Vísir - 01.04.1971, Blaðsíða 9

V1SIR . Fimmtudagur 1. aprfl 1971,
Jón Hjariarson skrifar marzannál:
Framtíðin er
'E'insdæmi mun það vera, að
útdauðir fuglar auki kyn
sitt. Þau ólíkindi hafa þó átt
sér stað. Hinn útdauði geir-
fuglsstofn virðist dafna vel og
tímgast örar en margir þeir
fuglar, sem sagðir eru lífs en
ekki liðnir. Gleðitíðindin um
upprisu geirfuglsins eru hins
vegar dapurleg í aðra röndina
fyrir alla sanna íslenzka föður-
landsvini og ættjarðarelskendur.
Nú hefur hvort tveggja verið ó-
nýtt fyrir þeim, heiðurinn af út-
rýmingu fuglsins og ánægjan af
endurheimt hans, þessa glataða
sonar.
Kemur nú ekki á daginn, að
hamur þessa fugls þykir til þess
bezt fallinn að skreyta búðar-
glugga í úthverfum Lundúna-
borgar. íslenzkir heildsalar rek-
ast á þessi hree á götuhomum í
þeirri borg, þegar þeir eru þar
i innkaupasnatti. Svo spyrst sá
orðrómur ú^ meðal enskra kaup-
manna, sem sagður er fara af
þessum eyjaskeggjum norðan úr
Dumbshafi, að þeir séu haldnir
óslökkvandi löngun í slíka
fugla. Kannski stafar sú löngun
af áralöngu ofáti þjóðarinnar á
geirfugii. Má vera þetta hafi
veriö eins konar dópfíkn, sem
þjóðin hefur ekki losnað fylli-
lega viö enn.
2á
Og nú rekur íslenzkur heiid-
sali ekki svo nefið inn í skran-
búð í Lundúnum, að honum sé
ekki boðinn geirfugl til kaups.
Framboð á eggjum þessara
fugla er engu minna en í eggja-
sölustríðinu í Reykjav’ik í fyrra,
nema þar vom hænsnaegg á
boðstólum. Markaðsverð á slík-
um fuglum ku hafa verið ákveð-
ið 9 þúsund pund, eða sem næst
1,9 milljónum íslenzkum. Og
það samræmist ekki enskri hæ-
versku að bjóða íslendingum
þessa fugla á minna veröi en
þeir hafa sjálfir ákveðið..
Við skulum hafa það hugfast,
Hverjum þykir sinn fugl fagur.
íslendingar, að framtíðin býr í
eggjunum, svo sem segir í
kunnu frönsku leikhúsverki og
víðar. Við skulum ekki hugsa
þá skelfilegu hugsun til enda,
hvér framtfð>okkur 'er búin ef
eggin em unguð. Við skulum
sem sé vona að eggin þrettán
hjá Spink & Son séu fúlegg. Og
þó væri tryggara að kaupa
þessi egg til landsins hið fyrsta
til þess að fyrirbyggja frekari
fjölgun af þeirra völdum.
4
Seðlabankinn og aðrar menn-
ingarlegar líknarstofnanir verða
nú að taka höndum saman og
kaupa heim þessa 2 undanvill-
inga sem skreyta gluggann hjá
Spink & Son, gefa þá síðan
þjóðinni. Jafnframt Þyrfti að
fara með sporhund um verzlun-
arhverfi Lundúna og þefa uppi
alla þá fugla, sem þar kunna
að leynast. Sá þyrfti að kunna
góð skil á fuglum, svo að ekki
sé hætta á að hann villist á
gervifuglum og „ekta“.
Ú
Veigamesta varúöarráðstöfun-
in veröur samt að finna hvaðan
allir þessir geirfuglar koma. Við
verðum ekki frjálsir undan oki
fuglsins, fyrr en búið er að
finna geirfuglsbúið. sem ungar
út öllum þessum fuglum. Er
það kannski hér á landi? Rekur
kannski einhver smábóndi á
Ströndum slíkt bú á laun. Marg-
ur veltir því fyrir sér, hvers
vegna fólk þrífst á þeim slóð-
um.
Tollurinn er nú orðinn sér-
hæfður í hassleit. Þessir ágætu
menn ættu nú að snúa sér að
því að uppvísa geirfuglasmyglið.
Ef ekki verður komið f veg fyr-
ir þennan ólbglega búskap verð-
ur ísland gjaldþrota innan tíð-
ar.
A
Strákar stálu dýnamíti suður
f Kópavogí á dögunum. Það mál
mun stórpólitískt, enda hugðust
strákarnir ræna geirfuglinum.
t— Sem lika sést bezt á því að
Islendingar hafa aldrei borgað
lausnargjald fyrir neina skepnu
utan þennan eina geirfugl.
Fulltrúar þjóðarinnar hafa átt
annríka daga á þingi upp á síð-
kastið. Eru þeir þar komnir að
kjarna fslenzkra stjómmála og
hafa tekizt drengilega á við
þann vanda. En sá vandi er að
finna vandann, eins og alþjóð
mun kunnugt. Þingmenn hafa
leitað, hver sem betur getur, að
heppilegum vandamálum að
berjast fyrir.
Meðal þess sem þingskarinn
hefur uppgötvað f lei^ sinni að
vandanum er landhelgin. Hún
er of lítil. Ekki endilega vegna
þess að við þurfum stærri fisk-
veiðilögsögu, heldur vegna þess
að Landhelgisgæzlan hefur oft
fulllítið að gera. Rfkiö hefur
ekki efni á því að halda úti að-
gerðarlausri strandgæzlu. Það
sér hver heilvita maður. þótt
hann kunni ekki á sextant. Að
vísu hefur verið reynt eftir
megni að finna gæzlunnj verk-
efni. Varðskip eru tíðum not-
uð til fólksflutninga. Það er
sama hvað þingmenn og aðrir
höföingjar ferðast mikið, eigi
að síður stendur Landhelgis-
gæzlan uppi aðgerðarlaus.
4
Að öllu gríni slepptu getum
við nú loks farið að l’ita glaða
daga, þegar handrit upp á einn
milljarð danskan eru færð okk-
ur á silfurfati. Og geirfuglinum
getum við sungið dýrð undir
klukknahljóminum frá swing-
ingbells, sem almáttugx SlS
gaf f Hallgrfmskirkju. — JH
Og börnin fá sín páskaegg eins og vant er — og því ekki
géfa þeim geirfuglspáskaegg.
— Hafið þér gabbað
einhvern eða láíið gabb-
ast 1. apríi?
Jakob Guðmundsson, húsasmið-
ur: — Vissulega hef ég gabbað
1. apríl. Síðast heppnaðist mér
einkar vel að iáta vinnufélaga
minn einn hlaupa apríl. Það
væri bara svo löng saga að segia
frá aðferðinni. að ég yröi senni-
lega einn í Vísi spyr dag-
inn sem ég rekti hana.
Magnús Albertsson, Sjóvinnu-
deild Lindargötuskólans: — Nei,
ég hef nú ekki orðið svo frægur
að hafa gabbað einhvern 1. apríl
eða látið gabbast sjálfur. Ég er
heldur ekkj með nein plön í þá
áttina, að gantast að þessu sinni.
Björn Logi, 14^'ára: — Ég man
nú ekki til þe^a. Mig hefði hins
vegar einna helzt langað til að
stríða kennaranum mínum 1.
april. Það er bara svo erfitt í
framkvæmd, þar sem það er far-
ið að gefa frí í skólanum þann
dag. Ég held að þetta sé f annað
Þorbjörg Aöalsteinsdóttir, skóla-
nemi: — Ja ... einna fyrst
koma mér f hug þau skipti
sem ég tók þátt í þvf með skóla-
félögúm mínum að gabba kenn-
arana með því að skipta um
stofur. Þannig tókst okkur að
láta þá hlaupa aprfl hvern um
annan þveran.
Guðmundur Jónsson, starfsm. í
prentsmiðju: — Nei, og einu
aprílgöbbin sem ég man eftir
eru þau, sem blöðin hafa birt,
ég hef alltaf haft gaman af
þeim.
Sigurður Sigurjónsson, nemi:
— Nei, ég held bara ekki ...
» )