Lesbók Morgunblaðsins - 06.04.1944, Blaðsíða 3

147
" LESBÓK MORÖUNBL'AÐSINS
ir viö veginn og velta grjóthrúgum,
yfir akbrautina. Sumstaðar urðu
bílarnir að klöngrast útaf veginum.
En þar sem það var ekki hægt
urðu hermennirnir að hjálpa til, að
ryðja skörð í grjóthrönglið, svo
að við kæmumst leiðar okkar.
Staðhættir.
Nú er best að gefa dálitla hug-
mynd um innbyrðis afstöðu þeirra
staða, sem hjer koma við sögu.
Bærinn Lillc Hammer er við
norðurendann á Mjösenvatni í sunn-
anverðum Guðbrandsdal. En eftir
þessum aðaldal Austurlandsins ligg-
ur aðaljárnbrautin norður til
Þræjidalaga. Liggur braut þessi
norður yí'ir Dofrafjöll og er Dum-
baas mesta járnbrautarstöðin í
ijöllunum. Þar skiftast brautirnar,
liggur önnur til norðurs til Þrænda-
iaga, en hin sveigir til vesturs, nið-
ur í svonefndan Efri-Guðbrandsdal
og niður að Aandalsnesi við Raums-
dalsfjörð. Dalurinn frá Dofrafjöll-
um, sem sú braut. liggur eftir, heit-
ir ofanverður Efri-Guðbrandsdal-
ur, en. neðri hluti hans ér Raums-
dalur.
Á Tofte hóteli.
Kl. 5 þ. 12. apríl komum við að
Tofte hóteli í Sör-Fron. Yar þess-
um mikla gestahóp tekið þar með
opnum örmum, ekki síst þegar
gestgjafi og starfsfólk frjetti um
það, að við hefðum flest komist í
hann krappann .í Nybergsund. Er
forstöðukona liótelsins frjetti að
við hjónin hefðum mist allan far-
angur okkar í Nybergsund, bauðst
!hún til þess að senda einn af þjón-
um sínurn í verslunina við Hun-
dorps-stöðina og kaupa þar það
nauðsynlegasta, sem við þyrftum til
ferðalagsins, snyrtiáhöld, nærföt og
þessháttar. Skrifuðum við á miða
það, sem við töldum okkur vanhaga
um, og fór hann með það sjer til
minnis.
En kaup þau urðu okkur ekki
notadrjúg. Því pilturinn kom t. d.
með nærskyrtu handa manni mín-
um svo stóra, að hún náði niður
fyrir hnje, og buxur, sem myndu
hæfa 12 ára dreng. En jeg fjekk
til afnota í vetrarkuldanum blúndu-
boþ sem hæfilegur hefði verið í
mesta sumarhita. Ferðatösku keypti
hann undir farangurinn, úr pappa,
fyrir 3 krónur. Það sem nothæft
var af kaupvarningi hans komst
vel í það ílát. En þá var líka hægt
að segja, að við hefðum eitthvað
með okkur, annað en fötin sem við'
stóðum í.
Á þessu háfjallahóteli í Tofte
fengum við rólega nótt. Var ákveðið
um kvöldið að við skyldum leggja
af stað í býti morguninn eftir. En
til þess að vekja sem minsta eft-
irtekt á því ferðalagi, þegar kæmi
niður í dalinn, átti ekki nema einn
bíll að leggja af stað í einu með
y<l tíma fresti, og áttum við að;
vera þau seinustu, sem yfirgáfum
hótelið, kl. 9 að morgni.
Ráðherrarnir og skyldulið þeirra
óku fyrst á brott. Var þetta var-
úöarráðstöfun gerð vegna þess, að
við höfðum frjett að talsvert væri
af nasistum einmitt á þessum slóð-
um. Þegar hjer var komið sögu,
þótti fullvíst að Nasistar leituðust
við að hafa njósnir af ferðum ráð-
herranna, ef ske kynni, að Þjóð-
verjum myndi takast, í næstu til-
raun, sem gerð yrði að tortíma
stjórn landsins, úr því tilraun
þeirra í Nybergsund mistókst.
Farið huldu höfði.
Þegar leið á morguninn og nokkr-
ir bílanna voru lagðir af stað, var
hringt í hótelsímann hvað eftir ann-
að, og spurt um hina og þessa ráð-
herrana, án þess að fyrirspyrjandi
ljeti nafns síns getið. Jók þetta
grun um, að hjer mundi vera um
njósnastarfsemi að ræða, og því
ákveðið, að segja skyldi í símann,
að þar væri enginn ráðherra og
enginn þeirra hefði þangað komið.
En þegar tveir bílarnir voru
ófarnir, voru þessar fyrirspurnir
orðnar svo margar og grunsamleg-
ar, að forstöðukona hótelsins og
gestir þess, báðu okkur að hverfa
á brott sem skjótast, því annará
var óttast, að loftárás myndi gerð
á hótelið, og því eytt, eins og
byggingunmn í Nybergsund.
Við fórum því nokkru fyr en
áætlað 'vai' í bílunum tveim, er
eftir voru. Til þess að viila fyrir
njóspurum, ef svo værif lagði
stjórnin svo fyrir, að nokkuð af
fylgdarliði hennar als um 20 manns,
skyldu ekki verða ráðhcrrunum
samferða lengur, heldur snúa til
Uaka niður Guðbrandsdal til Lille
Ilammer, og þar áttum við að bíða
eftir boðum um það, hvert við
skyldum halda.
Á leiðinni niður dalinn, urðum
við aftur að tefjast við vegartálm-
anir. Mættum við mörgum flutn-
ingabílum á þeirri leið með skot-
færabyrgðir sem verið var að komá
fyrir uppi á hlíðunum meðfram
veginum og fluttar höfuð verið
frá skotfæraverksmiðju Raufoss við
Gjövík, en hún var mesta skotfæra-
verksmiðja landsins. Verkfræði-
deildir hittum við einnig frá her-
stöðinni Valsmoen við Hönefos, cr
áttu að vera til taks, til þess að
sprengja björg meðfram veginum
og gera hann ófæran með öllu fyrir
bíla umferð.
I Lille Hammer.
Er við komum til baka til Vic-
toríuhótelsins í Lille Hammer síðari
hluta dags þ; 13., var alt þar í
ennþá meira uppnámi en daginn áð-
ur, fLeira aðkomufólk, meiri trölla-
sögur um vopnaviðskifti og meiri
njósnahræðsla. Enda þóttumst. við
þá verða þess vör, að sjerstakar
gætur voru hafðar á ferðum okkar,
sem gat verið skiLjanlegt, vegna