Lesbók Morgunblaðsins - 22.03.1942, Blaðsíða 1

Lesbók Morgunblaðsins - 22.03.1942, Blaðsíða 1
JlflcrðnnMaðsins 5. tölublað. Sunnudagur 22. mars 1942. XVII. árgangur. It*fold*rprwilMMfJ* U. JÓHANN SIGURJÓNSSON ^Dacjnir cc/ minnincjar Eftir LÁRU ÁRNADÓTTUR ORNÓTTIN breiðir sig hálf björt og leyndardómsfull yfir hauður og haf. Skjálfanda- Óóinn liggur spegilsljettur svo ^ngt, er auga eygir. Kinnar- jöllin standa dimmblá og tígu- eg- Þau nota sjer lognið til að ®koða fegurð sína í haffletinum. andarnir teygja úr sjer blá- Svartir og gróðurlausir vestur a® Skjálfandafljóti. í suðri er hraunið, með birki og Jilargskonar gróðri, sem fjar- ^gðin felur, — aðeins augað ^funar hinn græna lit. Laxá líð- hljóðlega fram hjá eyjum og ölinum, hún kveður í hljóði ^öggusöng við sjálfa sig. Ferða- akið hefir orðið henni langt og ^íða erfitt, og hún er hvíldinni egin. Á leið sinni hefir hún !Jyndað fossa, strengi og hring- * ari og nú er hún að komast að l> -— takmarkinu er náð. Þá Safnar hún síðustu kröftunum steypir sjer fram af brúninni Ja Ærvíkurbjargi, og svo hverf Ur hún í hafið. Lognbáran leikur sjer við Sandinn, en við eyjar og hólma syndir blikinn bringubreiður og .ttmikill. Sjálfur æðarkóng- j^rinn er í liðinu þetta vor. — Á . kum og runnum ,er hreiður Vlð hreiður, þar kúrir æðurin sig kæf 0g róleg. Krían fær að vera Jeg hefi kaliað þetta: Sagnir og minningar um skáldið Jóhann Sigurjónsson frá Laxamýri, er fæddist 19. júní (1880), þegar alt í náttúrunni er fult af lífi og gróðri, og dó 30. ágúst (1919), þeg- ar haustið er að ganga í garð og gróður sumarsins að fölna og deyja. « með hokur sitt hvar sem er, hún er húsmenskukonan, hin hefð- arfrúin. I loftinu sveimar svart- bakurinn, gráðugur og herskár, ræningi unga og eggja, og í öss- ur verpir örninn. Af honum er æður og unglömbum hætta bú- in. — Lágfóta læðist ofan Skarða- hálsinn. Hún er að leita sjer að æti. 1 Hnjúkunum á hún sjer bú- stað, og þar bíða hennar svang- ir munnar, er hún þarf að seðja. Allsstaðar eru hættur á vegi, og þarf að vaka vel yfir ungviði vortímann allan.------ ★ Á holtinu austan árinnar stendur Vökukofinn, lítil, græn þúfa, ljelegt skýli í vorrigning- um. En á slíkri nóttu sem þess- ari þarf ekki skjól, fjölbreytt fegurð og líf vornæturinnar töfr ar vökumann. Við kofann stendur lítill, föl- leitur, dökkhærður drengur, með stór, grá, dreymandi augu, og horfir hugfanginn á umhverf ið, hugur hans er þrunginn von- um og óljósri þrá að grípa alla þessa dásamlegu fegurð og móta hana í ljóð, ódauðlegt, litauðugt Ijóð, en efnið er altof erfitt fyr- ir barnssál hans, — og svo verð- ur bara hlegið að honum eins og í gær, er hann kom með fyrstu vísuna sína, og lofaði vini sínum að heyra, svo himinglaður, því hann hafði reynt svo lengi og vandað sig, og þetta var þó áreið

x

Lesbók Morgunblaðsins

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lesbók Morgunblaðsins
https://timarit.is/publication/288

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.