Vísir - 14.11.1970, Blaðsíða 7

VÍSIR . Laugardagur 14. nóvember 1970.
7
cTVÍenningarmál
Kristján Bersi Ólafsson skrifar um sjónVarp:
Að
vera
eðlilegur
| TjAÐ VÆRU ýkrjur að segja að
Íprófessor Ólafur Jóhannes-
son, formaður Framsóknar-
flokksins, sé upplífgandi maður
\ á sjónvarpsskermi. í þættinum
4 Setið fyrir svörum á þriðjudags
l kvöld var hann þó með frísk
) legasta móti, svaraði spurning
| unum í einörðum og einlægnis-
i legum tón og gerði meira að
í seg'ja stöku sinnum að gamni
J sínu ekkert ósnotúrlega. Mér er
^ næst aö halda að hann hafi ekki
4 í annan tíma komið betur fyrir
t í sjónvarpi, en þar er að vísu
} hægt við að jafnast. Það var til
t dæmis ölíkt hve betur hann
4 brást við örlítið áreitnislegum
l spurningum að þessu sinni en
J á dögunum, þegar hann fyrtist
1 við Ólaf Ragnar Grímsson, að
\ því er virtist vegna þess eins að
v nafni hans lét hann ekki njóta
‘ þess, að báðir eru í sama stjórn
' málaflokki. Raunar er ekki hægt
að segja að þeir Eiður Guðnason
og Magnús Bjamfreðsson hafi
gefið honum mörg tilefni tii að
fyrtast. Spumingar þeirra voru
velflestar meinlausar og þeir
nýttu ekki þau tækifæri, sem þó
gáfust stöku sinnum til að reyna
i að koma prófessomum í vanda.
j (Ég sagði „reyna‘‘ því að engan
4 veginn er vist að það heföi tek-
^ izt, þótt reynt 'hefði verið.)
4- QJÁUFSAGT er það rétt að
4 ^ sjónvarpsframkoma stjórn
l m'álamanna geti haft verulega
) þýðingu fyrir gengi þeirra með-
1 al kjósenda. Þess vegna er
4 ekki «ema eöliiegt að stjórnmála
menn reyni að bregða sér í það
gervi framan við myndavélarn
ar, sem þeir álíta að kjósendum
faíli bezt í geð. Erlendis halda
stjómmálaflokkar hreinlega
uppi eins konar námskeiöum
í sjónvarpstækni fyrir framá-
menn sína, þannig hefur t.d.
brezki íhaldsflokkurinn sérstakt
sjónvarpsherbergi í aða'lstöðv-
um sínum í London, þar sem
kunnáttumenn leiðbeina stjóm-
má'.amönnunum og þeir fá æf-
ingu í að sitja í hita og birtu
myndavélanna. Jafnvel þótt þess
ar æifingar taki nokkuð af dýr-
mætum tfma önnum káfinna
manna eru þær taldar borga sig
og skiila sér aftur í auknu kjör-
fylgi. íslenzkir stjómmá'Iamenn
munu ekki stunda slfkar æfing
ar en þó er grelnilegt að þeir
gera sér Ijósan áhrifamátt sjón
varpsins og leitast við að ná
valdi á málflutningi á skermin
um. Og ég he’.d að tæpast geti
neinn vafi leikið á því að stjórn
málamönnum hafi yfirleitt farið
fram á því sviði siðan sjónvarp
ið hóf göngu sína. 1 byrjun varð
þess iðulega vart að menn urðu
óstyrkir og hikandi, þegar þeir
komu í sjónvarp, og má í því
sambandi minna á átakanleg
dæmi um slíkt á framboðsfund-
inum fyrir kosningarnar 1967.
Nú virðist þessi óstyrkur mik
ið vera aö hverfa, og h'klega eru
sífellt fleiri að átta sig á því,
að bezta gervið er oftast að taka
ekki á sig ,neitt sjáanlegt gervi.
vera eðlilegur eða virðast vera
eðlilegur (sem er ekki endifega
Aase Kleveland — ekki aðeins fögur .
.4 ase KJeveland, vísna — ljóóa
— chanson og mótmæla-
söngkona er ekki engill. Sem
betur fer. Því englar hafa ekki
kynþok-ka og sennilega em þeir
skaplausir.
Aase Rleveland býr yfir mörg
um kost-um. Hún er ung og fafl
eg, skapmiki-1 og tilfinningarik
i tú'lkun og tjáningu, mjög örugg
í framkomu (þótt ung sé) og
leikur auk þess afbragðsvel á
gítar.
Á söngskemmtuninui i Nor-
ræna húsinu sl. fimmtudags-
kvöld söng Aase lög og visur
o.ifl. frá Skandinaviu, Bandaríkj
unum, Frakklandi og ísrael, auk
nokkurra Breoht-söngva. Hún
söng á tungu þessara þjóða. —
Carl Bi-llich aðstoðaði i nokkr
um lögum eiftir hlé.
Því miður var söngkonan kvef
uð og naut sín því ekki sem
skyildi. En kostir þeir. sem tald
ir eru upp hér að ofan komu
engu að síður fram. Lyrisku lög
in vom jafnsannfærandi og þhu
fjörugu og hávaðasömu, viö-
kvæmur textj komst jafnvel til
skila og biturleiki Brechts. Einn
megingalli finnst mér þó á söng
Aase: Röddin liggur mjög djúpt
og aftarlega og berst því ekki
eins vel og æskilegt væri, sér-
staklega þegar listakonan svng-
ur sterkt. Þetta er spursmál um
raddbeitingu og raddtækni: söng
urinn hefði meira burðarþol og
það sama). Ég minnist þess ekki
að hafa séð Ólaf Jóhannesson
fyrr í sjónvprpi, þar sem ha-nn
virtist jafneðlilegur og í þætt-
inum á þriðjudaginn, og þvf get
ég ímyndað mér að hann hafi
verið honum fremur til fram-
dráttar en hitt.
jVJJÖG athyglisverður um-
ræðuþáttur var sýndur á
mánudagskvöldið siðasta. For-
ystumenn verkalýðssambanda
fjögurra Norðurlanda svöruðu
þar spurningum og gagnrýni
verkafólks í samtoöndum þeirra.
Einna mest var þar að vanura,
rætt um ten-gslin mi-Ili leiðtog-
anna og óbreyt-tra félags-manna,
en þessi tengs! eða réttara sagt
s-kortur á nægilega traustum
tengslum milli þessara aðila er
vandamál sem sífellt ber meira
á á Norðurlöndunum og raunar
víðar. Islendingar át-tu ekki ful-1
trúa í þessum umræðum, en
samt held ég að myndin hafi átt
futlt erindi við íslenzka áhorf-
endur, enda hefur þessara sömu
vandamála talsvert orðið vart
hér, bæði innan hagsmuna- og
fagfélaga og þó ekki sfður inn
an stjórnmálaflokkanna. Ó-
breyttum félagsmönnum finnst
oft aö breitt bil sé mil-li sín og
leiðtoganna, forystuliðiö sé orð
ið ein-s konar þjóðflokkur út
af fyrir sig, sem eigi litið sam-
eiginlegt með „venjulegu fólki“
og sjálfsagt sé að tortryggja. —-
Stefán Edelstein skrifar um tónlist:
Margháttaöur misskilnin-gur á
báða bóga virðist oft verða ti-1
þess að efla þetta viðhorf, sem
raunar er engin leið að segja að
sé tilbæfulaust með öl-lu.
Því fór fjarri að þetta mikla
mál væri kannað til neinnar
hlitar í þessum þætti, og enn
sfður að á því fengisi. nein
lausn. Umræðunum var skorinn
tiltölulega þröngur timastakkur
og þess vegna slitið þegar þær
voru að komast verulega á strik
en það virðist oft vera einkenni
umræðuþátta -í sjónvarpi. Tækr.i
lega var þessi þáttur athyglis-
verður að þvi leyti, að hann var
upphaflega sendur beint, en við
mælendur dreifðust á firnm
staði í löndunum fjórum. Að
vísu tókust skiptingarnar mil-li
TjÖR MAGNÚSSON þjóöminja ■;
vörður sa-göi frá Ber-te]
Thorvaldsen myndhöggvara i
þættinum Munir og minjar á
miðvikudagskvöldið. Það var
þáttur, sem ánægj-ulegt var að
■fyilgjast með. Þór tókst þar,
ein-s og stund'um áður, að flétta
sama-n máli og myndum, þann-
ig að erfitt var að táka augun
af skerminum frá því þátturinn
höfst þar til honum lauk. Þann
ig eiga góðir sjónvarpsþættir að
vera.
Jarðneskur
engill
Ólafur Jóhannesson
framför í sjónvarpi.
— sýnir
þór Magnússon — það er erf-
itt að taka augun af skermin-
um meðan þættir hans eru
sýndir.
staða ekki ail'ltaf snuröulaust, en
þó var þátturinn gott dæmi um
það, hvað hægt er að gera í sam-
vinnu milli sjónvarpsstöðva
margra ríkja.
breidd, væri hann lausari, sæti
framar og ofar. En röddin hefur
þennan „sensuella" keim, sem
er einmitt sérstakiega aðlað-
andj í þessari tegund af söng.
Troófullt hús áheyrenda tók
söng-konunmi mjög veí og varö
hún að syngja mörg aukalög.
IMifega hvein f veörinu og var
engu líkara en veðurguðimir
væru að keppa við að framfeiða
falska tvíhljóma. Reynslhn sýn-
ir, að vafasamt er að efna til tón
teikah-alds -í Norræna húsinu þeg
ar veðurhæðin er oröin meiri en
4 — 5 vindstig.
Vér viljum hér með vekja athygli heiðraðra
viðskiptavina vorra á því að vörur sem liggja
í vörugeymsluhúsum vorum eru ekki tryggð-
ar af oss gegn bruna, frostum eða ö§rum
skemmdum og liggja því þar. á ábyrgð vöru-
eigenda.
HF. EIMSKIPAFÉLAG ÍSLANDS.