Vísir - 16.10.1975, Blaðsíða 14

14
Ef Marilyn Monroe
væri á lífi í dag væri hún
næstum því 50 ára gömul
eða nákvæmlegai 49 ára.
Við sem munum svo
gjörla hvernig hún leit út
eigum bágt með að hugsa
okkur, hvað 13 ár hefðu
gert við hið fræga andlit
hennar og vöxt en Mari-
lyn dó þegar hún var 36
ára.
Þessi ár hefðu vissulega sett
sin spor. Enginn hversu fallegur
og dáður hann er getur sloppið
við spor aldursins, nema með
þvi einu að deyja.
Sennilega hefði Marilyn leitað
á náðir andlitsförðunar og
plastik-lækna, stöðu sinnar
vegna en hefði hún getað haldið
i þann „sexual” bjarma sem
jafnan stafaði af henni og hið
barnalega fas, sem gerði hana
svo fræga sem raun bar vitni?
Trúlega ekki. Það hefur eng-
um tekist hingað til. Hver ein-
asta kynbomba hvita tjaldsins
hefur misst þennan hæfileika
smám saman þegar aldurinn
færist yfir þær.
Það er mikill heiður fyrir
hina lostafullu Marilyn, að
nokkrum skuli detta i hug að
veíta þvi fyrir sér, hvort henni
hefði tekist það sem engum hef-
ur tekist áður, að vera lostafull
kynbomba á efri árum. Trúleg-
ast er, að hún hefði tapað i
baráttunni við sigin brjóst,
hrukkað enni og slappar
mjaðmir.
Það er þó hugsanlegt að hún
hefði getað komist úr kyn-
bombuhlutverkinu og fundið
fasta jörð undir fótum sem
skapgerðarleikkona. Það var
löngum draumur Marilyn Mon-
roe að leikur hennar yrði meira
virði áhorfendum en likaminn.
Skömmu eftir að hún tilkynnti
um áform sin að skilja við
Arthur Miller sagði hún: ,,Það
sem mér er efst i huga nú er
vinnan. Ég hugsa mest um
framtiðina og vona að mér tak-
ist betur i næsta hlutverki en þvi
siðasta. Ég held að ,,kyn-
bomba” geti verið skapgerðar-
leikkona, ekki bara gamanleik-
kona.”
Blaðamaðurinn, Earl Wilson,
var ekki á sáma máli. Haft hef-
ur verið eftir honum að: ,,....
hún hefði hatað að nálgast sex-
tugsaldurinn. Henni hryllti við
þegar minnst var á elli, það var
gott að hún fékk að deyja ung.
Hún væri nú að leita sér að hlut-
verkum, sem hún gæti ekki
fengið. Hún væri jafnvel að
hugsa um að láta skurðlækni
fjarlægja pokana undan augun-
um, — sem er nærri óbærileg til-
hugsun, svona álika og að hugsa
sér að Helena af Troju færi i
andlitslyftingu.”
Kunnugir telja einnig að ef
hún hefið lifað hefði hún orðið of
háð drykkjuskap og pilluneyslu.
Jafnvel er talið að hún hefði get-
að orðið geðveik.
Ekki er það ósennilegt þegar
fjölskyldusaga hennar er athug-
uð nánar. Afi hennar og amma
voru bæði á geðveikrahæli,
móðurbróðir hennar fyrirfór sér
og móðir hennar var á geð-
veikrahæli næstum alla ævi
Marilyn. Þeir sem þekktu hana
vel halda þvi fram að hún hafi
lifað i stöðugum ótta um að
verða geðveik. Þegar Marilyn
var mjög ung, var hún um tima
á munaðarleysingjahæli og
hugsunin um að vera lokuð inni
skelfdi hana.
Fjölmargt hefur verið rætt og
ritað um hver framtið Marilyn
hefði orðið ef hún hefði lifað. En
við verðum jafnnær hvernig
sem við veltum vöngum. Eini
spádómurinn um Marilyn sem
hefði reynst sannspár var, að
hún dæði ung. Það var engu lik-
ara en að Marilyn hefði hugboð
um þetta sjálf. Það var engu lik-
ara en að hún væri að reyna að
komast yfir að ná sem mestu á
fáeinum árum.
Hún gifti sig og skildi þrisvar
sinnum (eða fjórum sinnum,
eftir nýjustu heimildum). Það
er liklega ekki möguleiki á að
kasta tölu á þá menn sem sæng-
uðu hjá henni. Hún vann mikið
og ferðaðist viða og var sifellt I
veislum. Hún missti fjórum
sinnum fóstur og drakk áfengi
og tók pillur sem duga myndu til
að deyfa alla ibúana i Los Ange-
les.
Það fæst aldrei úr þvi skorið
hvort hún fyrirfór sér af ásettu
ráði eða hvort hún var að reyna
að ná i hjálp á siðustu stundu.
Efst: M.M. og Ben Lyon. M.M. og Bob Slatzer. Miðja: M.M. og Joe diMaggio. M.M. sjálf. Neöst: M.M.
og Arthur Miller. M.M. og Jane Russel á augiýsingaspjaldi.
Vilja ekki vera
álitnir vœsklar
Hinn stóri og sterki
karlmaður Tarzan-
myndin, sem aldrei
kveinkar sér, heldur
aftur af mörgum karl-
manni sem þarf á
læknishjálp að halda.
Karlmenn eru lafhræddir um
að fá á sig það orð að þeir séu
einhverjir væsklar og þess
vegna reyna þeir i lengstu lög,
að fara ekki til læknis ef eitt-
hvað amar að þeim, heldur
reynt þeir að ,,ráða bót” á þvi
sjálfir.
Þetta er haft eftir dönskum
lækni,P.A. Pedersen,sem hefur
rannsakað tiðni þess að sjúkl-
ingar reyni að lækna sig sjálfir
áður en þeir leita læknis.
A meðan karlmennirnir kjósa
heldur að vera „Tarzan” en að
viðurkenna að þeir þurfi á
læknishjálp að halda hafa konur
enga tilburði i þá átt. Þess
vegna fara þær oftar til læknis.
Skoðun þessi er byggð á
rannsókn á 500 sjúklingum og af
þeim voru 63% konur.
1 ljós kom að rösklega helm-
ingur allra sem leita læknis hafa
haft einhverja atburði áður við
að ráða bót á vandamálum sin-
um.
Bæði húðsjúkdóma, igerðir og
taugaveiklun af ýmsu tagi reyn-
ir fólk að lækna sjálft. Siðast
nefnda tilfellið með svefn- og
taugalyfjum en röng notkun
slikra lyfja getur gert meiri
skaða en gagn.
Það sýndi sig að 62% þeirra
sem reynt höfðu að lækna sig
áður en til læknisins kom, höfðu
haft einhvern árangur, en 31%
hafði ekkert upp úr sjálfslækn-
ingu. Aðeins 1 hafði verra af.
Þvi hefur verið haldið fram að
offita og taugaveiklun væru þeir
sjúkdómar sem herjuðu mest á
kvenfólk. Þetta er ekki rétt,
segir Pedersen. Hann heldur þvi
fram að jafnmargir karlmenn
séu haldnir þessum sjúkdóm-
um.
Kyn-fordómar komi aðeins i
veg fyrir að þeir leiti læknis
vegna þeirra.
Konur eru vanari að heim-
sækja lækna, vegna þess að það
hefur komið i þeirra hlut að sjá
um heilsufar barnanna.
VÍSIR. Fimmtudagur 16. október 1975.
Ef Marilyn vœri á lífi í dag
— Marlyn Monroe dó 5. ógúst
— hún var 36 úra gömul.
Hún vœri orðin 49 úra í dag...
og leita því ekki til lœknis þegar þeir þurfa