Vísir - 01.03.1969, Qupperneq 3
VlSIR . Laugardagur 1. marz 1969.
Ég vil aö Harry sjái, hver
iukkunnar pamfíll ég er.
Þú veitir því athygli á þessu línurlti,
okkar snerti rauða lárétta línan þá bláu, lóðréttu f allt að
14—15 skipti á viku og hvemig snertingunum fækkár smám
saman, þar til fyrir átján mánuðum tekur skyndilega fyrir
þær með öllu. Seinasta skipti er 23ja júlí, nóttina eftir brúð-
kaup systur þinnar...
Ást er hæg þróun, sprottin af líkamlegu aðdráttarafli, gagnkvæmum framavilja.
Leikstjóri, ljósameistari og leikmyndasmiður ræðast við á sviðinu í hléi. —
teknar á æfingu nú í vikunni.
Myndirnar eru
„Yfirmáta ofurheitt“ er ís-
A lenzka heitið á því. Undir-
titillinn gæti allt eins verið í
beinu framhaldi: harla lítið og
ekki neitt. Þessi bandaríski gam
anleikur hefur farið sigurför
um heiminn. Hann var sýndur í
þrjú ár samfleytt á Broadway
og hefur nú verið settur á svið
I 24 þjóðlöndum. Leikurinn verö
ur frumsýndur á morgun í
Iðnó undir leikstjóm Jóns Sig-
urbjömssonar.
„Luve“ heitir þessi leikur á
frummálinu og er þaö afbökun
af „Love“, enda er þama fjallað
um ástina án alls hátíöleika
dregið dár að ástardrama nútím
ans, bæði eins og það hefur
birzt á leiksviðinu og í hvers-
dagslífinu. Höfundurinn Murray
Schisgal skopast af mikilli list
að ýmsum ástar- og tilfinninga
atriöum bandarískra leikritahöf
unda, allt frá dramatískustu sái
arflækjum úr leikritum Albees
niður f væmnustu söngleiki.
Leikrit þetta er ef til vill í
leikhúsinu það sem myndir eins
og „Rússarnir koma“ qg The
loved one“ eru í bandaríska
kvikmyndaheiminum, háðsk
sjálfskrítik, sem stöku sinnum
skýtur upp hjá bandarískum höf
undum, þegar menningarloftið
er orðið mettað af einhverju
ákveðnu ástandi. Hlutverkin í
leiknum eru aðeins þrjú: Harry
Berlin, sem Pétur Einarsson leik
nr, Milt Manville, sem leikinn
er af Þorsteini Gunnarssyni og
Ellen, sem er kona þeirra kump
ána til skiptis, leikur Guðrún
Ásmundsdóttir.
Sviðið er brú með gömlum
ljósastaur, bekk, sandkassa og
ruslakörfu. Dauf hljóð þoku-
lúðra, skrúfuniður, bjöllur i dufi
um og fleira slíkt gefur til kynna
umferöina undir þessari gömlu
brú, en í baksýn er stórborgin
New York. Leikmyndin er verk
Jóns Þórissonar. Hann hefureinu
sinni gert leiktjöld í Iðnó áður,
við Leynimel 13. — Þýðinguna
gerði Ulfur Hjörvar.
Frumsýningin á sunnudaginn
er sú fjórða hjá Leikfélaginu í
vetur. Sýningum er að ljúka á
Orfeusi og Evrydisi en Maður
og kona gengur enn við mikla
aðsókn.
YFIRMÁTA
OFURHEITT
(harla lítiö og ekki neitt)