Vísir - 23.10.1975, Síða 8

8
VÍSIR. Fimmtudagur 23. október 1975.
Þessi mynd er frá Santo Domingo. Skæruliöar halda vörö um
bandariskan sendiráösstarfsmann, Barböru Hutchison. Þeir
tóku átta gisla og kröföust einnar milljón dollara lausnargjalds.
Enginn vafi leikur á
þvi að hryðjuverka-
starfsemi — bæði póli-
tisks og glæpsamlegs
eðlis — mun færast i
aukana. Hryðjuverk-
um mun fjölga bæði i
Norður- og Suður-Ame-
riku svo og i Evrópu.
Einu staðirnir, þar sem ólik-
legt er að hryðjuverkum fjölgi,
eru þeir, þar sem slikir atburðir
eru þegar orðnir daglegt brauð,
—■ riki þar sem almennir
borgarar lifa i stöðugum ótta
við öryggislögregluna og við að
verða vaktir um miðja nótt.
Aðeins ein örugg leið er tií að
losna við hryðjuverkamanninn
— og hún er sú að veita honum
mótspyrnu án þess að þurfa að
gripa til neyðaraðgerða. Sumir
halda að gegn ofbeldi dugi að-
eins ofbeldi. Það er misskilning-
ur — þvi að það sem pólitiskur
hermdarverkamaður æskir
öðru fremur, er að rikisvaldið
þurfi að beita harkalegum lög-
regluaðgerðum.
Hvoð er
í veði?
Myndavélin i bankanum tók þessa mynd af bankarækningjanum
sekúndubroti áður en hann skaut til bana 19 ára gamla af-
greiöslustúlku, sem stendur fyrir framan hann.
bcynilögreglumaöur heldur byssu við höfuö manns, sem talinn
er þátttakandi i glæpahring.
Glæpsamleg hermdarverk —•
þ.e. beiting hermdaraðgerða
til að knýja fram vilja sinn i
sambandi við eitthvert afbrot
(t.a.m. töku gisla við bankarán)
má auðveldlega uppræta.
Glæpamanninum er það vel
kunnugt, að ef hann næst mun
hann verða dæmdur i langa
fangelsisvist. Honum er einnig
kunnugt um það, að ef hann
neyðir einhvern til að gera eitt-
hvað gegn vilja sinum meðan á
afbroti stendur, hefur það að-
eins i för með sér þyngri dóm.
Ef hann beitir skotvopni við
afbrot, veit hann að fangelsis-
vistin verður löng. Hann veit
það einnig, að ef hann rænir ein-
hverju, gæti hann fengið lifs-
tiðarfangelsi — eða það sem
verra er — hann gæti átt yfir
höfði sér dauðadóm.
Þannig beitir hinn venjulegi
afbrotamaður sjaldan alvarlegu
ofbeldi, nema þvi aðeins að
hann sé króaður af og hafi engu
að tapa.
Astæðan fyrir þvi að lögreglu-
aðgerðir i miðborg Lundúna
núna á dögunum tókust svo vel,
var sú ein, að glæpamaðurinn
vissi, að hann græddi ekkert á
þvi að drepa gisla sina. Um-
sátrinu um veitingahúsið lauk
(loks eftir 122 klst.) vegna þess
að vopnuðu mönnunum þremur
hafði verið sagt: ,,Þið komist
ekkert — nema i tugthúsið. Og
gerið þið nú ekki hlutina erfiðari
fyrir ykkur.”
Að lokum var öllum gislunum
sleppt, heilum á húfi.
Svipaða sögu er að segja frá
New Y.ork, þar sem áþekkir at-
burðir gerast um þrjú hundruð
sinnum á hverju ári. 1 langflest-
uni tilfellum er engu blóði út-
hellt.
I New York er það orðið aug-
ljóst, að i hvert sinn sem af-

Hryöjuverkamenn komu fyrir timasprengju I skrifstofu Mitsubishi-fyrirtækis:
særður maður aö hjálpa öörum mikiö slösuðum.
brotamaður er staðinn að verki
við bankarán eða önnur rán, þá
mun hann gripa einhvern gisl,
til að nota fyrir nokkurs konar
skjöld — úr holdi og blóði.
En þegar honum er loks orðið
það ljóst, að hann er umkringd-
ur og kemst hvergi, gefst hann
venjulega upp.
Pólitísk
hermdarverk
En vandræðin byrja raunar
fyrst fyrir alvöru, þegar stjórn-
mál koma inn i spilið.
Pólitiskir öfgamenn eiga sér
kennslubækur, sem leggja
mikla áherslu á gildi hermdar-
verka til að ná fram markmið-
inu. Ein slik er „Handbók borg-
arskæruliðans” eftir Carlos
Marighela. Þar er ályktað sem
svo, að með öllu óframkvæman-
legt sé að kollvarpa þingræðis-
legu lýðræði með einhliða
stjórnarbyltingu. Fólk sé ánægt
i lýðræðisrikjum og alltaf sé
rúm fyrir tjáningarfrelsi. En sé
þetta frelsi nú eitt sinn afnumið,
þá er mjög auðvelt að finna
óánægt fólk. Og óánægt fólk er
kveikjan að uppreisnum.
Leiðin til að vekja sh'ka
óánægju meðal fólksins, er sú að
sannfæra það um, að það hafi
ekki tjáningarfrelsi.
Og leiðin til að sanna þeim
það, er sú að neyða rikisstjóm-
ina til aðgerða. Einstaka
sprengjuárásir og morðtilraun-
ir við saklaust fólk, ofsóknir
gegn vitnum við réttarhöld
ásamt stöku mannránum,
hjálpar allt til að skapa þessa
tilfinningu.
Með þessum aðferðum hyggj-
astþeir neyða rikisstjórn þá, er
þeir berjast gegn, til að bregð-
ast við á harkalegan hátt og
beita ströngum ráðstöfunum, er
þeir ætla, að muni koma megin-
hluta almenningss i uppnám.
Hin pólitiski hermdarverka-
maður hefur aðeins eitt mark-
mið: Að láta rikisstjórnina virð-
ast „fastistiska”. Þannig að
þegar lögreglunni eru fengin
sérstök völd i hendur, þá megi
úthrópa landið sem lögregluriki
eða einræðisriki.
Þeir vita það, að þeir hafa
borið hærri hlut gegn yfirvöld-
unum, um leið og húsleitir og
vegatálmanir koma til sögunn-
ar.