Vísir - 05.09.1970, Síða 13

V I S I R . Laugardagur 5. september 1970.
13

BYPÐl
L£//<r
T/EK/
ti L/T
Gy/a-fl
AK%$fcí%r-r HROTTI
5/
7?
57
snmeT
otull
1o
32
zo
FuglOr
A'LUNMfí
lbg~
23
5/ísr.
//VflÐ
F/rvG-
UR
62
7g
/5
/6
Sl
55
'/ /?úsn
u/n
67
/3
37
T/?E
/D/JC/L
FQfíRfí
36
22
72
11
GTUOOL
tZusjs
WJf>L
flÐ/
///?Ú6U
5o
£&6’
ro/-i/
TflyLLT
<----
3 o
6%
saa^
Srj^rr
Hb
Lb
ÚLPF
A'fíST
/7
ZT
UTDm
'oz/yr/
■HCMK
HÝÐ/
n
SKÉLF
/A/&
33
KV/£t>n
rZUUU
38
TALfl-í
r-r/rfí
frjjOt-K
+ SJ ÚK
/LE
CtATSI
KO/su/f
GUfí
1/
HÆÚfíR
3V
ZH
6/
R/sT/L.
//v/U
H'flK
SKTR
/pf/V
'flwœ
56
n
S/CVE
TT-/JZ
51
77
/flfium
VoCrfí
RUX/Dfl
59
61
Z*'»RS
-Tjtj
1$
vprus
ÞuRf/
15
31

tíflSkft
39
'/LflT
55
63
UÆÐfl
76
35
flu/Z
79
69
TZ
YF/fl
CrEFfl/
'/£>
KtumP
u
71
21
E/f/
/ce/v/v/
Lveopu
BOfí
SuRft/fí
fl
5Z
65
11
VL'AT
73
T/ÐflR/
1o
lb
z
smm
//
7/
28
53
fíftflL
um
/fl/£L/
3 Sftfíð.
13
82
/0
ZJ
75
EMflfl
flflPP
/9
25
19
EFSTA TALAN ER 82. „EFTIRMÆLA.VÍSA*
Haan hélt sem leið lá yfir brúna.
Þorffci ekfci nema að lita '■>fan í
twær bréfafcörfur til að finna það
sem hann vanhagaði um. Seildist
ofan í bréfakörfuna eins og hann
hefði misst eitthvað úr hendi sér,
og greip súnsfceytið sem á var
efcráð:
„Kem á morgun klukkan átta.
Koss. Lucile.“
Hann brostj efcki, en var þó að
þvi kominn. Þegar hann kom út
úr póstafgreiðslunni sá hann
Midhél á teiö inn í miðborgina.
Nú varð faann að bíða þangað
tiil Micfael kæmi til bafca. ÖM
stræti í nágrenninu voru vel lýst,
eg aSimargir á fterli. Michel kom
efcki auga á hann svo hann gat
veitt honum eftirför með því að
halda bflinu hóflegu.
Við aöalgötuna í miðborginni
voru kaffihús, veitingastofur eða
verzlanir í ffestum húsum. Michel
hvarf inn á vel lýstan veitingastað
oar sem marmaraþynnur voru á
borðunum; þar sátu stúdentar og
drufcfcu bjór og reyktu sígarettur.
Það var nú erfiðast fyrir Elie
að verða að biða fenga hrtfð úttí í )
kuldamum, kannski fcvær fcluikku- l
stundir eða iengur, oig missa þð \
ekki kjarkirm. Þokan Jagði honum ;
lið, með þvtí að draga úr birt- jj
unni af götuiljósunum og gera aEa j
| vegfanendur torkennitega. ;
Við og við gefck hcnn upp að !
giugganum á veitingastofunni. j
Rétt fyrir innan sat Micihel ásamt ’
tiveim ungum mönnum. Þeir röbb j
uðu saman og reyfctu. Michel
drakk ekki bjór, heldur einhivem
gúlleitan vökva úr iitlu glasi.
Michel hló við og við. Kannsfci
var hann að segja heim hinum
hvað gerzt hafði daginn áður;
segja þeim hvemig svipurinn
hlyti að hafa verið á Blie hand-
an við skráargatið.
Skammt þarna frá stóöu tveir
elskendur í dyraskjöli, samtvinn-
aðir eins og myrkir skuggar oig
hreyfingariausir, stóðu þar alit
að klukkustund þangað til strætis
vagn bar þar að. Kvenmaðurinn
hvarf inn í strætisvagninn, karl-
maðurinn stóö á gangstéfctinni og
horföi á eftir henni.
Þegar Mukkan var stundar-
fjórðung gengin í ellefu risu þre-
menningamir lofes úr sætum
siínum. Það var Miche! sem
greiddi veitingarnar. Síðan gekk
hann á miili hinna tveggja eftir
gangstéttinni. Þeir höfðu safnað
sér hita, vom því efcfcert að flýta
sér, það var eins og þeir fyndu
ekki til fculdans, einn þeirra
hafði efckj einu sinni fyrir því að
hneppa að sér frakkanum.
Elie stytti sér teið til að verða
á undan yifir brúna, og þegar
hann kom að henni þar þokan
svo myrk að götuljósin minnfcu
helzt á gula diska, án þess þau
vörpuðu frá sér nokkurri birtu.
Hann gefck hratt, vildi ná sem
fyrst yfir í horniö við girðing-
una. ljúka þessu af sem fyrst.
Hann lét fara sem minnst fyrir
sér f hominu, þar sem Michel
hafði staðið forðum með Louise
í faðmi sér. Það var efcki nokkur
leið fyrir þann sem náigaðist að
sjá hann. Ekki fyrr en á tveggja
metra færi og þó þvl aðeins að
BÆNDUR
Stofnlánadeild landbúnaðarins vill minna
bændur á það, að frá og með árimi 1971 þurfa
teikningar, samþykktar af Teiknistofu Land-
búnaðarins, að fylgja með lánsumsóknum trl
deildarinnar.
Stofnlánadeiíd landbúnaðarins
Sölumaður
Algjörlega reglusamur og heiðarlegur maður með eig-
inn bíl (sendiferðabíi) óskar eftir að taka að sér sölu
ferðir út á land fyrir traust heildsölufyrirtæki eða
framleiðanda.
Tilboð sendist augl. blaðsins merkt „Sölumaður —
9659“ sem fyrst.
4 Laugardagskrossgátan
• 1 ’ • ÍQ tS * ^ • O ’
|S> S ^ 55 ■
j(ú ^ ^ ^ c; c: i
^ cþ ____
— ^ O ^ ^ X • O ^ ■ Kj • • •
• ^ ^ ^ ^ ^ •
^ ^ • M'- ^ bi • :*) :& Ö 2
j*>Nb<- •
^.
Lausn á síðustu krossgátu
V'isan
„HRÍM“
Að vetrar dögun vinni á,
verður engum dulið.
Úðaði stráin ímugrá,
ágústnætur kulið.
viðkomanda yrði litið þangað,
sem hainn stóð.
Þannig leið að minnsta kosti
stundarfjórðungur. Þeir þremenn-
ingamir höfðu sennitega átt eitt-
hvað óræfct áður en þeir skildu.
Þá beyrði hann fótatak Michels
afflt í einu nálgast eftir gangstétt-
inni. Elie dró skammbyssuna
upp úr fraikkavasanum og sann-
færði sig um að öryggislásinn
væri ekki á. Héðan af varð efcki
aiftur snúið. Hann varð aö refsa
þeim seka eins og hann hafði til
unnið. Það var ekkj tengur um
neifct einkamál hans og Michela
að ræða. Heldur fullnægingu
réttlætisins. Fótatakið nálgaðist
hratt. Hann fann það einhvem
veginn á sér að Micihel væri að
rauia fyrir munn; sér, en hann
heyrði það ekki því að blóðiö nið-
aði við Ihlustir hans.
Hann afréð að láfca ekki tíl skar
ar skríða fyrr en á síðustu stundu,
sfcjóta ekki fyirr en Micfael væri
kominn í dauðafæri ®vo að hann
hilytí að hæfa hann.