Vísir - 11.11.1972, Blaðsíða 6

6
Visir. Laugardagur 11. nóvember 1972
vísm
Útgefandi: Reykjaprent hf.
Framkvæmdastjóri: Sveinn R. Eyjólfsson
Ritstjóri: Jónas Kristjánsson
Fréttastjóri: Jón Birgir Pétursson
Ritstj'órnarfulltrúi: Valdimar H. Jóhannesson
Auglýsingastjóri: Skúli G. Jóhannesson
Auglýsingar: Hverfisgötu 32. Simar 11660 86611
Afgreiösla: Hverfisgötu 32. Simi 86611
Ritstjórn: Siöumúla 14. Simi 86611 (5 linur)
Askriftargjald kr. 225 á mánuöi innanlands
i lausasölu kr. 15.00 eintakið.
Blaðaprent hf.
Veldur hver á heldur
Rikisstjórnin ber sig aumlega undan efnahags-
áföllum, sem hún segir, að dunið hafi yfir þjóðina á
þessu ári. Hún boðar samdrátt og mikla kjara-
skerðingu, sem hún telur einu færu leiðina til þess
að sigrast á erfiðleikunum. Það er þvi komið annað
hljóð i strokkinn núna hjá stjórnarherrunum en
þegar þeir voru i stjórnarandstöðu.
Þegar efnahagserfiðleikarnir miklu steðjuðu að
þjóðinni á seinni hluta siðasta áratugar, töldu þessir
sömu menn litla ástæðu til að kvarta, þótt afla-
brestur og verðfall á útflutningsafurðum ylli þvi,
að gjaldeyristekjurnar minnkuðu um þriðjung eða
meira um tima. Þá var viðreisnarstjórninni kennt
um erfiðleikana og reynt að túlka aðgerðir hennar
þannig, að hún væri að þarflausu að skerða lifskjör
landsmanna. Flestum mun þó hafa verið ljóst, að
rikisstjórnin átti ekki sök á þvi, sem gerðist, heldur
voru þar að verki utanaðkomandi áhrif, sem engri
stjórn hefði verið unnt að koma i veg fyrir.
Viðreisnarstjórnin skýrði þjóðinni afdráttarlaust
frá þeim vanda, sem að höndum hafði borið, enda
þurfti hún engu að leyna. Ráðstöfunum hennar til
þess að sigrast á erfiðleikunum var yfirleitt vel
tekið af almenningi, þrátt fyrir illvigan áróður
stjórnarandstöðunnar, og svo vel tókst til, að með
þeim viturlegu aðgerðum, sem gripið var til, fann
almenningur ótrúlega litið til þeirrar timabundnu
kjaraskerðingar, sem óhjákvæmileg var, og þegar
stjórnin fór frá,voru allir erfiðleikarnir úr sögunni.
Allt hugsandi fólk sá vitaskuld, að það var eins og
hver önnur f jarstæða og pólitiskur áróður af versta
tagi að kenna rikisstjórninni um þær afleiðingar,
sem hið gifurlega verðhrun á erlendum markaði
og aflabresturinn höfðu i för með sér á fyrrnefndu
timabili.
En hvað gerist nú? Kveinstafir rikisstjórnarinnar
eru svo miklir, að af þvi mætti imynda sér, að
svipuð áföll eða verri væru nú að dynja yfir þjóðina.
En hvað skyldi vera hæft i þvi, sem stjórnin heldur
fram? Hún segir, að bolfisksaflinn hafi minnkað
um 10% frá áramótum til septemberloka, miðað
við sama tima i fyrra. Rétt mun þó, að sam-
drátturinn sé aðeins 6,5%.
Það sem mestu máli skiptir fyrir þjóðarbúið, er
framleiðsluverðmætið, hve mikið fæst fyrir það,
sem aflað er og selt á erlendum markaði. Upplýst
hefur verið, að fyrstu sex mánuði þessa árs var
framleiðsluverðmæti þorskafurða orðið 178 millj.
kr. hærra en á sama tima i fyrra. Það virðist þvi
ekki gild ástæða fyrir stjórnina til að kvarta svo
mjög, sem hún gerir, þótt óneitanlega hefði verið
betra, ef engin aflarýrnun hefði orðið.
Útlitið er ekki verra en það, að talið er að verð-
hækkun sú, sem erlendis hefur orðið á sjávaraf-
urðum okkar, muni að minnsta kosti vega upp á
móti aflarýrnuninni og gjaldeyristekjurnar af út-
fluttum sjávarafurðum i heild verði hærri en i
fyrra. Erfiðleikar stjórnarinnar stafa þvi af ein-
hverju öðru en þvi, sem hún vill vera láta. Það er
blekking. Ástæðan er sú, að þeir, sem nú fara með
völdin i landinu, kunna ekki að stjórna. Hér á við
orðtakið gamla: Veldur, hver á heldur.
HER ALÞYÐUNNAR
Þrjór milljónir
manna, sem
eru þó slœlega
vopnaðir
Chang Wei-Liang, óbreyttur
liðsmaöur i Frelsisher
alþýöunnar (PLA), býr yfir leyni-
vopni — SAUMAVÉL!
Skaramt frá aöalstöðvum
herdeildar Changs, þeirri 196.,
sem baröist i Kóreu, vinnur kona
hans f verksmiöju, sem fram-
leiöir einkennisbúninga, læknislyf
og hergögn.
Bæöi gegna þau hlutverki sínu
viö aö uppfylla óskir Maos Tse-
Tungs um, aö herafli Kfna bók-
staflega veröi aö vera sjálfum sér
nógur. Þunnig að herinn fram-
leiöi sjálfur allt til sinna þarfa og
forðist þannig aö veröa byrði á
rikinu.
Þetta er þó ekki það eina, sem
gerir stærsta herafla heimsins
frábrugðinn herjum annarra
rikja. Hann gegnir lika ákveönu
hlutverki sem hlekkur á milli
landbúnaðarhéraðanna og
borganna.
Og svo mundi samgangurinn
milli yfirmanna og hinna lágt-
settu hvergi annars staðar
þekkjast hjá herveldum.
Þegar brezkum fréttamönnum
var visaö um og sýnd ein deild
hersins á dögunum, gat að lita
liðsforingja, sem voru að klippa
hár hermanna sinna, herdeildar-
foringja, sem voru aö grafa
skurði meö mönnum sinum, og
ofursta, sem tóku þátt i heræfing-
um óbreyttra.
Allt voru þetta dæmi um þá
jafnréttisstefnu, sem Mao hefur
lagt svo mikla áherzlu á að inn-
leiða i Her alþýðunnar, þar sem
eina leiðin til þess að þekkja yfir-
mann frá óbreyttum er að telja
vasana á einkennisbúningi hans.
Yfirmaður hefur fjóra vasa, en
óbreyttur aðeins tvo.
„Verða ekki mennirnir samt að
heilsa yfirmönnum sinum að her-
mannasið?” - var Keng Yu-Chi
hershöfðingi spurður af blaða-
mönnunum.
„Jú,” svaraði hann. „En það er
aðeins vináttumerki.”
En hvað um saumavél Changs,
smiðaáhöld katlasmiðsins,
hrisgrjónavinnsluna og soya-
sósuframleiðsluna og allt það?
„Á þann hátt,” svaraði Keng
hershöfðingi, „léttum við
byrðinni af fólkinu.”
Fjölmennur her
Heralþýðunnarerum 3.000.000.
manna og klæðist grænum
einkennisbúningum, en varaliðið,
sem einnig telur milljónir manna,
er i bláum einkennisbúningum
með stráhatta.
t sameiningu stefna hvorir
tveggja að þvi marki, sem Mao
setti fyrir 34 árum i bók sinni
„Vandkvæði striðs og aðferðir”. 1
þeirri bók brýndi hann fyrir
kommúnistum skilning á þvi, að
„vald vex út úr hlaupi byssu", en
hann flýtti sér að bæta þvi við, að
fingur kommúnistaflokksins yrði
alltaf að hvila á þeim byssugikk.
„Það er grundvallaratriði, að
Flokkurinn stjórni byssunni, og
þessari byssu má aldrei leyfast
það að stjórna Flokknum.”
Mao formaöur, sem er innan um hermenn úr alþýöuhernum, klæddur
einkennisbúningi yfirmanna (4 vasar), hefur lagt linuna fyrir upp-
byggingu hersins. — Fyrir aftan Mao má sjá Lin Piao, fyrrum varnar-
málaráöherra, heilsa hermönnum meö handabandi.
En á Vesturlöndum eru menn
nú samt sannfæröir um það, aö
það var PLA meir en nokkurt
annað afl i Kina, sem kom i veg
fyrir hrun kerfisins á ólguárum
menningarbyltingarinnar 1966 til
1969. Að margra mati var það
timabil mesta eldraun alþýðu-
hersins allt frá stofnun alþýðu-
veldisins 1949. Og reyndar virðist
sú þolraun ekki um garð gengin
enn.
Illlllllllll
flglOWM
■■■■■■■■■■■!
Umsjón Guðmundur
Pétursson
Fyrir aðeins ári var varnar-
málaráðherrann, Lin Piao, og
hópur „eiðsvarinna fylgis-
manna” bendlaður við samsæri
til að ráða Mao formann af dög-
um, og það er ekki ómerkari
maður en Chou En-Lai forsætis-
ráðherra, sem hafður er fyrir þvi.
Upplýsingar hins opinbera gengu
út á það, að Lin hefði farizt i flug-
slysi i Mongóliu i tilraun til flótta.
En frá örlögum þeirra yfir-
manna, sem sagðir voru hafa
verið viðriðnir samsærið með
honum, hefur enn ekkert verið
skýrt. — En ýmsir hafa tekið frá-
sögninni um flugslys Lin Piaos
með varúð og brjóta heilann um,
hvort hann hafi ekki heldur verið
skotinn. Aðrir velta svo vöngum
yfir þvi, hvað orðið hafi um þá
yfirmenn landhers, flota og
flughers, sem horfið hafa af
sjónarsviðinu siðan.
Hvað svo sem er hið sanna i
þessu. þá er eitt vist: Áhrif þessa
A móti 51 bryndeild Rauða hersins hefur Alþýöuherinn aðeins 5 bryn-
deildir. — Þessi mynd var tekin á hersýningu á Rauöa torginu í Moskvu
7. nóv. sl. á 55 ára afmæli októberbyltingarinnar.
á herinn hlutu að verða neikvæð,
sérstaklega þar sem enn eiga sér
stað hreinsanir á þeim öflum,
sem liggja undir grun um að hafa
átt aðild að samsærinu.
Og þvi er ekki óeðlilegt, þótt
útlendingar i Kina hafi veitt þvi
eftirtekt eftir menningar-
byltinguna, að minna hefur farið
fyrir hernum opinberlega. Að
visu standa ennþá hermenn með
brugðna byssustingi á verði við
ýmsa mikilvæga staði, eins og
brýr, opinberar byggingar og
gistihús, og vörður er hafður við
anddyri ritstjórnarbyggingar
aðalmálgagns flokksins, „Dag-
blaðs alþýðunnar”.
En þótt herinn og yfirmenn
hans láti litið á sér kræla i opin-
beru lifi, þá á herinn sér fulltrúa i
öllum deildum hins opinbera,
nefndum og ráðum flokksins.
Herinn er einn þátturinn i þeirri
ráðaþrenningu, sem er samsett af
hernum, flokksstýrðu rikinu og
svo fulltrúa verkamanna og
bænda. Sem aðalverkfæri rikis-
valdsins hefur herinn tviþættu
hlutverki að gegna: Að vernda
kerfið fyrir ógnunum innan frá,
og að gæta öryggis þjóðarinnar
fyrir ógnunum erlendis frá.
„Við verðum ávallt viðbúnir til
orustu”, sagði Keng hershöfðingi
við blaðamennina á dögunum.
,,0g við verðum að búa okkur
undir að geta tvistraö innrás
óvinaherja.”
En er Alþýðuherinn viðbúinn?
Herafla hans er skipt niður i 30
heri, sem innihalda meira en 100
fótgönguliðssveitir, en aðeins 5
brynvarðar deildir. 2,5 milljóna
herafli Rússa hefur hinsvegar
rúmlega 50 bryndeildir. Þessi
samanburður gefur ljóslega til
kynna veikleika Alþýðuhersins.
Samanborið við herveldin er hann
slaklega vopnaður, en aukin
áherzla hefur þó verið lögð á að
bæta úr þvi. Þungavopn hans eru
aðallega frá árunum 1950 til 1960,
og það var ekki fyrr en alveg ný-
lega, að léttir skriðdrekar og
önnur þungavopn fóru að koma út
úr verksmiðjum á nýjan leik.
Þessar staðreyndir sýna, að
Kina er ekki i aðstöðu til hern-
aðaraðgerða utan landamæra
sinna, ef þvi léki hugur á þvi.
Styrkleiki hersins liggur allur i
mannfjöldanum, frekar en tækni
og vopnavaldi.
t lofti og á sjó standa Kinverjar
öðrum að baki. Þær 4500 herflug-
vélar, sem þeir eiga, eru að visu
þriðji stærsti flugher heims, en
þessar vélar standast ekki banda-
riskum eða rússneskum flugvél-
um snúning. Floti Kina hefur
löngum verið sniðinn til strand-
gæzlustarfa fyrst og fremst, en
með smiði 40 nýrra úthafskafbáta
hefur það þó breytzt.