Vísir - 04.01.1975, Blaðsíða 4

Vísir Laugardagur 4. janúar 1975
o
Enda þótt öskin: Gleöilegt
nýár sé eflaust oftast borin
fram, án þess abhún hafi i raun-
inni nokkurt innihald, finnst
okkur hún jafn eölileg og sjálf-
sögö I upphafi árs og aö bjóöa
góöan dag.
En ef viö ihugum — þótt ekki
sé nema augnablik — hvaö i
rauninni i henni felst, þá erum
viö með þessu fagra ávarpi aö
óska þess, að öörum farnist vel
og gæfusamlega á nýju ári, ekki
siöur en okkur sjálfum. En til
þess að svo verði, þurfum viö aö
lifa saman i eindrægni og kær-
leika, láta góðan hug rikja,
reyna að gera það fyrir aðra,
sem viö óskum og viljum, að
aörir geri fyrir okkur.
En með þessu erum við að
gera guðsrikið að veruleika i
samfélagi mannanna. — Þetta
væri göfug viðleitni og gleðileg.
En þvi miður vill litið verða úr
henni i daglegri umgengni og
samskiptum okkar innbyrðis.
Það er vist ekki svo langt liðið á
nýtt ár, þegar við höfum gleymt
þvi, að 1 upphafi þess óskuðum
við samferðamönnunum gleði-
legs nýs árs og skuldbundum
okkur þar með til þess að gera
það, sem i okkar valdi stendur
til þess að þeim mætti vegna
vel, að daganir verði þeim
bjartir og timarnir batnandi.
En við þá ihugun ætti okkur að
verða ljóst, að gleði okkar á
nýju ári er ekki að litlu leyti
undir þvi komin, að við leggjum
okkur sjálf fram um það að
verða sem hæfastir og hugmild-
astir samferðamenn á lifsvegin-
um, svo að öllum skili áfalla-
laust fram eftir honum a.m.k.
áfangann, sem nú hefst með
nýju ári.
— 0 —
Ýmsir gera, eins og alkunna
er, einhverjar heitstrengingar
um áramótin. Tvennum sögum
fer af þvi, hvernig gengur aö
standa við þau heit.
Hvernig væri nú að minnast
sinna nýársóska (að visu er hún
aðeins ein, en gefin mörgum) og
standa við þær með þvi að veita
öðrum hlutdeild I gleði sinni,
gera það með þvi að vera mild I
Þingeyrarkirkja.
Nýársóskin
framgöngu, hógvær I kröfum,
samúðarrik og skilningsgóð á
annarra hagi og kjör.
Þetta skulum við Ihuga og
freista að gera að raunveru-
leika, ekki aðeins fyrst eftir ný-
árið, heldur sérhvern dag okkar
jarðnesku ævi:
Þú guðdómssól,
sem gafst mér jól,
vor gullna morgunstjarna.
Lýs mér á leið
og götu greið
I gleði og neyð
og gst vor, breyzkra barna.
Fáskrúösf jarðarkirkja —
Ijósm. Árni Stefánsson.
BIBLIAN OG ÞU
Þeir eru til, sem ekki setja
neitt traust til kross Krists. Þeir
leggja allt sitt traust á mögu-
leika mannsins til þess aö full-
komna lifið hér á jörðinni.
Stundum er okkur sagt að horfa
á dásemdir náttúrunnar og taka
eftir dýrð Guðs I henni. Eitt er
vist, að fjöldi manns virðir fyrir
sér náttúruna og sér engan Guð
þar. Það þarf ekki endilega að
vera svo, að alvitur Guð sé aö
baki sköpunarverksins. Það er
þess vegna ekki rétt, að við get-
um verið án Bibliunnar. Aðeins
hún hefur Guðs orð að flytja. Af
þvi að við þekkjum hana, vitum
við, að að baki sköpunarverks-
ins er algóður Guð.
Og þegar kemur að oröi
krossins, finnst þeim vantrúuðu
það svo einstaklega óþarft og
gagnslitið. Menn treysta á hag-
kvæma þróun mannsins langt-
um frekar en þann Guð, sem gaf
sinn eingetinn son á krossinn á
Golgata. Það er svo margt i
kristinni trú, sem fær menn til
þess að beygja sig I auðmýkt.
Já, krossinn er mörgum
heimska, að hann geti nokkuð
haft að segja.
En við kristnir menn litum i
eigin barm, þar i huga okkar
sjáum við litið hvitt krossmark.
Það er vonin vegna þess, sem
sonur Guðs, Jesús Kristur,
ávann öllu mannkyni á krossin-
um.
(O.Th.)
HUNAVAKA
Auðkúlukirkja.
Góðvinur Kirkjusiðunnar, sr.
Pétur Þ. Ingjaldsson prófastur
á Skagaströnd, er vanur að
senda henni hiö myndarlega
ársrit Ungmennasambands
Austur-Húnvetninga —
Húnavöku.
Þetta er 14. árgangur ritsins
— Þjóðhátiðarárgangur — enda
var samstarf við Þjóðhátiðar-
nefnd sýslunnar um útgáfuna.
Það er 220 bls., hin myndarleg-
asta bók, fjölbreytt að efni,
prýtt mörgum góðum myndum.
Þar skiptast á ritgeröir, ljóö,
fréttir, viðtöl og frásagnir, sem
of langt yrði upp að telja.
Svo sem að likum lætur, vill
Kirkjusiðan helzt geta þess
efnis, sem prestar héraðsins
leggja til, svo og helztu kirkju-
legra frétta úr Húnavatnspró-
fastsdæmi.
Héraðsfundur var haldinn I
Hólaneskirkju 10. sept. að lok-
inni messu, þar sem sr. Yngvi
Árnason predikaði, en sr. Arni
Sigurðsson annaðist altaris-
þjónustu. 1 yfirlitsskýrslu
prófasts kom fram að á árinu
1973 voru fluttar 277 messur,
altarisgestir voru 315, hjóna-
vigslur 11, skirnir 82. A fundin-
um voru ræddir starfshættir
kirkjunnar.
1 Blönduósprestakalli starfaði
sunnudagaskóli og i Blönduós-
kirkju var Æskulýðsdagurinn
haldinn 11. marz með
fjölmennri messu, þar sem sr.
Ágúst á Mælifelli predikaði. A
árinu lauk endursmiði Auðkúlu-
kirkju og var þess minnst með
guðsþjónustu og hófi s.l. sumar.
Unniö var að skipulagningu
kirkjugarða, merkingu leiöa
o.s.frv. Er þar ærið verk aö
vinna.
I Skagastrandarprestakalli
hafa söfnuðir og burtfluttir
sóknarmenn veriö gjöfulir við
kirkjur sinar. Á 10 ára afmæli
Höskuldsstaöakirkju, við há-
tiðamessu 15. april, voru henni
gefnir 3 kórstólar og Kvenfélag
Höskuldsstaðasóknar gaf kirkj-
unni skirnarfont skrautlega út-
skorinn af Sveini ólafssyni
myndskera. t þriðja staö bárust
henni kr. 10 þúsund i peningum.
Hofskirkju á Skagaströnd
barst einnig skirnarfontur eftir
sama listamann. Aörar gjafir til
hennar voru rafbúnaður vegna
lýsingar I kirkjugarði, peninga-
gjöf kr. lOþúsund. Og viö messu
á nýársdag var henni afhentur
vinrauður gólfdregill úr plussi
frá konum i Hofssókn á
Suöurlandi. Þeirri gjöf fylgdi
þessi lesning:
' Litla gjöf við leggjum
Ijúft að skauti þinu,
okkar æskukirkju
yzt I Húnaþingi.
Hlýjar hjartans kveðjur
hér við sendum allar
biðjum Guð að blessa
byggðina okkar heima.
— 0 —
Þá er i þessu hefti Húnavöku
minnst látinna i Austur-Húna-
Frœkorn
Friður og fögnuður
Guð vonarinnar fylli yöur öllum
fögnuði og friði i trúnni, svo að
þér séuð auðugir að voninni i
krafti heilags anda.
Róm. 15-13.
Lokadraumur
Snæbjörn i Hergilsey lýkur
ævisögu sinni á kafla, sem heitir
lokadraumur. í draumnum átti
hann tal við friðan mann og góð-
mannlegan, langt að kominn.
Ekki rekur SnæbjÖrn samtal
þeirra, en þegar hann vaknaði
varö þessi visa til:
*
Mér i draumi birtust boð
beina vegu og langa
aö bráðum siðsta sólarroð
sjái ég undir ganga.
Sólin og tunglið
Mér finnst stundum, að þeim,
sem ráðast á kristna trú og
kristna menningu, fari likt og
manninum, sem tók að rök-
hugsa hvort væri nytsamlegra,
sólin eða tunglið, og komst að
þeirri niðurstöðu, að tunglið
væri nytsamara. „Sólarinnar er
ekki þörf,” sagði hann ,,þvi aö á
daginn er bjart hvort sem er.”
H. Kon., Kirkjuritið.
Sala Biblíunnar
Samkvæmt reikningum
Bibliufélagsins voru seldar
Bibliur og bibliurit fyrir 910 þús.
krónur á sl. ári. Alls námu árs-
tekjur félagsins 2,774 millj.
króna og hrein eign i árslok var
tæpl. 18,5 millj. króna.
vatnssýslu árið 1973. Þaö gera
prestarnir sr. Á.S. og sr. P.Þ.I.
' Lengsta greinin er eftir
prófast um Jón Pálmason á
Akri. Þar kemst hann m.a. svo
aö oröi:
,,Jón var trúmaður alla ævi
og gleymdi aldrei uppeldis-
áhrifum móður sinnar, er hann
unni mjög. Hann sýndi þetta i
dagfari sinu og hve hann var
mikill stuöningsmaður heilagr-
ar kirkju heima I héraöi og á
alþingi. Það er göfugra manna
háttur að verða aldrei viðskila
við uppruna sinn, heldur muna
að lengi býr að fyrstu gerð. Svo
var um Jón Pálmason, er þá
stóð á tindi sinnar hefðargöngu
og sat við háborð Islenzkra
valdamanna i hefðarsæti. Þá
segir hann um móður sina árið
1949, ,,þaö var hún, sem kenndi
mér góðar bænir og fögur ljóö.
Það var hún, sem gerði allt, sem
unnt var til að gera mig að
manni og negldi þá vissu inn I
huga minn og hjarta, aö mér
bæri skylda til aö vera góður
drengur og fylgja Guðs mins
boði og vilja.” Fyrirbænir móð-
ur hans og hollráð urðu honum
eigi til einskis, heldur glæddu
með honum trúarlif góðs og göf-
ugs manns, er grundvallaði á
margan hátt llfsgæfu hans.”
A þessari minningargrein um
hinn látna héraöshöfðingja og
landskunna stórnmálamann
þykir rétt að enda þessa umsögn
um Húnavöku.