Vísir - 25.01.1974, Qupperneq 1

64. árg. — Föstudagur 25. janúar 1974. — 21. tbl.
ALÞÝÐUSAMBANDIÐ
LÆKKAR KRÖFURNAR
Búizt við tilboði frá atvinnurekendum í dag
Alþýðusambandið lækkaði
kröfur sinar i gær og kom til
móts við tiiboð vinnuveitenda að
nokkru. Gert er ráð fyrir nýju
gagntilboði frá Vinnuveitenda-
sambandinu á fundi, sem
boðaður hefur verið kiukkan
fjögur i dag. Alþýðusambandið
hefur ekkert tekið undir kröfur
um endurskoðun visitölugrund-
vallarins.
—ÓG
Áfengis-
neyzlan
vaxandi
2,88 lítrar á
mann árið 1973
Eins og gerist og gengur
finnst mörgum landanum sop-
inn góður, enda sýnir það sig,
að áfengisneyzlan á mann,
miðað við 100% áfengi, hefur
hægt og hægt aukizt frá þvi
t.d. á árinu 1965. Aðeins datt
neyzlan þó niður á árunum
1968 og ’69. Arið 1973 er talið,
að neyzlan á mann sé 2,88 lítr-
ar. Þar áður var neyzlan á
manninn 2,81 litri, en árið 1965
var neyzlan 2,07 lítrar.
Neyzluaukning á árinu 1973
frá árinu 1972 er 0,07 litri eða
tæp 2,5%.
Við erum þó neðarlega á
lista miðað við önnur lönd. Á
skýrslu Áfengisvarnarráðs
kemur það fram, að Frakk-
land er lang efst á listanum,-
árið 1971, en siðan skipar
Italia annað sætið. Af 34 lönd-
um er Island i 30. sæti.
Það af Norðurlöndunum.j
sem efst er á lista er Dan-
mörk, sem skipar 15. sætið.
Neyzlan á íslandi er samtals i
100% áfengi 2,7 1, en i Frakk-
landi t.d. 16.7. Island er eina
landið af þessum 34, sem ekki
hefur sterkt öl.
—EA
Geta ekki efnt
loforðið um
herinn,
viðurkennir einn
þingmanna stjórnar-
innar
— sjó bls. 6
,Maður rekur
sig alltaf
ó vegg'
Sjó viðtal við
fréttamenn útvarps
og sjónvarps ó bls.7
Tíu þúsund
undirskriftir
komnar hjó
Vörðu landi
Mikið fjör og kraftur er i
undirskriftasöfnun gegn
brottför v ar narliðs ins.
Undirskriftir eru hafnar um
allt land og áhugi virðist alls
staðar mikill. 10.000 hafa
skrifað undir á Reykjavíkur-
svæðinu einu saman.
Sjá baksiðu.
SKÁLAFELL SH SÖKK
Héngu ó stefni bátsins
þegar þeim var bjargað
— þrem skipbrotsmönnum bjargað. — Skálafellið hvarf í sjóinn um leið og þeim síðasta hafði verið
bjargað um borð í Víði 11. GK frá Sandgerði
,,Það hefði ekki mátt
muna nema fáeinum
minútum, að félagarnir
þrír hyrfu i sjóinn með
bát sinum. Það var
aðeins blástefnið, sem
stóð upp úr sjónum
þegar við komum að á
Viði, og á stefninu héngu
þeir félagarnir aðfram-
komnir.” Þannig er
1 ý s i n g K r i s t i n s
Jónssonar skipstjóra á
Viði, sem i gærkveldi
bjargaði skipbrots-
mönnum af Skálafelli
SH.
„Báturinn er 12 tonna súðbyrð-
ingur og ekki beinlinis til stórræð-
anna, enda fór hann á hliðina eftir
að hafa tvivegis fengið á sig brot-
sjó,” hélt Kristinn áfram.
„Þetta var skammt norðan við
Hvalsnesið um þrjár milur frá
landi. Veðrið hafði farið versn-
andi ogkominnsótsvartursjór og 7
til 8 vindstig af suðvestri” hélt
Kristinn áfram lýsingu sinni.
„Við á Viði vorum á leið til Sajid-
gerðis og áttum eftir um þrjár
milur um klukkan að verða hálf-
elleíu. Þá munu þejr á Skálafelli
hafa verið búnir a'ð berjast við
veðrið i nær klukkutima. Það var
einstök gæfa, að við skyldum eiga
leið þarna hjá. Við vorum þeir
siðustu, sem voru að koma úr
róðri frá Sandgerði, og það var
bara fyrir góða aðgæzlu stýri-
mannsins á landstiminu, að við
skyldum verða varir við skip
brotsmennina, þvi það sást aðeins
ljóstýran i mastri bátsips.
Myndin er tekin af múrara við uppsetningu á milliveggjum úr plötunum, sem Guðmundur Sigvaldason
jarðeðlisfræðingur telur liíshættulegar I miklum jarðskjálftum.
Arkitektar hugsi meira um jarðskjólftahœttuna
Arkitektar og aðrir, sem teikna og hanna byggingar, þyrftu að hafa það meira i huga, að við búum i
jarðskjálftalandi, segir Óttar P. Halldórsson forstjóri Rannsóknarstofnunar byggingariðnaðarins
Sjá baksiðu.
Skipverjarnir á Skálafelli eru
allir þrir rétt liðlega tvitugir. Þeir
voru orðnir illa hraktir þegar
þeim var bjargað. Þrátt fyrir
það, hversu illa bátur þeirra lét i
veðrinu höfðu þeir verið ákveðnir
i þvi að fara alla leið inn fyrir
skagann.
Gúmbjörgunarbátinn misstu
þeir strax úr höndum sér þegai
þeir ætluðu að gripa til hans.
Keflavikurlögreglan beið skip
brotsmannanna á bryggjunni i
Sandgerði og flutti þá á sjúkra-
hús.
—ÞJM
STÓÐ BLÓÐUGUR VIÐ VEGINN
- ENGINN STANZAÐI
„Hann stóð þarna blóðugur og
illa til reika út við veginn og
veifaði bilum sem óku framhjá.
Þegar ég stanzaði höfðu margir
bílar ekið framhjá, og enginn
þeirra svo mikið sem hægt á
sér.”
Þetta sagði kona i Hvera-
gerði, sem hafði samband við
Visi i morgun.
Konan var á austurleið frá
Hveragerði i gærkvöldi. Til
móts við Kotströnd i ölfusi stóð
ungur piltur út við veginn, og
veifaði bil hennar. Konan
stöðvaði, og sá þá að pilturinn
var blóðugur. Hann var einn af
þremur, sem voru i bil, sem
hafði farið útaf veginum þarna.
Billinn lá á hvolfi talsvert fyrir
utan veg, og piltur og stúlka,
sem einnig voru i bllnum, höfðu
slasast, pilturinn ökklabrotnað
og stúlkan fengið höfuðhögg.
„Ég ók i snatri á lögreglu-
stöðina á Selfossi, og bað um
hjálp. Þar var einn maður á
vakt. Þegar ég sagði honum
hvað hafði gerzt, sagði hann að
ekkert væri hægt að gera. Hann
sagði, að lögreglubillinn væri I
Þorlákshöfn að sinna útkalli, og
hann gæti ekki farið frá og skilið
lögreglustöðina eftir mann-
lausa.
Það leið hálftími frá þvi ég
kom á lögreglustöðina og
þangað til við komumst með
lögreglu á slysstaðinn,” sagði
konan.
Þegar svo illa gekk að fá
lögreglu, leitaði konan fyrir sér
með læknishjálp. Læknirinn,
sem átti að vera tiltækur, var að
sinna útkalli annars staðar, og
enginn annar læknir gat komið.
„Þegar konan kom á stöðina,
var þessi eini maður við, hinir
voru I Þorlákshöfn. Hann
hringdi I mig, og nokkra aðra
lögregluþjóna, sem voru heima
hjá sér og við fórum af stað á
lögreglubil og einkabil.
Auðvitað vorum við ekki búnir
undir þetta, og þar að auki flug-
hált á veginum,” sagði Jón
Guðmundsson, yfirlögreglu-
þjónn á Selfossi, i viðtali við
blaðið.
Lögregla og lœknir í
útkalli og komust
ekki á slysstaðinn
„Þess vegna var ofurlitil töf á
að við kæmumst á staðinn. En
þetta er það, sem við megum
búa við, og eina úrbótin á þessu
ástandi er að fjölga á vöktum.
En það kostar peninga,” sagði
Jón.
Alls fóru sex lögregluþjónar á
staðinn, fjórir frá Selfossi, og
þeir tveir sem voru i Þorláks-
höfn komu einnig.
„Læknirinn fór ekki á slys-
staðinn. Enda veit ég ekki
hversu mikið hann hefði getað
gert þarna, i hrið og myrkri.
Fólkið var fyrst flutt á sjúkra-
húsið á Selfossi, og þaðan á
slysavarðstofuna i Reyájavik,”
sagði Jón að lokum. -ÓH.