Tíminn - 17.04.1966, Blaðsíða 9

21
SUNTíUDAGUR 17. apnl 1966
TÍMINN
40
er aftur á skæru Ijósunum og dáleitt ginningarfíflið látið
skrifa hjá sér númerið á seðlinum sem á að gera eftirmynd
af, svo að honum finnist hann taka þátt í verkinu. Skæru
ljósin og rauða týran eru höfð á til skiptis, svo ginningar-
fíflið haldi að það tilheyri. í raun og veru eiga ljósabreyt-
ingamar síðar meir að auðvelda bófunum að hafa skipti á
peningum og auðum pappír.
Fyrirliðinn opnar nú tækið og útskýrir á flóknu tækni-
máli hver og einn hluta „töfrakassans.“ Skýrt er frá að há-
marksafköst þessa tækis séu hundrað seðlar í einu, en það
verður til þess að ginningarfíflið fer að reikna í huga sín-
um hvað lengi hann verði að tvöfalda eigur sínar.
Eftir þennan undirbúning hefst sjálf framleiðslan. Slökkt
er á skæru Ijósunum, svo eina birtan í herberginu er dauf
skima frá rauða ljósinu. „Leynivökvinn“ er borinn á auðan
pappírsmiða jafnstóran epningaseðli og honum komið fyrir
á málsívalningi í tækinu, á annan sívalning er fest seðlin-
um sem ginningarfíflið hefur skrifað hjá sér númerið á.
Að svo búnu heldur snillingurinn tölu og útskýrir hvernig
sívalningamir snúast þannig að mynstrið á peningaseðlinum
færist á auða pappírinn. Síðan snúast þeir við og hin hliðin
er prentuð.
Svo er tækinu lokað og straum hleypt á. Suð heyrist og
öðm hvoru neistar af gripnum. Fómarlambinu er sagt að
prentunin taki sólarhring, hann er beðinn að standa á verði
þann tíma og afhentur lykill að tækinu.
Eftir þreytandi vöku fær hann að opna tækið að bófunum
viðstöddum, og sér til furðu og ánægju sér hann þar tvo
seðla með sama númeri og nákvæmlega eins. Til að sann-
færa hann fyllilega er stungið upp á því að hann fari með
sinn seðilinn í hvom banka, til að ganga úr skugga um
hvort unnt sé að greina mun á þeim. Báðir bankagjaldker-
amir fullvissa hann um að seðlamir séu ófalsaðir. Þar með
er allur efi horfinn.
Gjaldkeramir segja alveg satt, báðir seðlarnir eru ófals-
aðstr. Bófamir hafa aðeins breytt einni tölu í öðru númer-
inu, til dasmis 6 í 0, til þess að þau verið samhljóða.
Þegar hér er komið sögu kemur þriðji maðurinn í bófa-
flokknum afvífandi og þykist vera alþjóðlegur stórbraskari.
Aðstoðarmaðurinn hvíslar að fórnarlambinu að þessi náungi
sé áfjáður í að láta tvöfalda peningaeign sína og krefjist
forgangsréttar, en það gremst auðvitað kaupsýslumanninum
sem búinn er að verja tíma og fyrirhöfn til að auka eigur
sínar. Honum er sagt að nú verði hann að 'nrökkva eða
stökkva, komi hann með peninga sína þegar í stað skuli þeir
láta hann ganga fyrir og koma með tækið heim til hans.
Ginningarfíflið breytir oft öllurn eigum sínum í reiðufé,
og á tilsettum tíma koma þrjótarnir heim til hans með tæk-
ið og annan útbúnað. Þegar allt er reiðubúið kemur þriðji
svikahrappurinn aftur á vettvang, rífst og skammast og krefst
að minnsta kosti helmings af ágóðanum. En fórnarlambið
tekur slíkt ekki í mál, því nú er tækið komið upp í húsi
hans, og skipar bófunum að hefjast handa. Búið er um pen-
inga hans í bögglum, hundrað seðlar í hverjum og pappírs-
miðar á milli. „Leynivökva“ er úðað yfir bögglana og þeir
látnir standa í klukkutíma svo vökvinn fái að jafnast.
Þegar klukkutíminn er liðinn er einum böggli komið fyrir
í tækinu og hinir látni í peningaskáp fórnarlambsins. Aftur
er honum sagt að bíða í sólarhring, tækinu er læst og suð-
ið hefst.
Bófarnir sýna nú á sér fararsnið og segjast ætla að taka
með sér auða pappírinn sem er afgangs til að bera í hann
efnið, benda líka ginningarfíflinu á að háskalegt væri að hafa
hann í húsi sínu, því hann yrði álitinn sönnunargagn um pen-
igafölsun ef lögregla kæmi.
Að sólarhring liðnum er fórnardýrið örþreytt og á nál-
um af eftirvæntingu. Hann stöðvar tækið á mínútunni og opn |
ar það. Öðru megin í því finnur hann hundrað auða pappírs- |
bleðla, en hinu megin virðist vera seðlabunki. Svo þyrmir f
yfir hann, þegar hann kemst að raun um að þar eru aðeins *
tveir peningaseðlar, annar' efst og hinn neðst í bunkanum, L
hitt er allt auður pappír. En ekki tekur betra við. í pen- |
ingaskápnum er ekkert að finna nema auða pappírsmiða. |
Nú getur hann ekki snúið sér til lögreglunnar án þess að j;
játa um leið að hann hafi gerzt þátttakandi í tilraun til en- '
ingafölsunar, Seint og síðar nxeir rennur upp fyrir- ginning- í
arfíflinu að bófárnir hafa haft meðferðis pappírsböggla og |
skipt á þeim og peningunum meðan myrkt var í herberginu. f
HERMINA BLACK
2
JiM hristi höfuðið. „Ég vissi
ekki — “
— Hún lenti í bílslysi og braut
á sér ökklann og hnéskelina. Að
þvú, er mér skilst, hafði al'lt verið
reynt áður en læknarnir sögðu
henni, að hún myndi aldrei gera
dansað aftur. Já! Og sem svar við
upphrópun Jill, sagði hún:
— Það var hræðilegt, að þetta
skyldi koma fyrir. Og þrátt fyrir
frægð og velgengi, er hún svo
ung — aðeins tuttugu og þriggja
eða fjögurra ára. Við verðum að
vona, að endirinn verði happa-
sælli núna, þegar hr. Vere Carr-
ington, seon er einn af okkar
beztu skurðlæknum í fótaaðgerð-
um, hefur tekið þetta tilfelli að
sér. Mér skilst, hélt yfirhjúkrun-
arkonan áfram, og vissi ekki, að
þó að hún hefði kastað sprengju,
hefði hún ekki getað gefið hlust
anda sínum meira áfall, að hann
hafi sagt, henni, að ef hún vilji
hlýðnast skipunum sínum út í
yztu æsar, séu allai líkur á því
að honum takist að koma henni
„á tærnar" aftur. Og þegar Vere
Carrington tekur eitthvað að sér,
heppnast honum það venjulega.
Við ættum að vera hreykin af því,
að hann heur ákveðið að senda
hana hingað. Þetta verður í fyrsta
skipti, sem hann trúir okkur fyrir
sjúklingi og það verður okkur
vissulega vegsauki, ef við getum
þóknazt honum — og ég held, að
við munum geta það. Síðan
gleymdi hún alveg embættisskyld
um sínum og sagði:
— Þetta verður samt erfitt
verk, ég þarf ekki að segja þér
það, að heilsa ungfrú - St. Just
verður að mestu leyti undir hjúkr
unarkonunni komin — ekki ein
göngu góðri hjúkrun, heldur því,
að hægt sé að fá hana til að hlýðn
ast með glöðu geði, og síðast, en
ekki sízt, að hún verði ekki þung
lynd, Ég hef valið þig, vegna þess
að þú ert ekki eingöngu dugleg,
heldur er trúlegt, að þú eigir auð
veldara með að skilja stúlku á
þínum aldri. Þetta er mjög mikil
vægt tilfelli og ég vil, að þú gerir
allt, sem í þínu valdi stendur.
— Já, frú. Ég mun vissulega
gera mitt bezta. Þakka yður fyrir.
JiU furðaði sig á, því, hve rödd
hennar var stöðug. Eflaust hafði
yfirhjúkrunarkonan verið að
hrósa henni, hún átti eflaust að
vera upp með sér. En hvað mundi
yfirhjúkrunarkonan segja, ef hún ,
léti undan óstjórnlegri löng- j
un sinni og hrópaði upp, að hún *
vildi ekki gera það — að hún
viidi heldur taka að sér að hjúkra
drepsóttarsjúMingi, en sjúkl-
ingi, sem væri undir eftirliti Vere
Carrington.
Hún hélt, að viötaliö væri á
enda og stóð ósjálfrátt á fætur, en
ungfrú Travers vldi efcki, að hún
færi strax.
— Auðvitað þekki ég hr. Carr
ington vel, sagði hún. — Þó að
hann hefði enga hugmynd um, að
ég væri forstöðukona hér fyrr en
hann hringdi til að gera ráðstaf-
anir. Hann er frændi góðvinkonu
minnar og var nemandi í St. Mo
ica, þegar ég var hjúkrunarkona
þar — fyrsta sþítaladeildin mín!
Núna er hann einn af fremstu
skurðlæknum þeirra. Venjulega
kýs hann að koma einkasjúkling-
um sínum fyrir í sínu eigin sjúkra
húsi.
Hún þagnaði og bætti við:
— Alveg rétt, þú varst auðvit-
að í St. Monica. Ég býst við, að
þú hafi séð vinnubrögð hans og
e.t.v. hefur þú lært eitthvað um
vinnuaðferðir hans? Það væri
mjög gott, ef þú hefðir gért það.
Þessir miklu menn eiga sín erfiðu
augnablik.
Brún augu hennar leiftruðu. Jill
þakkaði sínum sæla fyrir, að hún
gat haldið gríimunni, sem er vernd
hverrar hjúkrunarkonu, þegar er
í huga hennar, sem hún má ekki
koma upp um — þetta rólega lát
bragð, sem ekki má bregðast,
hvort sem hún stendur frammi
fyrir lífi eða dauða.
— Já, sagði hún stillilega. Ég
var aðstoðarhjúkrunarkona á
deild hans um hríð.
— Ágætt.
Yfirhjúkrunarkonan kinkaði
ánægð kolli.
— Gaztu gert honum til hæfis?
Jill hikaði.
-— Það var misjafnt. Hann get-
ur verið — afar elskulegur, en
hann er miskunnarlaus, ef eitt-
hvað ber út af og hann heldur,
að allir eigi sökina.
— Jæja, ég vona, að hann þurfi
ekki að vera „miskunnarlaus við
þig, systir. Þú tekur sjúklinginn
sem sagt að þér, um leið og hann
kemur.
— Þakka yður fyrir, frú.
Jill var komin að dyrunum, þeg
ar rödd yfirhjúkrunarkonunn-
ar kallaði hana aftur til sín.
— Hefur þú nokkurn tíma séð
Söndru S.t Just dansa?
— Nei.
— Hún er — eða var, vesaling
urinn — alveg dásamleg. Dans
hennar í Gizelle var undursamleg
ur.
Yfirhjúkrunarkonan var ballett
unnandi og reyndi ekki að dylja
áhuga sinn.
— Ég vildi óska, að þú hefðir
séð það. Það mundi gera þig jafn
vel enn ákafari í að hjálpa til við
að gera hana heilbrigða aftur.
Þetta gat vel verið rétt, en Jill
vissi, að hún gat ómögulega haft
minni áhuga á að hjúkra þessum,
eða einhverjum öðrum sjúklingi
Vere Carrington.
Þegar hun stóð aftur fyrir utan
dyrnar nokkrum mínútum sfðar,
var munnur hennar þurr og hjarta
hennar sló þunglega. En hve það
var kaldhæðnislegt, að yfirhjúkr-
unarkonan skyldi einmitt hafa val
ið hana þegar hvaða önnur hjúkr
unarkona sem var hefði eflaust
dansað af æsingi yfir tækifærinu
til að vinna með hinum hæfa
skurðlækni, hversu „erfiður, sem
hann kynni að vera.
Hún leit á úrið. Tuttugu mínút
ur þangað til hún þyrfti að snúa
aftur til sjúklingsins, hún þurfti
ekki að fara á vakt fyrr en klukk
an fimm.
Hún þurfti að fá frið, varð að
reyna að koma einhverri reglu á
ringulreiðina, sem ríkti í höfði
hennar. Hún gekk frá byggingun-
um og í gegnum hliðið « Jblóm-
skrýddum veggnum og iagði leið
sína eftir uppáhaldsstíg sínum yf
ir vellina, sem umkringdu húsið
og garðinn, niður að ánni. En
henni varð ekki að ósk sinni um
að vera ein. Hún hafði aðeins
gengið stuttan spöl, þegar stúlku-
rödd stöðvaði hana.
— Halló, Jill —
Jill leit við og leit treglega
staðar og beið eftir Verunni, sem
hafði áivarpað hana.
ÚTVARPIÐ
Sunnudagur 17. apríl
8.30 Létt morgunlög: 8.55 Fréttir
9.10 Morgunhugleiðing og morg
untónleikar. 11.00 Messa í BreiSa
gerðisskóla.
Prestur:
Séra Felix
Ólafsson. Organleikari: Guðmund
ur Gilsson. 12.15 Hádegisutvaro
13.15 Efnisheimurinn. Endurtek
ið fyrra erindi dr. Þorstems Sæ-
mundssonar stjörnufræðmgs:
Drög að heimsmynd nútímans.
14.00 Miðdegistónleikar. 16.00 í
kaffitimanum. 16.30 Veðurfregn
ir. Endurtekið efni. 17.30 Barna
tími: Skeggi Ásþjarnarson stjórn
ar. 18.30 íslenzk, lög: Sunnlenzk
ir kórar syngja. 18.55 Tilkynnmg
ar. 19.20 Veðurfregnir. 19.30 Frétt
ir. 20.00 Jean Paul Satre. ''Kristj
án Árnason flytur erindi. 20.30
20.30 Gestur í útvarpssal; Rado-
slav Kvapil píanóleikari Irá
Tékkóslóvaikíu. a. „í mistrinu"
eftir Janacek. b. Tveir tékkneskir
dansar eftir Smetana. c. Tittie-
tattle eftir Dvorak. 21.00 A góðri
stund Hlustendur í útvarpssal
með Svavari Gests. 22.00 Fréttir
og veðurfregnir. 22.10 Danslóg
23.30 Dagskrárlok.
Mánudagur 18. april
7.00 Morgunútvarp. 12.00 Hádegis
útvarp. 13.15 Búnaðarþáttur:
Meðal bænda
og ráðu-
nauta í
Noregi. Bjarni Fanndal Finn-
borgason flytur. 13.30 Við vinn
una. 14.40 Við, sgm heima sitjum
Rósa Gestsdóttir les Minningar
Hortensu Hollandsdrottningar, í
þýðingu Áslaugar Árnadóttur —
sögulok. 15.00 Miðdegisútvarp
16.30 Síðdegisútvarp 17.20 Fram
burðarkennsla í frönsku og
þýzku. 17.40 Þingfréttir. 18.00 Úr
myndabók náttúrunnar. Ingimar
Óskarsson talar um áhrif sum
arsins á náttúruna 18.30 Tónleik
ar. 19.20 Veðurfregnir. 19.30 Frétt
ír. 20.00 Um daginn og veginn.
" Vóm-s Karlsson blaðamaður tal
Iar. 20.20 Spurt og spjallað í
útv'>ipssal. Sigurður Magnússon
fulltrúi stjórnar fundi. 21.25 Út-
varpssagan: „Dagurinn og nótt-
in“ eftir Johan Bojer í þýðíngu
|| Jóhannesar Guðmundssonar.
il Hjörtur Pálsson les (17). 22 00
SFréttir og veðurfregnir. 22 10
Hljómplötusafnið í umsjá Gunn
í ars Guðmundssonar 23.10 Að
tafli Sveinn Kristinsson tlyt.ur
j] skákþátt. 23.45 Dagskrárlok.