða þar lengi. úf þvf að hún
þurfti að borga reikninginn hjá
Evans, en þeir gerðu það að verk-
um, að henni fannst hún vera a-
kaflega efnuö. Og henni fannst þaö
stóffeostleg tiamgsna aS gaaga inn