Vísir - 02.10.1971, Síða 5

VÍ S f R. Laugardagur 2. október 1971.
5
KIRKJAN O CIr ÞJÓ
Helgi hvíldardagsins
mm
Lfik. 13, 10—17.
Textar morgundagsins tala til
vor um hvíldardaginn og helgi
faans. Frá því áð þeir viðburðir
gerðust, er þeir greina frá. er
nú liðinn langur tími. Mikium
breytingum faefur heimurinn tek
ið á þeim tima, og mjög er óiíkt
mat manna' á hinum ýmsu hlut-
um nú og þá. Hugsunarhátturinn
hefur á ýmsum sviðum breytzt
svo mjög, að það sem þá var
talið sjálfsagt og nauðsynlegt,
ex ná ekki aðeins talið ónauð-
sjmiegt heldur hégómi og hind-
urvitni, og annað, sem þá þótti
ósœmilegt og óleyfilegt, er nú
ef tii vill talinn sjálfsagður
hlutur. Á þetta ekki sizt við um
hv'ildardaginn og helgihald
háns. Þó er sá Guð, sem yfir
mönnunum ríkt; þá hinn sami
og yfir oss ríkir nú. og vilji hans
er hinn sami nú eins og hann
var þá, einnig i því er snertir
helgihald hvíldardagsins Hið
ævaforna boðorð hans: „Halda
skáltu hvíldardaginn heilagan",
er þess vegna 'i sama gildi nú og
það var þá. Þetta boðorð stend-
ur óhaggað og óumbreytanlegt,
hvaða skilning sem kynslóðir
hinna ýmsu aldá leggja í og
hvaða háttalag sem þær kunna
að hafa á um helgihald hvíldar-
dagsins.
Farísearnir, leiðtogar Qyöinga,
voru menn strangir og þröng-
sýnir i trúarefnum Sá strang-
leiki hlaut að koma fram i við-
horfi þeirra til lífsins yfirleitt
og þá m. a. í viðhorfi þeirra til
helgihalds hvíidardagsins. Vér
íslendingar erum yfirleitt mjög
frjálslyndir í trúarefnum, einnig
það hlýtur að koma fram í við-
horfj voru til lífsins, og þá ekki
s'izt í viðhorfi voru tii helgi-
halds hvíldardagsins, enda á-
reiðanlega meginmunur á því,
hvernig Gyðingar fyrir 19 öldum
vöröu hvíldardegi s'inum, og þvi,
hvernig vér íslendingar verjum
honum nú á tímum. Þótt Farí-
searnir væru á rangri leið i
helgihaldi hvíldardagsins og
fengju oftsinnis ávitur fyrir það
af munni Frelsara vors, þá er
ekki endilega víst að vér, sem
hlaupið höfum yfir í andstæðar
öfgar í þessum efnum séum á
réttri leið. Þar sem hver ein-
stakiingur metur og miðar hvíld-
ardaginn aðeins við sín persónu
Iegu hugðarefni hverju sinni,
leiðir það af sjálfu sér, að „heigi
hald“ hinna ýmsu og ólíku ein-
staklinga hefur á sér næsta ó-
líkan og sundurleitan blæ. Við
þetta er í sjálfu sér ekkert að
athuga, því að sá, sem vinnur
e.t.v. sex daga vikunnar hjá öðr
um verður að sjálfsögðu að fá
einn dag vikunnar fyrir sjálfan
sig Til þess ætlaðist skaparinn
í upphafi. En allt um það stend-
ur óhaggað boðorðið: „Halda
skaltu hvíldardaginn heilagan,"
og það er í þessum efnum, sem
svo margur reynist veginn og
léttvægur fundinn.Hin ævaforna
reynsla sýnir, að það er oss
mönnunum fyrir beztu að heiðra
hvíldardaginn og nota hann til
hvíldar, og að þeir. sem sækjast
eftir að vinna hVildardaginn
sem aðra daga, muni ekki upp-
skera neina blessun af slíku
háttalagi. Hitt er svo annað mál,
að í nútíma þjóöfélagi er ýmissi
þjónustu þann veg háttað, að
hún krefst helgidagavinnu. Við
slíku er ekkert að segja enda
hvíldartími þá veittur 'i staðinn
einhvern annan dag vikunnar.
Ein er þó sú helgidagavinna,
sem á engan hátt vanvirðir
hvíldardaginn, heldur þvert á
móti heiðrar hann og heiðrar
boðorðið um að halda hann heil-
agan. Þetta er sú vinna, sem
Frelsarinn sjálfur vann á þess-
um degi, þrátt fyrir ill orð og
aðkast trúarleiötoganna. Það er
sú vinna eða það verk sem
unnið er í þjónustu kærleikans.
Þannig getur sá, sem unnið hef-
ur baki brotnu allan hvíldardag
inn hafa heiðrað hann og haldið
hann heilagan, ef þessi vinna
hefur verið látin í té bágstöddum
bróður, sem þurfti hennar ein-
mitt með á þessum degi, þar
sem aftur á móti annar sem
unnið hefur sömu vinnu aðeins
Gæzlusystur
Styrktarfélag vangefinna vill ráða 2 gæzlu-
systur til starfa við dagheimilið Bjarkarás
Stjörnugróf 9 frá 15. nóv. n.k. Umsóknir
sendist skrifstofu Styrktarfélags vangef-
inna fyrir 15. okt. n.k.
Sendisveinn
Óskum eftir að ráða sendisvein hálfan eða
allan daginn. Æskilegt að viðkomandi hafi
vélhjól til umráða. Uppl. ekki veittar í síma.
Cudogler hf.
Skúlagötu 26
til þess að afla sjálfum sér meiri
peninga, hefur alls ekki haldið
daginn heilagan — Aö halda
hv'ildardaginn heilagan er að
verja honum að Guðs vilja. Hér
gilda engin viss fyrirmæli um
aö vinna eða vinna ekki, að
hvílast eða hvíiast ekki, að
skemmta sér eða skemmta sér
ekki. Hvora tveggja þessara
andstæðna getum vér valið og
í báðum tilvikum vanhelgað
hvíldardaginn. En þaö einkenni-
lega er, að vér getum einnig
I báðum tilvikum heiðrað og hald
ið hvíldardaginn heilagan. ef
vér gleymum þvi ekki, að þessi
dagur er öðrum fremur Drottins
dagur, og að á þessum degi
ber oss jafnvel öðrum dögum
fremur að iáta stjórnast af hans
vilja, hvort heldur er heima eða
að heiman, í hvíld eða starfi,
við lestur eha í leik. Það er ein-
mitt þetta, sem oss íslendingum
vill gjarnan gleymast. Frjáls-
lyndj vort gagnvart hvíldardeg-
inum er orðið helzt til mikið.
Því að þótt vér munum eftir,
að sunnudagurinn er hvíldar og
frídagur, sem vér megum verja
að eigin óskum þá vill oss
gjarnan gleymast hitt, að sunnu
dagurinn er helgur dagur, aö
helgj hans er meiri en hinna
daga vikunnar, og aö vér ættum
síður að leyfa oss ýmsa hlutj
á sunnudegi en á virkum degi.
Þannig hefur almenningsiálitið
verið allt fram á vora daga. Oss
finnst það meira hneyksli, ef
drukkinn maður hefur i frammi
óspektir í kirkju en ef hann
gerði slíkt í venjulegu sam-
komuhúsi vegna þess að ennþá
hefur kirkjan, — sem er sér-
staklega Guði helgað hús —
meiri helgj í vitund vorri en
venjulegt samkomuhús. En eins
og vér teljum helgi kirkjunnar
meiri en annarra húsa, þannig
ættum vér að telja helgi sunnu-
dagsins meiri en annarra daga,
og þannig ætti það að vekja
meira hneyksli og skömm að
sjá menn, drukkna eða ó-
drukkna, hafa ’i frammi ólæti og
óspektir á sunnudegi en á virk-
um degi. M.ö.o. vér ættum að
dæma harðar ósæmilega fram-
komu og illvirki. sem unnin eru
á sunnudegj en aðra daga, ein-
faldlega vegna þess, að helgi
hans er meiri en annarra daga.
— Þessi hugsunarháttur mun
þó víst — því miður — vera að
hverfa með vorr; kynslóð. For-
feður vorir voru strangari gagn-
vart sunnudeginum en vér. í
þeirra tíö þótti það sjálfsagt að
ganga til kirkju á sunnudegi og
hlýða á guðsþjónustu, eða ef
því varð ekki við komiö, þá
að hafa Guðs orð um hönd í
heimahúsum. Einnig voru viss
verk, sem menn alls ekki unnu
á sunnudegi. svo sem deyöa
skepnur o.fl Helgi sunnudags-
ins var meiri í vitund þeirra en
hún er nú orðin í vitund vorri.
Og þótt vér gleymum því gjarn
an ekki, að sunnudagurinn er
hvíldar- og frídagur og höfum
meira að segja fengið hálfan
eða allan laugardaginn að auki,
þá hættir oss miklu fremur til
að gleyma hinu, að sunnudagur-
inn er helgur dagur. Frjálslyndi
vort í hinum ýmsu efnum. einn-
ig trúarefnum, er að sjálfsögðu
lofsvert innan vissra takmarka,
en þegar frjálslyndið er orðið
það mikið. að enginn einn hlutur
er oss hejgarj en annar og vér
breýtum' Samkváémt þVf, þá hef-
ur það áreiöanlega leitt oss út
á villigötur enda þótt þær göt-
ur liggi í gagnstæða átt við þær,
er Farísearnir forðum gengu
Um helgi sunnudagsins og
rétta notkun hans fjallar hug-
vekja Kirkiusíðunnar f dag.
Höfundur hennar er sóknar-
presturinn á Útskálum, sr. Guð-
mundur Guðmundsson. Hann er
Eyfirðingur að astt f. á Ásláks-
stöðum í Hörgárdal árið 1919,
lauk stúdentsprófi á Akureyri
1940 og guðfræöiprófi 4 árum
síðar. Strax sama vor var hann
vígður til Brjánslækjar, síðar
var hann prestur í Bolungarvík
en síðan 1952 hefur hann verið
prestur á Útskálum. Árin 1945
—47 stundaði sr. Guðmundur
framhaldsnám í guöfræöi bæði
í Svíþjóð og Sviss.
Kona sr. Guðmundar er Stein-
vör Kristófersdóttir frá Litlu-
Borg í Víðidal.
Biðjum því Guð um að gefa
oss vit og þrek til þess að forð-
ast villigöturnar. hvort sem þær
liggja tij hægri eða vinstri,
heldur veita oss vizku og náð
til þess að rata hinn rétta veg,
einnig í því að halda hvíldar-
daginn heilagan.
Dömur
Sníð máta og þræði saman. — Uppl. 25519.
il
tg
Hver næst?
Hvert nú ?
Dregið þriðjudaginn
5. október
Aöeins þeir sem endurnýja eiga von á vinningi.
Síðustu forvöð til hádegis á dráttardag.
HAPPDRÆTTI SÍBS 1971.
Y' ■ ' •"
■ v-. • f; •...•• 4 <■ Mrt
i vænduin