Vísir - 22.05.1971, Blaðsíða 8

V í SIR . Laugardagur 22. maí 1971,
Otgefandt: KeyKjaprenr nt.
rrauakvæmdastjóri: Sveinn R, Eyjöifason
Ritstjóri ■ Jónas Kristjánsson
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson
Ritstjómarfulltrúi: Valditnar H. Jóhannesson
Auglýsingastjóri: Skúli G. Jóhannesson
Auglýsingar: Bröttugötu 3b. Simar 15610 11660
Afgreiðsla- Bröttugötu 3b Simi 11660
Ritstjórs: Laugavegi 178. Simi 11660 (5 línur)
Áskriftargjald kr. 195.00 á mánuði innanlands
I lausasölu kr. 12.00 eintaldð
Prentsmiðja Visis — Edda hf.
Hrakspár og harmatölur
]\j[argir hafa á orði að kosningaáhugi almennings sé /
með minnsta móti nú, miðað við það sem áður hafi /
verið, þegar svo skammt var orðið til kosninga. Þetta
kom m. a. fram í útvarpsþættinum „Mál til meðferð-
ar“ í fyrrakvöld, þar sem nokkrir kjósendur voru um
það spurðir. Af þessu er þó engan veginn ástæða til
að draga þá ályktun, að sinnuleysi um stjómmál sé /
að aukast meðal almennings. Það mun vafalaust koma /
í ljós á kjördegi, að þátttakan í kosningunum verður \
ekki minni en áður.
Hitt er ekki nema von, að fólk sé farið að þreytast
á því pólitíska rifrildi, sem flest blöðin hafa ástundað
ár eftir ár Hvemig er t. d. hægt að búast við að fólk )
taki mark á þeim öfgum og óráðshjali, sem blöð \
stjórnarandstöðunnar hafa borið á borð fyrir þjóðina \
síðustu 12 árin? Þau hafa allan þennan tíma verið að (
boða landsfólkinu, að þess biðu á næsta leiti hin /
hörmulegustu örlög. Það byrjaði á spádómi fram- /
sóknarvitringsins um „móðuharðindin“, sem flokks- )
menn hans vilja nú helzt að gleyiiiistj ems og þeir \
vilja h'ka og vona að saga vinstri stjórnarinnar sálugu \
sé gleymd. (
Engar af þessum hrakspám stjórnaran^stöðunnar /
hafa rætzt. Þvert á móti hefur þróunin orðið í gagn- /
stæða átt. Lífskjör þjóðarinnar hafa aldrei verið betri )
en á valdatíma núverandi stjórnar. \
Nú er það einkum tvennt, sem stjórnarandstæðing- \
ar ætla að nota sér til framdráttar í þessum kosning- (
um. Líklega er rétt að nefna landhelgismálið fyrst, /
enda þótt það sé einhver sú fráleitasta og ósvífnasta /
kosningabomba, sem upp hefur verið fundin. Hún er )
þó raunar ekki ný, því að sömu flokkar hafa notað t
þetta mál í sama tilgangi áður. En dettur nokkrum /
heilvita man’’: i hug að trúa því, að ríkisstjómin að- /
hafist þar nokl.'.'ð ?nn°ð en bað r,'m að beztu cg )
vitrustu manna yfk'sýn cr rckast og þjóðinni fyrir \
beztu? Þeir stjórnmálamenn, sem nú em að reyna að \\
telja kjósendum trú um annað, mæla gegn betri vit- ((
und, og sumir jafnvel þvert ofan í það sem þeir hafa (/
áður sagt og til er eftir þá á prenti. j)
Hitt er svo hvað gerast muni 1. september n. k. þeg- )
ar verðstöðvunartímabilinu lýkur. Þar er sannarlega \
ekki verið að skera hrakspámar við nögl sér. Algert \
hrun er boðað. Örbirgð og hungur blasir við þjóðinni! (
Hið sama var henni sagt þegar viðreisnarstjórnin var /
mynduð. Og enn á fólk að trúa. Vitaskuld verður að /
gera ráðstafanir þegar þar að kemur. Núverandi ríkis- )
?tiórn sannaði það þegar efnahagsáföllin dundu yfir \
úð hún er þeim vanda vaxin, að ráða fram úr \
erfiðleikum þegar þá ber að höndum. Heldur nokkur (
að ný vinstri stjórn, sem jafnvel væri enn verr sam- /
sett en sú, sem sigldi öllu í strand 1958, mundi reynast /
færari um að finna réttu ráðin en sú stjórn, sem nú )
V~,. ’•? \
„Heita sætið44
Glímuskjálfti fer nú
að gera vart við sig hjá
þeim aðilum, sem á
hausti komanda verða
að hafa gert það upp við
sig hvort þeim þyki æski
legt að Rauða-Kína fái
sæti á þingi Sameinuðu
þjóðanna.
Hve miklu máli skiptir
það heiminn að Kína eigi
fulltrúa hjá Sþ? Og verð
ur það ekki erfitt að
hemja Kínverja innan
Sþ. á venjulegum gmnd-
velli, jafnvel eftir þessa
borðtennis-þýðu? „Fjöl-
skylda þjóðanna!‘ er eng
inn samnefnari á mann-
kynið. Þá fjölskyldu
mynda pólitískir fulltrú-
ar ríkisstjórna. Ekki ein-
hver tiltekinn fjöldi
„fulltrúa mannkyns“.
Menn vita það vel, að þótt
Kína eigi ekki sæti á þingi Sþ.
þá er það þeim engin hindrun
í að taka þátt í alþjóðlegu sam-
starfi, kæri þeir sig um það.
Kínverjum gæti þótt j afnyel
rientu^rá aö stánda utan'Sþ. —
þanníg háfa þeir áukið ‘ svigrúm
‘og‘þá méiri álir'ÍfJ áVÍþjóðlfegum
vettvangi. Þótt Rauða-Kína eign
ist fulltrúa hjá Sþ. í New York,
er ekki þar með sagt að kín-
verska þjóðin komist í betra
samband við umheiminn, eða að
kínverska stjórnin færist af hinu
aiþjóðlega einskismannsiandi
inn í einhverja notalega alþjóö-
lega fjölskyldu.
Nixon
Andstæðingar -fP- f
ekki englar
En auðvitað eiga alþjóðleg
samtök eins og Sþ. að spanna
yfir öll þau ríki sem mark er
tekið á í heiminum. Og auðvitað
eru það þjóðir á borð við Kín-
verja, sem öðrum fremur eiga
að eiga rikisstjörnarfulltrúa á
Sþ. þingi — og í raun stjórna
sameinuðu þjóðunum. Banda-
rikjamönnum er það vitanlega
ljóst, að þótt Kfna eignist fuíl-
trúa hjá Sþ„ breytast Kínverjar
ekki úr andstæðingum í engla.
Upp á síðkastið hefur og orðið
hreyfing innan Bandarikjanna á
því (og einnig meðal stuðnings-
þjóða USA), að samskiptum við
Rauða-Kína verði nauðsynlega
að koma á einhvem eðlilegan
grundvöll Því miður er þvi svo
varið að aðild Kína er mjög svo
flökinn hlutur og ekki er það
til að bæta ástandið að aðal-
stöðvar Sþ. eru í New York. Svo
er það stærsta vandamálið: Stór-
veldi eins og Kína verður að fá
sæti í Öryggisráðinu og þá neit-
unarvald, eins og önnur stór-
veldi. Sá er hængurmn á, að
Formósumenn, sem upphaflega
tóku sæti hjá Sþ. sem fulltrúar
Kína, sitja fyrir og erfitt mun
verða að breyta grundvelii að-
ildar þeirra —fá Formósumenn
til að víkja úr Öryggisráðinu.
Sumir segja að eina ráðið til
þess verði að fá Frakka til að
gefa eftir fastasæti sitt í Örygg-
isráðinu og sleppa neitunarvald-
Shang-Kai-shek
inu. Hvorug þjóðin hefur í
hyggju aö gefa slíkt eftir.
Eitt Kína eða tvö
í Sameinuðu þjóðunum virð-
ist fara ágætl. um þær tvær þjóð
ir, sem báðar bera nafniðKongó.
Og einnig þær tvær þjóöir,
sem bera nafnið Yemen. Kínverj
um viröist gersamlega ómögu-
legt að skipta þannig með sér
einu nafni. Þaö er aöeins til eitt
Kína — enn sem komið er, a. m.
k. Og þennan baklás er enn síö-
ur hægt að opna þar sem eitt
land, sem ber nafnið Kína, á
þegar sæti f Öryggisráöinu.
Fyrir næstum mánuði fékk
Nixon forseti í hendur skýrslu
frá ráðgjafanefnd, sem starfaði
undir forsæti Henry Cabot
Lodge, og var Nixon í þeirri
skýrslu ráölagt að stefna að þvi
að bæði Kína og Formósa ættu
fulltrúa á Sþ.-þingi. 1 fyrra
haust voru Bandarfkjamenn þeg
ar 'búnir að skiota um stefnu
gagnvart Kma-aðild og voru ekki
lengur harðir á neitun sinni,
heldur héldu fast við réttindi
Maó
þau, sem Formósa á innan Sþ.
sem áframhaldandi fullgildur
meðlimur. Það er næsta aug-
ljóst að Nixon myndi láta Lodge
ráðgjafanefndina vinna áfram aö
lausn á Kína-vandmálinu og
stefna að því að 2 Kína ættu
aðild að Sþ. ef hann ímyndaði
sér aö Kínverjar (Rauða-Kína

■■■■■■■■■■■■
Umsjón: Gunnar Gunnarsson.
og Formósa) myndu samþykkja
aðild á slíkum grundvelli. Ekk-
ert bendir til að þessar 2 þjóð-
ir mundu gera það.
Gordíonshnútur
Meðal Sþ.-fulltrúa er mikiM
áhugi á „2-Kína-kenningunni“,
eða öllu heldur kenningu um að
annað landið skuli kalla Kína, en
hitt Formósu (Taiwan), og
reikna þannig flestir fulltrúanna
meö að Rauða-Kína fengi sæti
í Öryggisráöinu, en Taiwan yrði
á allsherjarþinginu Það sem á
skortir er, að Kfna samþvkki
þessa hugmynd. Og talsmenn
Ohang-Kai-sheks hafa ekki ver
ið hótinu hrifnari af hugmynd-
inni en talsmenn Maós. Þannig
er ekki hægt að reikna með því
að Taiwan leysi þennan Gordí-
onshnút með því að ganga sjálf-
viljugir inn á að $«*>pa lausu
sæti sínu í Öryggisráðinu og
færa sig niður í allsherjarþing.
Og Formósu-fulltrúinn er aö
eigin áiiti fulltrúi alls Kfna.
Aukasæti handa honum eftir
að fulitrúi Rauða-Kína, fulltni’
alls Kína, er kominn inn, verðuur
því aðeins búið til, að Peklng-
Kína samþykki slfka ráðstöfun.
Og þá erum við komin í hring.
Ætli Peking-Kína meti aðild að
Sþ. svo mikils að þeir fallist á
að fá þar inngöngu á slfkum
grundvelii? — GG