Vísir - 12.08.1969, Qupperneq 9

íojudagur 12. águsi 1969,
V 1

□ Hvernig læknar mað
ur heimþrá? Það er
stóra spurningin, sem
sérfræðingar ástralska
ríkisins stríða við að
svara, svo að óhamingju
sömum innflytjendum
verði forðað frá því að
gerast útflytjendur.
Því að íbúum þessarar víð-
áttumiklu álfu hefur fækkað
meö ískyggilegum hraða —
fimm hundruð á viku. Og í
hvert sinn se:n maður, kona
eða barn ýta úr vör fyrir fullt
og allt tapar þjóðfélagið um
4.600 pundum á hvern einn-
stakling. Það er hinn áætlaði
kostnaður, sem Ástralía hef-
ur af því að laða einstakling
þangað suður eftir flytja
hann og koma honum fyrir
í áströlsku þjóðfélagi.
Cíðustu átta árin hafa 200.000
þeirra þriggja milljóna inn-
flytjenda, sem til Ástralíu flutt-
ust eftir stríð, yfirgefið :and:ö
aftur.
Það liggja auðvitað margvís-
legar ástæður til þess, að ekki
finna allir Ástralíufaramir
(af 30 mismunandi þjóðernum)
smjör drjúpandi á hverju strái
í fyrirheitna landinu, heldur
snúa aftur. T. d. eru sumir
þeirra, sem aftur snúa, ung: fólk
sem ætlaöi sér í rauninni aldrei
aö setjast þar að, heldui þurfti
að fá ferðaþránni fullnægt og
notfæra sér fyrirgreiðslu hins
opinbera.
En það er ein orsök, sem er
áberandi algeng að liggi á bak
við langflesta þessara flutnmga
innflytjenda frá Ástralíu, þótt
oftast séu líka fleiri orsakir sam
fara henni. Þetta er ga.uia veik-
in, sem svo margir hafa smita/t
af — HEIMÞRÁ!
Það kann að hljóma einkcnni-
lega, að þeir, sem flúðu gamla
landið — hvort sem það er Eng
land, Danmörk eða gamla, góða
Frón, — og vegna þess að þeir
töldu lífsskilyrði þar eKki veita
þeim sömu möguleika og þeir
eygðu i Ástralíu, sk'ili sakna
einhvers þaðan, þegar peir eru
komnir til fyrirheitna landsins,
sem bjó yfir meira aðdráttai-
afli, heldur en gömlu átthaga-
Menn geta jafnvel fengið leið á blíðviðri og sól böðum á sendnum ströndum .,
fjötrarnir megnuðu að sporna
viö.
En það er bara ek-ceri ein-
kennilegt, því að margt fólk,
sem bregður sér, bara a milli
byggðarlaga i ættlandi sinu, finn
ur til heimþrár. áður en fyrsti
er
dagur er að kvöldi lið nn Hvað
þá, þegar það er kom.ð i allt
aðra heimsálfu og herur siitið
upp þær rætur. sem baö áður
hafði skotið í samfélagi sínu.
Þetta fólk hefur kvati alla ætt-
ingja sína og alla vini. og tölu-
veröur tími mun liða, neur en
það eignast nýja, þvi að jiað er
fyrsta kastið „aðkomufólk1'
sem er um stundarsakir á „nýja
staönum" i „nýju vinnunni"
þar til það finnur eitthvað nægi-
lega mikió við sitt hæfi til þess
að setjast að.
Það hefur. þvf misst.mikið og
öðlazt fátt af þvi aftur, meðan
þáð er e: á landnemaskeiö-,
inu. En það eru ekki bara kost-
irnir, sem fólkiö saknar, neidur
einnig gallarnir — jafnvel peir
sömu og það flúði. Það fer að
sakna þokunnar i London og
kolaryksins í brezku námaþorp-
unum, ef það er ættað þaðan
Það getur saknað einmitt haust-
r’ ninganna í Reykjavík, frost-
anna á veturna og kartaflanna
frá Grænmetisverzluninni. Svo
framarlega sem það er bara
„gammel god dansk“, „good oki
english“, eöa „góð og gild ís
lenzka“. Saltfi kur og hnoðaður
mör hverfur fyrir fullt og allt
of boröum og það er hreint ai-
veg makalaust, hvað menn get
ur dreplar. jað í hangikjöt eða
svið, þegar þeir hafa ekki svo
mikið sem fundið lyktina af þvi
.. .og þráð þess í stað skafrenning og rok, semfær menn til að standa á öndinni.
eða nýrri ýsu svo mánuðum
skiptir,
Annars er reynslan sú, að
flest aðkomufólk í Ástralíu hef-
ur um nóg að hugsa fyrst eftir
aö það er þangað komið. Þaö er
svo margt, sem kemur því
spár.skt fyrir sjónir og er öðru
vísi en í ættlandinu, og fyrst >
stað er þetta ævintýri líkast.
Ástralir hafa meira að segia
rannsakað þetta efni og komizt
að raun um, aö þessi tilfinninp
endist flestum innflytjendum
svona fyrstu sex mánuðina. en
síðan taki heimþráin við og hún
endist .aðra sex ipánuði, Á þvt ■
mánaða Jfmabili yeltyr þa g - -
hvort innflvtjandinn aðíagast
samfélaginu.
Sá maðurinn, sem þetta atriöi
mæðir mest á, er ráðuneytis-
stjóri þeirrar deildar, sem fjallar
um mál innflytjmda — Biilv
Sneddnn heitir hann.
Hann segir: „AÖ finna þört
fyrir mann, er í rauninm þaó
sem allar manneskiur leita eftir.
og þessa tilfinnmgu veröa Ástr-
alir að ;ta innflytiendafiö’-
skvldum.
Þeir. sem fara aftur, hafa ekk:
fundið til þessarar tilfinningar
hér“
En bað er ekki hlaupið að þvi
fvrir þá. sem snúa vilja aftur.
aö komast úr Ástraliu.
Hafi fjölskylda notið fyrir-
greiðslu hins opinbera og af-
slátt á fargjöldum, verður hún
aö greiða farareyrinn aftur,
ef hún hefur ekki dvalizt þrjú
ár, eins og krafizt er. Slíkt ráp
fram og til baka er dýrt spaug.
Annað gerist líka híá þess-
um innflytjendum sem snúið
hafa aftur, og það kannast menn
kannski við híá kunningium sir
um. sem dvalizt hafa vestan
haFs — eða hvar það nú var —
að þá langar aftur þaneað og
sakna þess, sem þeir skildu við
í nýja landinu. Með öðrum crð
um lofa þeir það, sem þeir
sakna í gamla landinu. meðan
þeir eru í nýja landinu, svo þeg
ar söknuðurinn hefur yfirbugað
þá og þeir snúa heim aftur.
hafa þeir ekki lengi dvalið bar.
fyrr en þeir eru farnir að lofa
það, sem þeir sakna nú frá
Ástralíu, eða hvaö landið nú hét.
Svona hefur lfka farið fvrir
sumum áströlsku innflytjendun-
um, sem sneru heim, og hafa
þá ýmsir þeirra nagað sig í hand
arbökin fyrir að hafa sóað mikl
um fjármunum í þessi ferðalög
Fiármunum, sem þeir höfðu spat
að með ærinni fyrirhöfn í Ástral
íu Jafnvel hefur það hent, að
IM>- 10 sfða
□ Öryrkjar beittir
órétti
Er það lögum samkvæmt, aö
þeir sem eru minnimáttar f
þessu þjóðfélagi eigi að líða
fátækt og neyð? Þannig er þvf
varið með öryrkja. Fyrir 10.
hvers mánaöar eigum við að fá
ellist' -kinn og lifa af honum
þar ti! öryrkjastyrkLUinn kem-
ur. Þetta væri nú allt ágæt',
ef hægt væri að lifa á þessu
þennan tír. Nú var til dæmis
borgað fyrst fyrir þessa helgi
en þar var svo lúsarlegt og lft-
ið aö það dugir vart fyrir kaffi
yfir helgina. Það virðist þvi vera
ætlazt til að öryrkjar drekki og
nærist á blávatni þessa daga.
Getur þaf veriö að þetta sé
stefna velmegunarþjóðfélagsins
að beita þá órétti, sem minni-
máttar eru?
Öryrki.
□ Ratar ekki heim
til sír
Ég veit vel að það voru bjart
ar nætur þegar Kópavogsbrúin
var vígð og tekin í notkun, en
uú er farið að dimma aftur og
kemur þá heldur babb i bát-
inn. Ég er hættur að rata heim
til mín, eftir að rökkva tekur
á kvöldin. Ástæðan er sú að Ný-
býlavegurinn er svo illa merktur
að ekki er hægt að rata eða
finna afleggjarann sem á hann
liggur af Kópavogsveginum.
Þetta verður að laga strax því
að þó að ég læri einhvern tteia
hvemig ég á að komast heim
þá er mik' af fólki, sem enn
er að aka þarna út af og ' mold
arbeð sem bama eru. Það tekur
það sfðan langan tíma að finna
þennan þrönga veg og komast
leið? s-jnnar.
Kópavogsbúi.
□ Vantar bréfalúgur.
Ég er 10 ára gamall strákur
og ber út blöðin. Mér finnsr
gaman að því og reyni að gera
þetta eins æl og ég get, og
reyni að láta fólkið alltaf fá
blöðin sfn. En þaö er stundum
dálítið erfitt, því að það eru
bréfalúgur á svo fáum stöðum.
Þá læt ég oft blöðin á hurðar-
húnana í staðinn En í hvert
eina ta skipti sem ég hef gert
þetta, þá hefur blöðunum verið
stolið. Fólkið fær þá auðvitað
ekki blöðin sín og heldur að ég
hafi gleymt aö bera þau ti!
þess. Mér finnst það mik!5
skrítiö að fullorðið fólk skuli
vera svona óheiðaríeet að bað
sé ekki hægt að bera út blöð i
friði fyrir því.
Blaöastrákur
HRINGIÐ í
SÍMA1-16-60
KL13-15