Vísir - 06.10.1971, Blaðsíða 9

V í S I R . Miðvikudagur 6. október 1971
9
Rætt við Ama Blandon, sem fer með eitt aðalhlut verkanna í söngleiknum Hár.
ingana fyrir Hár, er sprækust
okkar allra, þrátt fyrir að hún
sé komin verulega til ára sinna.
Búningarnir bera það heldur
ekki með sér,“ segir Árni þeg-
ar hann hefur fundið búning
sinn.
„Þú hlýtur aö svitna töluvert
við að skipta um búning fyrir
öll þau hlutverk, sem þú ferö
með í söngleiknum ...?“
„Já en ég er ekki einn um
það að svitna við búningaskipti.
Ég skal t.d. segja þér, að hann
Konráð nær várt andanum, þeg
ar hann, að aflokinni Kama-
Sutra-samfarasenunni, þar sem
hann fær — eins ög við hin —
gríðarmikla fullnægingu, þarf að
hendast baksviðs og bregða sér
úr gerv; fullnægðs hippa í gervi
húsmóður í heimilisverkunum;
kveikja á ryksugu og trítla ofur
rólega inn á sviðið og byrja að
þrífa til í kringum okkur hin,
ligaiandi eins og slytti á sen-
"nni“
„Fær hann ekkj kaup fyrir
þetta?“
„Jú, raunar. Við í stærri hlut-
vefkunum fáum 700 krónur fyr-
ir hverja sýningu, en beir V auka
meðal okkar leikaranna að
koma á einhvers konar jafnaðar-
kaupi, en það er þó ekki komið
til framkvæmda ennþá.'1
Árni brégður um háls sér festi
með krossi.
„Ertu trúaður, Árni?“
„Ég var það sem barn, meira
að segja mjög trúaður. Ég
meina, þá trúði ég statt og stöð-
ugt á þénnan gamla, fallega og
skeggjaða guð. Nú þegar ég
hef menntazt pínulítið og er bú-
inn að kynnast þróunark'enning-'
unni og fleiru í þeim dúr, sé ég
auðvitað trúmálin í öðru ljósi.
Nú má ef til vill oröa það þann-
ig að ég trúi á guð í sjálfum
manninum. Það góða i hverjum
og einum.“
Hamagangurinn og masið í
hinum leikurunum í kringum
Árna leiðir til þess, aö talið
berst aftur aö stritinu viö leik-
sýningarnar. „I hverja sýningu
fara um fimm tímar, þar af þrír
á senunni,“ segir Árni. „F.g þori
að fullyrða það, að við leikar-
arnir eyðum hver um sig jafn-
mörgum kalóríum á hverri sýn-
ingu og verkamaður eyðir á heil-
um vinnudegi. Þá tek ég líka
í því, að koma Hárinu á svið
og það með sóma.
Skiljanlega útheimti það ó-
skaplega vinnu en við þraukuö-
um Nú má það heita barnaleik-
ur einn að taka þátt í söngleikn-
um, enda er þetta komið upp
í rútínu hjá okkur. Það er jáfn-
vel ékki laust við að sum hver
i hópnum séu búin að fá hálf-
gerðan leið á Hárinu. Þaö hefur
tapað sjarmanum í okkar aug-
um. Sem betur fer verða áhorf-
endur ekki varir við þennan
leiða, leikurinn kemur þeim enn
jafnmikið á óvart.‘‘
„Unga fólkinu Iíka?“
„Að vísu ekk; jafnmikið og
þeim eldri. Því er ekki að neita,
að Hárið er orðið gamalt. Ungu
fólki kemur það líka þannig fyr-
ir sjónir. en þeir eldri, þeir
verða allir jafnhissa. Standa
alveg gáttaðir.
Nú er það hins vegar Jesú-
byltingin, sem á hug unga fólks-
ins „Jesus Christ-Superstar“
væri söngleikur, sem unga fólk-
ið fýsti að sjá og heyra nú.“
„Nú taka margir Háriö, sem
tilbeiðslu tij dópsins ...?“
„Já, auðvitað. Og svo höfum
kviðu þessari senu líka töluvert,
en ölj vorum við þó staðráðin í
því að láta þetta mikilvæga at-
riðj heppnast. Það fór llka svo,
að við afklæddumst ósjálfrátt og
án nokkurs skjálfta á fyrstu
sýningunni, og kom það blátt
áfram flatt upp á okkur hversu
einfalt má] þessi sena reyndist
i framkvæmd." \
„Þú segir nektarsenuna mikil-
vægt atriði . ..?“
„Já, hún er það. Hún bókstaf-
lega felur f sér aðalinntak leiks-
ins. Þarna er verið að færa
manninn til uppruna síns, verið
að afhjúpa hann og lýsa frati
á feluleikinn með nekt hans.
Það er tæpast hægt að túlka
frelsi einstaklingsins betur en
einmitt með þessari nektarsenu,
karl minn,“ segir Ámi einbeitt-
ur á svip
Hann hefur varla sleppt orð-
inu, þegar „ innkaupastjóri"
söngleiksins réttir honum
reykelsi og segir honum að
hann sé að verða of seinn inn á
senuna Það var þVj ekk) ura
annað að ræða en að slfta tal-
inu, þó að enn væri margt óút-
rætt. — ÞJM
„Við fengum þá bara stelpu
utan úr sal í nektarsenuna.“
„Erfiðleikarnir í upphafi
stöppuðu í okkur stálinu."
Hnnn heitir Ámi BJandon og fer með hlutverk Burgers
í söngleiknum Hár. f leiknum fer hann líka með hlutverk
herskráningarmanns, víkings, Spánverja, kukluxklan-leiðtoga
hermanns og kerlingar, sem nauðgaö er. Hann má sem sé
hafa sig aljan við til aö tapa ekki þræðinum í sýningum á
Hárinu.
Ámi má líka hafa sig allan við í hversdagslífinu, hann
hefur þar nefnilega ýmsum hnöppum að hneppa engu
síður en í Hárinu. Á síðastliðnum vetri, þegar hann þurfti
að sækja langar og strangar æfingar á söngleiknum var hann
samtímis í Iðnskólanum og Háskólanum, og þar var hann
ekkert að skussast, hann var að taka alla fjóra bekki Iðnskól-
ans á einu bretti, og í Háskólanum var hann við ís'enzkunám
í heimspekideild, þaðan sem honum tókst að ljúka fyrsta
stigs prófi, áður en Hár fór af stað aftur í síðastliðnum mán-
uði.
„Ég er að búa mig undir að
taka Ifka BA-próf i sálarfræði
frá Háskólanum,“ sagði hann
blaðamanni Vísis, sem hitti
hann fyrir í Glaumbæ, skömmu
fyrir sýningu í fyrrakvöld. „Ann
ars er það leiklist^mám, sem
ég hef lagt hvaö mest kapp á
að komast í,“ bætti Ámi við.
Hann varð stúrinn á svip. er
blm spuröi hann, hvemig það
gengi að komast í leiklistar-
námið. „Það gengur hreint ekk-
ert,“ svaraði Ámi. „Við erum
fjögur í Hárinu, sem höfum ver-
ið að baksa við það án árang-
urs. Þannig er nefnilega mál með
vexti, að enginn leiklistarskóli
er starfræktur hér á landi sem
stendur, og allt útlit fyrir, að
það muni líða á löngu, þar til
við komumst til náms með góðu
móti.“ Og Ámi talar langt mál
um þörfina fyrir rfkisleikskóla.
Hann byrjar að leita .að hippa-
klæðúm sínum á meöan hann
talar. „Samkvæmt reglugerð ber
Þjóðleikhúsinu skylda til að
reka' leikskóla, en hvers vegna
það er ekki gert skal ég ekki
segja.“
„Það veit ég, að þú trúir því
ekki, að konan, sem gerði bún-
hlutverkunum. 400. Það er sko
stéttaskipting hjá okkur sjáðu
til,“ segir Árni og hlær við.
„Það hefur oftar en einu sinni
og oftar en tvisvar komið til tals
með i reikninginn þá miklu
andlegu orku, sem sýningamar
krefjast af manni. Maður þarf
að vera svo vel vakandj á svið-
inu, því þar gildir sko ekki neinn
sofandaháttur, eigi sýningin aö
ganga snurðulaust fyrir sig.“
„En voru æfingarnar ekki lika
erfiðar?"
„Jú, hvort þær vom. Ekki
bættj þáð heldur úr skák að
fyrst framan af var alls óvfst,
hvort takast mundi að koma
söngleiknum á svið. Ýmsir ráða
menn í Leikfélagi Kópavogs
settu okkur stólinn margoft
fyrir dyrnar og voru með alls
konar aðdróttanir og jafnvel
hótanir í okkar garð í þokka-
bót, og gerði það skiljanlega
allar æfingar þungbærari en
ella. En að vissu leytj stappaði
það í okkur stálinu lfka á sfna
vísu. Við urðum enn ákveðnari
Þjóðleikhúsinu skylda til aö
starfrækja leikskóla, en ...
við leikararnir Kka fengið það
framan f okkur, að við séum
dópklíka. Það er nú einu sinni
þannig, að þeir sem eru á ein-
hvern hátt áberand; eru rakk-
aðir niður af fólki, sem þrífst á
kjaftasögum.
Ég hef það með höndum, að
útbýta eiturbrasi tvívegis í
leiknum. Fyrst pillum og svo
vindlingum. Ég legg þann skiln-
ing í hlutverk mitt. að ég sé
að útbýta flótta frá raunveru-
leikanum. Hipparnir sem þiggja
eru þeir, sem geta ekki horfzt
í augu við tilveruna; stríðið, her-
kvaðninguna, mengunina, þrúg-
unina, nauðgun einstakl. og
það allt. Vilja sem sé flýja stað
og stund,'Með þessum atriðum,
sem öll eru tekin til meðferðar f
leiknum er sem sé verið að sýna
orsökina annars vegar og svo
afleiðinguna hins vegar, sem er
dópneyzlan,
Því vil ég meina, að það sé
misskilningur, að Hárið vegsami
dópið. Það er einungis veriö að
tefla fram orsök og afleiðingu."
Næst barst talið að hinni
margfrægu nektarsenu í Hár-
inu „Hún reyndist nú ekkj eins
mikið mál og búizt var við,“ seg
ir Ámi. ,,Að minnsta kostj ekki
meira en svo, að á einni sýn-
ingunni, er ein „leikkonan" var
ekki beint upplögð til að taka
þátt í nektarsenunni var ein-
faldlega fengin stelpa af áhorf-
endapöllunum til að hlaupa í
skarðið fyrir hana.
Svo ótrúlegt, sem það kann
að virðast gekk , nektarsenan
fyrir sig eins og sjálfsagður
hlutur strax á fyrstu -sýning-
unni, Við, höfðura ^lðrei.háttað „Eg er í Háskólanuip, og í
* ' a ' ' 1 ' ""súmar tók ég sveináprófið í
aö segja veigrað sér við að
nefna þessa senu á nafn við
okkur. Sumir í hópi leikaranna
húsasmíði...
I
«
i
I
i
I
I
I
í
I
í
I
j