Vísir - 29.10.1975, Síða 2

2
VÍSIR. Miðvikudagur 29. október 1975.
vtansm:
Hver er skemmtilegasta
persóna sem þú sérð i
sjónvarpi?
Guðbjörg Albertsdóttir: Þessu er
nú vandsvarað, þaö eru svo
margir góðir. Olafur Ragnarsson,
hann er eiginlega langbestur.
Baldvin Björnsson, auglýsinga-
teiknari: Það er örugglega
enginn af stjórnmálamönnunum.
Gisli Halldórsson, hann er
náttúrulega sá langbesti.
I.eilur Gislason, byggingafræð-
ingur: Það eru margir nokkuð
góðir, en ég man ekki eftir neinni
sérstakri uppáhaldspersónu.
Vignir Jónsson, kennaraháskóla-
neini: Ætli það sé ekki ,,El:sku
pabbi”.
Grétar Sigurðsson, nemi: Ég veit
það ekki. Það eru margar
skemmtilegar persónur, en engin
sérstök.
Ingunn Indriðadóttir, nemi: Ég
veit það ekki og þó ætli ,,Töfra-
maðurinn” sé ekki skemmtileg-
astur.
Atvinnurógur í auglýsingum
aðstöðu sína
framleiðenda og kom þá i ljós að
þeir nota þéttiefni sem hefur
sömu eiginleika og þéttiefnið
sem cudogler notar.
I margumræddri auglýsingu
kemur einnig fram að notaðar
eru tvær gerðir af listum milii
glerja i tvöföldu gleri og fullyrt
að sú tegundin sem Cudogler
notar sé fullkomnari á allan
hátt.
Þetta er einnig órannsakað og
eins og gefur að skilja mjög um-
deilt meðal framleiðenda. Af
ofangreindum ástæðum tel ég
að hér sé á ferðinni versta teg-
und af atvinnurógi og hlýt þess
vegna að krefjast þess að n'eyt-
endasamtökin fari fram á
tæknilega rannsókn á fram-
leiðsluaðferðum i gleriðnaði hér
á landi þannig að setja megi
framleiðendum ákveðinn gæða-
ramma sem þeim sé skylt að
halda framleiðslu sinni innan.
Að lokum vil ég segja að
svona auglýsingar ættu að vera
bannaðar hér á landi eins og
viða erlendis. Samkeppni er góð
svo framarlega sem baráttuað-
ferðir samkeppnisaðila eru
heiðarlegar.”
■■nnaHeMHBMiiHflHH
„Einhvern timann hefir það
heyrst að islendingar ættu met i
að svara ekki bréfum og þó allir
læsir og skrifandi. Margir hafa
þá sögu að segja að þeir fái ekki
svar við bréfum, hvað áriðandi
sem þau eru og oft á þetta við
um opinberar stofnanir. Þarf oft
langa rekistefnu til að ganga
eftirerindinu sem þá hefir verið
lagt til hliðar eins og það er
kallað á góðri islensku.
Ég minnist þess, að einhvern
timann las> ég ágæta grein um
þetta efni eftir hr. Svein Björns-
son, fyrrum forseta okkar. Þar
kveður hann upp úr með að það
sé hrein ókurteisi að svara ekki
bréfum. Ég þekki menn sem
telja það ekki ómaksins vert að
skrifa bréf með það i huga að fá
svar við þeim. Það er ekki gott.
Þessar linur eru skrifaðar til
að vekja eftirtekt á pennaleti
okkar. Væri vel ef sem flestir
legðu sig fram til að bæta hér
um.”
AÐ SVARA
BRÉFUM
ívar II. Einarsson skrifar:
„Starfsmaður útvarpsins sem
hafði i fyrra þáttinn „Á lista-
brautinni”, kvartaði undan þvi
að hann vantaði skemmtiefni i
þáttinn. Ég fór heim til hans og
bauð honum skemmtiefni á
kasettuspólu. Hann tók mjög vel
i þetta og sagðist ætla að leika
hana i næsta þætti.
Svo liða dagar og mánuðir
og aldrei heyrist neitt um þetta
efni. Starfsmaðurinn var með
tómar afsakanir og útúrsnún-
inga og sagði að nú strandaði
allt á tæknimönnunum. Það
stóðst ekki heldur og loksins
gafst ég upp á þessu veseni við
hann, enda þurfti ög á
prógramminu og spólunni að
halda.
Þá fór ég til hans að sækja
hvorutveggja, en þá segir hann
að tæknimennirnir séu með
þetta. Það stóðst ekki frekar en
annað, þetta er búið að kosta
mig mikinn tima og umstang,
en aldrei hefur spólan eða'pró-
grammið fundist. Hins vegar
hlustaði ég á sama skemmti-
kraftinn koma fram i þremur
þáttum hjá þessum starfs-
manni, enda eru þeir kunningj-
ar.
Skyldi maður þurfa að vera
vinur eða frændi til að fá þátt
fluttan i útvarpinu? Gaman
væri að vita hver ber ábyrgð á
svona framkomu.”
Útvarpsmaður
I
misnotar
Notuð og ný
sjónvarpstœki
Guðmundur Arnason hringdi:
„I sambandi við umræður um
litasjónvarp þessa dagana lang-
ar mig að grennslast fyrir um
þá verslunarþjónustu sem sum
fyrirtæki hafa boðið upp á i
sambandi við kaup á litasjón-
varpi.
Þau hafa boðið að fólk geti
látið notuð svarthvit tæki upp i
nýtt litasjónvarp með vissum
afföllum. Mér skilst, að afföllin
séu reiknuð af kaupverði svart-
hvitu tækjanna einsog það var
þegar tækið var keypt. Það sem
mig langar til að vita er hvort
það sé hugsanlegt að ef ég kaupi
mér litasjónvarp i dag og læt
t.d. ársgamalt tæki svarthvitt
upp i að þá fái ég minna fyrir
það hjá versluninni heldur en ef
ég auglýsi það og sel einhverj-
um beint sjálfur.
Visir fékk það staðfest hjá
einu fyrirtæki sem boðið hefur
þessa þjónustu að afföllin eru
reiknuð af kaupverði tækjanna
eins og það var. Fyrirtækin geta
ekki keypt inn notuð tæki á
hærra verði en þau voru seld.
Miðað við þá verðbólgu sem
verið hefur er það hugsanlegt að
eigandi svarthvits tækis geti
fengiðhærra verð fyrir það á al-
mennum markaði, heldur en i
versluninni, en það fer að sjálf-
sögðu eftir þvi hvað eftirspurn
verður mikil eftir notuðum
svarthvitum tækjum nú með til-
komu litaútsendingar.”
glerframleiðenda
LIGGUR ÞER
EITTHVAÐ
Utanóskriftin er: VISlR „lesendur hafa orðið'
Síðumúla 14 - Reykjavík
Jón Gauti skrifar:
„Mig langar til að gera at-
hugasemd vegna auglýsingar
sem Cudogler sendir frá sér i
fjölmiðlum:
Cudogler gefur i skyn i aug-
lýsingu sinni að aðrir glerfram-
leiðendur noti til að lima saman
gler ónothæft efni. I auglýsing-
unni er sýnt að það má kroppa
þetta efni i burtu með litilli fyr-
irhöfn og þannig er gefið i skyn
að efnið sé ótryggt.
Þarna er (samkvæmt augl.)
um tvö þéttiefni að ræða annað
sem ekki er hægt að kroppa i
burtu — cudogler og svo hitt
sem kroppa má i burtu á auð-
veldan hátt.
Samkvæmt upplýsingum frá
rannsóknarstofnun byggingar-
iðnaðarins hafa engar rann-
sóknir farið fram á þessum
tveimurefnum þannig að engin
vissa er fyrir hendi hvort efnið
er verra eða betra. a5ra framleiðendur á órök-
Þessvegna vilégsegja aðþað studdan hátt. Ég hefi athugað
er visvitandi verið. að rægja framleiðslu tveggja annarra
LESENDUR HAFA ORÐIÐ