Lesbók Morgunblaðsins - 03.09.1933, Page 5
_________________tíóSBÓK M0RGffl>JBLAÍ)gtN3
Saklaus sakfeldur
Sagan um Will Purvis.
Nýlega kom út bók eftir amerlskan prófessor, Borchard
að nafni. Heitir hún „Conuicting the Innocent“ og eru l
henni margar frásagnir, sem ekki eru siður spennandi en
reifarar. En sá er munurinn, að þœr eru allar sannar. Hjer
er ein þeirra, sagan um Will Purvis.
Þótt þrælastríðinu í Bandaríkj-
um lyktaði þannig, að Svertingj-
um var gefið frelsi, var málið
ekki að fullu leyst með því og alt
fram á þenna dag eru Svertingja-
ofsóknir algengar í Bandaríkjum.
Hafa verið stofnuð sjerstök leyni-
fjelög með því markmiði. Má þar
t. d. nefna fjelagsskapinn Ku
Klux Klan og afspring lians, The
Whitecaps (Hvíthöttu), er stofn-
að var í suðurríkjunum laust fyrir
aldamótin.
í fjelagsskap þessum voru menn
á öllum aldri. Þeir klæddust í
livíta kirtla, sém stundum voru
með blóðrauðum blettum, og á
liiifði höfðu þeir hvítar hettur,
sem géngu niður fyrir andlitið,
svo að ekki sást í annað en aug-
un. Þeir fóru oft hópum saman
um bygðimar og Svertingjar voru
afar hræddir við þá.
A þessu sumri ern rjett 40 ár
líðin síðan að nokkrir Hvíthettir
tóku sig fram um það að mis-
þyrma Svertingja, sem var hjú
eins af fjelagsmönnum, Will Buck-
lev. Þeir gerðu þetta meðan hann
var fjarverandi. Þegar Buckley
kom lieim og frjetti þetta, varð
hann svo reiður, að hann hjet því
að ljósta upp leyndarmálum fje-
lagsskaparins og kæra hann fyrir
rjettvísinni. Hann stóð við það.
Og næst þegar ákærudómstóll
fvlkisins kom saman í Columbia í
Mississippi, voru þrír helstu menn-
irnir, sem stóðu fyrir misþyrm-
ingum Svertingjans, teknir fastir
og ákærðir. Þetta varð upphaf
er n meiri tíðinda.
Þegar Will Buckley fór heim-
leiðis frá rjettinum, voru í fylgd
með honum bróðir hans og Svert-
inginn. Þeir riðu skógargötu. A
leiðinni var lækur og er þeir komu
að honum, kvað við skot í skóg-
inum, og Buckley fell af hest-
inum, særður til ólífis. Maður
kom nú fram úr skógarþykninu
og skaut á hina mennina tvo, en
þeir keyrðu hesta sína sporum og
komust undan.
Nú var það rjettvísinnar að hafa
upp á morðingjanum. Skógargat-
an, sem þeir fjelagar höfðu riðið,
lá fram hjá bóndabæ, þar sem
fjölskyldan Purvis átti heima. Var
það alment álitið að sonur bónd-
ans, Will Purvis, sem þá var 19
ára að aldri, væri í fjelagsskap
Hvíthötta. Lögreglan kom með
blóðhunda á vettvang, og þeir
269
röktu einhvers slóð heim til Pur-
vis. Og nágranni hans, sem lengi
hafði langað til að eignast jörð
Purvis, var svo nærgætinu að
benda lögreglunni á það, að Will
Purvis mundi vera morðinginn.
Hann var því tekinn fastur. Hann
viðurkendi það fúslega að hann
hefði gengið í fjelagsskap llvít-
hötta fyrir þremur mánuðum, en
neitaði því harðlega að liann ætti
nokkurn þátt í morði Buekleys.
En Iöngu áður en dómur fell,
hafði alþýða manna dæmt Will
sekan, og til þess að hann yrði
ekki tekinn af lífi án dóms og
laga, varð lögreglan að flytja
hann ineð leynd úr einu fangels-
inu í annað.
Svo kom að þvi, að mál hans
var tekið til meðferðar. Will hafði
fengið ágætan verjanda og hann
leiddi vitni að því, að Will liefði
ekki getað framið morðið, því að
hann hefði þá verið á alt öðrnm