Vísir - 22.08.1970, Blaðsíða 9

f ÍSIR . Laugardagur 22. ágúst 1970.
fimsm:
— Farið þér oft í kirkju?
Guðmundur Sæmundsson verka-
maður: — Nei. I mesta lagi einu
sinni til tvisvar á ári.
Guðmundur Jón Kjartansson,
12 ára: — Já, já, ég fer stundum
á bamaguðþjónustur í Bústaða-
kirkju og það er ágætt.
Ingvar Birgir Friðleifsson jarð-
fræðingur: — Maður fer stund-
um á hátíöisdögum. Það þarf
alls ekki að vera svo afleitt —
þvi stundum getur falizt svo-
Mtíi giæta í stólræðum prest-
anna.
Sigmar G. Þormar: — Onei,
það hefur nú verið harla lítið um
það síðustu tvö til þrjú árin,
nema hvað maður fer þetta ein-
staka sinnum við jarðarfarir. Áð
ur reyndi ég að komast í kirkju
flesta hátíðisdaga.
Ásds Sigurðardóítir, skólanemi
frá Húsavík: — Alveg nóg. Það
er oröinn vani hjá manni að
fara í kirkju á aðfangadag og
páskum og svoleiðis dögum.
Trausti Einarsson nemi: — Nei,
ég hef ekkert farið í kirkju sið-
an ég var fermdur, og hef held-
ur ekki hugsað mér eð legg'a
leið mina þangað að óþörfu. Mér
finnst kirkjan bara fyrir gamalt
fólk á grafarbakkanum.
••••••••••••••••••••• ••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••«••••••••••••••••••••••••••••••
„Tvöfalda mætti veiðidaga í
laxám—ef netaveiði yrði hætt44
— segir veiðimálastjóri i spjalli um si-
hækkandi veiðileyfi, úthafsveiðar á laxi og
möguleika á meiri nýtingu laxveiðiáa
„ Tú, það lítur vel út með, að
" þetta ætli að verða mikið
laxaár", sagði Þór Guöjónsson,
veiðimálastjöri, og staðfesti um
leið hjá okkur þann grun, sem
við höfðum fengið i sumar af
fréttum um aflabrögð laxveiði-
manna, að laxveiöin I ár yröi
sízt minni en áður — og jafnvel
betri.
Svo að orðstír íslands, sem
gózenland laxveiöimanna, er
ekki hætta búin af aflabrögðun
um í ár.
Þetta færðum viö í tal við
Þór veiðimálastjóra, þegar við
hittum hann á skrifstofu veiði-
málastofnunarinnar í vikunni,
og inntum hann jafnframt eftir
því, hvort ekki væri rétt hermt,
þegar sagt væri, að laxveiðin
hér færi fremur vaxandi með
hverju árinu — öfugt við ná-
grannaþjóðir okkar, sem hefðu
áhyggjur af minnkandi laxveiði
í ám.
Þór kvað rétt vera aö lax-
veiöin færi hér vaxandi, þótt
í henni væru alltaf sveiflur ár
frá ári, svo að ályktanir um
slíkt væri aðeins mögulegt að
draga af löngu tímabili, en ekki
bara með samanburði við árið
áður. En hins vegar er reynsla;
t'Æ Norðmanna sú, aö laxveiði
í árn hafi farið minnkandi ár
frá ári.
„Erum við veiöiheppnari, eöa
hverju eigum við þetta að
þakka?“ spurðum við.
„Því er svo vandsvarað, að
menn hafa heldur reynt þá leiö
ina — að finna_ út, hverju
minnkandi veiði er aö kenna“,
sagði Þór. „Vegna þess hverjar
sveiflur eru á veiðinni ár frá
ári, þá er erfitt að segja til um
ástæöuna fyrir minnkandi veiði
i ám nágrannalandanna. —
Sumir vilja kenna þar um sjó-
veiðinni, eins og t.d. við Noreg.
Á svæöinu frá Bergen norður
að Nord-Kap eru bátar á lax-
veiðum um 2ja mánaða tímabil
á vori. Viss rök þykja hníga
að því, að laxveiði í ám Noregs
hafi fariö minnkandi vegna
þessara veiða á laxinum, ein-
mitt þegar hann er að ganga
upp að ströndinni á leiðinni í
ámar. Enda þykjast menn þar
sjá það, þegar þeir leggja sam
an veiöina úr ánum og veiðina
úr sjónum, að þá sé komin sam
anlögð sú veiði, sem var að
vænta.“
„Hver er annars laxveiði
Norömanna samanborin við okk
-ar?“ skutum við inn í.
„Hún er líklega tíföld eða tólf
föld á við okkar veiði“, svaraði
Þór, en hélt síðan áfram:
„Auðvitað eru menn ekki á
einu máli um svo flókiö atriði
sem þetta, hverju veiðitregðan
í ám sé aö kenna. Sumir halda
þvi fram með nokkmm rétti,
að þetta sé vegna mengunar í
ánum, og benda þá á ár eins og
Rín. sem var áður fyrr ágætis
laxveiöiá og eins og Thames
sem einnig var áður ágætis lax
veiðiá. En þessar ár — og auö
vitað fleiri — eru orðnar svo
mengaðar af skipaferöum op
mörgu öðm að þar þrífast ekki
nema harðgerðustu fisktegund-
ir.“
,,En þrátt fyrir þennan gmn
•••?••••••••••••••••••'
um skaðsemi úthafsveiðanna,
hafa þjóðimar ekki getað kom
ið sér saman um bann við þeim
— eða hvað?"
„Alþjóðafiskveiðinefndin fyr-
ir Atlantshafiö samþykkti jú
bann við laxveiði á úthöfum, en
þar sem þetta er milliríkjasamn
ingum bundið og Danir og Þjóö
verjar vildu ekki gangast inn á
þetta, féll það um sjálft sig.
Síðar var málið tekið upp aftur
á öðmm gmndvelli, og var þá
samþykkt takmörkun á veiðun-
um. Sú samþykkt tekur gildi
1971. Þá verður á eystri hluta
Atlantshafsins takmarkað veiði-
svæði og svo takmarkaöur út-
búnaður veiöarfæra en á vestari
hlutanum verður magnið, sem
veiða má, takmarkað."
„Veröur nokkrum getum aö
því leitt, hvaða áhrif úthafsveið
ar hafa á íslenzka laxastofn-
inn?“
„Nei, þvi að það er ekkert
um það vitað, hvar hann heldur
sig, þegar hann er í sjónum —
nema bara þaö, aö hann virðist
ekki vera á veiðislóðunum við
Grænland — ekki svo að neinu
nemi og ekki heldur viö Nor-
eg-“
„Stöndum við þá ekki betur
að vígi varðandi afkomu laxins
okkar, heldur en nágrannaþjóð-
irnar, meðan okkar ár eru 6-
mengaðar og ekki til að dreifa
ofveiði í sjó?“ spurðum við.
„Jú hvað það tvennt snertir
En hins vegar höfum við aðrar
aðstæður að glíma við, eins og
svalari sumur heldur en aðrar
laxveiðiþjóöir. Það þýðir lægra
hitastig í ánum okkar, sem þýð
Þór Guðjónsson
velðimálastjóri.
ir aftur, að vanhöld á laxaseið
um veröa mjög mikil.
Það getum við þó bætt okkur
upp og aukið gengdina i ánum
til þess að vega upp á móti þess
um vanhöldum með því að
sleppa gönguseiðum í árnar
okkar. Öðrum, sem hafa meng
aðar ár, er slíkt vitaskuld þýð-
ingarlitið.“
„Svo að viö vindum okkur úr
einu í annað. — Er það ekki
sportáhugi stangaveiöimanna,
sem öðru fremur gerir laxár-
eignir dýrmætar og laxarækt og
laxveiði þýðingarmikla?‘‘ spurö
um við Þór næst.
„Jú, eins og sakir standa í
dag, er það fyrst og fremst
þessi sportáhugi stangaveiði-
manna, þótt að lax sem mat-
vara sé orðinn eftirsóttari á hin
um seinni árum“, samsinnti
Þór.
„Stendur mönnum þá ekki
stuggur af því, að síhækkandi
*■••*■ ••••••••••••••••on
verðlag á veiðileyfum og árleigu
kunni að draga úr þessum
sportáhuga, og þar meö rýra
verðmæti ánna og draga úr þýð
ingu laxeldis og laxaræktar?“
„Nei. Menn óttast það ekki
svo mikiö, vegna þess að hækk
andi verölag hefur ekkert dreg-
ið úr áhuga stangaveiðimanna.
Að vlsu hafa einhverjir veiði-
menn hætt, sem ekki töldu sig
hafa lengur efni á þessu, en
aðrir hafa komið 1 þeirra stað.
Hins vegar hefur þann kvíða
sett að mönnum, að útlendingar
komi til meö að sitja einir að
laxveiði f íslenzkum ám — eins
og þróunin hefur verið á hinum
seinni árum. Og auðvitað þykir
íslenzkum veiðimönnum það ó-
skemmtileg tilhugsun.
En það er fyrst og fremst
skipulagsatriði að koma þeim
málum þannig fyrir, aö allir
geti vel við unað.
Ég fyrir mitt leyti óttast ekki,
að allir veiðidagar veröi 1 fram
tíðinni uppteknir fyrir útlend-
inga, vegna þess aö það er mitt
hald, að tvöfalda megi veiðidag
ana fyrir stangavelðimenn í án-
um með þvf einu að leggja al-
veg niður netaveiðj í ám. —
Enda er ég viss um, að neta-
veiöibændur munu fyrr eða síð-
ar sööla yfir í stangaveiði.
Og auk þess er ég viss um, aö
auka mætti veiöiálagið á hverja
á og fjölga veiðistöngum, sem
veiða mega hverju sinni, með
því einu að sleppa gðnguseiö-
um í árnar I vaxandi mæli og
auka þannig laxagengdina í
hverja á“, sagði Þór og bætti
við að lokum:
„Og þessi árin erum við ein
mitt að leitast við að afla okkur
reynslu í hvernig heppilegast er
að sleppa seiðum í ár, svo að af
þeim fáist beztur árangur."
— GP
Sportáhugi stangavelðimanna leggur grundvöllinn að verðmæti góðrar laxveiðiá, og þýð-
ingargildi laxaræktar og Iazeldis.
9
•
o
o
o
o
o
o
0
0
•
8
8
8
0
o
e
«
o
o
0
o
o
o
0
o
o
o
o
o.
O'
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o
o '
0
o
o