Vísir - 24.07.1975, Blaðsíða 2

2
Visir. Fimmtudagur 24. júll 1975.
risnism:
Hvað finnst þér um ákvörðun
mannréttindanefndar varðandi
hundahald hér?
Asgeir Þormóðsson, nemi: — Ég
er mikill hundavinur og þessi
ákvörðun gleður mig mjög mikið,
— ég fagna henni. Mér finnst
þetta lika sýna okkur að það er
kannski ekki allt alveg eins og
það ætti að vera i dómkerfinu.
Ragnar Jóhannsson, kaupmaður:
— Ég óska hundavinum til
hamingju með ákvörðunina og er
fylgjandi frelsi I þvi sem flestu
öðru. Ráðamenn okkar virðast
lengst af hafa verið heldur bann-
glaðir.
Magnús Eyjólfsson, bllstjóri: —
Ég geri mér ekki alveg grein fyrir
þessu. Ég er á móti hundahaldi I
dag, og mér finnst ekki hægt að
hafa hunda hér eins og stendur.
Óskar Einarsson, skrifstofumað-
ur: — Mér finnst að það eigi að
standa við hundabannið. Mér
finnst þetta hjá mannréttinda-
nefnd hálfgert húmbúkk.
Kristján Möller, húsgagnasmiö-
ur: — Ég er á móti hundum i
borg. En hundahald er svo mikil
hefð úti, að þeir skilja þetta ekki.
Sigurllna Andrésdóttir, húsmóð-
ir: — Ég er ekkert á móti hunda-
haldi,ef það er i hófi. Ef hundarn-
ir eru ekki mikið á lausu þá er allt
i lagi.
í
Dýrin lœkna börn...
þau gera þeim kleift að létta á tilfinníngum sínum
Catherine Eyjólfssonskrifar:
Svo sem alþjóð veit hefur varl
verið eytt meiri prentsvertu i
önnur mál hér á landi nú upp á
siðkastið en hundamálið svo-
nefnda. Menn hafa velt þessu
máli fyrir sér á ýmsa lund,
sumir hafa bent á hrikalegar
tölur úr útlandinu um hunda-
skitinn, sem þar ku vera að
setja allt i kaf, aðrir segja ljótar
sögur um hunda, sem bita börn
og svo mætti lengi telja.
En sem betur fer eru fleiri
hliðar á þessu margslungna
máli. Fyrir skömmu rakst ég á
grein i franska blaðinu
„MATCH”, sem snertir þetta
deilumál a.m.k. ekki minna en
margt af þvi, sem andstæðingar
hundahalds tina til máli sinu til
stuðnings. Þessi grein fjallar
um húsdýr til lækninga. Taldi ég
ráðlegt að þýða og endursegja
nokkrar glefsur úr greininni og
koma þér hér á eftir:
Tveir sérfræðingar um mál-
efni barna, M. Ormezzano og
ungfrú Valotton, M. Binard
læknir og M. Condorcet dýra-
læknir hafa nýlokið ráðstefnu-
haldi i St. Paul sjúkrahúsinu i
Paris um börn og dýr. Ekki er
langt um liðið siðan visinda-
menn viðurkenndu, að návist
dýra gæti haft stórlega bætandi
áhrif á börn, sem eiga við and-
lega vanheilsu eða vanliðan af
ýmsu tagi að striða. Skulu nú
nefnd tvö dæmi, sem fjórmenn-
ingarnir hafa bent á. Drengur
nokkur þjáðist af stöðugum ótta
við kennara sina og skólafélaga.
Foreldrum hans tókst ekki að
veita það öryggi, sem hann
þarfnaðist, en um leið og dreng-
urinn fékk boxer-hund sér við
hlið, hvarf hinn sjúklegi ótti eins
og dögg fyrir sólu: „Ég tala um
það við hundinn minn,” sagði
hann i hvert skipti sem hræðsla
greip hann.
Hitt dæmið varðar að visu
ekki hunda, en er sérlega slá-
andi. Drengur nokkur sagði
aldrei aukatekið orð á heimili
sinu og átti engan vin, en var þó
gæddur góðri greind. Honum
var gefið búr með tveimur
kanlnum. Eftir það fór hann á
hverju kvöldi niður I kjallara og
spjallaði lengi við kaninurnar
sinar. Þótt „samræðurnar”
væru aðeins á annan veginn, fór
drengurinn smám saman að
skilja mikilvægi talaðs máls.
Brátt tók hann að segja kunn-
ingjum sinum frá kaninunum og
læknaðist að lokum fullkom-
lega.
Að sjálfsögðu sanna þessi tvö
dæmi ekki neitt út af fyrir sig,
en þau eru lika aðeins tvö af
mörgum. Ýmsir geðlæknar hafa
fengið sér hunda og ketti I við-
talsstofur sinar. Návist dýranna
vekur afar mikilvægar, tilfinn-
ingalegar þarfir hjá börnum og
oft einnig, i minna mæli, hjá
fullorðnum.
Dýrið gerðir barninu kleift að
létta á tilfinningum sinum hvað
varðar blíðu og drottnunargirnd
og kemur þvi þannig i jafnvægi.
En það eru ekki aðeins venju-
leg taugaveikluð börn, sem
dýrin geta gert gagn. Þau geta
verið lömuðum börnum til ó-
metanlegrar gleði og hjálpar.
Hjá þeim er það likamleg snert-
ing, sem mestu skiptir.
Ef spurt er, hvaða dýr séu
æskilegust, er svarið tvimæla-
laust hundur eða köttur. Kostir
hundsins felast i, að hann er
mikil félagsvera og endurgeldur
margfalt þá bliðu, sem honum
er sýnd. Hann er einnig næmur
á umhverfi sitt og aðlagast vel
margvislegum aðstæðum og
fólki. Kötturinn hefur sér til á-
gætis hæversku og hófsemi og
hann bregst yfirleitt vel við gæl-
um. Sakir sterks persónuleika
sins getur kötturinn orðið góður
og náinn félagi, öfugt við t.d.
gullfisk eða páfagauk.
Jæja, þetta voru þá glefsur úr
þessari ágætu grein og hefðu
þær reyndar getað orðið fleiri,
en látum þetta duga.

Hélt við hefðum sálartetur...
hvernig er það hœgt ef hvorki er fortíð né framtíð?"
Robert Mitchum I hlutverki
prestsins I „Reiði Guðs”.
Kvikmyndin
„Reiði Guðs"....
„HAFA
PREST-
ARNIR
EKKERT
ÚT
Á
HANA
Syndugur leitandi skrifar:
Ég, sem alinn er upp i kristi-
legri heimilistrú, eins og gekk I
hinu íslenzka þjóðfélagi fyrir
núverandi mann á bezta skeiði,
hef undrast hið opinbera upp-
gjör presta um sálartetrið, sem
maður hélt að I sér væri og
sömuleiðis hluti af hinni heilögu
þrenningu, það er að segja
faðir, sonur og heilagur andi.
Neisti til þessara hugleiðinga
var grein i Visi 21. júli um
miðilsfund i samkomuhúsinu
Sigtúni og hlutlæg lýsing blaða-
manns á fordóma. Nú er ég,
sem þessi orð rita, ekki neinn
sérstakur spiritisti.
Mér finnst prestarnir á
Islandi enn hafa göfugu hlut-
verki að gegna, þótt ekki væri
annað en að brýna fyrir oss
syndugum að læra boðorðin 10
og ef til vill einkum að hamra i
oss, úr stól, siðferðisboðskap
Krists, en sleppa þá frekar hin-
um ónúmeruðu boðorðum
I
LÆSIÐ BÍLUNUM

gamla testamenntisins, t.d.
„auga fyrir auga...”
Það er þvi miður þannig, að
ég botna litið i deilu prestanna
nú undanfarið (það er að visu
hægt að fóðra allan fjandann
með: „Ég trúi til að geta skil-
ið”)
En, kæru prestar, málamiðlið
þið innbyrðis um túlkun, — fyrir
mér getur ekki nútið staðizt
öðru visi en sé til fortlð og fram-
tið fyrir sálartetrið I hvaða
formi sem það er.
Ég held það standi f Bibli-
unni: „Leitið og þér munið
finna”. Þess vegna tel ég, að
það, I þessum efnum, sé ekki
ljótt að „leita” og hef enga trú á
þvi, að nám i guðfræðideild Há-
skóla Islands leysi endanlega
þetta að „finna”, en það getur
að sjálfsögðu auðveldað leitina.
Þó getur maður imyndað sér
þröskuld á leitarstöð, ef áður-
nefnd háskóladeild er verulega
einhliða, þannig að nemendur
geti hrokkið i baklás og túlki svo
siðar fyrir þurfandi leitendur
vonleysi kreddunnar.
Ég ætla ekki að orðlengja
meira i þessari hugleiðingu, en
vona að hin íslenzka kirkja beri
gæfu til þess að gegna hinu
mikilvæga hlutverki sinu I takt
við hina meðfæddu heimilistrú,
eins og ég gat um I upphafi.
VITI TIL VARNAÐAR
ökumaður hringdi.
Ég brá mér á Þingvöll einn
daginn með bát og tilheyrandi.
Eins og lög gera ráð fyrir bakk-
aði ég bilnum niður að vatninu á
góðum stað og siðan fórum við
j að veiða i rólegheitum.
Jæja, eftir góða stund komum
BgwaB- irwnirrMMnMB—
við aftur, en viti menn. Einhver
hafði gerst fingralangur i biln-
um minum á meðan. 2 snjódekk
sem ég geymdi I skottinu voru
horfin. Hann hefur snemma far-
ið að hugsa fyrir vetrinum, ná-
unginn sá.
Þetta kennir manni þó eitt.
Hvers vegna i ósköpunum er
verið með óþarfa hluti I bilnum?
Skaðinn hefði verið minni hefði
ég verið með sumardekk:
En griniaust. Læsið þið bilun-
um ykkar, hvenær sem þið skilj-
iðhann einhvers staðar eftir.
■■■■■■■■■■■■■■
AÐ
SETJA?f#
J.A. skrifar.
Mér varð það á að skreppa á
kvikmyndahús i vikunni, nánar
tiltekið I Gamla bió, sem sýnir
myndina „Reiði Guðs”.
Ég verð að segja fyrir mig að
égskemmtimér bara bærilega,
enda er ég vist talinn litt trú-
aður. Þarna var prestur, sem
saklaust fólk trúði á (svona ann-
að slagið) sem tók upp úr ferða-
tösku sinni hriðskotabyssu og
lét kúlnaregn dembast á sina
syndugu meðbræður.
Mér er spurn út frá þessu,
hvers vegna okkar ágætu prest-
ar láti ekkert i sér heyra, hvað
svona mynd snertir, i staðinn
fyrir að hella sér yfir mynd sem
fáir landar hafa séð? Efast ég
um að þeir hafi sjálfir séð þessa
mynd, en hér er ég að ræða um
myndina „The Exorcist”, sem
staðið hefur til að sýna hér. Ég
hef að visu ekki séð þessa um-
ræddu Exorcistmynd, en ég
fylgdist litið eitt með þeim
blaðaskrifum, sem stóðu yfir
nokkurn tima og margir af okk-
ar ágætu kirkjunnar mönnum
auglýstu á svo eftirminnilegan
hátt. Hvað veldur?
BBaaoagwffltffiBsas