Tíminn - 20.10.1966, Blaðsíða 3

Tíminn - 20.10.1966, Blaðsíða 3
t FIMMTUDAGUK 20. oktober 1966 TÍMfNN Áttræð í dag: SVAFA ÞORLBIFSDÓTTIR fyrrum skólastjóri Eftir að Svafa lauk kennaraprófi gerðist hún fyrst kennari heima í fæðingarsveit sinni, en 1913 réðst hún skólastjóri að barnaskólan- um á Bíldudal og gegndi því embætti þar til hún fluttist til Akraness og gerðist skólastjóri barnaskólans þar árið 1916. Á öll félagsleg form, svo að þau séu jafnan í sem beztu samræmi við kröfur samtíðarinnar. Engin er fróðari en hún um allt, er lýtur að sögu Kvenfélaga- sambandsins og Húsfreyjunnar. Leiki vafi á um túlkun fundar- skapa eða laga hinna ýmsu kvennasamtaka, þá er Svafa jafn- an spurð og kann við öllu glögg svör. Félagshyggja hennar og sam starfshæfileiki er fágætur. Ger- hygli og skarpar gáfur gera henni auðvelt að greina aðalatriði frá aukaatriðum og leggja mál ljóst fyrir hverju sinni. hannes Friðlaugsson frá Hafra- læk í Aðaldal. Lét hann oft fjúka í hendingum. Eitt sinn orti hann rímu um okkur skólafélagana, sem við kærðum okkur reyndar ekki mikið um að halda á lofti — flest okkar, því að dálítið ónotalega hnífla fengu sumir. En þar voru þó þessar ljóðlínur, sem allir létu sér vel líka: „Af þeim Svafa öll- um ber, 'Iðunn vorra tíða. — Það orkaði víst ekki tvímælis, hvorki hjá kennurum skólans né nemend um, að Svafa bæri þar af, að námsgáfum og fjölhæfni, cn eink rnn dáðum við meðferð hennar á íslenzku máli. Vissi ég íil, að rit- gerðir hennar voru nokkrum sinn um lesnar upphátt í bekknum öðr um til fyrirmyndar. Stundum gerði hún það til gamans, að beiðni okk ar í kennaradeildinni, að skrifa okkur bréf á forníslenzku. Sögðu þá „öldungarnir" í bekknum við hana í glettni að eitthvað væri dularfullt við þetta. Helzt liti út fyrir, að höfundur Fögur önd andlit ens gamla mun eptir sér skapa, og ungdóms sléttleik æðri á bað skrúðrósir grafa. Þessar ljóðlínur Bjarna Thor- arensen hvarfla oft í huga minn, pegar ég virði fyrir mér andlit Svöfu Þorleifsdóttur. Það er í senn smágert og þróttmikið og þær.skrúðrósir, sem aldurinn hef ur á það grafið, virðast s'kýra þann hreinleika, sem einkennir yfir bragð hennar. Svafa Þorleifsdóttir er fædd að Skinnastað í Öxarfirði 20. október 1886. Foreldrar hennar voru prests hjónin þar, séra Þorleifur Jónsson og Sesselja Þórðardóttir. Ekki munu æskukjör hennar hafa verið að yerulegu leyti frábrugðin kjör- utn annarra unglinga á þeim tím- um, en félagslynd og vinmörg mun hún snemma hafa verið, tónelsk og gædd fagurri söng- rödd. Ein bezta skemmtun henn- ar hygg ég hafi^ lengi verið að sitja góðhesta, enda náttúruunn- andi og skyggn á fegurð í hinum ýmsu fyrirbærum íslenzkrar nátt úru, sem aldrei má betur njóta en í samfylgd góðra vina á hest- baki. Fyrsti skólinn, sem Svafa sótti, Akranesi beið hennar mikið starf. > ; f . { camskÍDtum hennar við ! ar Sérstakt lae hafði hún á að var Mjolkurskolinn a Hvanneyn, Hún varð einni“ skólastióri unel- í S1“,fram 1 s^niskiptum . ar. Sérstakt lag halði hun að en síðan sótti hún Flensborgar-! SeLkólanso-iðnskóians o« (unghngana ai heimiimu. Svafahef; utskyra istuttumáli þaðsemtor- , möasKoians íons^o.ans , °a ur a]drei gifzt, en einn uppeldis-í skilið hafði þott. Var ætið gloð og í61111 cmbættum til arsins l>son á hún, Svavar Ólafsson klæð j uppörvandi. Um vorið að loknum 1944.^ Hun^sotti^ kennaranamskeið j sem er Elisabetu prófum skildu leiðir okkar Svöfu freyjunnar og annast afgreiðslu ritsins. Okkar persónulegu kynni hafa sprottið af samstarfi við rit- ið og hef ég jafnan verið þiggj- andi í þeim samskiptum. Ekki hef ég einasta sótt fræðslu til Svöfu, heldur og mikla skemmt un. Hún er viðlesin og fróð um margt, glettin og skemmtin i við- ræðum, hjartahly og samúðarrík. Og alltaf á æskan sterk ítök í bernsku íslend- ingasagna og annarra fornrita und ir handleiðslu föður síns, en að þeim beindist áhugi haus sér- staklega eins og kunnugt er. Ekki þurfti Svafa langan tíma til lesturs námsgreinanna, svo auðvelt sem henni var allt nám, en nóg var samt að ,gera. Skóla- systkinin, sem sum voru lítt und- ir námið búin, komust fljótt að raun um, að til hennar var gott að leita. Hún átti aldrei annríkt hjarta hennar. Kemur það ekkiiog var ætíð reiðubúin til aðstoð- skólann, Kvennaskólann á Biöndu- ósi og Kennaraskólann, en þaðan lauk hún kennaraprófi árið 1910. Heimiliskennslu hafði hún stund- að nokkuð áður en hún settist í Kennaraskólann og jafnan munu kennslustörfin hafa látið henni einstaklega vel. á Askov í Danmörku sumarið 1935. Allt frá barnæsku tók Svafa mik j heimili inn þátt í félagsstörfum og stóð i þeirra að tsofnun ungmennaféla.|a* og! Við höfum æði lengi starfað löngum gæzlumaður ungtemplara og á Akranesi starfaði hún mikið að barnaverndarmálum. Þar hafði hún einnig á hendi ritstjórn for- eldrablaðs um tíma. Linnet. Hefur hún jafnan átt j og þótti þó hvorugri gott. En svo með þeim og börnum æxlaðist til um sumarið, að ég réðst kennari að Kvennaskólanum á Blönduósi. Og nú varð það að ráði, að Svafa sækti um skólavist þar fram að jólum, en yrði seinni part vetrarins heimiliskennari hjá foreldrum mínum á Kornsá. Tvö yngstu systkini mín voru þá enn . _. það sízt vegna for- í innan við fermingu, og fleiri börn dæmis hennar, að við höfum talið j voru á heimilinu. Ég mun hafa skylt að vanda störf okkar eftirj gyllt það mjög fyrir henni, að frá kez,tu getu. gott væri fyrir hana, að vera um Á áttræðisafmælinu sendum við i tíma á Blönduósskóla, til þess að kvenfélaga þar sem hún dvaldist. j fimm saman að ritstjórn Húsfreyj- Hún átti sæii í fyrstu stjórn Sam! unnar. Aldrei hefur okkur orðið bands íslenzkra barnakennara, var sundu.rorða um nokkurt atriði. Undir leiðsögn Svöfu hefur okkur öllum þótt ánægjulegt að starfa og ekki er Arið 1944 hvarf Svafa kennslu og ,4uást til Reykjavik-, jj gvgfu jnnilegar árnaðar-;læra hljóðfæraleik hjá forstöðu- heilsufarsástæðum. Þá gerðist húnjosk!r þokkum hennl lelðsogn framkvæmdastjóri Kvenfélaga- «g agæt kynm. Sigríður Thorlacíus. HLAÐ RUM Hlaðrúm henta allstaðar: i bamaher* bergið, unglingaherbergiðj hjónaher- bergiðj sumarbústaðinn, veiðihúsið, bamaheimili, heimavistarskóla, hútel. Helztu kostir hlaðrúmanna «ru: ■ Rúmin má nota eitt og eitt sér eða hlaða þeim upp 1 tvær eða þrjár hæðir. ■ Hægt er að fá aukalega: Náttborð, stiga eða hliðarborð. ■ Innanmál rúmanna er 73x184 sm. Hægt er að fá rúrain með baðmull* ar og gúmmídýnum eða án dýna. ■ Rúmin hafa þrefalt notagildi þ. e. kojur,'einstaklingsrúmog‘hjónarúm. ■ Rúmin eru úr tekki eða úr br'enni (brennirúmin eru minni ogódýrari). ■ Rúmin eru öll í pörtum og tekur aðeins um tvær mínútur að setja þau saman eða taka í sundur. HÚSGAGNAVERZLUN REYKJAVlKUR BRAUTARHOLTI 2 - SlMI 11940 sambands íslands um fjögurra ára skeið. Gjaldkeri Menningar- og minningarsjóðs kvenna hefur hún verið frá 1949 og frá 1953 hefur jhún verið ritstjóri tímarits Kven-! borga" kóiin;”“því "nær ' fuúskip- j félagssambandsms íínsfre! aður. f kennaradeildinni voru jUnnar. I stjorn Kvenrettmdafé-, þó ekki nema 12 nemendur> þar jlags Islar.ds hefur hun setið all- af aðeins þrjár stúlkur allar inn. Veturinn 1903—1904 var Flens- morg ar. Þó að þetta sé sundurlaus og i vfirborðsleg upptalning á helztu j verkefnum, sem Svafa hefur tek- I ið sér fyrir hendur, má af henni j sjá, að tveimur meginverkefnum j hefur hún helgað starfskrafta sína ' fyrst og fremst, þ.e. kennslu og málefnum íslenzkra kvennasam taka. Heyrt hef ég á æskuvinum hennar, að þeir hafi talið líklegt, að ritstörf yrðu verulegur þáttur í ævistarfi hennar, svo ótviræða hæfileika, sem hún hefur til þess. Allmargar greinar hefur hún rit- að um uppeldis- og menningarmál og þýtt smærri og stærri skáld- verk. Margt kann að valda því, að hún lagði ekki meiri rækt við rit- störfin, en ég get mér þess til, að henni hafi þótt lífið kalla er.n fastar á krafta hennar til þess, að skapa börnum og unglingum það veganesti með kennslu og leið- beiningum í félagslegu starfi, sem gæti orðið þeim haldgott í lífs- baráttunni. Áhugi Svöfu á mönnum og mál efnum er svikalaus og hugur henn ar staðnar ekki. Hún er flestum fúsari til að endurskoða sífellt an við tvítugsaldur. Aðrar þrjár voru í eldri deild gagnfræðaskól- ans, og er þá kvenfólkið, sem í skólanum var þann vetur, upp- talið. Óhætt held ég sé að full- yrða, að nemendurnir hafi yfir- leitt verið fremur efnilegir enda urðu ýmsir þeirra síðar þjóðkunn ir, bæði í kennarastétt og víðar. Nefni ég aðeins sem dæmi: Lárus Bjarnason, sem síðar varð skóla- stjóri í Flensborg, Friðrik Bjarna son tónskáld og Halldór Hansen yfirlækni. — Við í kennsludeild- inni héldum vel hópinn og í frí- stundunum slógust fyrst og fremst þeir • söngelskustu úr gagnfræðaskólanum í för með. Lél það að líkindum, þar sem -meðal okkar var bæði efni í tónskáld og söngstjóra. Stöðugt nutun við þó félagsskapar 17 ára prestsdótt- ur frá Skinnastað í Axarfirði, Svöfu Þorleifsdóttur. Söngnæmi hennar var mikið og söngröddin þróttmeiri og fegurri en ég hef heyrt hjá nokkurri annarri ungl- ingsstúlku, sefn engrar söng- kennslu hefur notið. Skólaskáid höfðum við í kenn- aradeildinni eins og vera bar. Jó konunni. Guðríði Sigurðardótt- ur frá Lækjamóti. Hún þótti spila mjög vel á orgel og gítar og hafði lært hjá þekktum kennara í Kaupmannahöfn. Einnig hafði hún kynnt sér söngstjórn. Þann stutta tíma, sem Svafa var á Blönduósi, stundaði hún námið í þessum greinum af kappi. Einnig mun hún hafa verið í enskutím- um. En einhvern veginn kom það líka þar eins og af sjálfu sér, að hún færi að hjálpa öðrum nemend um með erfiðustu viðfangsefnin. Slæmt þótti forstöðukonunni að ekki skyldi vera hægt að fá Svöfu til þess að framlengja dvölina í Kvennaskólanum, því að hún vildi fá hana í einsöngshlutverk á skóla hátíð, sem halda átti seinna um veturinn. En peninga mun hafa skort til lengri skóladvalar að sinni. Þá voru bílarnir ekki komn ir til sögunnar hér, en 5 klst. reið var talin vera að vetrinum, milli Kornsár og Blönduóss, svo að ekki kom til mála að sækja æfingar alla þá leið. Um vorið hélt Svafa aftur heim til átthaganna og nú gat varla heitið að við sæjumst nema þrisvar eða fjórum sinnum í svip, næstu 4 áratugina. En stöð ug bréfaskipti höfðum við lengi vel. Bréf hennar voru oft hrein- asta snilld, að efni og málfegurð og stundum fylgdu þeim stutt frumsamin ævintýri, eða jafnvel sögubrot. Mér fannst svo mik- ils um vert, að ég freistaðist til þess að senda Einari H. Kvaran nokkur sýnishorn og biðja um alit Framhald á bls. 12. Flestar áttræðar konur telja I ^'álu stýrði penna hennar En tfma til kominn að hvílast, enjol,lu «amnl fylg‘r nokkur alvara. Svafa er enn önnum kafin að j y1®1 mun Svafa aJ ra starfa að sínum hugðarmál- hafa allzt upp vlð lestur um. Hún er enn aðalritstjóri IIús- Á VÍÐAVANGI Hagsýslan í hinni ágætu ræðu sinni við 1. umræðu fjárlaganna sagði Halldór E. SiSurðsson m.a. um hagsýsluna og sparnaðinn í rík isrekstrinum: Á árunum 1960 til 1965 hef- ur vcrið varið úr ríkissjóði 4,3 millj. króna til hagsýslustarfa Það er að vísu ekki há fjár- hæð, en mestu máli skiptir um árangurinn. Um árangurinn af þessum tilburðum segir hæst- virtur fjármálaráðherra, Magn ús Jónsson, svo í greinargcið fjárlagafrumvarpsins á bls. 85, ,með leyfi hæstvlrts for- seta: „Annað (æknilegt viðfancs- efni, sem ekki kemur fram í þcim atliugasemdum, sem hcr að framan hafa vcrið gerðar, er skortur á upplýsingum fyrir miðstjórn ríkisrektsrarins, til að tengja hvert viðfangsefni, sem unnið er að, við þær fjár- hæðir, sem um er beðið eða veittar eru í fjárlöguin. Eins og málum er nú háttað, er grundvöllur fjárveitinga að jafnaði rekstur tiltekinna stofn ana, sem hafa tilgreindan fjölda starfsmanna. Kostnaður við rekstur stofnunarinnar er síðan áætlaður eftir tilkostn- aði eða fjárveitingum síðustu ára með álaSi fyrir tilkostn- aðarhækkunum. Tilvera stofnunaf'innar sem skipulagseiningar skyggir þannig á eða dregitr athygl- ina frá þeim verkefnum, sem þessi skipulagseining á að af- kasta. Með þessum hætti fæst oft ekkert mat á því, hversu vel eða illa stofnun hefur sinnt sin um viðfangsefnum, þar eð fjár- veiting til stofnunarinnar mið- aðist ekki við ákveðið viðfangs efni, heldur við rekstur stofn- unar. Hvað finnst hv. þingmönn- um og áheyrendum um þenn- an vitnisburjj hæstvirts fjár- málaráðherra eftir nærri sjö ára stjórn Sjálfstæðisflokksins á fjármálum ríkisins með hag- sýslusérfræðinga innlenda og erlenda, eftir margendurtekn- ar yfirlýsingar um bætt vinnu- brögð og sérstaka yfirlýsingu um, að þeirra sívökula auga hvíli á öllu, er til bættra vinnu- bragða og sparnaðar megi horfa í ríkisrekstri. r „Við vitum ekkert" Kemur hæstvirtur fjármála- ráðherra til þjóðarinnar og segir í - greinargerð fjárlaga- frumvarpsins: Við vitum ekk- ert um rikisreksturinn, okkur skortir alla: upplýsingar til að tengja hvert viðfangsefni, sem unnið er að, þeirri fjárveit- ingu, sem um er beðið. Til- vera stofnana sem skipulaSs- ciningar skyggir á eða dregur athyglina til sín frá þeim verk- efnum, sem átti að leysa, eða a.m.k. frá þeim upplýsingum, sem við og hagsýslan okkar ætl aði að afla. Við göngum því frá undirbúningi fjárveitinga með þvi að áætla kostnað eða fjárveitingu eftir tilkostnaði síðustu ára með álagi fyrir tilkostnaðarhækkunum. Eftir 7 ár. Ég verð að segja það, að mér finnst hæstvirtur fjármála ráðherra vera í meira lagi hreinskilinn, þegar hann kem- ur til þjóðarinnar, fórnar upp hcndum og hrópar, að hann viti sjálfur ekkert um ríkisrekst Framhald á bls. 15.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.