Vísir - 06.05.1975, Síða 2

2________
visntsm:
— Hvert er álit yöar á flug-
vallarskattinum?
Sigurborg Sigur jónsdóttir,
húsmóöir: — Mér finnst 2500
krónur vera of hátt gjald. Það
hefði kannski verið hægt að sætta
sig við 1000 krónur eða minna.
Gjaldið er i sjálfu sér ekkert sér-
lega hátt fyrir þá fslendinga, sem
á annað borð hafa efni á að fara i
utanlandsferðir, en það er afleitt
að þurfa að láta erlenda ferða-
mennborga þetta gjald, sem telst
vera mjög hátt miðað við flug-
vallargjöld erlendis.
Elvira Ólafsson, málakennari: —
Þetta er mjög slæmur skattur. Ég
er frá Kolombiu, en þar eru
landsmenn skyldaðir til að borga
um 10 dollara þegar þeir fara
utan, en erlendir ferðamenn
þurfa ekkert að borga. Þegar ég
fer á milli íslands og Kolombiu
millilendi ég i New York og þarf
að greiða þar um 3 dollara i flug-
vallarskatt. Þegar ég hef borgað
þessa skatta á þrem stöðum, er
ég búin að borga samtals um 30
dollar. Mér finnst það mikið.
Lýður Brynjólfsson, skólastjóri:
— Þessi skattur er fráleitur þegar
tekið er tillit til þess, að verið er
að reyna að byggja upp ferða-
mannastraum til landsins. Svona
skattur er að visu til erlendis lika,
en hann er hvergi eins hár og hér.
Finnur Sigurgeirsson bókari: —
Mér finnst hann kjánalegur og
alls ekki til þess fallinn að laða
hingað erlenda ferðamenn.
Sólveig Jónsdóttir, húsmóöir: —
Hann hefði mátt vera helmingi
lægri. Ég er þó ekki með neina til-
lögu um það, hvar ætti að taka
hinn helminginn. Annars er það
nú svo, að manni finnast allir
skattar of háir — en vill samt
stöðugt meiri framkvæmdir af
hálfu hins opinbera.......
Vísir, Þriöjudagur 6. mai 1975.
LESENDUR HAFA ORÐIÐ

FLUGMENNIRNIR OKKAR
FARNIR AÐ SPENNA
BOGANN NOKKUÐ HÁTT
7877-8083 skrifar:
,,Mér datt i hug vegna hins
nýja FLUGVALLARSKATTS
að liklega hefðu einhverjir
sprenglærðir menn i stjórnar-
ráðinu (aðeins) farið i reikninga
flugsins, þ.e. i yfirlit yfir flutta
farþega i innanlandsflugi og
millilandaflugi, fundið út tölur
um flutta farþega, og svo marg-
faldað allt saman með einhverri
„huggulegri” tölu án þess að
hugsa hvernig þetta kæmi svo út
i framkvæmd.
Eitthvað þess háttar verður
manni á að álykta, þegar maður
sér þær tölur sem flugfarþegum
er ætlað að greiða aukalega
fyrir ferðir sinar.
Ég spyr „hvers vegna flug-
farþegar?”
Það er enginn vafi á þvi að eitt
sinn var flugleiðin um Island
mjög svo veigamikil, og
’ lendingar millilandaflugvéla á
Islandi mjög svo nauðsynlegar,
þegar flugvélar i millilandaflugi
voru langtum minni og höfðu
minna flugþol. En nú er öldin
önnur.
Flugferðir yfir Atlantshafið,
og önnur úthöf eru nú flognar af
risaþotum með mikið flugþol,
og millilendingar þær er áður
þóttu og voru nauðsynlegar
tilheyra nú fortiðinni til. Island
er ekki lengur sá nauðsynlegi
millilendingarstaður sem það
var fyrir aðeins nokkrum árum.
Það er nauðsynlegt að menn
geri sér ljóst, að enda þótt flug-
farþegar hafi undanfarið dvalið
hér á landi, 1, 2, 3 og fjóra sólar-
hringa á leið sinni yfir Atlants-
haf, „stop over” farþegar, þá
mun þeim fara ört fækkandi
sakir hins nýja „brottfarar-
skatts”, og verða þeirri stund
fegnastir er þeir komast héðan
af landi brott.
Það hefur verið talað um að
býggja nýja flugstöð á Kefla-
vikurflugvelli. Nýtizku-flugstöð,
er gæti annað svo og svo mörg-
um farþegum á ári. Er þetta
ekki orðið nokkuð seint? Flug-
farþegum fer að minu viti ekki
fjölgandi heldur fækkandi, sem
þurfa á millilendingu á islandi
að halda, sérstaklega þegar haft
er i huga hinar risastóru lang-
fleygu þotur, og sú staðreynd,
að við ætlum að „mjólka” þessa
gesti okkar á þennan ósmekk-
lega máta. Kannski dettur ein-
hverjum „vitsmanni” nýs ráðu-
neytis i hug einhver ný „inn-
heimtuaðferð” einhvern tima,
hver veit?
Á Gander-flugvelli á
Nýfundnalandi var byggð flug-
stöð fyrir þó nokkrum ár-
um. Nýtizkuleg flugstöð, sem
þvi miður er að mestu
ónotuð, nokkurs konar
„DRAUGASTÖД likt og gömlu
gullgrafarabæirnir „WESTAN”
hafs. Um SHANNON flug-
stöðina á Irlandi er minnkandi
umferð, en þótti áður nauðsyn-
legur viðkomustaður á flug-
leiðinni yfir Atlantshafið.
Flugmenn vorir'eru nú með
hæstlauðuðu stéttum i landinu.
Þeir eru vissulega bundnir viss-
um skilmálum um þjálfun,
likamlega hreysti og ýmislegt
annað. Ég held að þeir séu farn-
ir að spenna bogann nokkuð
hátt. Dettur mér i hug sú sam-
liking, aðþeir séu eins og maður
sem situr á grein og sagar
greinina við bolinn.
Islenzkir flugmenn eru ung
stétt, brautryðjendur, en þeir
eru ekki ómissandi frekar en
annað fólk.
Islenzkir flugmenn eru mjög
góðir flugmenn og njóta mikils
trausts út á við og hafa borið
merki Islands viða um lönd, en
ég endurtek þeir eru ekki
ómissandi.
Förum varlega i sakirnar
góöir hálsar. Island, landið
okkar er heldur ekki alveg
ómissandi fyrir varnir hins
vestræna heims, en sterkur
hlekkur i þeim vörnum, ekki sizt
hvaö okkur sjálfa snertir.
MÉR DATT ÞETTA (svona) 1
HUG”.
UNDIRSKRIFTASOFNUN
UM ÁFENGISBANN
Arelius Nielsson skrifar:
„Núduigar ekki lengur leynileg
atkvæöagreiðsla. Alls konar
hópar, meö heillarikar skoðanir
skrifa nú fullt nafn sinna
fylgjenda undir áskoranir og
yfirlýsingar rétt eins og gert
var I bænaskrám til kóngsins i
„Kaupinhafn” hér fyrr á
öldum.
Hér er gott til minnis fólkiö
„með her i landi” og „gegn her I
landi”. Um hvort horft skuli
yfir íslandsála, þegar horft er á
skjáinn, það gæti orðiö ein-
hverjum óhollt, sem ekki ætti að
sjá nema fegurðina eina, eins
og sýnt skal I sjónvarpi Is-
lenzku!
Og þá ættu ekki heldur að
gleymast allar undirskriftirnar
um „útburð barna”, sem nú
hefur fengiö fint nafn og heitir
„fóstureyöing”. Við sliku er
kannski ekkert að segja, þegar
lif móður og barns er i bráðri
hættu. En einhvern tima hefði
þótt saga til næsta bæjar,
meðan búið var I torfkofum á ís-
landi, ef einhver kotakerlingin
hefði farið að undirskrifa beiðni
til kóngsins um lögleiðingu
barnaútburðar, af þvi kjörin I
kotinu, sem nú heita lika finu
nafni „félagslegar ástæður”,
voru svo bág.
Það er þvi ekki vonum fyrr,
að enn er ný og öflug undir-
skriftaherferö nýlega hafin,
svona bak við tjöld að minnsta
kosti.
Og nú eru miklu almennari og
alvarlegri málefni en Kefla-
vikursjónvarp og fóstureyðing á
dagskrá.
Gera má ráð fyrir, að konur á
þessu kvennaári gangi þarna
sérstaklega fram fyrir skjöldu
og fylgi fast eftir.
Með undirskriftum þessum
mun krafizt áféngisbanns á Is-
landi. En eins og flestir vita gilti
slikt bann hér á öðrum áratug
aldarinnar um nokkur ár að
meira — og þvi miður minna
leyti. En meðan lögin voru I
gildi mátti segja, að naumast
eða ekki þyrfti löggæzlu á ís-
landi. Fáir voru dregnir fyrir
dómstóla og enn færri — jafnvel
einn maður allt árið — voru
settir 1 fangelsi. Liklega eru þeir
fleiri nú á einni klukkustund I
þeim boðaföllum bölvunar sem
ganga frá föstudagskvöldi til
mánudagsmorguns.
Ég skoraði á konur — og ekki
sizt „rauðsokkur” i þessum
Visis-bréfum minum að hefjast
handa um þessi mikilsverðu
málefni.
Ekki yrði kvennaárið betur
notað til nokkurs. Samanborið
við drykkjubölið á Islandi og
allar þær angurstundir og
smánarskugga, sem það veldur
Islenzkum konum, er
„uppvask” og gólfþvottur
hreinustu smámunir. Ég heyri
helzt um þau störf fárast af
framfarakonum, og nefni þau
þess vegna, þótt þau séu hvorki
verri og enn siður leiðinlegri en
önnur.
Burt með áfengið á
kvennaárinu 1975. Látið nú enga
„agenta” Bakkusar konungs
villa ykkur sýn. Allir skrifi
undir alveg fulltnafn.”