Lesbók Morgunblaðsins - 14.06.1936, Page 5

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
189
fyrir rjett að uýju, og hefir nú
ýtarlegri sögu að segja heldur en
áður.
Viðurkendi hann nú að liafa
stolið smjöri og nær 8 pundum af
tóbaki í „norska húsi“. Smjörið
kvaðst hann hafa etið, en afhent
Vigfúsi Erlendssyni tóbakið, gegn
loforði um að fá eitthvað fyrir
það seiuna um veturinn.
Vigfús neitaði harðlega að liafa
tekið á móti tóbakinu. en sagði
að Björn hefði tjáð sjer að hann
liefði fengið Þuríði það til gevmslu
ásamt öðru.
Þuríður viðurkendi nú að Björn
hefði sagt sjer að hann hefði kom-
ist yfir nokkuð af tóbaki í
„norska húsi“ og hefði hann selt
sjer af því um pund fyrir einn
fisk, en hitt hefði hún geymt. Litlu
seinna hefði hann lieimt tóbakið
af sjer, því að hann ætlaði að
selja Vigfúsi það. Síðan hefðd
Björn kallað á Vigfús. og hefði
þeir þá gengið báðir út úr fanga-
stofunni og suður fvrir húsið.
Seinna hefði Björn sagt sjer að
Vigfús liefði fengið tóbakið og
lofað sjer skrínu í staðinn.
Björn sagði nú að þessi fram-
burður Þuríðar væri rjettur.
Skuldaverslun í fanga-
húsinu.
Þá meðgekk Vigfús að hafa
keypt um 2 pund af tóbaki af
Birni og heitið honum skrínu í
staðinn, en ekki efnt það. Kvaðst
hann hafa látið Einar Eiríksson
fanga úr Eyjafjarðarsýslu fá nokk
uð af tóbakinu, er hann losnaði
úr fangahúsinu fyrir skemstu, og
beðið hann að selja það fyrir sig.
Það, sem afgangs var, kvaðst hann
hafa falið í holu milli Rauðarár
og Laugarness. Það hafi líka ver-
ið ósatt hjá sjer áður, að hann
hefði týnt klútnum og bandinu;
hvort tveggja væri falið í holu
skamt frá tóbakinu.
Nii var Ole Björn lögregluþjóni
falið að fara með Vigfús, láta hann
vísa á þýfið og sækja það. Dag-
inn eftir (18. nóv.) kom svo Ole
Björn fyrir rjettinn. Kvaðst hann
hafa farið með Vigfúsi inn eftir
og leitað með hans aðstoð, ýmist
„ved Söen“ (líklega Fúlutjörn) eða
lengra upp í mýrinni, en ekkert
fundið.
Vífilengjur Vigfúss.
Vigfús ineðgekk nú að hann
hefði ekki falið tóbakið, klútinn
og bandið eins og hann hafði áður
sagt. Alt þetta hefði hann þó haft
í barmi sínum, þegar hann- var
tekinn fastur, en á ieiðinni til
Revkjavíkur hefði hann látið það
detta, því að hann hefði ekki þor-
að að hafa það á sjer. Tóbakinu
hefði hann sparkað út í tjörnina
(Söen), en troðið klútinn og bönd-
in undir fótum niður á milli
þúfna.
Þá er farið að vísa á bæjar-
menn um vers.lun.
Nú var Björn Gíslason enn yfir-
t
heyrður og spurður að því hvort
Iiann hefði látið Vigfús fá alt tó-
bakið nema þetta t/4 pund, sem
Þuríður fekk. Nei, Kjartan liefði
fengið nokkuð og eins Þuríður og
Nikulás, nokkuð hefði hann
sent Jón Gíslason með til Hannes-
ar og Jóns Dúks í Þingholti og
Þorláks Grímssonar í Stöðlakoti
og beðið þá að selja það fyrir
sig. Auk þess kvaðst hann liafa
sent Jón Gíslason með nokkuð af
því sem gjöf til Helgu Ásmunds-
dóttur og Jón liefði sagt sjer að
hann hefði skilað því. Enn frem-
ur kvaðst hann hafa gefið Ein-
ari Eiríkssyni nokkuð áður en hann
fór til Norðurlands.
Jón Gíslason viðurkendi að
hann hefði farið með tóbak' til
þessara allra og enn fremur til
Jóns lóss í Landakoti, Jóns Guð-
mundssonar í Þingholti, Sigríðar
konu Sigurðar Ásmundssonar og
Guðrúnar Bessadóttur (beggja í
Melkoti), Sigríðar í Nýjabæ og
Guðmundar vinnumanns hjá Fa-
ber. Hannes og Jón Dúkur hefði
hver látið í staðinn grautarask,
Þorlákur Grímsson hálfan fisk,
Helga Ásmundsdóttir grautarask,
Jón lóss einn fisk, Jón Guðmunds-
son nokkuð af skötu, Sigríður í
Melkoti dálítið af fiski og brauði,
Guðrún Bessadóttir dálítið brauð,
Sigríður í Nýjabæ drykk nokk-
urn, og Guðmundur hjá Faber 6
skildinga í peningum. Fyrir þá
sagðist Jón hafa keypt brauð af
Otta búðarsveini hjá Petræus kaup-
manni. Af brauði og fiski hefði
hann svo gefið Birni nokkuð með
sjer, cn etið allaii grautinn einn.
Björn viðurkendi að nokkuð af
þessu væri satt, Jón hefði af og
til látið sig fá brauð og fisk og
sagt sjer hvaðan það væri. Einu
sinni hef'ði hann látið sig fá uokk-
uð af smjöri og fi»ki og sagt að
það væri frá Gissuri Magnúasyni.
Jón sagði þetta rjftt og kv.aðst
hafa sagt Gissuri hvernig tóbakið
var fengið. Sagði nú líka, að Guð-
mundur vinnumaður hefði látið sig
fá 18 skildinga fyrir tóbakið, fyr-
ir 2 sk. hefði hann keypt brapð
hjá Petræus, en Björn hefði feng-
ið 16 skildinga. Þá viðurkendi
Björn að það væri rjett — hann
liefði fengið 16 sk. Enn fremur
sagði Björn að liann hefði selt
Hannesi í Þingholti nokkuð af
fiski sínum og smjöri fyrir pen-
inga um sumarið og haustið.
Nii var kallað fyrir rjett það
bæjarfólk, sem nefnt hefir verið
og liarðneituðu allir að nokkuð
væri hæft í framburði fanganna
um tóbaksversluniná. Þóttust sum-
ir ekki þekkja þá. Jón Dúkur
sagði þó, að Þuríður Gunnarsdótt-
ir, kona Hannesar í Þingholti,
hefði stundum látið þá fá graut
og kökur. Þuríður viðurkendi að
hún hefði stundum eldað graut fyr-
ir þá ókeypis, þar á meðal Þuríði
Nikulásdóttur, og vissi til að mað-
ur sinn hefði key.pt af þeim smjör
og fisk fyrir peninga. Jón Guð-
mundsson í Þingholti sagði einnig
að Jón Gíslason hefði komið til
sín um kvöld og beðið sjg um
skötu og hafi hann þá látið Sess-
eljn Nikulásdóttur (15 vetra
stúlku) afhenda honum skötu án
endurgjalds, og það sagði Sess-
elja að væri rjett, Allir aðrir neit-
Uðu að hafa átt skifti við fang-
ana — nema Sigríður í Nýjabæ,
því að hana þekti enginn, og hún
fanst ekki.
Jón Gíslason segir að allur
fyrri framburður smn sje
lyffi.
Þá breytti Jón Gíslason enn
frainburði sínum. og kvaðst hafa