Vísir


Vísir - 14.09.1974, Qupperneq 1

Vísir - 14.09.1974, Qupperneq 1
VISIR 64. árg. — Laugardagur 14. september 1974 — 175. tbl. Hvað kostar Lénharður í raun og veru? — bls. 3 Margir sjónvarps- áhorfendur telja Ann Hammond hið mesta skass. íslenzk kunn- ingjakona hennar er á öðru máli... Sjá bls. 2. LITSJONVARP KEMUR — spurningin bora: HVENÆR? Núna, þegar sólin er farin aó draga úr örlæti slnu, dregur ljósmyndarinn okkar, hann Bragi, fram nokkrar litmyndir af ungum stúlkum, sem hann hefur myndað i sumar. Fyrsta myndin sem við birtum er af Gyðu Ilafdfsi Margeirsdóttur, cn næstu stúlku kynnum við f blaðinu á þriðjudag. Hún óskar eftir skrifstofustarfi „Ilvert ég inundi fara á ball um helgina, ef fjariægðin skipti ekki máli? Á diskótek skammt fyrir utan Glasgow. Þaö er mjög góður staður meö góðum hljóm- sveituin og skemmtilegu and- rúmslofti, ólikt þvi sem maður á að venjast hér heima. Ég kynnt- ist þessu diskóteki þegar ég var i Skotlandi með vinkonu minni fyrir nokkrum vikum”. Þannig svaraði Gyða Hafdis Margeirsdóttir, 17 ára stúlka úr Garðahreppi, fyrstu spurningu blaðamanns Visis. Hún er fyrsta stúlkan, sem við kynnum i sam- keppninni um Útsýnarferð til sólarlanda, en frá þeirri ferð er nánar sagt á baksiðu blaösins. „Þessi skemmtistaður”, hélt Gyða áfram máli sinu, „heitir Red McGregore og er i skemmtanahverfinu Avimore. Þar eru mörg hótel og margir góðir skemmtistaðir. Það er lika hægt að fara þar á skiði i til- búinni skiðabrekku og skemmta sér við annað þviumlikt”. Gyða viðurkennir, að hún hafi ekki þorað að nota sér skiða- brekkuna. „Ég hef mjög gaman af þvi að fara á skiði, en mér leizt bara ekki á þessa brekku. Það stóðu þúfur upp úr henni hér og þar. Nei, ég bið frekar þangað til ég kemst á skiði i Bláfjöllunum, þegar snjóar”. Næst spurðum við Gyðu að þvi, hvað hún heföi fyrir stafni. „Mest litiö”, svaraði hún. „Ég er atvinnulaus eins og sakir standa. Ég vann i fyrrasumar og framan af þessu sumri við afgreiðslu i sælgætisverzlun i Lækjargötu. Það var svosem á- gætt, en núna langar mig til að komast að á skrifstofu. Ef þið auglýsiö eftir skrifstofustarfi fyrir mig i blaðinu, þá megið þið geta þess, aö ég hafi verið i fimmta bekk framhaldsdeildar i fyrravetur...”. —ÞJM Hver þeirra fer með Útsýn til Sólarstrandar eða Gullnu-strandar? - baksíða Litsjónvarp er stór pólitiskt mál. Það er a.m.k. álit forráða- manna rikisútvarpsins. Á fundi með frétta- mönnum kvaðst Gunnar Vagnsson, fjármála- stjóri útvarpsins, gizka á að það mundi kosta þjóðarbúið 3-5 milljarða króna aukalega, ef sjón- varpseigendur i landinu skiptu yfir i littæki i stað svarthvita sjón- varpsins. Að visu ber þess að geta, að tals- verður hluti þessa fjár rynni aftur i rikissjóð i formi tolla. Andrés Björnsson útvarpsstjóri viöurkenndi, að „talsvert væri um málið rætt innan stofnunar- innar”. Kvað Andrés augljóst, aö málið yrði athugað gaumgæfilega á næstu árum. Hitt væri svo ann- að mál, aö vegna kostnaðar viö aö kaupa littækin, sem kosta um 60 þúsund krónum meira en hin venjulegu, væri hér um stórkost- legt fjárhagslegt mál að ræða fyr- ir þjóöarbúiö. „tslendingseðliö er svo sérstakt,” sagði útvarps- stjóri, „það rjúka allir upp til handa og fóta, þegar svona tæki- færi gefst”. Þá kom þaö fram á fundinum að verksmiðjur, sem framleiða ýmis i.tæki til notkunar i vinnu- sölum sjónvarpsstöövanna, eru mikiö til aö hætta að framleiða nema fyrir litaútsendingar. Gæti svo farið, að þetta atriði hrein- lega neyddi islenzka sjónvarpið til aö fvlgjast með rás timans. Fjölmargir sjónvarpsþættir frá útlöndum berast nú á litsegul- böndum, en útsending á segul- böndunum er mjög einfalt mál. Öllu erfiðari er sending á innlend- um kvikmyndum, og upptaka á litsegulband er erfið og fjárfrek. Þá kom fram að reiknað er meö, aö sjónvarpseigendur úti um landsbyggðina mundulita þaö öfundaraugum, ef ibúar Stór- Reykjavikur fengju litsjónvarp, en þeir sjálfir látnir sitja á hakanum. Litsjónvarpstæki hafa fengizt að undanförnu i vérzlunum i Reykjavik, og nokkrir hafa þegar gerzt eigendur slikra tækja, enda þótt ekkert liggi fyrir um hvenær litmyndir sjáist i tækjunum. Fyrir ári eða svo náðist litsend- ing á sjónvarpstæki i Hafnarfiröi. Var það erlendur framhaldsþátt- ur, sem „slapp út”, eins og Magnús Bjarnfreðsson oröaði það. íslenzka sjónvarpið getur sem sé meö núverandi tækjabún- aði sent litsegulbandsupptökur i lit. Sum tækja sjónvarpsins munu vera fyrir litsendingar, og von er á 20milljón króna segulbandstæki fyrir litmyndatökur. — JBP —

x

Vísir

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.