Vísir - 07.10.1974, Blaðsíða 2

2
Vlsir. Mánudagur 7. október 1974.

Hvaö geröir þú, ef þú fengir
óvænt mánaöar frl á fullu kaupi?
Páll Bragason, viöskipta-
fræöingur: — Ég lægi sennilega I
leti. Ég hef ekki efni á ööru, nema
happdrættisvinningur fylgdi meö
i kaupbæti.
óskar óiafsson, vélgæzlumaöur:
— Ég færi utan og slappaöi af. Ja,
helzt til Mallorka eða
Kanarieyjanna. Ég fór til Costa
del Sol i sumar, en fékk þó alls
ekki nóg. En þaö er víst engin
hætta á aö ég fái óvænt fri.
Hinrik Thorarensen, verzlunar-
maöur: — Ég myndi skella mér
til sólarlanda og lita á íslendinga-
byggðirnar þar. En það kæmi
mér mjög á óvart, ef ég fengi
slikan glaöning.
Guölaugur Long, trésmiöur: Ég
reyndi bara að hafa það ofsalega
gott. Ég svæfi út fyrsta morgun-
inn og sennilega líka þann næsta.
Helgi Sigurjónsson, húsasmiöa-
nemi:— 1 fyrsta lagi kæmi sllkur
glaðningur mér geysilega á
óvart. En ég myndi slappa bara
vel af og koma bæöi við I bóka-
safninu og rikinu, þótt ég sé
annars litið fyrir kojufylliri.
Þorsteinn Höskuidsson, rafvirki:
— Ég myndi sennilega slá víxil og
halda til Mallorka. Þar myndi ég
svo sleikja sólina, en ósköp litla
von á ég nú á sllkum glaöningi.
Ég er ekki einu sinni búinn að fá
mitt sumarleyfi ennþá og veröur
sennilega ekkert úr því úr þessu.
„Og svo spyr fólk, hvers vegna
það séu alltaf slys á sjónum"
Söluturninn á ferðalagi:
Þegar gamli söluturninn, sem
stóö slöast á Arnarhóli, var
fluttur I burtu vegna gatna-
breytinga, brá mörgum borgar-
búanum viölika mikiö og ef
stjórnarráöiö heföi veriö flutt I
burtu. En þeir hinir sömu geta
tekiö gleöi sina aö nýju: Borg-
arstjórn hefur samþykkt aö
láta gera turninn upp og koma
honum fyrir á Arnarhóli eða
sem næst þeim staö, þar sem
hann upphaflega var á Lækjar-
torgi. Ekki er endanlega
ákveðið, hvernig turninn verður
svo notaður, en bent er á i
samþykkt borgarstjórnar, að
þar sé tilvalinn staöur fyrir upp-
lýsingastarfsemi fyrir borgar-
búa og gesti, svo sem ferða-
málanefnd hefur þegar fariö
fram á, fyrir almenningssima,
blaða- og frimerkjasölu og aðra
þá þjónustu, sem æskileg er á
þessu aðaltorgi borgarinnar,
sem orðið er dvalar- og úti-
vistarsvæði Reykvikinga.
FlutningSmaður þcssarar
tillögu var Elin Pálmadóttir.
—ÞJM
En nú er hann
að koma aftur!
f LESENDUR HAFA ORÐIÐ
Erla Alexandersdóttir skrifar:
„Það er mikið rætt og ritað um
sjóslys þessa dagana, og þá eink-
um hvort hægt sé að kenna sjó-
mönnum sjálfum um þær lim-
lestingar, sem þeir verða fyrir.
Að sjálfsögðu eiga þeir sjálfir
sökina, segja menn á skrifstofum,
sem aldrei hafa kannski komið á
sjó. Það eru til störf, sem engin
ábyrgð fylgir. Það eru lika til
menn, sem vinna ábyrgðarstörf,
en hafa enga ábyrgðartilfinningu,
vita ekki að um líf annarra er
kannski að tefla. Jú þeir vita það,
þeir hugsa aðeins ekki um það.
Maður sem selur báta, er hann
að hugsa um hvort fleytan er
sjófær? Eða er hann aðeins að
hugsa um ágóðann? Og skipa-
skoðunarmaðurinn? Hvað gerir
hann, þegar bátur er ekki með
neinum þeim öryggisútbúnaði,
sem nú er krafizt og er lifsnauð-
synlegur. Hann gerir ekki neitt.
Bllar eru teknir úr umferð sé
skoðun þeirra ábótavant,bilstjór-
ar þurfa að próf. Þess þurfa sjó-
menn ekki. Þeir mega drepa bæði
sjálfa sig og aðra við að vinna
fyrir gjaldeyri fyrir þjóðina.
Það var I sumar, að maður fékk
þá hugdettu að kaupa bát.
Það gekk til með venjulegum
hætti og samningar voru gerðir
þess eðlis að haffærisskírteini
Heytunnar lægi írammi við afsal
sem átti að sjálfsögðu að tryggja,
að allur öryggisútbúnaður og
annaö væri I lagi. Það mættu allir
aðilar hjá lögfræðingi, sem lika
var skipasali, og þar voru margar
hendur á lofti, til að taka við
greiðslu, en plöggin voru ekki
komin að norðan. Hann slapp við
illan leik með peninga sina, sagð-
ist ekki borga fyrr en staðið væri
við þá hlið málsins, enda leið ekki
á löngu þar til lögfræðingurinn
hringdi og sagöist hafa i staðfestu
skeyti fengið frá skoðunarmanni
, upplýsingar um, að báturinn væri
sjóklár og skoðaður.
Hver trúir ekki lögfræöingi?
Hann trúði honum. Maðurinn,
sem aldrei hefur stjórnað sjö
tonna báti, fór norður með tvo
unglingsdrengi, sem ætluðu að
vera til sjós með honum. 1 samn-
ingum stóð, að báturinn ætti að
afhendast á þeirri höfn, þar sem
þeir ætluðu að róa, Raufarhöfn,
en eigandinn taldi óþarfa aö
standa I því.
Þeir lögðu út I slæmt veður frá
Húsavík, og voru ekki komnir
langt þcgar þeir uppgötvuðu, að
talstööin var biluð, lensidælan
var ónýt, björgunarbáturinn ekki
I lagi og þegar þeir komust til
Kópaskers var startarinn líka
bilaður. Þar lágu þeir svo I við-
gerðum á bátnum á aðra viku.
Það vitnaðist löngu seinna að
skoðunarmaður Húsvlkinga hafði
bannað að báturinn færi úr höfn,
en það var ekki tilkynnt neinum
af viðkomandi, heldur haföi hann
sagt það bróður fyrrverandi eig-
anda bátsins, kannski á förnum
vegi.
Svo segir fólk, þvl eru alltaf
slys á sjónum?”
„GVENDAR-
BRUNNA-
KRÓNAN"
Iljálmtýr Pétursson skrifar:
„Það má með sanni segja að Is-
land sé búið að vera stjórnlaust I
30 ár eða allt frá stofnun lýð-
veldisins. Þá var hagur landsins
blómlegur I viðskiptum við önnur
lönd. Þá voru inneignir þjóðar-
innar i erlendum gjaldeyri á ann-
an milljarð, gengi dollars þá kr.
6.50. Þá byrjaði nýsköpunarævin-
týrið af litilli fyrirhyggju.
Pantaðir voru allt að 30 togarar,
eins og væri verið að biðja um
vínarbrauð I búð, þrátt fyrir öra
tækniþróun i skipasmiðum og á
öllum sviðum eftir styrjöldina.
Þessi Jörfagleði stóð stutt, inn-
eignirnar hurfu og skuldir hrönn-
uðust upp. Nú var stiflan brostin,
skrúfan var komin i gang. Synda-
flóðið hefur síðan herjað á þjóð-
ina,stjórnvitringar okkar eru
lokaðir inni I örkinni á „Ararat”
þó skipt hafi verið um áhöfn og
vaktmenn við og við. — Þjóð, sem
hafði möguleika á að hafa einn
sterkasta gjaldmikil i heimi likt
og Svisslendingar og V-Þjóðverj-
ar, vegna stríðsgróða, Marshall-
gjafa og góðæris til lands og sjáv-
ar, og þarf aðeins að fæða 200
þús. sálir. Að hér er bókstaflega
allt á hvolfi, er algjört heimsmet i
ráðleysi og stjórnleysi. t 30 ár
hefur verið stundaður „Dansinn á
Gili” alltaf hefur verið hlaupið
niður brekkuna og nú siðustu ár
er þetta hreint spretthlaup og
aldrei meira en nú. Ekki er annað
að sjá en spretthlaupararnir
springi á limminu. 1 sjálfu sér eru
fjármál ákaflega einföld eins og
allir hlutir, ef rétt er að farið og
réttlætis gætt. Ef verðmælirinn er
stöðugur, er sama hvort menn
eiga hús, skip, jörð eða peninga,
sem rikið gefur út, þá er engin
ástæða til kapphlaups. Allt fram
að ollukreppunni fyrir ári var
hægt að halda verðþenslunni
m jög I skefjum með sterkri stjórn
á hlutunum. Vitanlega átti að
verðtryggja krónuna td. með visi-
tölu byggingakostnaðar, þá væri
ástandið annað i dag. Nú er búið
að ræna öllu sparifé frá heiðar-
legu fólki, sem eru „hinir nyt-
sömu sakleysingjar” Það er búið
að krúnuraka þá, á timum
þessarar frægu hár og skeggald-
ar. Frá stofnun lýðveldisins 1944
hefur gengi okkar heimsfrægu
krónu verið fellt 7 sinnum úr
dollar 6.50 i kr. 118, og hvenær
verður næsta stjörnuhrap ?
Ráðamenn Islands haldið bara
áfram á sömu braut, svo sem útlit
er fyrir. Meðan Gvendarbrunnar
ekki þrjóta, dælið bara vatni i
krónuna.”
Það eru vandræði að geta ekki ort neitt um alþingismenn
og eyða á pappírinn dálitlu af rándýru blýi.
En þeir eru í fríi á launum alllengi enn
og auðvitaðer rándýra blýið þá Iíka í fríi.
Ben.Ax