Vísir - 28.07.1971, Side 9

/1S IR . Miðvikudagur 28. júlí 1971
9
Vöruvalið í beztu kjörbúðunum er gott og prýðilegt að verzla þar, — ef peningar eru fyrir hendi, en I Ástralíu eins og
annars staðar, vill verða misbrestur á, að peningar séu alltaf nægir.
Lífsbaráttan þar síður en
svo auðveldari en hér
— segir ungur Ástraliufari, sem er nýkominn
heim til Islands með fjölskyldu sinni
# Fyrir um það bil þremur árum greip eitthvert
vonleysi um sig meðal sumra íslendinga. Þá
áraði ekki vel fyrir okkur, svo menn tóku að flytj-
ast úr landi og setjast að í öðrum heimsálfum, í von
um betri kjör og meira öryggi. Allmargar fjölskyld
ur og einstaklingar fluttust þá til Ástralíu, enda
búið að gylla fyrir þeim sæluna þar. Þeim sem geng
ið hafði illa í lífsbaráttunni heimá fyrir, fannst því
kominn tími til að axla sín skinn og flytjast til
nýrra heimkynna. Aðrir sem haldnir voru ævin-
týraþrá sáu sér hag í að komast alla leið til Ástra-
líu, sér að kostnaðarlitlu og dvelja þar í tvö ár
til að losna við að endurgreiða fargjaldið þangað.
Hvort þeir ættu svo fyrir heimferðinni létu þeir
framtíðina skera úr um.
Svo voru líka enn aörir sem
fóru eingöngu til að sjá sig um
í veröldinni og koma heim aft-
ur Einn þeirra er ungur Kefl-
vltkingur, Vilhjálmur Skarphéð-
insson sem fluttist þangað fyrir
tveim árum ásarnt konu og
tveimur börnum, sex og fjögurra
ára. Vilhjálmur er fyrir nokkr
um dögum kominn aftur til
heimahaganna og varð góöfús-
lega við þeirri beiðni frétta-
manns að svara nokkrum spurn
ingum um Ástralíuferð sína.1
„Mér fannst tilvalið að tak-
ast þessa ferð á hendur, þótt
það kostöði mig tveggja ára
dvöl í framandi landi. Þannig
gafst mér færi á að skoöa
mig um í heiminum, ásamt
fjölskyldunni. Sennilega hefði
mér ekki auönazt að fara svo
að segja hringinn í kringum
hnöttinn seinna á lífsleiðinni.
Slíkac ferðir er bezt að fara
meðan maður er ungur. Mín
ætlun var ekki að setjast að
> erlendis."
Hvernig gekk ferðin til Astra-
líu var hún ekki þreytandi?
„Allt iæt ég það vera. Flogið
var með þotu frá London og
millilenj; tvisvar á leiðinni, í
Karadhi og Singapore. Þaðan
var svo flogið til Sidney i ein-
um áfanga, Ég man nú ekki
lengur hve langan tima það tók,
enda var alltaf verið að breyta
klukkunni, svo maður ruglaðist
eitthvað á tímanum. Á flugvell
inum tóku á móti okkur þ e.
a. s. öllum farþegunum, þetta
var innflytjendaflug einungis,
menn frá ástralska ríkinu og
fluttu okkur í innflytjendabúðir,
þar sem við dvöldum í fimm
vikur."
Hvernig féll ykkur dvölin þar?
„Ekki sem ailra bezt. Þetta
var gömul herstöð, sem Banda-
ríkjamenn létu eftir sig, heldur
óvistleg. Borðað var í stóru
mötuneyti, og þurftum við oft
að standa í biðröð eftir matn-
um, sem var allfrábrugðinn því
sem við eigum að venjast. Ég
átti tiltölulega gott með að
venjast honum, verra var með
konuna og börnin. Annars get
ég huggað þá sem hafa í hyggju
að leggja land undir fót, til
Ástralíu, aö búið er að bæta á-
standið, í sambandi við þessar
búðir. Mér er hermt aö. búið sé
að byggja allsæmi'eg fjölbýlis-
hús fyrir innflytjendur."
Hvað tók svo við, þegar þess-
um búðum sleppti?
„Ég fékk leigt í fjölbýlishúsi,
en síðan keypti ég mér einbýlis-
hús, sem ég seldi áður en ég
hélt heim á leið. Annars eru
húsakynni héldur lélfeg, sérstak-
lega í úthverfúnum, óg i raun-
iriní'VerðlátiS. Lóðiftíá'r efíi jikð '
eina, sem eitthvert verð-
mæti er f. Húsin eru byggö mjög
ódýrt. plötuklædd trégrind. Að-
eins þeir ríkustu hafa efni á að
setja hitalögn eða kælikerfi í
húsin, en sumrin eru heit og
vetumir geta verið kaldir í
ÁstralVu."
Hvað um hreinlæti?
„Útikamrar eru þar mun al-
gengari en salerni á okkar mæli-
kvarða. Ekki kemur það samt
tii af því að fólk vilji ekki hafa
hlutina betri, heldur fremur af
hinu, að borgin byggist svo ört,
að ekki hefst nærri við að leggja
skólpræsi. Og vatnið er ekki
gott, sérstaklega á sumrum, þeg-
ar heitt er. Þar að auki er það
dýrt. Ég borgaði yfir 60 dollara
í vatnsskatt á ári.“
Hvernig var atvinnuástandið
og launin?
„Það var hægt að fá nægilega
vinnu ef menn báru sig eftir
henni. Enginn getur búizt við
þvá, að barið sé að dyrum og
honum boðið gotit starf hátt
launað, Lengst af vann ég hjá
málaraverktaka. Kaupið var 75
dalir ástralskir (hver dalur 100
kr. ísl.) á viku. Þar af greiddi
ég 9—10 dali í skatt. Vegna
mikilla ferðalaga á vinnustað,
sem var síbreytilegur um alla
borgina, fékk ég 8 dali í ferða-
peninga, sem sjaldnast nægði.
Oft tók það mig samtals yfir
tjpv
Vilhjálmur Skarphéðinsson, kona hans Hildur Gunnarsdóttir og bömin tvö.
tvær stundir að ferðast úr og i
vinnu, í mínum eigin tima.
Þetta var mjög þreytandi til
lengdar. Menn veröa að halda
sér vel að verki, en þurfa ekki
að vanda að sama skapi. Fólk er
ekki eins kröfuhart hvað vand-
virknina snertir og hér heima."
Hvað meö atvinnuöryggi?
„Þaö er sízt meira en hjá
okkur. Sá möguleiki er alltaf
fyrir hendi, að þrátt fyrir á-
kveöinn kauptaxta, sem málara-
sambandið ákveður, eru bæöi
italskir og grískir innflytjendur
gjarnir á að bjóða verkin niður
fyrir þann taxta, en öll verk
þar erú boðin út. Með þessu
mOti hafa þeir sölsað 'undir sig
næstum heilar iðngreinar. Ann-
ars eru verkföll tíðarj þar en
hér ef einhver hyggst fiýja þau
héðan. Svokallaður skæruhern-
aður eöa öllu heldur skyndiverk
föll er daglegur viðburður
þama. og verðbólguskrúfan
snýst þar líka. Til dæmis hækk-
uöu ölj fargjöld með lestum og
farþegavögnum frá 50—100%
fyrir skömmu, eftir slík verkföll.
Hvemig var að umgangast
Ástralíumenn?
„Ef þú átt viö raunvemlega
íbúa, ekkj innflytjendur sem
em mjög mislitt fé, þá eru þeir
mjög hjálpsamir við nágranna
sina á meðan þeir em að koma
sér fyrir 1 hinum nýju heim-
kynnum sínum. Þegar maður
hefúr komið ár sinni sæmilega
fyrir borð em þeir aöeins kunn-
ingjar manns. Það sem mér þótti
eiginlega það eina slæma við
fólk yfirleitt var hvað óvarlegt
var aö hafa nokkurn hlut á
glámbekk. Hann hvarf jafnan
fljótlega, jafnvel þvotturinn af
snúmnni fékk ekki að vera i
friði."
Varstu farinn að kunna vel
við þig í Ástralíu?
,,Að sumu leyti, en ekkj öllu.
Ég gat t.d. ómögulega komizt
í jólaskap um hásumarið, í
glaða sólskini og síeikjandi
hita. Svo saknaði ég alltaf þess
félagslífs og anda, sem ég hafði
átt að venjast heima."
Telurðu að fólk hafi það
yfirleitt betra £ Ástralíu en
hérna?
„í von um betri lífskjör vildi
ég ekki ráðleggja neinum að
flytjast þangað. Lífsbaráttan er
ekk; auöveldari þar en hér
heima nema síður væri. Ef fólk
ætlar að skoða sig um í veröld-
inni og koma heim aftur þá er
ágætt að dvelja i Ástralíu.
— emm.
VÍSIR SFYR'
Hefur yöur einhvern
tíma dottið í hug að
flytjast búferlum af ís-
landi?
Bergur Adolfsson, póstaf-
greiðslumaður: — Nei, það hef-
ur mér a'drei dottið í hug. Ég
hef alltaf haft nóg að starfa hér
heima, og það er engin ástæða
til aö flytja héðan.
Hreiðar Guðmundsson, verk-
stjóri: — Nei, það hefur mér
aldrej dottiö í hug. Ég hef verið
erlendis. Það er ábyggilega bezt
að búa á íslandi.
Reidun Morken: — Ég er norsk
og er í • Hjálpræðishemum hér..
Ég nef verið hér í 4 ár. get 'nuKS-
að mér að vera Iengur en þó
ekki alla ævi. Ég vil komast
heim tiil Noregs aftur.
Sigurður Árnason, starfsmaður
hjá símanum: — Nei, ég hef
aldrei hugsað um það.
Stefán Baldursson, fréttamaður:
— Já, það hefur oft hvarflað
að mér. Ég hef dvaliö f 6 ár
erlendis. Ég var að koma til Is-
lands fyrir viku, en þá var ég
búinn aö vera í Svrþjóð. Ég hef
komizt að þeirri niðurstöðu að
enginn veit hvað átt hefur fyrr
en flutt hefur,
3
■■