Tíminn - 17.04.1966, Blaðsíða 10

«■ .— ; " - ’ ~ "____TÍBBIMM
Bréf um bjór til Biörns
Páksonar, alþingismanns
Kunningi góður!
Gaman þótti mér að þú skildir
skrifa um bjórinn í Tímann. Mér
líkar vel hvað þú ert hófsamur
þar. Þú tekur það fram, að án
efa sé hægt að verða ofurölvi af
bjór og vitnar talsvert í fomar
söigur. Þú veizt því sjálfsagt að
það getur enn átt við, sem segir
í Hávamálum, að ölið sé fólki ekki
jafn gott og sagt sé:
— Esa svo gott
sem gott kveða
öl alda sonum,
því að færra veit
er fleira drekkur
eins til geðs gumi.
„Vilji bindindismemi gera eitbhvað
af viti í áfengismáíum ættu þeir
að vinna að því, að dregið væri
úr sölu brenndra dry.kkja". Þarna
er ég alveg sammála íþér, en hvað
skal gera. Mér skilst. að þitt úr-
ræði sé það eitt að láta menn
drekka bjór. Nú er þatð auðvitað
rétt að þegar búið er að fylla einn
kút af öli verður ekki bætt á
hann brennivíni meðan hann er
fullur. En þér hlýtur nú að vera
kunnugt um það, að magakútur
mannsins hefur afrennsli. Þegar
ég leit inn á bjórstofur Kaup-
mannahafnarborgar hér um árið
virtrst mér, að það afrennsli væri
óspart notað þar til að rýma fyrir
nýjum birgðum.
Ekiki taldi höfundur Hávamála
neitt veganesti verra en ofdrykkju
öls og það var öl en ekki brenni
vfn, sem hann átti við.
Þetta þarf ekki að segja þér, —
en þú segir í grein þinni:

TRÚLOFUNARHRINGAR
Fljót afgreiðsla.
Sendum gegn póstkröfu.
GUÐM. ÞORSTEINSSON,
gullsmiður,
Bankastræti 12.
RYÐVORN |
Grensásvegi 18, sími 30945 i
Látið ekki dragast að ryð-
verja og hljóðeinangra bif- j
reiðina með
TECTYL
BÍLALEIGAN
VAK U R
Sundlaugavegi 12
Sími 35135 og eftir lokun
símar 34936 og 36217.
Nú skal ég segja þér það,
Björn minn góður, að það virðist
taka langan tíma að breyta
drykkjuvenjum þjóða. Norðmenn
og Finnar eru t. d. brennivínsþjóð
ir en Danir eru bjórþjóð. Og þetta
er ekki af því, að Finnum og Norð
mönnum sé bjórinn bannaður.
Þeir eru bara vanari að láta ann
að sterkara á sína kúta og vilja
hafa það svo.
Þú heldur að bjérinn sé okkur
hollur þar sem hann geri menn
lata og værukæra. Þurfum við þá
ekki annars fremur með en letinn
ar, Björn á Löngumýri? Veiztu
hvað hann Ólafur Davíðsson sagði
um bjórinn?
„Eg hef kannski drukkið 10
bjóra á dag að meðaltali, en
aldrei heldur annað, aldrei toddý
aldrei brennivín. Eg varð svo að
segja aldrei' fullur, og þó ég yrði
fullur í hæstá* lági 3. hvern mán
uð, þá var ég alltaf sama Ijósið
og geðstillingarmaðurinn. En það
sem verst var við þetta yfir-
unna stadium var það, að mér
varð lítið úr verki.“
Þetta sagði hann og annarsstað
ar:
„Eg hef verið gagntekinn af
letidofa og makræðisdrunga. Ó-
merkilegar viðræður við kunn-
ingjana, hugsunarlausar legur upp
í sófa, þjór, hafa verið mínar ær
og kýr upp á síðkastið".
Og þetta var Ólafur Davíðsson,
frábær maður að manndómi og
dugnaði eins og Björn Pálsson og
talinn þola áfengi flestum eða
öllum löndum betur á þeim árum
í Höfn.
Það kann að vera skárra fyiir
iDDlf-
£

-Se/l/rg
Einangrunargler

Framleitt einungis úr
úrvals gieri — 5 ára
ábyrgð
Pantið tímaniega.
KORKIÐJAN h.f.
Skúlagötu 57 Sími 23200
konuna að maðurinn liggi í „leti-
drunga", hugsunarlaus uppi í
sófa“ en sé úti í brennivínsslag, en
helzt ættum við að setja markið
hærra. Góð kona er þess verð að
hafa manninn heima í fullu fjöri
og með réttu eðli.
Svo er rétt að þú vitir það líka
að bjórþamibið danska er talið
eiga drjúgan þátt í taugaveiklun
og andlegri og líkamlegri vesæld
fjölda fólks.
Um væntanlega bjórdrykkju
íslenzkra bænda í kaupstaðarferð
um er það að segja, að áfengur
hjór hentar ekki þeim, sem aka
bflum.
Eg vil þakka þér fyrir umhyggju
þína fyrir sjómönnunum þegar
þeir dvelja í landi fjarri iieimil
um sínum. En ég held að við
ættum að mæta því verkefni með
öðru en áfengum bjór.
Þú talar illa um tóbakið, svo
sem vert er, því að það er
óþverri, en þó við séum skap-
menn eins og verður að vera ef
eitthvað á að ganga undan manni,
verðum við alltaf að vera sann-
gjamir og forðast allt ofstæki, ]>ó
að við látum ekki tízkuna blinda
okikur né venjur og það hvað
fjöldinn gerir deyfa dómgreind
okkar. Því getum við ekki lokað
augunum fyrir því, að tóbakið ger
ir menn þó' ekki snöggvitlausa eða
bráðsljóva svo að þeir verði
hætfulegir sjálfum sér og öðrum
eins og áfengið gerir. Áfengis-
nautn er annarri óhollustu verri
vegna þess, að hún breytir persónu
leikanum og minnkar og máir út
eðlilegan mun manns og skepnu.
Þessu mega jafngáfaðir menn og
við erum aldrei gleyma, þó að
margur sé sóðaskapurinn.
Alveg er ég hissa á því, að þú
skulir leggja þig niður við þá
vitleysu að sumir telji að við höf
um betri skilyrði en aðrar þjóð
ir til að framleiða bjór, þar sem
við höfum betra vatn. Veiztu þá
ekM að vatnsból' Kaupmannahafn
ar er afrenmislið úr skolpleiðslun
um og þar eru tvær heimsfræigar
ölgerðir og enginn bjór í heimin
um þykir betri en Tuborg og
Gamli Karlsberg? í flestum eða
ölhrm stórborgum „Mns menntaða
heims" er neyzluvatnið nú iðnað-
arvamiipgur, dauðhreinsað og
ýnaslega betrumbætt af miklum
lærdómi í verksranðjum.
Það er satt hjá þér að hjóna
skQnnðum myndi fækka og færri
heimili leysast «rpp ef dregið væri
úr notkun brenndra drykfcja. Að
því verðtnm við að stefna, og þá
auðvitað fyrst og fremst með
dæmi okkar sjálfra, því að persórra
leg áhrif manna eins og Bjöms
á Löngumýri eru hreint ekki lítils
virðL En við minnkum brenni-
vínsdrykkju lítið eða ekM með því
að bæta á markaðinn nýju áfengi,
sem brennivínsneytendur myndu
margir telja hentugan afréttara
þegar þeir eiga að mæta til vinnu
timbraðir og miður sín. Ýmsir
trúa því, að bjórinn væri mein
laus í vinnutíma og á vinnustað
og því myndum við smám saman
feta í spor Dana og eignast hóp
bjórmanna, sem væru undir áhrif
um áfengis við vinnu sína. Vinnu
afköst minnkuðu, slysahætta yxi
en brennivínið héldi áfram að vera
óskadrykluir vínmanna utan vinnu
tíma.
Furða ef jafn gáfaður maður og
þú getur ekki skilið þetta. Á ég
að trúa því ti) frambúðar?
Beztu kveðjur.
Halldór Kristjánsson.
SUNNUDAGUR 17. aprfl 1966
MINNING
Guðrún Eiríksdóttir
Ijósmóðir
starfi, og ef saga þessarar byggð-
ar verður einhvern tima skráð,
væri þáttur Guðrúnar Eirflcsdótt-
ur ljósmóður í sögu þeirri fyrir
marga hluti merkur. En á meðan
svo er ekki geymum við sveitung-
arnir minningarnar um þessa
mikilhæfu konu sem við áttum
samleið með á lífsgöngu þessari.
Þannig mun og einnig minningin
um góða eiginkonu og móður
verða syrgjandi fjölskyldu leiðar-
ljós á ókomnum leiðum.
SveitungL
Hún var fædd 5. maí 1901, að
MiMaholti í Hraunahreppi, Mýrar-
sýslu, dóttir Eiríks Sigurðssonar
bónda og konu hans Steinvarar
Ármannsdóttur. Ársgömul fluttist
hún með foreldrum sínum að Ytri
Görðum í Staðarsveit og síðar eða
árið 1925 er þau brugðu búi og
fluttust að Gröf í Breiðuvíkur-
hreppi, þar sem hún átti heima
til síns lokadægurs 30. sept. s.l.
Börn þeirra Eiríks og Steinvar-
ar voru 5 og eru nú 3 á lífi, öll
voru þau mjög mannvænleg, harð-
dugleg og félagslynd svo til fyrir-
myndar var og lengi mxm minnst
verða. Er það nokkuð til marks að
árið sem fjölskylda þessi flytur að
Gröf, er fyrst stofnað ungmenna-
félag í sveitinni og tóku systkin-
in strax mjög virkan þátt í því,
og það mun varla ofsagt, að með
stofnun þessa félagsskapar og
áhuga og eldmóði þeirra Grafar-
systkina, ásamt ótöldu áhugasömu
ungu fólki í sveitinni, hafi byrj
að nýtt tímabil f sögu sveitarfé-
lagsins. En sú saga verður ekki
frekar rakin hér.
Árið 1925—26, nam Guðrún ljós
móðurfræði, og gerðist strax að
námi loknu ljósmóðir í hreppn-
um. Gegndi hún því starfi hér ætíð
síðan og kom eigi ósjaldan fyrir
að til hennar væri leitað úr ná-
grannabyggðarlögunum. Vann
hún þessi störf af skyldurækni og
trúmennsku: Var við orð haft hve
hún var ætíð fljót að ferðbúast
hvernig sem á stóð og á hvaða
tíma sem var.
Árið 1937 giftist Guðrún, Har-
aldi Jónssyni kennara og síðar
hreppstjóra úr Breiðuvíkur-
hreppi, ættuðum úr Vestur-Skafta-
fellssýslu, eignuðust þau 5 börn,
sem öll eru á lífi, var þeim hjón-
um það mikið metnaðarmál að
mennta börnin og búa þau þann-
ig, sem bezt undir lífsbaráttuna,
fyrst með heimanámi og síðan til
framhaldsnáms eftir því hvert hug-
ur þeirra stefndi og efni voru til
Vegna starfa eiginmannsins við
barnakennslu langan tíma á ári
hverju og fjarveru sem af því
leiddi, komu hin daglegu störf og
umsjá heimilisins að miklu leyti
í hlut Guðrúnar, þann tíma, kom
sér þá óefað vel það mikla þrek
sem henni var gefið. Því skal þó
ekM gleymt né fram hjá gengið,
að góðrar aðstoðar nutu þau hjón
og heimilið í heild, frá uppeldis-
systur og nöfnu Guðrúnar sem
dvaldi í Gröf frá bernsku. Guðrúnu
var í blóð borin rík þrá eftir
starfi og atíhafnasemi, henni
nægði ekM störfin sem heimilið
útheimti og erilsamt ljósmóður-
starf. Hún gekkst snemma fyrir
stofnun íkvenfélags í sveitinni og
var formaður þess lengst af, eða
þar til fyrir fáum árum, að þrek-
ið fór að bila. Hún átti ríkan þátt
í að koma á hvfldarviku húsmæðra
í sýslunni. Henni auðnaðist að sjá
þá hugsjón verða að veruleika þó
sjálf nyti hún þess aldrei að eiga
þar hvfldarstund, en henni var
það nóg að sjá árangur verkanna,
þó hún sjálf bæri ekki alltaf svo
mikið úr býtum eftir erfiðan
starfsdag. Guðrún var gjörvileg
kona í sjón, hress og glöð í við-
móti, hreinskiptin og dró ekki fjöð
ur yfir meiningu sína, trygglynd
og vinaföst.
Og nú er þessi kona öll. Það
er mikill sjónarsviptir að slíkum
einstakiingum, sem á jafn ótvíræð
an hátt hafr komið við sögu i fá-
mennu byggðarlagi, átti svo rík-
an þátt í félagslegu uppbyggingar-
FIMM ÁRA AFMÆLI
Framhald af bls. 13.
mikil hátíðarhöld á þessum
degi á Kúbu.
Ákveðið hefur verið að reisa
minningarstyttu á ströndinni,
þar sem 137 af hermönnum
Castros létu lífið í þesisum bar
dögum.
OLÍUNNI. . . .
Framhald af bls. 13.
ir við brezka sendiráðið", eins og
hann orðaði það.
Útvarpið i Suður-Afríku birti
þá frétt í gær, að Wilson væri að
reyna að fá Hendrik Verwoerd,
forsætisráðherra þar í landi, til
þess að miðla málum í Rhodesíu-
deilunni. í gærkvöldi var þessari
frétt vísað á bug í London, sem al
rangri.
Frá Durban í S-Afríku berast
þær fréttir, að olíuskipið „Manu
ela“ hafi í morgun undirbúið brott
för. Ekki er vitað hvert skipið
mun halda með olíufarm sinn,
sem átti upphaflega að fara til
Rhodesíu. Sumar fregnir herma,
að skipið fari tii Rotterdam og
losi cvlíuna þar.
ÞÁTTUR KIRKJUNNAR
Framih. at Vi. síðu.
líkama og sálar fá að þroskast
og njóta sín. Lífið í náinm
snertingu við Guð og hans
vilja, hið góða, fagra og full-
komna.
Líf í hreinleika, góðleika og
sigrandi mætti hins heilaga,
með útsýni til sjónhrings og
samræmis við eilífðina.
Þar fá veizlugleðin og fæð
an, skemmtanimar og dans-
inn sinn heilnæma blæ til
sannrar bamingju og fegurð
listarinnar sinn fuila, skæra
ljóma.
Árelius Níelsson.