Lesbók Morgunblaðsins - 18.04.1943, Blaðsíða 6

118
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
unnið atarf sitt endurgjalds-
laust.
Organistar hafa verið
sanngjarnir í viðskiftum sínum
við söfnnuðinn og tekið mjög
lága þóknun fyrir störf sín. —
Einn þeirra, Gísli Sigurgeírsson
hefir jafnvel unnið verk sitt án
þess, að krefjast nokkurs gjald?
fyrir.
Þess verður að geta, til mak-
legs lofs hlutaðeigendum, að
safnaðarmenn hafa unnið þau
verk, sem. þeim hafa verið fal-
in fyrir söfnuðinn, með áhuga
og samviskusemi í hvlvetna,
án þess að gera ráð fyrir að fá
nokkur laun. fyrir, önnur en
þau, sem efu ínnifalin í gleð-
inni yfir því, að vinna að heill
og þróun safnaðarins. öllum
safnaðarmönnum, bæði starfs-
mönnum hans og öðrum, hefir
jafnan verið það ljóst, að undir
áhuga og kærleiksríku samstarfi
er velgengni og líf safnaðarins
komið.
Fórnfýsi og sigurvilji hefir
einkent öll störf manna fyrir
söfnuðinn og hefir það rutt
brautina yfir ýmsa erfiðleika,
sem á vegi hafa orðið, eigi síst
í fjárhagslegum efnum. En
þótt saga safnaðarins um þetta
30 ára skeið, hafi verið bar-
áttusaga, hefir hún jafnframt
verið sigursaga, sem lengi mun
á lofti halda minningu þeirra
manna, er fyrir hann hafa bar-
íst bæði fyr og síðar.
Það hefði verið ánægjulegt,
á þessum tímamótum í lífi safn
aðarins, að nefna nöfn þeirra
manna og kvenna, sem með
dugnaði og ósjerplægni hafa á
liðnum árum staðið framarlega
í baráttunni fyrir söfnuðinn,
en þar er um svo marga að
ræða, að tími og rúm leyfir það
ekki.
Hjá því verður þó eigi kom-
ist, að nefna frumherjana, Sig-
fús kaupm. Bergmann, Jó-
hannes J. Reykdal, verksmiðju
eiganda og Jón Þórðarson kaup
mann. Þessir menn voru í far-
arbroddi, þegar safnaðarstarf-
inu var hrundið af stað og
studdu það með ráðum og dáð,
meðan þeirra naut við. Sigfús
Bergmann andaðist 1918 og
Jóo Þórðarson árið 1938. Sjer-
staklega ber þó að minnast
starfs Jóns Þórðarsonar fyrir
söfnuðinn. Hann gegni for-
mannsstarfinu í samfleytt 15
ár eins og fyr segir og liafði
jafnframt á hendi umsjón
kirkjunnar frá upphafi og þar
til að heilsa og kraftar þrutu.
Sýndi hann í þeim störfum sín-
um dæmafáan dugnað og á-
huga. Var hann í því studdur
á allan hátt af konu sinni,
Guðrúnu Magnúsdóttur. — Var
kirkjan og safnaðarstarfið alt,
þeim svo hugljúft að af bar.
Báru þau eigi síður fyrir brjósti
líf og starf safnaðarins, en sitt
eigið heimilislíf og starf.
Þegar Jón Þórðarson var 80
ára, gerðl söfnuðurinn hann að
heiðursmeðlim sínum.
Þá er skylt að minnast frú
Guðrúnar Einarsdóttur, sem til
dánardægurs neytti með for-
sjá og bjartkýni óvenjulegra
forustu hæfileika sinna, söfn-
uðinum til uppbyggingar. Er
hennar nánar getið síðar í frá-
sögn um starf Kvenfjelags
safnaðarins.
Og loks er óhjákvæmilegt að
minnast starfs Guðmundar trje
smíðameistara Einarssonar fyr-
ir söfnuðinn. Hann gegndi
lengst af gjaldkerastarfinu á
þessu tímabili og var það oft
áhyggjusamt og erfitt, þar sem
stundum var þröngt fyrir dyr-
um hjá söfnuðinum í fjárhegs-
legu tilliti. Mun hann oft hafa
sótt í eigin vasa fje til nauð-
synlegra útgjalda fyrir söfnuð-
inn, ef svo stóð á um stund, að
eigi var fje fyrir hendi í safn-
aðarsjóði. Hann var hvatamað-
ur um breytingar þær, er gerð
ar voru á kór og turni kirkj-
unnar og voru þær gerðar eft-
ir teikningu hans, eins og fyr
segir og undir hans umsjá. —
Hann var upphafsmaður þess
að Bræðrafjelag safnaðarins
var stofnað, eins og nánar er
getið v frásögninni um það fje-
lag hjer á eftir. Varð sá fje-
lagsskapur mikill styrkur safn-
aðarstarfinu.
Fríkirkjusöfnuðurinn hóf
starf sitt með 361 manni, en
nú eru safnaðarmeðlimir 1001.
Nokkrir þeirra eiga heima í
Garðahreppi. Gjöld manna til
safnaðarþarfa voru fyrst um
sinn frjáls, þannig, að hver ljet
árlega af mörgum fje, eftir
vilja og getu og var þá oft
sýndur góður vilji og rausn. En
þó fór 8VO, er fram liðu stund-
ir, að heppilegra þótti að á-
kveða fast gjald á hvern gjald
skyldan mann, og þá farið eftir
gjaldskyldualdri er gildir inn-
an þjóðkirkjunnar. Gjöldin
voru með lagabreytingunni ’34
ákveðin kr. 5.00. Síðan hafa
þau hækkað nokkuð vegna dýr
tíðar. Þau eru nú í ár kr. 8,00.
Síðustu árin hefir fjárhagur
safnaðarins farið mjög batn-
andi og nú er svo komið, að
skuldir hvíla engar á söfnuð-
inum nje eigum hans, þar sem
Bræðrafjelagið hefir nú, í til-
efni af 30 ára starfsafmæli
hans, afhent honum nægilegt
fje til þess að greiða allar
skuldir hans að fullu, er voru,
samkvæmt síðasta efnahags-
reikningi kr. 8361.78.
Eignir safnaðarins eru metn-
ar nú sem hjer segir:
Kirkjuhúsið með lóð 16384.00
Hljóðfærið............ 5785.60
Messuskrúði og aðrir
munir.............. 2662.40
Samtals kr. 24832.00
Auk þess á kirkjan sjóði þá
er síðar eru taldir.
Með arfleiðsluskrá, dagsettri
14. apríl 1936, ánafnaði safn-
aðarkonan, Kristgerður Jóns-
dóttir, söfnuðinum allar skuld-
lausar eignir sínar eftir sinn
dag.
Kona þessi andaðist 15. sept.
1938. Er bú hennar var gert
upp reyndust hreinar eignir
þess að vera kr. 7074.63.
Var svo ákveðið í erða-
skránni, að höfuðstóllinn skyldi
standa óhreyfður, en vöxtunum
mætti verja til þess að greiða
kostnað við lýsingu kirkjunn-
ar.
Þessi göfuga hugkvæmni
Frh. á bls. 120.