Vísir - 03.03.1972, Blaðsíða 9

Ragnar: ...nauðsynleg viðbót...
Vísir. Föstudagur 3. marz 1972.
Það var grenjandi rigning,
þegar Inn-sfðufólkið rennd upp
að Glæsibæ, þar sem
bókamarkaðurinn stendur yfir i
kjallaranum. Þó var þar fjöld-
inn allur af fólki að velja sér
bækur, sumar á niðursettu
verði, aðrar með afborgunar-
skilmálum og eflaust flestallar
á góðu verði.
Eins og umsamið var hittum
við siðan að máii starfsmenn frá
fjórum bókaútgáfum og báðum
þá að velja sér bók I einkabóka-
safnið. Og hvað var það, sem
þeim fannst girnilegast?
„Ragnar Jónsson hjá
Isafoldarprentsmiðju sagði:
„Ég á töluvert af bókum, en
meðal þeirra eru samt ekkí
Islenzkar gátur, skemmtanir,
vikivakar og þulur úr safni Jóns
Arnasonar og Ólafs Daviðs-
sonar. Þetta tilheyrir ekki þjóð-
sögum Jóns Arnasonar og var
gefið út eftir að þjóðsögurnar
komu út, og þetta er að visu
ljósprentuð útgáfa, en ein af
þeim bókum, sem ég á ekki.
Þessar bækur kosta 2,200 kr. I
skinnbandi, og er það mjög gott
verð miðað við bókaverð i dag,
þetta eru það stórar bækur. Það
er Hið islenzka bókmennta-
félag, sem gefur bækurnar út.
fljótt á litið tel ég, að ég muni
kjósa mér rit Þorsteins Erlings-
sonar. Að visu á ég það af þeim,
sem við gáfufn út hjá Helgafelli
á sinum tima, megnið af
ljóðunum, en hér er heildar-
útgáfan, þriggja binda útgáfan,
sem tsafoldarprentsmiðja gaf
út.”
Böðvar segist hafa sérstakt
dálæti á Þorsteini Erlingssyni.
„Og þarna er tækifærið, safnið
er bæði ódýrt og hægt að fá það
með afborgunum, sýnist mér,
Safnið kostar 1332 kr. i forlags-
bandi og er gefið út árið 1958.”
Sigfús Daðason hjá Máli og
menningu sagðist eiga dálitið
erfitt um val. „En það eru t.d.
Þjóðsögur Jóns Arnasonar i
útgáfu Þjóðsögu. Ég held, að
það sé með þvi álitlegasta.
Þetta er undirstöðurit i islenzk-
um bókmenntum tel ég”. Og
Sigfús tekur upp fyrsta bindið af
þjóðsögunum, sem eru i sex
bindum, tekur af kápuna, og i
ljós kemur sérlega fallega unnin
bók i skinnbandi. Þjóðsögurnar
kosta 4.995 krónur.
„Það er eiginlega ein tegund
bóka, sem ég safna svolitið”,
segir Arinbjörn Kristinsson hjá
Setbergi. „Hér hef ég séð eina
litla bók með undarlegu nafni,
Jú, ég hef áhuga á þjóðsögum,
og þessi rit eru alveg nauðsyn-
leg viðbót við Þjóðsögur Jóns
Árnasonar finnst mér. Það
kemur svo geysilega margt
fram i þeim, og mér finnst
maður ekki hafa fullkomna
mynd af þjóðsögunum, fyrr en
þetta er komið lika.
Þessi bók kom út i þessu formi
ljósprentuð, árið 1964, en það
var ekki fyrr en fyrir tveim
árum, að ég sá hana fyrst,
maður fylgist kannski ekki nógu
vel með. Þetta er dýrt, en þegar
um sérstakar bækur er að ræða,
má það ekki skipta of miklu
máli. Ég vil taka það fram, að
ég er ekki bókasafnari og það
eru svona blandaðir ávextir i
minu safni.”
aðir ávextir i minu safni.”
Næst valdi Böðvar Péturs
son hjá Helgafelli sér bók i
safnið sitt:
„Þó ég hafi verið hérna
töluvert, þá hef ég ekki komizt
yfir að lita nákvæmlega yfir
allar bækurnar, sem hér eru. En
sem ég ætla að kaupa. Hún er
eftir eitt merkilegasta ljóðskáld
Rússa, Vladimir Majakovski,
og heitir Ský i buxum. Ég las
kvæðið með sama nafni i Birt-
ingi á sinum tima, en þýðandi er
Geir Kristjánsson, Ég hafði ekki
áttað mig á þvi, að búið væri að
gefa kvæðin út i sérútgáfu, en
útgefandi er Helgafell, bókin
kom út 1965 og kostar 205
krónur.
Majakovski hefur eflaust
verið undarlegur maður eins og
mörg séni, manni finnst það á
kvæðum hans, og lifsferill hans
og lifsendir var einnig þannig”.
Þó freistandi sé að kaupa
bækur á markaðinum, munu þó
sennilega ekki margir kaupa
bækur fyrir 39 þúsund eins og
Kristin Pétursdóttir, en hún er
einnig bókavörður bókasafns
Borgarspitalans, og fyrir það er
hún að kaupa. Hún segist hafa
rekizt á aðra bókaverði i sömu
erindagerðum.
„Bókaverðir nota tækifærið og
kaupa fyrir söfnin”, segir hún.
Sigfús: ...undirstöðurit...
UMSJON:
SVANLAUG
BALDURSDÓTTIR
M « % * * * m. %. *. \ mm
Boövar: ...nu er tækifærið
L
D
U I
Og hvers konar bækur eru
keyptar fyrir sjúklingana.
„Ég kaupi hér aðallega
ævisögur, ferðasögur og skáld-
sögur. Ég er að kaupa inn i
safnið. Það er orðið svo slitið og
notað, að ég er að kaupa inn i
það, sem vantar.”
— Vilja sjúklingar ekki
fremur léttmeti en annað, þegar
þeir liggja sjúkir?
„Það breytist ekki bók-
menntasmekkurinn, þegar folk
fer á sjúkrahús, en það er meira
beðið um afþreyingarbækur.”
— Það endurspeglar ef til vill
bókmenntasmekkkinn?
„Jú, en ég hef verið að
prédika það fyrir minum konum
að hafa bækur, sem eru léttar i
hendi. I safninu okkar eigum við
lika mikið af ritsöfnum og öðru
þess háttar.”
Og nú eru bókakassarnir
orðnir fjórir, sem þær fara með,
Kristin og Ingunn Gislason, ein
af 14 Rauðakross starfs-
mönnum, sem vinna endur-
gjaldslaust á vöktum við það að
fara með bókavagna ti'.
sjúklinga og halda safninu opnu.
1 lokin er talað við Jónas
Eggertsson bóksala, sem segir
það vera öðruvisi, þegar fólk er
að velja bækur fyrir sjálfa sig.
Skólafólk og ungt fólk velji
gjarnan ljóðabækur og hafi það
færzt i vöxt. Hann segir bóka-
áhugann vera mikinn. Og salan
fyrir jólin, hún stafar af þvi, að
fólki þykir gaman að fá bækur.
Það sér maður hér, áhuginn er
fyrirhendi. Nú biðum við aðeins
eftir leyfi fyrir þvi að fá að hafa
opið á laugardaginn og sunnu
daginn, svo að öll fjölskyldan
geti komið saman til að velja
sér bækur, en það er sérstak-
lega gaman.” -SB—
Arinbjörn: ...litil bók með
undailegu nalni...
Litið inn á bókamark
aðinn þar sem fjórir
starfsmenn bóka
útgáfa velja sér
bœkur frá öðrum
útgáfum í einkasöfnin
talað við bókavörð
og bóksala
!■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■!
■■■■■■■■■■I
■■■■■■■■■■■■■■
■■■■■■■■■■■■I