Vísir - 30.07.1975, Page 2

2
vísiRsm:
— Finnst þér ferðamenn
setja svip á borgina?
Friörik Lindberg, yfirsimverk-
stjóri: „Já, nokkuð. Það er
gaman að fá gesti annars staðar
frá eins og okkur finnst gaman að
vera gestir i öörum löndum.”
Anna Björg Eyjólfsdóttir, banka-
mær: ,,Já, mér finnst það. Ég
vinn við Hafnarstrætið og sé oft
stóra hópa af ferðamönnum
ganga fram hjá. En stundum vor-
kenni ég þessu fólki, þegar mikil
rigning er, þá virðist það svo um-
komulaust.”
Asgeir Guðmundsson, nemi: ,,Já,
mér finnst mikil tilbreyting að
hafa þá, þótt sumir þeirra séu
svolitið skitugir.
Sigfús Styrkársson, banka-
maður: ,,Mér finnst ekki ferða-
menn setja meiri svip á borgina
nti en undanfarin sumur. Einnig
finnst mér þeir ekki skera sig
mikið úr hinum almenna islenzka
borgara.
Jenni Guðjón Axelsson, vinnur
hjá smjörlikisgerðinni: ,,Mér
finnst ferðamenn lifga borgina
upp. Þeir eru til dæmis miklu
frjálslegri i klæðaburði en fs-
lendingar almennt.”
Ilalldóra llallgrimsdóttir, vinnur
á ferðaskrifstofu: ,,Mjög svo.
Mér finnst anzi mikið af ferða-
mönnum i sumar. Þeir eru ákaf-
lega alúðlegir og gaman að fá þá i
heimsókn.
Visir. Miðvikudagur 30. júli 1975.
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
„Hvílíkur
staður/#
þessi nýi grafreitur í
Fossvogskirkjugarði
Ein hneyksluð hringdi:
„Það var verið að jarða
gamla frænku mina i Fossvogs-
kirkjugarðinum. Hvilikir staðir,
sem þessir nýju grafreitir eru
Ekkert gras, bara eitt stórt
moldarflag með krönsum og
blómum hent upp á leiðin af ein-
hverju handahófi.
Af hverju er ekki ræktað gras
þarna eins og ég veit til að gert
er i kirkjugarðinum i Hafnar
firði?
Ekki myndi ég vilja vera
grafin i svona ösnyrtilegum
grafreit. Það væri meira haft
við, ef þetta væru leiði gæludýr-
anna.”
HRINGIÐ
ÍSÍMA
86611
„Þið sem ekkert
hofið oð gera —
— takið á móti lyklabörnunum",
Guðrún Jóhannsdóttir hringdi:
„Við vorum hérna nokkrar
stöllur saman á laugardags-
kvöldið og vorum að undra okk-
Þau eru mörg börnin, sem betur fer, sem ekki þurfa að hafa lykilinn
um hálsinn. Síöan hvenær er þaðekkert starf aö Hta eftir börnum?
ur á þvi, hvað Rauðsokkar hafa
komizt langt með blaðaskrif.
Það er ekkert nýtt, að það heyr-
ist i þeim i Þjóðviljanum en
hvaðum Moggann! Það er orðin
heil siða helguð þeim i viku.
Hvers eigum við húsmæður
eiginlega að gjalda? Mér er ekki
grunlaust um, að þær útivinn-
andi öfundi okkur af þvi að geta
veriðheima og hugsað um börn-
in okkar og heimilið. Að
minnsta kosti ein úr okkar
hópi þarna um kvöldiö, sem er
fráskilin, sagðist gjarnan
mundu vilja vera heima hjá sér
og geta sinnt þvi, sem þar þarf
með.
Það átti vist að vera fyndið i
Morgunblaðinu á laugardaginn
um miðaldra konuna, sem búið
hefur I sveit allan sinn búskap
og sagði, er hún var spurð,
hvernig henni likaði:
„Það fer ágætlega um mig.
en skelfing er þetta tilgangs-
laust lif. Að fara á fætur á
morgnana og gera ekkert annað
allan daginn en innanbæjar-
verkin”.
Má ég leyfa mér að benda á
eitt verðugt starf fyrir sveita-
konuna og eins allar þær, sem
ekkert hafa að gera.
Það er að hugsa um hin svo-
kölluðu lyklabörn. Ef einhver
skyldi ekki vita hvað er átt við
með lyklabörn, þá eru það börn-
in með lyklana um hálsinn sem
koma heim að tómum kofanum,
þvi að mamma þarf eða vill
vinna úti og það er enginn
heima til að taka á móti þeim.
Til hvers? Maturinn stendur á
borðinu og fötin til skiptanna
eru á rúminu. Jú, þau vantar
„bara einhvern” til að tala við.”
Á.R. hringdi:
,,Viggó Oddson í S-Af-
ríku skrifar heilmikinn
pilstil í lesendadálk Vísis
um slæma hegðun hunda í
útlandinu. Meðal annars
þá ku þeir míga utan í ný-
bónaða bíla, sem er
náttúrlega alveg hróplegt
athæfi og vanvirðing við
blikkbeljurnar.
Mig langar aðeins að
koma því að í framhaldi
viðslæma reynslu Viggós
af hundum i Afriku og
víðar, nokkru sem ég las í
ítalska blaðinu O
Tempora O Mores, sem
gefið er út í Pisa. Þar
segir, að vísindamenn
hafi loksins komist að
niðurstöðu um það, hvað
valdið hefur því, að turn
þar í borg ( það er að
segja Skakki turninn í
Pisa) hallast alltaf meir
og meir ár frá ári.
Hundar hafa nefnilega
alla tíð migið utan i hann.
Og svona litur
skakki turninn i
Pisa út.
En af einhverri óskiljan-
legri ástæðu, (ég vil leyfa
mér að segja af hreinni
skemmdarf ýsn) alltaf
migið á sama stað eða
sömu megin, þannig að
aldalangur flaumur
hundahlands er búinn að
skemma þarna jarðveg-
inn, svo að turninn er nú
að falli kominn.
Snjallir menn hafa nú
girt fyrir öðrum megin,
þannig að hundunum er
beint að öðrum stað og
eru batamerki þegar
komin í Ijós.
Hér í Reykjavík er það
nú mál málanna, hvernig
Mannréttindadómstóll
Evrópu i Strassburg tek-
ur á málinu. Verði það
hundavinum í hag, verð-
um við góðir Reykvíking-
— Loksins, ó loksins
kemur skýringin ó skakka
turninum í Pisa
ar, hundavinir og óvinir,
að láta hina dýrkeyptu
reynslu þeirra i Pisa okk-
ur að kenningu verða með
því að verja okkar fallega
Hallgrímsturn með öllum
tiltækum ráðum. Við ætt-
um þá að geta áhyggju-
laust horft á eftir hunda-
skaranum þegar hann
ryðst um Skólavörðu-
holtið alveg í spreng."
ALLT HUNDUNUM AÐ KENNA