Vísir - 11.09.1972, Page 17

Visir mánudagurinn 11. scptember 1972
17
Hunda'r dæmdnr til dauöa
I Mar Del Plata uröu fjórir
villihundar Argentinumanni að
bana i siðasta mánuði og höfðu
þeir rifið hann i sig áður en nokk-
ur fékk rönd við reist. En
hundarnir komust fljótt undir
manna hendur og nú fyrir fáein-
um dögum var svo kveðinn upp
yfir þeim dauðadómur, sem full-
nægt var nær þegar i stað.
Jane Fonda póli-
tisk fyrir fé
„Það er ekki lengur spurningin,
hvort Jane dóttir min verði eins
fræg og ég, heldur hversu mikið
frægari hún verður mér. Hún er
nú þegar orðin jafn fræg og ég,”
segir Henry Fonda.
Jane Fonda sem hlotið hefur
allar fáanlegar viðurkenningar
fyrir kvikmyndaleik sinn, nýtur
einnig vinsælda hjá þeim, sem
eru á móti striðsrekstri
Bandarikjamanna i Vietnam.
Jane hefur nefnilega stigið ótal
mörg skiptin fram og andmælt
þvi striði. t Mexico var nýlega
gengizt fyrir anti-Vietnamfundi
og var þá fyrst leitað til leik-
konunnar frægu og þess farið á
leit við hana að hún héldi þar
sköruglega ræðu. Jú, það var hún
svo sem boðin og búin til að gera
— en .... gegn sem svarar 240
þúsund króna (isl.).greiðslu. Og
auk þess krafðist hún þess, að
henni yrði flogið á fyrsta farrými
til Mexico, þar fengi hún ibúð i
lúxus-hóteli, einkabilstjóri æki
henni um á rúmgóðum bil og
henni fylgdu nokkrir lifverðir
hvert fótmál.
Nokkuð mikils krafizt fyrir
stundarfjórðungs ræðukorn.
Angela Davis
i Sovét
Og það er getið um fleiri
skorinortar kvensur i fréttum frá
Bandarikjunum. Nú er það af
Angelu Davis að frétta, að hún
hefur verið á ferðalagi um
Sovétrikin og hvarvetna hlotið
góðar móttökur t bænum
Samarkand fannst bæjarbúum
það ekki minna vera en það,að
þeir gerðu blökkustúlkuna að
heiðursborgara.
POMPIDOU
til Kina.
George Pompidou Frakka-
forseti skýrði frá þvi opinberlega
siðasta mánudag, að eftir að hafa
vegið og metið boð frá Peking
hafi hann nú ákveðið, að sækja
Kinverja heim. t viðtali við
franskt blað neitaði forsetinn að
upplýsa nokkuð um það, hvenær
af heimsókninni yrði. Lét þess
aðeins getið, að það yrði áreiðan-
lega ekki á næstunni.
Umsjón:
Þórarinn
Jón Magnússon
Ameriskur hershöfðingi heim-
sótti Evrópu fyrir nokkru og var
auðvitað spurður i þaula af blaða-
mönnum, sem flykktust að
honum:
— Segðu okkur hr. hershöfð-
ingi, hversu margar kjarnorku-
sprengjur þyrfti til að eyða Sviss?
— Það er ekki gott að segja,
kannski svona fimm-sex stykki
myndu nægja.
— En til að þurrka Frakkland
út af landakortinu?
— Kannski 25, kannski 50 eöa
100.
— En hversu margar kjarn-
orkusprengjur þyrfti til að leggja
Rússland i rúst?
— 783!
Sjúklingarnir höfðu mölbrotið
allar rúðurnar i geðveikraspital-
anum — utan eina — og yfirlækn-
irinn spurði einn hinna seku hvers
vegna þeir hefðu hlift þeirri rúðu?
— Nú, við urðum að skilja eftir
eina til að geta horft út maður!
— Hey-heyrðu, O-Óli, é-ég veit
hv-hvernig þ-þ-þú lo-losnar við
heltina!
— Nú jæja já?
— Þú sk-skalt b-bara ganga m-
með annan fó-fótinn i rennust-
steininum.
— Og ég get sagt þér hvernig
þú losnar við að stama.
— Hv-hvernig þ-þá?
— Haltu þér bara saman!
Tveir piltar bönkuðu með látum
að dyrum hjá oddvitanum:
— Á einhver hér um slóðir
stóran, svartan kött með hvitum
kraga?
— Nei.
— En svartan hund með
hvitum kraga?
— Nei, ekki heldur.
— Heyrðu Kalli — þá hlýtur
það bara að hafa verib prestur-
inn, sem við vorum að aka yfir!
Flugvélin var á leiðinni frá Los
Angeles til Miami, Flórida.
Dyrnar að stjórnklefanum
þeyttust skyndilega upp og
skammbyssu var þrýst upp að
hnakka flugstjórans:
— Og nú fljúgum við til Miami,
félagar!
— Já,já-envið eruineinmitt að
fljúga til Miami!
— Fint! Ég vildi bara vera
viss. Siðust tvö skiptin var mér
lent á Kúbu...
— Mamma, mamma!
Strákarnir hía á mig afþi é hef so
stórt hövuð!
Blaður. Þú ert alls ekki með
stórt höfuð. Þurkaðu þér nú um
augun, Matti minn — og hlauptu
svo fyrir mig eftir fimm kilóum af
kartöflum!
— Já, en mamma, 1 hvað á ég
^að setja þær?
— Nú að sjálfsögðu i húfuna
þina.
— Heyrðu mig, Sigurður, Þú
verður nú að fara að þvo þér ei-
litið oftar.
— Ég? ’Eg sem fer i bað á
hverjum degi.
Hmm.Nú jæja. Athugarðu , að
skipta um vatn i baðkarinu af og
til?
Og þá var það maðurinn, sem
gaf aldrei konunni sinni neitt af
neinu tagi. Og loks kom að þvi, að
kona hans fór frá honum — hún
hafði fengið nóg....
Frú Jónasson hafði fengið sér
hárkollu og var svo spennt, að
komast að áliti manns sins, að
hún fór rakleiðis á skrifstofuna til
hans og stanzaði fyrir framan
skrifborð hans. Hann leit ekki
einu sinniupp. Já.ekki fyrr en hún
hvislaði að honum: Þú, er ekki til
andartak i lifi þinu til að eyða á
litla stúlku eins og mig?
Jónasson leit rétt sem
snöggvast upp úr pappirum
sinum, hristi svo höfuðið og
svaraði: Nei, þér likist konunni
minni alltof mikið til þess!
Pabbi kall! Ég fékk lánaðan
bilinn þinn áðan. Viltu að ég segi
þér frá ferðinni núna, eða villtu
heldur lesa um hana i morgun-
blöðunum á morgun?
— Mamma, ég hef séð strætó,
sem var alveg eins stór og Þjóð-
leikhúsið!
— Hættu þessu blaðri, drengur
— ég hef sagt þér það margoft.
ffíiiX ^
SKEIFAN)
CKf/fAN 10
AUKL A BnA IA T
HÚSGAGNAVERZLUN
GUÐMUNDAR
GUDMUNDSSONAR
COMMODA í nýium búningi
COMMODA (Hið þægilega) Sófasettið sem hannað
er í samræmi við kröfur dagsins í dag. Formfagurt
og sérstaklega þægilegt. Eina sófasettið á markað-
inum, sem hefurtvo púða í baki. — COMMODA (Hið
þægilega) hefur nýstárlega lausn á slitflötum: Það
er hægt að snúa þeim öllum, svo að þeir endast
helmingi lengur, sem er einkar hentugt með arm-
stykkin. COMMODA (Hið þægilega) er aðeins til
sölu á einum stað. — Greiðist á tveimurárum.
Komið og sjóið
COMMODA
með nýjo
áklœðinu