Tíminn - 19.07.1966, Síða 9

MtHmjDAGUR 19. júlí 1966
Þelta eru fjórar af hestakonunum sem riðu einar síns liðs sunnan úr
norður
•'iiiiiiliiiij

T'
Roði frá Ýtra-Skörðugili í Skagafirði, 15 vetra, rauður, sem hlaut fyrstu heiðursverðlaun í stóðhesta.

Í.nlÍ ::"
Hér fer Blær frá Langholtskoti Árn., i fararbroddi, en hann hlaut 1. helðursverðlaun i gæðingakeppn.
TÍMINN
keppninni með afkvæmum, er ■ miðið og fjögur afkvæmi hans til hliðar. Blesi frá Skáney er lengst til
vinstri, þá Bliki frá eiltartungu, Roði, Vinur frá Gilja hlíð og Smáfrúar-Rauður frá Sturlu-Reykjum.
inni. Eigandinn, Hermann Sigurðsson, situr gæðinginn.
AL VEG DASAMLEG FERD
Á föstudagskvöldið komu til
Hóla fimm hestakonur úr Ár-
nessýslu, og höfðu þær þá að
baki fjögurra daga ferð á hest-
um yfir Kjöl, einar síns liðs.
Hestakonurnar voru hinar
sprækustu er fréttamaður hitti
þær í miðjum áhorfendahópn-
um og spjallaði stuttlega við
þær.
— Hvernig voru dagleiðirn-
ar hjá ykkur?
— Fyrsta daginn fórum við
í Freanstaver og gistum þar i
leitarmannakofanum, annan
daginn fórum við inn á Hvera-
velli, þriðju nóttina gistum við
í Húnaveri i Bólstaðahlíð, og
hingað komum við svo klukkan
tíu á föstudagskvöldið.
Hannes Fr. Jónasson
verkstjóri Akranesi
Þvi miður náðist ekki til einnar, Margrétar á Iðu í Bisk., en hér á myndinni eru frá vinstri: Eygló Jó-
hannesdóttir, Ásakoti, Bisk., Guðrún Sveinsdóttlr, Varmalæk, Hrunam.hr., Jóhanna Bríet Ingólfsdóttir,
— Og hvað voruð þið ineð
marga til reiðar?
— Þeir voru 23 í allt hest-
arnir og þar af 4 trússahest-
ar, en við höfðum engan bíl
með farangur heldur fluttum
allt á trússunum.
— Eigið þið alla hestana
sjálfar?
— Þetta er svona sameign
Framhald a ols 15
í dag verður gerð frá Akranes-
kirkju útför Hannesar Fr. Jón-:
assonar verkstjóra í Rörasteypu
Akraneskaupstaðar. Hann lézt í
Sjúkrahúsi Akraness þann 12. júlí
sl. eftir stutta en erfiða sjúkdóms-
legu. Með Hannesi er genginn
sérstæður og eftirminnilegur mað
ur.
Hann var Norður-Þingeyingur.
Fæddur í Fagradal á Hólsfjöllum
24. júlí 1902. Faðir hans Jónas
Fr. Kristjánsson var ættaður af
Fjöllunum en móðir hans Sigríð-
ur Jóhannesdóttir var frá Akur-
eyri, en hún var seinni kona Jón-
asar.. Þegar Hannes er 8 ára flyt-
ur fjölskyldan að Ytri-Nýpum í
Vopnafirði og þremur árum síðar
deyr móðir hans. Bræðurnir voru
þá 5, allir ungir að árum og 2
systur af fyrra hjónabandi Jónas-
ar. Það var að vonum mikið áfall
fyrir fjölskylduna, er móðir Hann
esar lézt frá þessum stóra barna-
hóp. Faðir hans hættir þá búskapn
um og börnin dreifðust víðs veg-
ar. Eftir það ólst Hannes upp á
ýmsum stöðum við misjöfn kjör.
En snemma kom í ljós táp og
kjarkur í fari Hannesar og stælt-
ist hann við hverja raun, sem
mætti honum á uppvaxtarárunum.
Hann var síðan um nokkur ár
vinnumaður á ýmsum stöðum í
Vopnafirði og víðar nyrðra.
Árið lð26 verða þáttaskil í lífi
hans. Þá réðist hann til sr. Svein-
bjarnar Högnasonar er þá var ný-
kjörinn prestur í Laufási við Eyja-
fjörð og flytzt með f jölskyldu hans
að Breiðabólstað í Fljótshlíð ári
síðar og er þar til 1928 er hann
gerðist plægingarmaður hjá Bún-
aðarsambandi Borgarfjarðar, og
við þau störf og önnur er hann
í Borgarfirði til 1932, er hann
flytur á Akranes, þar sem hann
átti heima upp frá því.
För Hannesar í Borgarfjörðinn
hafði örlagaríka þýðingu fyrir líf
hans. Þar kynntist hann eftirlif-
Iandi konu sinni Ástríði Torfadótt-
ur frá Deildartungu — mikilhæfri
ágætiskonu — sem skapað hefur
með honum fyrirmyndar heimili
í 34 ár. För Hannesar í Borgar-
fjörðinn var því mikið gæfuspor.
Þau hófu búskap sinn á Akranesi
1932 og hafa eignast 3 syni. Þeir
eru Sigurður, vélvirki, búsettur á
Akranesi, kvæntur Svölu ívarsdótt-
ur frá Stykkishólmi, Birgir og
Jón, sem enn dvelja í foreldrahús-
um.
Um 20 ára skeið hefur Hannes
unnið hjá Akraneskaupstað við
röragerð og verið þar verkstjóri
síðan 1954 eða undanfarin 12 ár.
Var það mikið happ fyrir kaup-
staðinn, þegar Hannes tók að sér
rörasteypu hans. Á þessu tímabili
er búið að framleiða gífurlegt
magn af rörum, gangstéttarhell-
um, hlífum fyrir raflínur og öðr-
um skyldum vörum fyrir bæinn
og byggðirnar á Vesturlandi. Rekst
urinn hefur gengið mjög vel undir
stjórn Hannesar og miklar endur-
bætur verið gerðar á húsakynn-
um og vélakosti rörasteypunnar
undanfarin 12 ár. Hefur Hannes
verið lífið og sálin í framkvæmd-
um þessum og um þetta fyrirtæki
bæjarins hefur hann hugsað af frá-
bærri árvekni og samvizkusemi
alla tíð. Sjálfur var hann mikill
dugnaðarmaður til allra verka og
gerði jafnframt miklar kröfur til
annarra en þó alltaf mestar til
sín. Hann var einnig mjög lag-
_ virkur og gætti þess jafnan að hafa
9 snyrtilega umgengni á vinnustað
og í nágrenni hans svo að til fyr-
irmyndar var. Honum þótti vænt
um starfið og stofnunin var bæn-
um til sóma.
Hannes var bjartur yfiriitum.
Kvikur í hreyfingum. Glaður og
hýr í viðmóti. Trygglyndur og vin
fastur. Greiðvikinn og hjálpsam-
ur með afbrigðum. Lundin við-
kvæm en hjartarúmið mikið. Hann
var fróður og minnugur á menn
og málefni og las góðar bækur, er
stund gafst í amstri daganna.
Heimili þeirra hjóna á Akra-
nesi var alla tíð mikið fyrirgreiðslu
og gestrisnisheimili. Alveg sérstak
lega lá leið Borgfirðinga þangað,
sem á Akranes komu, en þau
hjón áttu stóran vinahóp um
Borgarfjarðarhérað og hún frænd-
garð mikinn. Gestrisni þeirra var
sönn og einlæg og allir fundu, sem
þangað komu að þar voru þeir
velkomnir. Ber þetta órækt vitni
um höfingslund þeirra hjóna. Þeir
verða því margir, sem sakna hins
glaðværa og hjartahlýja húsbónda,
sem ánægðastur var, þegar veita
þurfti flestum gestum beina. En
sárastur verður þó söknuðurinn
fjölskyldunni, sen} naut umhyggju
hans og fórnfýsi i svo ríkum mæli,
er hann fellur nú frá, svo mjög
fyrir aldur fram. Því um allt var
Hannes frábær heimilisfaðir
Ég leyfi mér í nafni hinna
mörgu, sem notið hafa góðvildar
og gestrisni Hannesar og konu
hans að flytja innilegar þakkir og
votta allri fjölskyldunni dýpstu
samúð.
Dan. Ágústínusson.
PUSSNINGAR-
SANDUR
VIKURPLÖTUR
Einangrunarplast
Seljum allar gerSir af
pússningasandi, heim-
fluttan og blásinn inn.
ÞurrkaSar vikurplotur
og einangrunarplast.
Sandsalan við Elliðavog sf.
Elliðavogi 115, sími 30120.