Vísir - 02.06.1972, Blaðsíða 12

12
VÍSIR. Föstudagur 2. júni 1972.
Þessi föngulega stúlka fékk
fjölmarga úr yfirstétt Knglands
til aft gera meira en að lyfta
brúnum, þegar hún fyrir ekki
svo löngu birtist þeim nakin við
morgunverðarborðið.
Þetta er nefnilega hún Vivien
Neves, sem prýddi hcila siðu i
hinu virta og siðlega dagblaði
„The Times” — eins nakin og
hún var af drottni gerð.
Hin fagra Vivien braut blað i
sögu stórblaðsins með þessari
fyrstu nektarmynd, sem það
birti. Fyrir stúlkunni sjálfri var
þetta hins vcgar ekkert annað
en hvcrt annað ljósmyndafyrir-
sætustarf, en Vivien er Ijós-
myndafyrirsæta að atvinnu.
ilagur hennar og velgengi á þvi
sviði tók þó fyrst að vænkast eft-
ir myndbirtingu „The Times"
og það mikla umtal, sem henni
fylgdi.
Umsjón
Þórarinn Jón
Magnússon
Sören Strömbcrg eftir að hann hafði tekið víð hlutverki Ole I „Hrað
braut á rúmstokknum”.
JACKIE ONASSIS:
- Satt að segja
er ég verulega
hlédrœg.........................
Hvers vegna er ég endalaust
hundelt af forvitnu og slúðrandi
fólki, þó að ég hafi borið eftir-
nafnið Kennedy og beri nú eftir-
nafnið Onassis, spyr vesalings
Jacqueline Onassis i viðtali við
iranskt blað nýlega, fyrsta blaða-
viðtali hennar frá þvi hún giftist
griska skipakónginum Aristoteles
Onassis.
— Ég er einfaldlega i dag það,
sem ég var i gær og verð á
morgun. Fyrst og fremst kona.
Ég elska börn og hef yndi af að
fylgjast með þeim vaxa úr grasi.
bað er það ánægjulegasta i lifi
kvenna.
bað vill gleymast of oft, að ég
var Jacqueline le Bouvier, áður
en ég varð frú Kennedy og frú
Onassis. Allt mitt lif hef ég kapp-
kostað að vera bara ég sjálf. bvi
held ég áfram svo lengi sem ég
lifi.
MÁ EKKI VÆNTA OF
MIKILS AF LÍFINU......
— Ég hef þurft að ganga i
gegnum margt um ævina. Ég hef
oft liðið þjáningar. En ég hef
óneitanlega lika átt margar
hamingjustundir.
Ég hef margreynt, að maður
má ekki vænta of mikils af lifinu.
Við verðum að leggja tilveru
okkar jafnmikið til sjálf og lifið
framreiðir okkur.
Hvert augnablik i lifinu er
óskylt öðrum: bað góða, það
óviðfelldna, reynslan, gleðin,
harmleikirnir, ástin og
hamingjan, allt er þetta fléttað
saman i óslýsanlegt munstur,
sem kallað er lif. Maður getur
ekki aðskilið það góða frá hinu
vonda. bað er ef til vill ekki
nauðsynlegt heldur.
Ole Ssltoft enn
við rúmstokkinn
— en nú ó sjúkrahúsi vegna ofreynslu
Þar sem eitt bíóhús borg-
arinnar sýnir ,,Rúmstokks-
mynd'' um þessar mundir
við fádæma aðsókn, þykir
okkur ekki úr vegi að birta
hér fréttir frá töku næstu
,, Rúmstokks-myndar",
nefnilega myndarinnar
„Hraðbraut á rúmstokkn-
um".
Gerð þeirrar myndar
hófst fyrir nokkrum vikum
og hafði miðað vel áfram,
þegar Ole S^iltoft, aðal-
karlleikarinn, heltist úr
lestinni. Hann hafði lagt
svo hart að sér við leikara-
skapinn, að hann þoldi ekki
meira álag og féll saman
undir upptöku eins atriðis-
ins.
Hann var þegar fluttur á
sjúkrahús, þar sem læknar úr-
skurðuðu hann of „stressaðan” til
að halda áfram kvikmyndaleik
næstu vikurnar. Áfram er þó
haldið töku myndarinnar „Hrað-
brautá rúmstokknum” — bara án
Óla. Hann hafði lika farið með
hlutverk i reviuflutningi i Nyköb-
ing, en þar hefur þegar verið sett-
ur inn staðgengill i hans stað.
Hlutverk Ole i „Rúmstokks-
myndinni” hefur Sören Ström-
berg tekið á sinar herðar, en hann
hafði farið með næst veigamesta
karlhlutverk myndarinnar. bvi
hefur Paul nokkur Haugan tekið
við.
I myndinni „Tannlæknirinn á
Ole Söltoft. Feginn hvlldinni....
EKKERT GEFIÐ
Jaekie lætur þess getið i við
talinu við iranska blaðið, að for-
tið hennar i blaðamennsku hafi
kennt henni margt um lfið:
— Starf mitt byggðist oft á þvi
að leggja sömu spurningar fyrir
sex eða sjö ólikar manneskjur og
að þvi búnu ljósmynda þær i bak
og fyrir á meðan þær töluðu. bað
var oft á tiðum geysilega erfitt að
fá eitthvað nýtilegt úr úr þessu
efni. bað kenndi mér að vænta
ekki of mikils. Ekki taka neitt
sem gefið.
ER HLÉDRÆG
Jackie segir i viðtalinu, að hún
kjósi að lifa rólegu lifi. bað sé
ástæðan fyrir þvi, að hún og
maður hennar séu ekkert alltof
hrifin af blaðamönnum.
— Mér stendur hálfgerður
beygur af pressuliðinu, þegar það
kemur i hópum. Stórir hópar
blaðamanna eru æði ópersónu-
legir i minum augum. Minna mig
öllu heldur á herskara af engi-
sprettum.
Sannleikurinn er i rauninni sá,
að ég er verulega hlédræg
manneskja. Fólk telur mig
haldna mikilmennskubrjálæði. Sú
regla min, að tala helzt ekki við
blaðamenn, er skilin á þann veg,
að ég liti niður á almenning.
Viðtalinu við iranska blaðið
lauk, þegar þjónustustúlka fékk
Jackie bréfsnepil, sem á var
hripað: „Snotur herramaður
biður yðar við miðdegisverðar-
borðið”.
Skilaboðin komu frá eigin-
manni hennar Aristoteles
Onassis.