Vísir - 07.03.1975, Qupperneq 2

2
Vlsir. Föstudagur 7. marz 1975
risœsnit:
Viltu fá fleiri fram
haldsflokka í sjónvarp
ið?
Kristinn Halldórssun, fulltrúi: —
Mér er alveg sama. Ég horfi þal
HtiB á sjónvarp.
Ingibjörg Sveinbjörnsdóttir, hús
móðir: — Mér finnst það allt i lag
eins og það er. Það er ágætt al
hafa tvo til þrjá flokka.
Þórey Sigurðardóttir, skrif
stofumaður: — Nei, ég vil alls
ekki hafa þá fleiri en eru nO
þegar.
Kagnheiður Þórðardóttir, hús
móðir: — Nei, mér finnst alveg
nóg af þeim. Ég fylgist með
Onedin og Helenu. Mér finnst
aftur á móti að auka mætti létta
efnið I sjónvarpinu.
Soffla Axelsdóttir, húsmóðir: —
Ég horfi nú vart á meira en annan
hvern þátt i þessum myndaflokk-
um. Mér er því næstum sama um
fjölda þeirra.
Ingibjörg Þorgrlmsdóttir, hús
móðir: — Mér finnst magnið
ágætt eins og er. Sjálf fylgist ég
meö Onedin og Helenu.
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
Hafa ekki samningsréttU!
ónefndur atvinnurekandi skrif-
ar:
Vitið þér það lesandi góður að
það er ein stétt í okkar þjóðfélagi,
sem ekki hefur samningsrétt?
Þaö eru ekki þingmennirnir.
Þeir skammta sér sjálfir.
Það er ekki forsetinn. Hann fær
allt.
Það eru ekki opinberir starfs-
menn. Þegar þeir semja, semja
þeir við sina eigin kollega. Ef
þeim finnst það ekki ganga nógu
vel, þá skipa þeir gerðardóm,
sem I eiga sæti opinberir starfs-
menn.
Það eru ekki hinar „vinnandi
stéttir” Þær mega semja og ef
stirðlega gengur er þeim löghelg-
að að beita ofbeldi. (Verkfall er
ofbeldi, sem ekkert fær staðizt.)
Þaö eru ekki bændur, Þeir eiga
rtkissjóð, sem ekkert láta i hann.
Hverjir eru það þá, sem ekki fá
að semja um kaup sitt og kjör?
Hverjir eru það, sem fá engan at-
vinnuleysisstyrk þegar illa geng-
ur? Hverjir eru það, sem með
lögum og ofbeldissamningum
hafa verið þvingaðir til að borga
persónutryggingar annarra
manna, auk sinna eigin? Hverjir
verða að bera sjálfskuldarábyrgð
fyrir þinggjöldum annarra
manna, auk sinna eigin? Hverjir
hafa forgangsrétt á magasárum,
hjartabilunum og heilablóðfalli?
Hverjir borgar brúsann, þegar
launþeganum verða á mistök?
Hver annar en maðurinn, sem
veitti vinnuna?
Maðurinn, sem með hug og
hönd dreif eitthvað af stað og kom
einhverju i gang, sparaði,
þrælaði, hugsaði, skapaði og fékk
öðrum launað verk að vinna.
Hvað gerir hin „vinnandi stétt”
án atvinnurekandans? Af hverju
má hann ekki lifa llka?
Skrifað I minningu forst jórans,
sem lézt á fertugsaidri.”
Kveðja til blaðamannsins
Má ég biðja yður að reyna að
skilja það að atvinnurekand-
inn, sem er svo „ósvífinn” að
skrifa „gegn” samfélaginu
getur ekki undirskrifað með
nafni. Hann er réttlaus fyrir-
litinn og kúgaður. Hann á
yfir sér skattrannsókn,
skemmdarverk og verðlags-
kúgun. „Félagshyggju-
mennirnir” vaka yfir öllum
hans gerðum. Hann hefur
leyfi til að þegja og láta und-
an.
„KANNSKI OF UPPTEKIN VID
AÐ UPPLIFA HRYLUNGINN..."
Þannig munu
samningavið-
rœðurnar
ganga hratt
fyrir sig...
L.H. hringdi frá Seyðisfirði:
„Nú fer i hönd hið árlega
samningaþras fulltrúa atvinnu-
rekenda og launþega. Þras
fram og aftur, sem jafnan hefur
tekiö langan tfma. Já, alltof
langan tima. Það er alveg ótrú-
legt, hvaö samningaviðræðurn-
ar geta stundum gengið treg-
lega.
En kannski ég renni grun i,
hvað það er, sem oft er orsök
seinagangsins. Og ég þykist
hafa heyrt, að ýmsum fleiri hafi
komið það sama til hugar.
Ég ætla ekki að fjölyrða hér
um þessar hugsanir, en leyfa
mér að skjóta fram tillögu, sem
vafalaust yrði til bóta:
Sendið samninganefndirnar
upp I sveit, þar sem er rólegt og
heilsusamlegra umhverfi en I
borginni. Sannið þið til. Samn-
ingaviöræðurnar gengju rösk-
legar fyrir sig.”
Ilalla Guðmundsdóttir skrifar:
- „Aðeins örfá orð um hina
margumtöluðu sögu „handa
börnum” eftir Svövu Jakobs-
dóttur, sem svo mikið hefur ver-
ið rætt um i dálkum Visis, og allt
á einn veg. Mig langaði aðeins
til að þakka Svövu, útvarpsráði
og öðrum sem hlut eiga að máli
fyrir að þessi saga var flutt, svo
hollt umhugsunarefni var hún.
Ég er hrædd um að frú
M.L. og H.G. hafi misskilið
eitthvað i sögunni. Þau hafa
kannski verið svo upptekin við
að upplifa hryllinginn i sögunni
að þau hafa ekki reynt að skilja
um hvað var verið að tala.
Haldið þið, frú M.L. og H.G. að
sagan sé ætluð börnum? Þvi var
hún þá ekki flutt i barnatima?
Ég viðurkenni að svipaðar
sögur, hvað blóð og barsmiðar
áhrærir, hafa löngum verið ætl-
aðar börnum, sögurnar um
stjúpurnar og galdrakindurnar
hafa kannski betri uppeldisá-
hrif.
En er ekki kominn timi til að
við, fullorðið fólk, og þá væntan-
lega börnin okkar þegar þar að
kemur, förum að skoða helgi-
sögnina um móðurfórnina i nýju
ljósi? Hefur þér, trú M.L.
aldrei hugsazt, að einhverri
móðurinni þætti eitthvað bogið
við að vera til bara fyrir aðra.
Gangast upp i þvi að vera öðr-
um heimilismönnum fótaskinn,
gleyma að hún hafi einhvern
timann vænzt einhvers af öðr-
um, annars en að vera húsgagn
eða leikfang.
Gott'og vel, móðurinni i sög-
unni datt þetta ekki i hug, held-
ur tættu þau hana i sundur,
eiginmaður hennar og börn.
Þetta gerist anzi viða, min kæra
f rú M.L. Hefur þér aldrei dottið
það i hug?
Þú harmar mjög að ritskoðun
sé ekki i Rikisútvarpinu, og er
það að vonum. Þetta lagast nú
kannski þegar skipt verður um
útvarpsráð. En — frú M.L. er
það skilyrði til að þú getir hlust-
að á útvarpsefni og verið sátt
við það, að það sé „eitthvað
skemmtilegt og fyndiö”?
Húrra fyrir framlagi Svövu
Jakobsdóttur til að vekja fólk —
og ekki siður konur en'karla —
til umhugsunar á kvennaári.
Skilningur frú M.L. á hugtak-
inu kvennaár er i minum augum
misskilningur”.
HRINGIÐ í
síma86611
KL13-15