Vísir - 22.11.1972, Blaðsíða 2

2
Vfsir Miðvikudagur 22. nóvember 1972
VfeffiSPTB:
Hvað finnst yður um
nýju kvenskótlzkuna?
Ilallfriöur Guöjónsdóttir. Mér lizt
illa á hana. Ekki vildi ég ganga á
svona skóm. Eg mundi þvæla
löppunum á sjálfri mér saman i
svona skóm.
Guöhiöru Garöarsdóttir, starf-
stúlka Útsýnar. Mér lizt agalega
vel á þá. Þeir eru ekkert sérstak-
lega þægilegir, en hvaö vill maö-
ur ekki gera til þess að verða stór.
Cliristine Beckmann, háskóla-
nemi.Þeir eru ekki beint elegant,
en þeir geta verið þægilegir. Ég
veit það ekki. Þetta er kannski
betra en i gamla daga þegar engir
hælar voru á skónum.
Stofnaður
fyrir þrjósku
og í keppnis-
má eiginlega segja aö skólinn hafi
veriö stofnaöur fyrir þrjózku og
keppnisanda, þar sem um svipaö
leyti var stofnaöur Flensborgar-
skóli. Um þaö leyti var farið fram
á fjárstuðning hjá þeim i Garöi,
Geröaskóli i Garöi varö aldar- en þá var það fyrir atbeina
gainall á laugardag, en hann er Sigurðar F. Sivcrtsscn prests að
fjóröi clzti skólinn á landinu. Það rokiö var i þaö aö byggja skóla i
Skólanum bárust inargar veglegar gjafir i tilefni aldarafmælisins, og
hcr tekur skólastjórinn við einni þeirra.
9 ' 1 wm
■
B|g ■ f
Á afinæli skólans var margt sér til gamans gert, og hvaö var eðlilegra en börnin skemmtu gestunum
sjáll'.
Garöi, og varð litið af fjár-
stuöningi við FMensborgaraskóla.
„Okkur bcr fyrst skylda til að
bugsa um börnin okkar hér
heima”, sagöi Siguröur.
i Gerðaskóla eru nú 119
nemendur, að þvi er núverandi
skólastjóri, Jón Ölafsson tjáði
okkur. Er skólinn barna-og
unglingaskóli, þ.e. fyrir skyldu-
nám. Fyrsta veturinn sem kennt
var, eða 1872, voru 17 nemendur i
skólanum.
Sú gamla skólabygging, sem
reist var þá stendur ennþá, en
þakið er þó löngu farið af. Var
byggingin notuðsem skólahús i 20
ár, siðan samkomuhús og loks
verzlunarhús.
Eldri skólar á landinu eru
Eyrarbakkaskóli, sem stofnaður
var 1752, Akureyrarskóli
stofnaður 1870 og skólinn á Vatns-
leysuströnd 1872. 1 Reykjavik var
stofnaður skóli 1830, en hann
lagðist niður um tima.
Sjö skólastjórar hafa starfað
við skólann i Garði frá þvi hann
var stofnaður, en Jón Ólafsson er
sá áttundi i röðinni.
—EA
Itóbert Itóbcrtsson. Mér finnst
þetta hreint út sagt ljótt. Þeir eru
i alla staði klossaðir.
Sigmundur Stefánsson, viðskifta-
fræðinemiÉg veit varla hvað ég á
að segja um þetta. Ég hef nú
eiginlega ekkert á móti þvi að
kvenfólkið stækki dálitið, svona
allt i einu.
Fjóla Aðalsteinsdóttir, húsmóöir.
Mér finnst þeir alveg draumur.
Þeir eru voðalega smart og i alla
staði skemmtilegir.
Heldri frúr annast hundadróp
York
í New
Þaö cr viöar tii hundavandamál
en i Reykjavik. i New York eru
fyrir utan liina 300 þúsund skráöu
liunda. minnsta kosti 200 þúsund
liundar sem ráfa hungraöir og illa
haldnir um götur borgarinnar.
Að visu er til stofnun i borginni
sem á að fanga þessa hunda og
taka þá af lifi, ef enginn eigandi
gefur sig fram. Mörgum finnst
aftur á móti aðferðir þær sem eru
notaðar til að aflifa dýrin vera of
grimmdarlegar. Ef fólk biöur
fyrirtæki þetta um að aflifa dýrin,
verður það að borga fyrir þessa
þjónustu 5 dollara og 5 að auki, ef
hundarnir eru sóttir heim til
fólksins. Þetta er of dýrt fyrir
ibúa fátækrahverfanna i New.
York, og ef þeir vilja losna við
hunda sina og ketti, eru dýrin ein-
faldlega látin út á götu.
Nú hafa nokkrar eldri frúr i
borginni stofnað með sér félag,
sem vinnur að þvi að fanga þessi
heimilislausu dýr, og taka þau af
lifi á mannúðlegan hátt. Frúrnar
ganga um götur borgarinnar óg
lokka til sin hundana með kjötbita
eða einhverju öðru ætilegu, taka
þá siðan og fara með þá þangað
sem þeir verða teknir af lifi.
Ein þessara kvenna, hefur
fundið upp sérstakt tæki til að
aflifa dýrin, án þess að þau
kveljist. Fyrst eru hundarnir
svæfðir með klóróformi, en siðan
látnir i sérstakann kassa, sem er
með mjög þéttu loki. Siðan er
klóróformi dælt inn i kassann með
hæfilegu millibili, þar til dýrin
sofna að fullu og öllu.
Frú Evans, sem er uppfinningar-
maður kassans, segir, að það sé
miklu mannúðlegra að svæfa
dýrin svona, heldur en að láta þau
ráfa hungruð og illa haldin um
göturnar og kveljast. —ÞM
mmmm
„Ekki skal linna
álögum..."
„Ekki skal linna álögum, jafnt
á veikar herðar sem sterkar. Nú
risa fjármálaspekingar upp af
hægindum sinum og heimta meiri
álögur á fólkið, nú i liki stór-
hækkaðra gjalda til hljóðvarps og
sjónvarps. Skattpining rikis-
stjórnarinnar þjakar þó flesta, en
einokunar-aðstaðan gefur
valdið. Gamla fólkið, er helzt
hefur sér til afþreyingar að hlusta
og sjá það, sem þessar stofnanir
hafa að bjóða ef það er þá boðlegt
siðuðum mönnum. Sama er um
vanheila og sjúka. Nú skal þetta
fólk annaðhvort láta sinn siðasta
eyri i afnotagjöldin eða tækin
þess verða innsigluð, eða seld, ef
skuld er fyrir.
Skattþegnarnir islenzku eiga
von á óhugnánlegri jólagjöf frá
rikisstjórninni, og fyrrnefndir
menningarvitar vilja þá ekki láta
sinn hlut eftir liggja, og senda
gömlum, sjúkum og vanheilum
jólakort, með tilkynningu um 88%
hækkun á afnotagjöldum
Útvarpsins. Þetta allt eykur jóla-
gleðina, eða hvað?
Vita má, að alþingismenn, og
ýmsir aðrir með hátekjur, þurfa
ekki að leita að hverjum
smápening i gjöldin, enda fylgja
þeir fast eftir nefndum kröfum.
Eyðsla og óhóf er i tizku. Það er
feimnismál að nefna sparnað,
enda orðið að gleymast úr málinu
eins og skyldurækni og máltækið:
Vinnan göfgar manninn. Mörgum
finnst þó, að mikið mætti að skað-
lausu spara i rekstri útvarpsins,
svo sem; fella mætti niður fyrstu
tvo klt. árdegis, tvær klst. frá 13-
15 og ljúka útsendingum kl. 22.30.
Sjónvarp ætti aðeins að vera
fimm daga vikunnar, efnið þvi
betra, og burt með allar glæpa-
myndir og annað slikt siðspillandi
efni. Fréttaskýrendur mega
hverfa úr hljóðvarpi og sjónvarpi,
og sparast þá bitlingar.
Útvarpsglamur frá rismálum til
miðnættis er skaðlegt heilsu
manna. Taugaveiklaðir og
heyrnardaufir verða færri hér, ef
þessum ráðum er fylgt. Og þá
þarf ekki að hækka gjöldin.
16/11 1972 St. D
Húsmóðir
rifjar upp sögu
Húsmóður langar til aö segja
sögu:
1 þá tið þegar komúnisminn réð
bara i Rússlandi, þá sagði vinur
minn við migihann var mann-
vitur og manngæzkan holdi
klædd og lika lærður vel.) Maður
skyldi halda að það hefði verið
stekari leikur fyrir
kommúnismann i Rússlandi að
sýna ágæti stefnunnar með þvi að
bæta lifskjör alnlennings og láta
þau vera betri en i löndum auð-
valdsskipulagsins. En þess i stað
eyddu þeir milljörðum i áróður og
að bjóða framámönnum úr
öðrum löndum i dýr ferðalög um
Rússland. Svo komu menn þessir
heim til sin og sungu um
kommúnismann lof og dýrð.
Þessi lofsöngur gekk svo langt, að
eftir strið las ég i blöðum hér, að
til marks um hvað allt væri ágætt,
þar sem kommúnistar réðu, þá
væri almenningur i A-Þýzkalandi
i sérlega góðum holdum. Sá
maður kann ekki mikið i
næringarefnafræði, sem ekki veit
að kartöfiur og annar
fátækramatur er mest fitandi.
Hann hefði annars átt að vita að
yfirstéttir i Englandi eru yfirleitt
grannholda og er það ekki af
næringarskorti. Þetta sannar
bara, að þeir, sem syngja
kommúnismanum lof og dýrð,
ganga allir með mismunandi stór
steinbörn innan i sér. Þeir eru
ekki öfundsverðir.