Vísir - 17.07.1972, Page 9

Vísir. Mánudagur. 17. júli. 1972
Framarar sigla nú
hraðbyri að sigri i 1.
deild, eftir að hafa
fagnað sigri yfir ÍBK, i
gærdag suður i Kef lavik,
i hörðum og spennandi
leik, þar sem bæði liðin
neyttu allra sinna krafta
til hins ýtrasta, —
jafnvel stundum um of.
Framarar ætluðu sannarlega
ekki að láta það sama henda sig
og i fyrra, að koðna niður þegar
mótið var hálfnað. Keflvikingar
ætluðu aftur á móti að reyna að
hrista af sér slenið, sem einkennt
hefur liðið að undanförnu. Og út
úr þessum átökum komu
Framarar sem sigurvegarar,
skoruðu ^ Jirjú mörk gegn
tveimur mótherjanna og er það
fyllilega réttlátur sigur, miðað
við gang leiksins, og hafa þvi
hlotið 11 stig úr sex leikjum fyrri
umferðar, engum leik tapað en
gert eitt jafntefli, við Val. Þeir
einu sem virðast geta ógnað
Fram þessa stundina, eru þvi
Akurnesingar.
Eftir þennan ósigur, hinn fyrsta i
deildinni, en fjögur jafntefli, eru
möguleikar Keflvikinga til
sigurs, þvi hverfandi litlir, þótt
þeir séu tölfræðilega ekki úr sög-
unni.
Keflvikingar léku undan sól og
nokkrum skávindi fyrri hálf-
leikinn, en þótt þeir væru sólar-
megin á vellinum, voru þeir fjarri
þvi að vera sólarmegin i leiknum.
Strax i upphafi leiks byrjaði
ógæfa heimamanna. ölafur
Júliusson, sem lék miðherja að
þessu sinni, komst frir aö marki
Fram og skaut þrumu skoti, sem
Þorbergur Atlason, hélt ekki, en
knötturinn lenti i stöng og i horn.
Nokkru seinna er Ólafur aftur á
ferðinni og sendir fyrir markið til
Steinars, sem var I mjög góðu
færi, en skot hans var máttlaust,
eins og reyndar mörg önnur i
leiknum, svo Þorbergur átti auð-
velt með að verja.
Skák og knattspyrna eiga það
sameiginlegt, að sá sem ræður á
miðjunni vinnur oftast leikinn.
Eins fór i þessum leik. Það sem
eftir var hálfleiks náðu
Framarar algerum undirtökum
á miðjunni og mötuðu hina
eldsnöggu og hreyfanlegu fram-
herja sina óspart, enda léku þeir
keflvisku vörnina oft grátt og
drógu hana sundur með dreifðu
spili á kantana. Á 15. minútu gera
þeir harða hrið að marki IBK,
knötturinn stefnir i markið, en
Grétar Magnússon, sem lék mið-
vörð fyrri hálfleikinn, skallar frá,
en það dugði skammt, Marteinn
Geirsson fær knöttinn beint á
kollinn og skallar fallega i netið
1:0.
Framarar færast allir i aukána
við markið og bókstaflega tæta
Keflvikinga i sig, sérstaklega
Elmar Geirsson, er var i sér-
stakri gæzlu Einars Gunnars-
sonar, sem lék bakvörð þennan
hálfleik. Mátti vörn IBK, hafa sig
alla við og oft gripa til örþrifa-
ráða, til að stöðva hina knáu
Framara. Eini Keflvikingurinn
sem lék vel þessa stundina var
Guðmundur Snæland munn-
hörpuleikari, sem reyndi að
hressa svolitið upp á vonsvikna
áhorfendur með hörpusnillni
sinni.
Á 30. minútu munar litlu að
Framarar bæti öðru markinu við.
Kristinn Jörundsson skallar að
marki en Reyni Óskarsyni tekst
á siöustu stundu að lyfta
knettinum yfir markið og nokkru
siðar geystist Elmar upp að
marki ÍBK og virðist ætla aö leika
inn i markið, en keflviska vörnin
fær stöövað bæði Elmar og knött-
inn, á marklinunni.
Um þetta leyti fór aö færast
nokkur harka i leikinn og átti
Friðrik Ragnarson, i einhverjum
útistöðum, viö Baldur Scheving,
og virtist Baldur eiga upptökin,
en dómarinn Óli Olsen, fann þó
ekki ástæðu til að gera annað en
að dæma aukaspyrnu á Baldur,
en óli dæmdi að minni hyggju
leikinn vel, þótt oft slægi i brýnu
milli leikmanna, tókst honum að
halda ró sinni og gerði sitt hlut-
verk á vellinum ekki stærra en
tilefni gafst, en margur dómarinn
hefur brennt sig á þvi soðinu, að
hefja einleik á flautu og veifa
spjöldum, þegar leikmenn hafa
eitthvað verið að kánkast hver
utan i annan, i hita Ieiksins.
Þegar um fimm minútur voru til
hlés, gerðu Keflvikingar eitt af
sinum fáu upphlaupum i fyrri
hálfleik. Sem fyrr er það Ólafur
Júliusson sem leikur sig frian, og
menn búast við jöfnun, en skot
Ólafs er máttlaust og Þorbergur
ver örugglega. En úr útsparkinu
ná Framarar hraðupphlaupi,
Sigurbergur fær knöttinn inn i
vitateig og þrumar að marki, en
Grétar Magnússon reynir að
bjarga, en setur knöttinn I sitt
eigiö mark með hælnum. 2:0.
Þegar liðin stilltu sér upp til leiks
eftir hlé, voru heimamenn búnir
að endurskipuleggja lið sitt.
Magnús Torfason, kominn i stað
Jóns Ólafs, Einar Gunnarsson, i
miðvarðarstöðuna, Hjörtur
Zakariasson i bakvarðarstöðu,
Grétar i tengiliðinn, sem sagt
liðiö orðiö eins og að undanförnu.
Fyrstu minúturnar virtust þessar
breytingar ekki vera til batnaðar
fyrir IBK.. Á fjóröu minútu
munaði minnstu að Framarar
bættu þriðja markinu við þegar
Gunnar Guðmundsson, átti
hörkuskot, en Reynir varði vel.
Hvort koma Magnúsar Torfa-
sonar i liðið gerði það að verkum
að Frömurum gekk ekki eins vel
og áður að ógna marki IBK, er
ekki gott að fullyrða, en hitt er
vist að eftir að Elmar Geirsson,
sem ekki hafði gengið heill til
skógar, varð að yfirgefa völlinn,
sneru Keflvikingar taflinu við og
jafna metin.
Fyrstu tormerki þess að
Framarar væru að slaka á
taumunum var þegar Steinari
tókst að smeygja sér á bak við
varnarmúr Framara og skalla
að marki en knötturinn fór i stöng
og út, en Ólafur Júliusson skaut
hinimhátt yfir.
A 25 minútu er mikil þvaga inn i
vitateig Fram. Knötturinn
hrekkur út að hliðar linu til ólafs
Júliussonar, er sendir vel fyrir
markið til Grétars Magnússonar,
sem stingur sér eins og sund-
maður og skallar i netið, 2:1.
örlitill vonarneisti kviknar i
hjörtum hinna fjölmörgu heima-
manna — og þessi neisti varð
sannarlega að stóru báli, þegar
Steinar Jóhannsson, jafnar úr
þvögu með hörkuskoti af stuttu
færi, 2:2.
Eitt jafnteflið enn tauta menn, en
annað stigið er betra en ekkert,
en Framarar voru á öðru máli.
Minútu seinna er dæmd auka-
spyrna á IBK, rétt við vitateigs-
horniö vinstra megin. Gunnar
Guðmundsson framkvæmir
spyrnuna og sendir háan knött að
markinu og viti menn, án þess að
Reynir fái rönd við reist fellur
knötturinn niður i markið fyrir
aftan hann og i netiö, 3:2. övænt
mark, sem sannarlega kætti
Framarana og færði þeim örugga
forystu, jafnvel meistaratitil. Sú
skamma stund sem var til loka
fór mest i ýfingar milli leikmanna
og fékk Guðni gula spjaldið,
nokkru áður en Óli flautaði til
merkis um leikslok.
Framarar áttu sigur skiliö i
þessum leik. Þorbergur Atlason,
var mjög öruggur i markinu.
Vörnin var mjög traust og föst
fyrir, ásamt þvi sem húnaðstoðaði
sóknina, þegar svo bar undir.
Sigurbergur Sigsteinsson, var
þeirra ötulastur, en ekki má
gleyma að geta Marteins Geirs-
sonar, sem lék mjög yfirvegað.
Baldur Shceving, er þrátt fyrir
aldurinn, enn léttur á færi og
bardagafús og lét sinn hlut ekki
fyrr en i „fulla hnefana”.
Erlendur Magnússon, Kristinn
Jörundsson og Asgeir Eliasson
voru mjög samvirkir i leiknum,
en sérstaklega ber þó að geta
Elmars Geirssonar, fyrir dugnað
og ósérhlifni, meðan hans naut
við. Að öðrum ólöstuðum var
hann lang bezti maður vallarins.
Annars er Framliöið mjög jafnt
og leikur skynsamlega. Sóknin
hófst oft hjá vörninni, með stuttu
spili, tengiliðirnir, dreiföu spili
mjög til framlinunnar út á
kantana, i stað þess að reyna aö
hnoðast i gegnum miðjuna.
Úthald og likamsstyrkur
Framara virðist vera i hápunkti.
Nauösynlegt hefur þótt aö gera
breytingar hjá IBK eins og raddi'r
hafa verið uppi um, en sem
geröar reyndust ekki styrkja
miðjuna, eins og þurfti, enda var
liðinu stillt upp á gamla mátann i
Þorbergur kýlir frá Frammarkinu I Keflavfk I gær.
seinni hálfleik, nema hvað virtist horfið hjá liðinu. Grétar
Magnús Torfason, kom inn á og Magnússon. var sannkallaður
hann skapaði það spilaðnýju sem |Framhaldá 11. siðu.
FRAMARAR STYRKJA ENN
TOPPSTÖÐUNA I 1. DEILD