Vísir - 07.09.1973, Page 7

Vísir. Föstudagur 7. september 1973
7
Reykjavikur. Það hefur eyðilagt
sundin blá, svo að þau verða héð-
an i frá aðeins sundin svört.
Fyrir þennan mengunarglæp
verður fyrirtækið að bera bæði
refsiábyrgð og skaðabótaábyrgð.
bað gefur auga leið, að það má
ekki sleppa þvi við hana, þó að
stórhlunkar eigi sök að máli.
En sama sagan gerist hér eins
og annars staðar: Það er hafinn
upp söngur um það, að enginn eigi
„sök” á þessu „óhappi”. Þetta
var algert slys. Við skiljum ekk-
ert i þessu óhappi. Þetta var bar-
asta óhapp, og auðvitað ber bar-
asta enginn ábyrgö á þvi. Þetta
var nú meira óhappið! Fyrst
brast krani á geymi, og svo brast
krani á þró! Við gerðum allt sem
við gátum til að afstýra þessu.
Við flýttum okkur eins og við gát-
um á staöinn. Það tók okkur ekki
nema 2 klst. að klæða okkur og
komast á staðinn til að stöðva
lekann. Við sýndum mikla hetju-
dáð við að stöðva lekann. Hugsið
ykkur bara, við köfuðum heila
mannhæð ofan i oliuþróna til að
skrúfa fyrir krana.Það ætti að
sæma okkur fálkaorðunni fyrir
það, að við létum ekki alla oliuna
leka i sjóinn, en að við berum
ábyrgð, nehei, aldeilis ekki, þetta
var bara óhapp.
Næsta stig er að gera litið úr
tjóninu: Þetta gerir barasta ekk-
ert til. Fjara Reykavikur verður
barasta fallegri, hún verður bar-
asta svo glæsilega svartlökkuð.
Ó, hvað þetta er kjút! Sjáið bar-
asta, hvað sjávarklettarnir gljá
yndislega. Þetta er i rauninni til
mikilla framfara.
Og fugladauðinn, iss, það er
ekki mikið. Það er ekki nema gott
að við höfum gert gott átak i aö
útrýma veiðibjöllunni (pr. 50 kr.
stk. S.E.O.E.). Oliufélögin ættu
að vinna það þjóðþrifastarf að út-
rýma veiðibjöllu á öllum fjörum
tslands. Eða er það ekki þakkar-
vert, hvaö við höfum drepið mikið
af rottu? Geri aðrir betur.
Næsta stig er að leggja áherzlu
á þjóðhagslegt gagn og beita
efnahagshótunum: Ef við ekki fá-
um að geyma vegaoliu i þessum
tanki, mun það koma niður á ibú-
um margra byggðarlaga og valda
þeim þjáningum. Ef siglinga-
málastofnunin bannar okkur nú
að nota tankinn, verða götur al-
mennings ekki malbikaðar.
Aumingja alþýðan má þola
malarryk heilan vetur, kannski
fer hið stóra fyrirtæki, Vegamöl
hf., á hausinn. Ætlar siglinga-
málastjóri að bera ábyrgð á öllu
þessu. Og þetta er eini upphitaði
geymirinn, sem til er á öllu land-
inu. Við berjumst fyrir hagsmun-
um almennings, og allur almenn-
ingur Islands stendur á bak við
okkur, þegar við heimtum að fá
að setja oliu aftur á geyminn! !
En ofan á þetta bætast hér á
landi óvenjulegri þættir, sem
stafa af þvi, að islenzk oliufélög
telja sig ekki lengur fyrirtæki,
heldur stofnanir, og starfsmenn
þeirra lita á sig sem embættis-
menn. Framkoma og andsvör
önundar Ásgeirssonar i þessu
máli bera öll einkenni hrokafulls
embættismanns, sem þarf ekkert
að vera aö svara til saka eða vera
upp á neinn kominn. Þeirra er
nefnilega vegsemdin og dýrðin,
en ekki ábyrgðin.
Þessi hroki birtist jafnvel i þvi
að leyfa sér að bera á borð fyrir
almenning hinar furðulegustu
fjarstæður, eins og það, að
„spýta” hafi flotið niður á botn i
oliunni og farið inn i kranann. Er
það i fyrsta skipti, sem það
náttúrulögmál hefur verið opin-
berað, að spýtur fljóti niður á
botninn.
Og að lokum þetta: Grunsemd-
ir læðast jafnvel að manni, að enn
einu vopni mengunarpostulanna,
sem þekkist um öll lönd, hafi og
verið beitt hér, en það er að hafa
áhrif á fjölmiðla bak við tjöldin.
Fréttaþjónusta Morgunblaðsins i
sambandi við þessa atburði er
óskiljanleg. Allri norðurströnd
Reykjavikur hefur verið spillt,
hin skáldlegu sund og eyjar hafa
verið saurguð, fuglar drepast og
kveljast i hundraða tali, en frétta-
mat Mbl. er þannig, að það er
ekki fyrr en eftir hálfan mánuð,
þegar tilkynnt er að allt sé búið,
að frétt um þetta kemst loksins á
útsiðu, litil klausa neðst á bak-
siðu. Ekki er heldur hægt að sjá,
að nokkur blaðamaður hafi farið
á vettvang til að skoöa þetta. Ég
er sjálfur gamall fréttahaukur,
en svona íréttamat skil ég ekki.
Þorsteinn Thorarenstn
Umsjón:
Þórunn Sigurðardóttir
Fátt er börnum til eins mikillar
gleði og þroska og að rækta
bióm eða grænmeti. i allmörg
ár hafa Skólagarðar Reykjavfk-
ur gefið börnum kost á að vinna
við garðyrkju, og á nokkrum
barnaheimilum borgarinnar
hafa börn fengið að spreyta sig
svolitið á að sá og vökva fræ I
litlum pottum. Og áreiðanlega
hafa mörg börn fengið smáblett
á lóðinni heima hjá sér til þess
að rækta sjálf það sem þau
langar til.
1 sumar hafa börn ræktað
grænmeti og blóm á vegum
skólagarðanna á fjórum stöðum
ibænum, i Breiðholti, viö Hring-
braut, i Laugardal og Hraunbæ.
Samkvæmt upplýsingum, sem
við fengum hjá skólagörðunum,
var minni aðsókn I sumar en
siðustu sumur að skólagörðun-
Skólagarðarnir að Ijúka sumarstarfinu
um, en nver ástæðan er, er ekki
gott að segja. Nú er að visu tölu-
vert meira um skipulagöa tóm-
stundastarfsemi og vinnuskóla i
borginni yfir sumárið en áður
var, en þó er furðulegt, að að-
sókn að slikri starfsemi sem
skólagörðum skuli ekki fremur
aukast en hitt.
Nú eru börnin að ljúka við að
taka upp uppskeru sumarsins,
enda flest um það bil aö byrja i
skólum. Það sem þau hafa rækt-
að i sumar er m.a. radisur,
salat, spinat, kartöflur, rófur,
næpur og svo hafa þau sett niður
dálitið af skrautblómum. "Yfir-
leitt setja börnin öll niður þaö
sama á vorin, og það eru starfs-
menn hjá skólagörðunum, sem
fylgjast með börnunum og starfi
þeirra.
Við skruppum með ljósmynd-
ara niður á Hringbraut, en þar
fyrir neðan veginn voru börn aö
ljúka við að taka upp úr görðun-
um sinum. Við tókum rösklegan
pilt tali, þar sem hann var aö
hrista stórar og fallegar kartöfl-
ur úr kartöflugrasinu. Hann
sagðist heita Bergþór Magnús-
son og vera io ára.
„Ég var I þessu lika i fyrra og
hitteðfyrra, og mér finnst mjög
gaman”.
„Hvernig er kartöfluuppsker
an?”
„Hún er bara góö, ég fæ allt
frá 5 og upp i 15 stykki undan
grasinu, og það er bara ágætí.
Ég fer með þetta heim til
mömmu, og svo fáum viö nýjar
kartöflur i hádegismat”.
Og Bergþór sýnir okkur græn-
metið sitt. Þarna er grænkál og
spinat og risastórt blöðrukál.
Ætla að gefa mömmu I soöið”. Bergþór er þriöja sumariö i röö i
skóiagörðunum.
AÐLÆRAAÐ
UMGANGAST
GRÓÐURINN
„Ég læt mömmu fá þetta
allt”, sagði Bergþór, og við
máttum ekki tefja hann lengur,
þvi hann þurfti að ná kartöflun-
um upp fyrir hádegiö.
Þarna skammt frá var telpa
að fylla poka af kartöflum,
grænmeti og blómum. Kristin
Ragnardóttir heitir hún og
kveðst vera 9 ára.
„Ég verö aö ná þessu öllu upp
fyrir hádegiö, þvi klukkan eitt
byrja ég i skólanum”, sagði
Kristin. Hún sagðist aldrei fyrr
hafa verið i skólagöröunum, en
var mjög ánægð.
„Ég er búin að fá skirteini
fyrir frammistöðuna i sumar”,
sagði hún hróöug og sýndi
okkur skirteini, sem er gefiö út
af skólagörðunum, en garð-
yrkjustjóri borgarinnar skrifar
undir nokkrar linur til barn-
anna. Þar segir m.a.: „Temdu
þér að ganga ætið vel um hvar
sem leiðin liggur um landið
þitt”.
„Uppskeran var góö hjá mér,
og ég ætla aö gefa mömmu og
pabba, afa og ömmu og frænku
minni grænmetið og kartöflurn
ar”.
„En hvað ætlarðu að gera við
þessi fallegu blóm?”
Og Kristin sýnir okkur ljóm-
andi fallegar stjúpmæöur og
ýmis önnur blóm, sem hún hefur
ræktað.
,,Ég ætla að setja þau i vasa
og hafa þau i herberginu minu.
Annars er mest gaman að rækta
kartöflur”.
Kristin heldur áfram að rog-
ast með pokana sina úr garð-
inum og fær sér vatnssopa úr
krananum við hús skólagarð-
anna.
„Ég er alveg dauðþreytt, en
ég ætla að vera aftur i skóla-
görðunum næsta sumar. Ég er
viss um að þetta getur kennt
okkur aö ganga betur um gróður
og náttúruna á islandi. En nú
verð ég að flýta mér, þvi ég þarf
að láta mömmu fá kartöflur i
soðið, og svo byrja ég i Breiða-
gerðisskólanum kl. 1”, sagöi
Kristin litla að lokum.
—ÞS
alþýöu
nRmm
Birtir dag-
skrá Kefla-
víkursjón-
varpsins á
íslenzku.
Nýir
áskrifendur
eftir 10.
hvers
mánaðar fá
FORSETABUSTAÐUR
P1 i REYKJAVÍK?
Tveir íslendingar
týndir í Afríku
alþýðu
Háskáladeila
um einkunna
gjöf tveggja
práfessora
FORSÆTISRADHERRA FÉKK TVO:
Skfrnarvottorð upp á sálina

blaðið sent ókeypis til mánaðamóta.
Alþýðublaðið: Blaðið, sem tekur
framförum.
„Mest gaman að rækta kartöflur”, sagði Kristfn.
Áskriftarsíminn er 8-66-66.