Tíminn - 12.05.1966, Blaðsíða 12

I
TSL SOLU
3ja herb. ný jarðhæð 1 Kópavogi. Sér inngangur,
sérhiti.
Nýlegt parhús við Birkihvamm. Æskileg skipti
á íbúð í Reykjavik.
5 herb. einbýlishús í Silfurtúni, bílskúr, ræktuð
lóð.
Húsgrunnur fyrir einbýlishús í Kópavogi.
OPID 5,30-7.
UUGARO! £-4
SKJðlBRAUT 1-SIMI 41250
KVÖIDSÍMI 40647
LAUST STARF
Kaupfélag austanlands vill ráða mann til gjald-
kera- og skrifstofustarfa. Ennfremur mann til að
annast innkaup og verzlunarstjórn.
Upplýsingar gefur Gunnar Grímsson starfsmanna
stjóri S.Í.S.
Aöalfundur
Aðalfundur Sambands íslenzkra byggingafélaga
verður haldinn kl. 5 e.h. föstudaginn 27. maí n.k.
í Félagsheimili Húnvetninga, Laufásvegi 25 (geng
ið inn frá Þingholtsstræti).
Vérijuleg aðalfúndarstörf.
Stjórnin.
Vélritun - Bókhald - Bréfaskriftir
Tökum að ok'kur ofangreint fyrir fyrirtæki og
einstaklinga.
Þeir, sem hefðu áhuga, leggi nafn og heimilis-
fang inn á afgreiðslu blaðsins, merkt „Vélritun
100“.

'V M*

Hreingern-
ingar
Hreingermngar me?í
nýtízku vélum
Fliótleg og vönduð vinna.
Hreingerningar sf.,
Sími 15166, eftir kl. 7 e.h.
32630.
í TÍMANUM
12
Framhald af bls. 9.
ur er a5 fá íbúðarhúsnæði.
Byggingafélag verkamanna hef
ur á undanförnum árum byggt
allmargar fbúðir og hefur það
bætt mikið úr. Þetta ástand
stendur bænum fyrir þrifum,
þvf við trúum því, að ef við
hefðum fleiri' íbúðir, gætum við
fengið fleira fólk til þess að
setjast að á ísafirði. Það hlýt-
ur því að vera brýnasta verk-
efni bæjarstjórnarinnar að
vinna að því að byggingar verði
ávallt fyrir hendi handa ungu
fólki, sem er að hefja búskap.
. — Hafið þið átt eitthvað við
gatnagerð?
— Ein merkasta famkvæmd
bæjarsjóðs er tvímælalaust mal
bikun gatna. Bæjarsjóður
keypti fyrst litla malbikunar-
TÍMINN.
vél, sem að vísu var afkasta-
lítil, en þó vannst töluvert með
henni. Síðar voru svo keypt
tæki, sem samband ísl. sveit-
arfélaga átti, og breyttist þá
viðhorfið mun til hins betra.
Nú er búið að malbika um
24 þúsund fermetra, og bær-
inn allur með hreinlegri svip
en áður. Nú í sumar á að mal-
bika Suðurgötu niður að hafn-
arsvæðinu og verða það mikil
umskipti frá því, sem áður var,
þegar því verður lokið.
— Hvað viltu segja mér um
framtíð bæjarins?
— ísafjörður hefur öll skil-
yrði til þess að geta átt góða
framtíð. Við höfum hér lífhöfn
fyrir næstu byggðir, við höfum
sjúkrahúsið, flugvöllinn og dag
legar samgöngur við Reykjavík
á sumrin. Nú) við höfum skól-
ana og væntanlegan mennta-
skóla. Allur þjónustuiðnaður
hjá okkur er eins og hann ger-
ist beztur á Vestfjörðum, svo
að ekki er í annan stað betra
að sækja. Eftir þeim áætlun-
um, sem nú eru uppi, er ætl-
unin að gera ísafjörð að meg-
inbyggðakjarna á norðanverð-
um Vestfjörðum.
Við getum tekið við tölu-
verðri fólksfjölgun, ef við tök-
um á okkur rögg og byggjum
meira. en það hlýtur að verða.
Við erum líka bjartsýnir um
að fólk vilji búa hér.
— En hvað um framtið at-
vinnuveganna?
— Við vonum að útgerðin
aukist og dafni, því að sjálf-
sögðu verður hún undirstöðu-
atvinnuvégurinn.
Auk þess hlýtur að koma að
því að niðursuðuiðnaður verði
efldur á ísafirði. Slíkur iðn-
aður hefur verið nokkur að
undanförnu, en takmarkaður
við rækjuna, fiskibollur, græn-
ar baunir o.þ.h., en fjölbreytni
í þessum iðnaði hlýtur að vaxa
á ísafirði, því skilyrði eru þar
mjög góð. Sannleikurinn er
auðvitað sá, að við flytjum út
hráefnið svo að segja óunnið.
og gætum tvöfaldar útflutn-
ingsverðmæti sjávarafurðanna,
ef við sköpuðum skilyrði til
þess að vinna úr þeim að fullu.
Á ísafirði ætti að vera skil-
yrði til þess frekar en víða
annars staðar.
Um iðnað er það að segja,
að aukning hans hlýtur alltaf
að vera takmörkuð við eftir-
spurnina á staðnum, þar sem
við getum ekki keppt á öðr-
um m'arkaði vegna flutnings-
gjalda. Öðru máli gegnir um
skipasmíðar, en þær hafa fylli-
lega sannað tilverurétt sinn á
ísafirði, og um fjölmörg ár
voru byggðir hér bátar árlega,
og hefur það verið almæli að
óvíða væru traustari bátar
byggðir. Einnig ættu plastflot-
OPIÐ BRÉF
Framhald at bls. 9
. . . En þið kunnið þetta allir,
framhaldið jafnt og upphafið og
vegna barna, sem kynnu að lesa
þetta, fer ég ekki lengra.
Ætli það geti ekki verið, að
Emanúel álfursta hafi orðið það,
að sjá þá sjón, sem Friðrik sjötta
var hlíft við?
Þess vegna hafi hann orðið að
ryðja brjóstið.
Flestir stórgróðamenn eru kald-
rifjaðir, en þeir hafa þó allir ein-
hvern óróa í brjóstinu og melt-
ingarfæri misjafnlega sterk að
sjálfsögðu. Og nú var óhætt að
sýna hug sinn. Svipuhögg, smán-
aryrði og smyrsl hafa ávallt fylgt
vissri þjónustu frá því sögur hefj-
ast.
Ég hætti ekki á samanburð á
ytra borði — þeirra Reykvíkinga,
er Friðrik sjötta var hlíft við að
sjá, og þeirra er Emanúel álfursti
augleiddi nú fyrir skömmu. Þar
hallar þó sennilega á gömlu menn
ina, en manneðlið er löngum samt
við sig. Mér býður svo hugur um,
að hið innra hafi hlutur þeirra
verið hærri.
En nær rís jafnoki Þ.E. til að
kveða um atburðina í Reykjavík,
álsamningadaginn?
Emanúel gat gengið fleira til
en hreinskilnin ein, sigurhlakkið
eða þörfin að ryðja upp þeim
óhroða, er safnazt hafði fyrir neð
an við þind og ofan. Nú var Jó-
hann negldur og ríkisstjórnin; eft-
ir var aðeins þingflokkurinn. Mat
hans á honum getur ekki komið
skýrar fram. Ykkar er svo að stað-
festa eða vefengja dóminn.
Hugsið ykkur um nokkrum sinn
um.
Fyrr eða síðar brjótum við þessa
hlekki, sem ykkur er ætlað að
logsjóða á okkur og næstu kyn-
slóð. Sársaukalaust v^rður það
ekki. Á suma verða þeir holdgrón-
ir, aðra merja þeir til meiðsla,
alla særa þá aðra en þann hóp,
er nýtur þeirrar náðar, að fá þá
silkifóðraða nær sér, gillslit á ytra
borðið. Það er miklu betra að
varpa þeim nú þegar á nasir Em-
anúels álfursta og biðja hann
aldrei þrífast en hætta til hins.
Guðmundur Friðjónsson orti
þjóðfrægt kvæði um síðustu alda-
mót. Hann spyr vin sinn, frænda
og sveitunga, er hugði á Ameríku-
för:
.......Ætlarðu að glata ánum
þínum?
Afbragðs hesti, tryggjum vini?“
o.s.frv. .. .
Seinna:
. . „Kasta í Enskinn börnum
þínum?" . . .
i frá Vestanplast h.f. að geta
rðið „útflutningsvaa" frá okk
r.
— Vilt þú ekki, Bjarni segja
lér eithvað áður en við ljúk-
m þessu samtali.
— Jú, ég vil segja þetta: A
safirði hafa margir stjórnmála
törungar og aðrir andans
íenn lifað og starfað. Sú var
ðin að hin pólitíska barátta
ar hér óvægin og hörð. Á síð-
stu árum hefur þetta .breytzt.
. þeim ellefu árum, sem ég
efi starfað í bæjarstjórn hef-
r orðið mikil breyting á þessu,
g ég held að flestum þyki,
1 hins betra. Að sjálfsögðu
ru menn ekki alltaf sammála,
n hafa þann þegnskap að
inna bæjarfélaginu allt það
ezta, sem þeir mega. Þar höf-
m við öll sömu hagsmuna að
æta. Ég held líka, að svo bezt
innum við ísafirði, að við
töndum fast saman um hags-
íunamál okkar, því eigi mun
f veita.
Og hann kveður enn fastar að,
og þann veg, að mér hefur a.m.k.
ávalit veitzt léttara að lesa með
sjálfum mér eða skrifa en fara
með í beyranda ljóði — enda átt
örðugt með að mæla fram í ein-
rúmi.
Hann spyr að lokum:
„En hver á að signa þína móður,
þegar hennar son og sjóður
sokkinn er í þjóðahafið?
Hver á að gæta að grafarrónni,
græða svörð á blásnu leiði,
þegar sólin suður í heiði
sendir geisla moldarþrónni?"
Þessi maður ætlaði þó ekki að
gera annað en glata sjálfum sér
og sínum afkomendum, og þá var
Aðaldalur enn þéttskipaður dug-
andi mönnum, og öflugum frænd-
garði þeirra beggja, þess er kvað
jog hins, er kveðið var til — og
j varð hughvarf.
í Nú eruð þið spurðir áþekkrar
FIMMTUDAGUR 12. maí 1966
spurningar, og þó um stærri hluti.
Ætlið að glata ánum okkar?
Ekki vesælum kvikfjárklaufum,
heldur lífæðum landsins — fyrst
hinni beztu.
Ekki „kasta í Enskinn" bömum
ykkar, heldur leiða hann í leið-
toga — kennara- og húsfoónda-
stól, hér mitt á meðal vor, fá hon-
um rétt á því, er hann gimist . . .
þessu fyrst, öðru síðar.
Það er það, sem þið hefið verið
að gera, síðan þíð náðuð völdum.
Sjálfstæði, þjóðerni, siðferði, allt
fer eina leið í ykkar höndum,
eins og þið hafið á málum haldið.
14 þúsund frelsisæpandi Reyk-
víkingar eru eitt skýrasta táknið
um það, hvert okkur ber og það
er þó aðeins ávöxtur af 5 ára
glápi.
í stað þess að útflytjendur okk-
ar glötuðust, en þjóðin lifði, á
hún nú að glatast heima fyrir,
og gerir það, ef þið haldið veiii
og völdum að óbreyttri stefnu.
Hér skal nú Jáu einu við aukið.
Indriði Þorkelsson kvað um
mann giftulítinn, er síðast varð
úti á ísum, skaðahálum:
„Er sér við glötun mælti hann
mót,
meðan það kunni að stoða
hreyfði enginn hönd né fót
honum að bjarga úr voða.“
Þið hafið allir saman mælt ykk-
ur mót við glötunina, aiþingis-
menn Sjálfstæðisflokksins, en þó
ekki gengið henni á hönd óaftur-
kallanlega. Það er ykkur ætlað
nú í þinglokin, með því að stað-
festa álsamningana.
Ég get ekki vænzt þess, að nokk-
ur ykkar hrærist af orðum mín-
um né annarra andstæðinga. Engu
að síður finnst mér ég bregðast
skyldu minni, ef ég vara ykkur
ekki við, bendi ykkur á, að þó
að þið metið orð mín minna en
einskis, þá hlustið eftir ráðum og
röddum vina ykkar og fylgis-
manna, þeirra, sem ekki vænta
sér fríðinda eða fjár í sambandi
við þetta óheillamál.
Hlustið eftir rödd samvizkunn-
ar í eigin brjósti. Neytið skyn-
seminnar, án alltof náinna tengsla
við aura og krónur, og sýnið það
hugrekki að rísa gegn þeim blind-
ingjum, sem ekkert sjá nema álið,
gegnum gullglýju. Af er sú tíð,
að menn séu húðflettir vegna
skoðana og atkvæðagreiðslu — þó
komið geti að því.
Við Sjálfstæðisflokksmenn utan
þings vil ég segja þetta:
Neytið vitsmuna ykkar og vilja-
styrks! Varið fulltrúa ykkar við
glapræðinu, sem felst undir talna-
hroða Jóhanns Hafsteins og hans
nóta. Ábyrgð ykkar er þung ,ef
þið þegið og þvoið hendur ykkar.
Eitt alvöruorð fá traustum flokks-
manni, er nú lýsir vanþóknun, van
trausti og fráhvarfi, er þungt á
vogarskálinni. vegur miklu meir
en snjöll og rökföst ádeila and-
stæðings, hvort heldur hún birtist
í ræðu eða riti.
Fulltrúar ykkar standa vissu-
lega á krossgötum. Þeim er í lófa
lagið að ganga þangað, sem þeir
fá nöfn sín letruð gullnum stöf-
um i íslandssögunni. Þau spor
kunna að reynast torstigin, með-
an verið er að skiljast við óhappa-
mennina, en þau leiða inn í ljós-
ið og ylinn, og hróður þeirra er
var freistað jafn fárlega og gert
hefur verið, meiri en hinna, sem
ekki var freistað — á vissan hátt.
Sbr. orð Ritningarinnar um synd-
arann.
Leiðinni kringum gullkálfinn
þarf ekki að lýsa, henni fylgir
óblessun ein í aldir fram.
Sameinumst um það, að Þjórs-
árísa leysi ekki af sviss-fransk-
amerísk-íslenzkri elfu nú í vor,
heldur aðeins íslenzkri.
Fjaffi, 21. ap. 1966.
KetiH Indriðason.