Vísir - 14.10.1970, Blaðsíða 13

VlSIR . Miðvikudagur 14. október 1970.
13
Fjölskyldan og Ijeimilid
„Allir hvattir til að
taka þátt í umræðum44
— fyrirlestrahald um heilbrigðismálin i
Hatnarfirði
JTeilbrigðis'máilaráð Hafnar-
fjarðar ætlar að efna til ný
breytni í starfsemi sinni á naest-
unni. Sú nýbreytni er fólgin i
fyrirlestrahaldi, þar sem ýms
ir fyrirlesarar f.ialla um ýmis
þau mál, sem efst eru á baugi
í heilbrigðismálum.
Sveinn Guðbjartsson heilbrigð
isfuiitrúi skýrði frá því að fyrsti
fyrirlesturinn myndi fjalia um
eiturlyfjavandamálið. Það er
Vilhjálmur Skúlason lyfjafræð-
ingur, sem fllytur þann fyrirlest
ur hinn 15. október í Flensborg-
arskólanum.
„Þessir fyrirlestrar eru ætlað
ir fyrir kennara, lækna, hjúkr-
unarkonur, lögregluþjóna, starfs
lið bamavemdamefndar og
æskuiýðsráðs og aðra þátttak-
endur, sem hefðu áhuga á. —
Allir þátttakendur i þessum fyr
irlestmm em hvattir tii að taka
þátt í umræðum og fyrirsþum-
um eftir að fyrirlesarinn nefur
flutt sitt mál“, segir Sveinn. —
,,Annar fyririesturinn, sem á-
kveðinn hefur verið fjallar um
sálfræð iþj ónustu í skólum og
fyrirlesarinn verður Öm Helga
son sálfræðingur. Svo er þriðji
fyrirlesturinn ákveðinn, en það
er ,,Þjónusta við aldrað fólk“,
sem Sigríður Schneider flytur,
en hún hefur mikið látið að sér
kveða f þessum málum fyrir
Reykjavfku rborg.
Það verða fleiri fyrirlestrar
haldnir, en það fer ettir undir-
télctum hversu margir þeir
verða. Viö vonum, að undirtekt
imar verði sem beztar, því um
ræður um þessi efni eiga vem-
légt erindi tit fóiksins. þéssir
fyrirlestrar munu væntanlega
fjalla um ýmsa þætti félags- og
heifbrigðismála. Þá er ætlunin
að hafa ýmsa áframhaldandi
starfsemi á þessu sviði. Ef vel
tekst til með fyrirl'estrana ætti
fyrinlestraha'ldið hugsanlega að
geta orðiö til eftirbreytni öðrum
bæjarféiögum af svipaðri stærð
og oikkar. Þama koma fram fær
ustu menn, sem fjaHa um sam
eiginleg vandamál, sem eru efst
á baugi nú.“ — SB
Gott dæmi um það, hvemig Dior hefur endurvakið gamla
------------------------- . „hippatízku“.
,Hippatfzkan" fyrir 30 árum
— / tizku núna
Cagan endurtekur sig. Fyrir
meira en 30 ámm fór hroll
ur um æruverðuga borgara, þeg
ar minnzt var á „hippa“ þess
tíma. Þeir létií mikið á sér bera,
vom í andstöðu og bám litla
"virðingu fyrir yfirvöldum.
Til þess að skera sig úr múgn
um notuðu þeir tvídefni í æp-
andi Iitum og munstmm í föt
sín. Jakkar og frakkar vom
síðir og feiknastór pottlok vom
látin hallast yfir annað eyrað.
Með smábreytingum klæöir
Dior ungu konuna þannig fyrir
veturinn 1970, Með strákslegt
yfirbragð, f fötum með breið-
um öxlum og þröngum yfir
mjaðmimar, hendur í vösum
og með flata axlarreimartösku,
ganga konur í Diötíötum um göt.
ur Parfsar stómm skrefum.
Hann tók sér sæti á meðan
hann hámaði f sig kökuleifamar.
Auðmýkjandi hugsanir sótitu að
honum, og hann þurfti ekki að
leita langar leiðir að orsök til auð
mýkingar.
Hinir lágu i fasta svefni þama
uppi. Að tíu þúsund árnrn liðn-
um mundu sömu stjömur sklna
á himni og tindmðu þar nú. Ein
hvern ta'ma haifði honum verið
kennt að reikna hraða þeirra. —
Ekkert nam staðar. Heimurinn
virtist hreyfingarlaus, samt snar
snerist allt á ógurlegum hraða og
guð má vita hvert, og örsmáar
vemr eins og Elie héldu sér
dauðahaidi f það, sem var hendi
næst.
Hann féll að lökum í svefn með
galopinn munninn. Maðurinn feíl
ur aMltaf fyrr eða siðar í svefn.
Þú æpir og grætur, rifur f hár
þiítt af örvæntingu en etur og sef
ur eins og ekkert hafi f skorizi.
Þegar hann brá Mundi í dög-
un og skoðaði sjálfan sig í spegi
inum, sem Chavez gleymdi aldrei
að líta í þegar hann kom niður,
sá hann að hann var þrútinn f
framan og það var eins og aug-
un væm að springa út úr tóftun-
unv
Hvað um það. Kannski tækist
honum að Mta út eins og grimm-
ur hundur? Hvað sem gerðist, þá
léti bann ekki flæma sig á brott
héðan, hann mundi verða hér um
kytrrt hvort sem þeim líkaði bet-
ur eða verr, í króknum sínum fyr
ir innan afgreiðsiluborðið.
Emilio var ekki væntanlegur
fyrr en um hádegi, eins og þeir
höfðu samið um daginn áður. Þvf
gat Chavez ekki bneytt, þótt svo
hann vildi.
Ekki hafði Michel komið niður
um nóttina. Hann hafði ekki þor-
að. Og þegar hann kæmi niður
og gengi yfir gólfið f anddyrinu,
rnundi trölhð Jensen vera hon-
um eins konar hlffiskjöldur eins
og hann var vanur.
Michel mundi ekki lfta þangað
sem Elie sat og ekki ávarpa
hann. Það var Elie viss um nú orð
ið.
„Ertu héroa emn?‘“ spurði
Gonzales furðu lostinn, þegar
hann kom aftur til starfa.
Elie yppti öxiium og brá sér
fram í eldhúsið eftir kaffi. Þar
var einmitt verið að taka glóð-
heita hveitisnúða út úr ofnkrum
og Elie dokaði við og hámaði þá
1 slg hvem af öðrum, eirrs og
hann vildi ögra brybanum, unz
hann stóð á bWstri.
Nú leið honum betur. Nú þorði
hann að standa augititi tt! auglit-
is við þá.
Klukkan var naumast átta, þeg
ar hringt var niður frá 66 og
beðið um mongunverð.
Þeir ætluðu vafalaust aftur út
að námunni, eða þá að kaupa
flleiri búgarða. Hvaða mun getði
það? Það var einungis eitt, sem
vfst var að Zograffi mundi ekki
gera — hann mundi ekki föma
Elie þeim fláu mfnútum, sem hann
þarfnaðist til að fá frið f sálu
sinni. Hann þekkti ekki hvað
sálarstríð var. Hafði aldrei kynnzt
því.
Stundarf'jórðungi sfðar kom bfl
stjórinn í svarta bíilnum og nam
staðar úti fyrir gangstéttinni.
■ II
62
Kanns'ki æfluðu þeir f einhverja
lan'gferð? Ef til vill hafði Zograffi
iokið erindi sínu þar í borginni f
bili og var í þann veginn að leggja
af stað til New York.
Og nú gerðist margt svo að
segja í einu, á meðan pilturinn
var að sundurgreina dagblaða-
sendinguna. Hringt var eftir morg
unverði úr fbúð 22, þvf næst úr
íbúð 24. Tveir langdvalargestir
komu niður tófcu sér sæti inni
í borðsalnum og báðu um egg
og steifet flesk. Þeir voru að flýta
sér. A'lir virtust vera að flýta sér.
Gonzales stóð úti fyrir lyftu-
dyrunum. Þá var hringt uppi og
Gonzales hvarf inn í lyftuna.
Nokferar sekúndur var E1ie einn
manna f anddyrinu. Hann heyrði
fótatak Chavez hótielstjóra nálg-
ast í stiganum. Hann heyrði að
lytftan var itffca á leiðinni niður.
Það kvað við lágt, marrandi j
hvæs, þegar hún nam staðar.
Lyftudymar opnuðust um leið
og hótelstjórinn kom í ijós neðst
í stiganum. Zograffi gekk út fyrst
ur og var með panamahatt á
höfði, gekk út á mifct góltfið f and
dyrinu, þar sem hann nam staðar
á sama stað og hann var vanur,
leit ekki í áttina að aifigreiðsto-
borðinu, og f sömu svifum gekk
Jensen þangað til að skiíla lykl-
inum.
Hann tók ekki eftir neinu ó-
venjulegu. Með eðlilegri íireyf-
ingu dró HMe út borðskúff-
ima, þar sem hlaðin marghteypa
'lá, hafði aMtatf legið þar frá þvi
er tilraun var gerð til að ræna
afgreiðslumanninn fyrir tto árum.
Elie varð að taka skref til hliðar
til að hæfa Jensen ekki og fiórir
slkothvelMr kváðu við. Zogratffi
hneig niður. Skothvellimir hefðu
orðið sex samt sem áður ef gikk-
urinn hefði elkki alt í einu staðið
á sér.
Blái posfuMnsvasinn á borðinu
hafði farið í mola, en skotin þrjú
höfðu hætflt mark og Midhel lá á
gólfinu, hreyfingarfaus, eins og
hama hafði legið uppi við girðing
una.
En f þetta skipftið var hann
dauöur.
f Sögulok.
Tómas Gunnarsson,
hdl., lögg. endurskoðandi, Von-
arstræti 12. Sími 25024. —
Viðtaistími kl. 3—5.
AllGUlVég hvtk *■ BJh
með gleraugumfm |W|Ir
A ncfiirclr'AtÍ SÍTTll
%
Austurstrætí 20. Sím) 14566,