Lesbók Morgunblaðsins - 14.06.1936, Síða 4

188
LLSBÓK MORGUNBLAÐSINS
inn um glugga í hegningarhúsinu,
en kvaðst liafa verið í ráðum með
honum og átt að fá sinn skerf af
þýfinu. Fyrir klútana kvaðst hann
hafa fengið 2 pund af kjöti og 1
pott af rúgi hjá Helgu Ásmunds-
dóttur, en hitt væri gevmt í rúmi
sínu Þegar gengið var á hann
viðurkendi hann þó að liann hefði
heyrt Bjöm kalla utan við glugg-
ann, þegar liann kom heim frá
innbrotinu, farið á fætur til að
hjálpa honum. en þá hefði Björn
verið kominn hálfur inn um
gluggagrindina og ekki hefði þurft
annað en kippa í hönd honum.
Þuríður Nikulásdóttir kom næst.
Hún viðurkendi að fvrir nokkum
hefði þau Björn, Kjartan, Jón
Gíslason og Guðrún Egilsdóttir á-
kveðið að fremja skvldi innbrot
hjá Tofte. Áttu þeir Björn Og
Jón að annast það. Sama daginp
og innbrotið var framið um nótt-
ina kom Björn og fekk ljeðan hjá
henni poka. Þessum poka skilaði
hann seinna og ljet hana þá fá
dáhtið af sykri, brauði og fíkjum
og ennfremur kvaðst hún hafa tek-
ið til geymslu nokkra khita — en
hefði ekki átt að fá neitt í sinn
hlut. nema það sem ætilegt var.
Hún kvaðst halda að Björn hefði
látið Vigfús Erlendsson fá eitt-
hvað af böndunum.
Játaði þá Bjöm að hann
hefði selt Vigfvisi 1 alin af þeim
fyrir sýruflösku, og Guðrúnu Þórð-
ardóttir hefði hann gefið um alin.
Vigfús hefði vitað hvernig böndin
voru fengin, en hún ekki.
Kjartan neitaði fvrst harðlegá
að hann hefði fengið neitt af
böndunum nema svo sem 2 álnir.
Seinna viðurkendi hann að hafa
fengið 3 álnir og látið Helgu Ás-
mundsdóttur fá það „í pant“ á-
samt svuntu. Varð hann einníg að
játa að hann hefði fensrið í*sinn
hlut 4 klúta, og kva'ðst hafa selt
Þorsteini í Nýlendu einn þeirra
fvrir smiör og harðfisk. Og auk
þess hefði Þorsteinn fengið hjá
sjer um % alin af böndum.
Nú var Jón Gíslason yfirheyrður.
Hann viðurkendi að þeir Björn
hefði verið sammæltir um inn-
brotið, og annaðhvort Björn eða
Kjartan hefði átt að stela, því að
þeir væri svo litlir, að þeir gæti
skriðið út á milli rimlanna í fang-
elsisgluggunum. Kvaðst hann þó
hafa viljað vera með, og þess vegna
reynt að fá leyfi hjá umsjónar-
mauninum í Nesi að heimsækja
Björn að kvöldi 21. okt , því að
hann vissi að þá átti innbrotið að
verða. Það levfi fekk bann ekki
og kom ekki heim frá Nesi fyr
en 26. okt. Kvaðst hafa fengið í
sinn hlut nokkuð af brauði, en
livorki klúta nje bönd, þótt Björn
hefði heitið sjer því.
Guðrún Egilsdóttir kvaðst liafa
verið við þegar þjófnaðurinn var
ráðgerður, en Kjartan hefði þá
varað Bjöm og Jón við að ráð-
ast í það. Svo. vissi hún ekki meira
fyr en Þuríður sagði henni frá
hve vel hefði gengið. Að vísu hefði
Björn gefið sjer nokkrar fíkjur
og keypt af sjer brauð fyriir
smjör, en hvorugt hefði hún vit-
að að væri stolið. Nokkrum dög-
um seinna hefði Kjartan komið
til sín og beðið sig að geyma 2
klúta. Vissi hún og að Þuríður
geymdi bönd fyrir Björn, og
reyndist það rjett — um alin.
Nikulás Pálsson neitaði allri
þátttöku í þjófnaðinum og kvaðst
ekki hafa vitað um hann fyr en
næsta laugardag, er Björn gaf lxon-
um brauð og dálítið af sykri og fíkj
um. — en hann gaf Birni smjör
í staðinn, og fekk þá loforð fyrir
meiru.
Helga Ásmundsdóttir sagði að
Kjartan hefði „pantsett" sjer klút,
en gefið sjer band. Hefði Iiann
sagt að hann hefði fengið þetta
í skiftum fyrir buxur, og þess
vegna hefði sjer ekki komið til
hugar að það væri stolið, enda
þótt hún vissi um innbrotið. Sagði
hún og að Jón Gíslason hefði
fært sjer bönd frá Þuríði, og hún
tekið grunlaus á móti. Kjartan
kvaðst hafa sagt henni rjett um
hvernig fengið væri, og Jón Gísla-
son sagði að Helga hefði spurt sig
hvar Þuríður liefði fengið böndin.
„Hjá Birni Gíslasyni" — „Nú,
þetta er þá af böndunum hans
Tofte“, hefði Helga þá svarað. En
híin þverneitaði framburði þeirra,
og var því sett í varðhald um nótt-
ina.
Guðrún Þórðardóttir neitaði
fyrst algerlega að vita nokkuð um
þjófnaðinn, viðurkendi þó að
hafa tekið á móti um y% alin af
flauelsbandi lijá Birni, en nú væri
bandið týnt svo að hún gæti ekki
skilað J»ví.
Fangi, sem er laus og á
heimleið, hneptur í varð-
hald aftur.
Næsta dag (15 nóv.) heldu yf-
irheyrslur áfram og var Helga Ás-
mundsdóttir fyrst kölluð. Viður-
kendi hún nú, að þegar Kjartan
hefði veðsett sjer kltitinn, hefði Sig
grunað, að hann væri ekki fróm-
lega fenginn, en ekki viljað segja
frá J»ví svo að hún kæmi Kjart-
ani ekki í bölvun. Virðist svo sem
Kjartan hafi átt kvennahylli að
fagna.
Þorsteinn Þorláksson í Nýlendu
(54 ára úr Vestur-Skaftafellssýslu)
var næstur. Kvaðst hann hafa tek-
ið klút af Kjartani að veði fyrir
harðfiski og smjöri. Kjartan hefði
og gefið Katrínu dóttur sinni V2
al. af bandi. Kvað sig hafa grun-
að að hvorugt væri frómlega
fengið, og sagt við Kjartan að
hann vildi ekki versla við tukt-
húslimi — þess vegna tekið veð,
og ekki búist við að neitt ilt hlyt-
ist af því.
Kjartan viðurkendi nú að hafa
gefið Katrínu bandið og látið klút-
inn að veði fyrir smjör og fisk,
en sagt Þorsteini', að ef hann leysti
ekki veðið, mætti hann eiga það.
Seinna um daginn afhenti Þor-
steinn klútinn og band Katrínar.
Vigfús Erlendsson kom J»á fyr:
ir rjettinn. Hann skýrði svo frá,
að hann hefði losnað úr hegning-
arhúsinu 3. nóvember eftir tveggja
ára veru þar samkv. hæstarjettar-
dómi, og hefði lagt á stað heim til
sín í gær (14. nóv.) norður í
Skagafjarðarsýslu. En á leiðinni
á milli Reykjavíkur og Laugar-
ness hefði hann verið gripinn af
rjettvísinnar þjónum og fluttur
aftur til Reykjavíkur. Á leiðinni
hefði hann tapað úr barmi sjer
klút og bandi, sem hann hefði
fengið hjá Birni Gíslasyni.' Var
hann þá settur í varðhald að
nýju.
„Tóbaksmálið“.
Tveifanur dögum seinna '(17.
nóv.) er Björn Gíslason kallaður