Lesbók Morgunblaðsins - 06.04.1944, Blaðsíða 1

Á flótta um bygðir Noregs
Frásögn frú Astrid Friid
Þ. 12. APRlL kl. að ganga sox
að morgni, komu Friid hjónin og
átta aðrir starfsmenn norsku frjetta
stofunnar til Lille Hammer í Guð-
lirandsdal. Þau höfðu ekið í einum,
áfanga frá Nybergsund, eins og
getið var um í síðustu grein. Bíl
höfðu þau fengið fyrir sig með
þeim hætti, að þau hittu ungan
mann, Kinek að nafni, um það bil,
sem þau ætluðu að leggja af stað
frá Nybergsund. Ilann hafði verið
staddur á skógaréiganda heimili
nálægt Nybergsund, hafði farið
þangað með móður sinni frá Osló,
til systur hans, er gift var skóg-
areigandanum. ITann var bróður-
sonui1 llans E. Kinck, rithöfundar,
sem var meðal fremstu rithöfunda
Noregs. En er árásin byrjaði á
Nybergsund og hann sá eldana þar,
ók hann þangað til þess að vita,
hvort hann gæti ekki orðið að ein-
hverju liði. Þar hittu Friid-hjónin
hann, og bauðst hann til þess að
aka þau hvert á land sem vera
skyldi.
í Lille Hammer.
Frásögn frú Friid um næstu
tvo sólarhringana var á þessa leið:
Er við ókum inn á torgið í
Victoría-hótelið í Lille Hammer,
Tofte háfjallahotel.
Lille Hammer snemma morguns þ.
12. apríl, var fyrst fyrir okkur
kapteinn einn sem stjórnaði herliði,
er þar var. Vjek hann sjer að okk-
ur með nokkrum þjósti og skipaði
okkur að þvo bílinn okkar, og það
strax. Því kvöldið áður hafði bíl-
stjóri okkar ausið yfir hann kalk-
vatni, til þess að rninna bæri á
ferðum okkar meðan við ókum um
snjóasveitir. Þarna var auð jörð,
og þessi ,’felúlitur“ á bílnum átti
því ekki lengur við.
Við skýrðum kapteininum frá því
hvernig á ferðum okkar stæöi og
hver við værum. Ereytti hann þá
um tón, og bauðst til að veita okk-
ur aðstoð sína með það, er við
þyrftum. Við hugsuðum fvrst: og
fremst um að fá einhverja lífsnær-
ingu og síðan hvíld, því okkur var
mikil þörf á hvorttveggja.
Kapteinninn fór með okkur til
Victoríu-hótelsins. Þar voru allir í
fasta svefni og engan mat að fá.
Sendi hann þá til hermanna sinna
og safnaði handa okkur brauð-
pökkum, er hermönnum hafði ver-
ið úthlutað til morgunverðar, svo
við fengum mat, og síðan var okk-
ur vísað á herbergi til gistingar.
Þægileg hótelrúm l>löstu við okkur,
er þangað kom. En um hvíld varð
ekki að ræða í það sinn. Því
við höfðum ekki afklæðst til fulls,
þegar loftvarnarmerki voru gefin
í bænum. Smeygðum við okkur í föt
in aftur, leituðum loftvarnarbyrg-
is. Var okkur sagt að fólk ætti að