Lesbók Morgunblaðsins - 06.04.1944, Blaðsíða 13

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
157
FLÓTTA í NOREGI
Pramh. af bls. 148.
á eftir. Var okkur sagt, áður en.
lagt var upp í þessa næturferð, að
ef*það kæmi í ljós að við hefðum
sagt ósatt um ferðir okkar og er-
indi, þá værum við öll dauðans
matur.
Liðsforingi sá, er stjórna skyldi
ferðinni, gekk milli bílanna, áður
en lagt A’ar af stað. Hann lagði
svo fyrir, að við yrðum að aka á
eftir fyrsta hermannabílnum,
hvergi staðnæmast, enginn mætti
yfirgefa bílana? og við vrðum í
einu og öllu að hlýða fyrirskipun-
um hans. Ilver sá, sem bryti út af
þessu, yrði skotinn.
I tvo tíma ókum við nú, án þess
að vita, í náttmyrkrinu, á hvaða
leið við vorum. Ivl. var •!b-2 um
nóttina er forystubíllinn staðnæmd-
ist og allir hinir á eftir. Þá til-
kynnti fararstjórinn: „Hver sá,
sem fer út úr bíl sínum, áður eit
eg gef um það fyrirskipun verður
skotinn' ‘.
Nú leið nokkur stund. Síðan
hrópaði hann að við mættum fara
út úr bílunum. En hver yrði að
standa kvr við sinn bíl. Er við
höfðum staðið við bílana drykk-
langa stund, var okkur sagt að
ieggja af stað og ganga nú í hala-
rófu. Ilermennirnir gengu til hlið-
ar við okkur. Það koin sjer vel að:
farangur okkar var ekki mikill,
því ófæi'ð var mikil, djúpur snjór.
„Það er Arme“
Kl. var um 4 er við sáurn fram-
undan okkur í náttmyrkrinu út-
limur stórrar byggingar liera við
mjöllina. Og rjett á eftir stóðum við
í þessari einkennilegu fylkingu
fyrir framan þetta stórhýsi.
Fararstjórinn geklc að aðaldyr-
unum og barði á þær. Opnaður var
gluggi á 2. hæð, og maður, sem út
í gluggan kom spurði hvaða menn
væru þar á ferð. Fararstjóri svar-
aði: „Hjer er fólk, sem segir, að
það hafi fengið fyrirskipanir um
að koma hingað.“
Andartaki síðar voru aðaldyrn-
ar opnaðar og aldraður, fvrirmann-
legur maður kom út á tröppurnar.
Þar var Broch offursti faðir Theo-
dors Broch, hins nafnkunna borgar-
stjóra í Narvík. Ilann var „sikr-
ingschef“ fyrir konung og ríkis-
stjórn, átti að sjá um að þeim væri
sem best borgið.
Ilann endurtekur nú spurningu
sína um það, hvaða fólk sje hjer
á ferð.
Dr. Arne Ording var aftarlega í
röð okkar. Hann er æskuvinur
Theodore Broch.
Hann ber strax kensl á offurst-
ann, þó dimt væri, og svarar strax:
,,Það er Arne hjerna“.
„Nei, ert það þú, Arne“, hróp-
aði offurstinn upp yfir sig. Og )>á
þurfti ekki frekari skýringa við.
í Lesjaverk.
Dauðþreytt vorum við öll, 18
til 20 manns, er vorum þar á ferð,
og fengum við hinar bestu viðtök-
ur. Við fenguni nú að vita að við
vorum stödd á Lesjaverk, stórum
búgarði, sem fyrir alllöngu var
breytt í sumargistihús. Abalbygg-
ingin var stórt hús, og sumarskál-
ar í næsta umhverfr. Rúm voru
ekki auð í aðalbyggingunni, svo
ákveðið var, að búa skykli tirn
okkur í einunt skálanna. Við frú
Ræstad hjálpuðum húsfreyjunni
að bila urn okkur. Nokkur tími leið,
uns við gætum gengið til hvílu. En
svo kalt reyndist vera í skála þess-
um, að við klæddum okkur fljót-
lega upp úr rúmunum vegna kulda,
og sváfum síðan um stund í föt-
unum.
En nú var ekki tími til langrar
hvíldar. Nú þurfti að taka til ó-
spiltra málanna að undirbúa frjetta-
þjónustuna og ákveða hvernig henni
yrði fyrir komið. Tvær útvarps-
stöðvar voru þá utan við yfirx'áða-
svæði Þjóðverja í sunnanverðum.
Noregi, að Ilamri og á eynni Vigra
utan við Álasund.
Ráðherrarnir fóru snemma á fa:t-
ur þennan morgun og settust á ráð-
stefnu. Er við höfðúm fengið morg-
unverð var farið að tala um frjetta-
starfsemina. Dr. Ræstad sá hug-
myndaríki dugnaðarmaður hafði
flestar og mestar tillögur að gera
í þeim efnum. Haxxn x-ar formaður
ríkisfitvarpsins norska.
Ávarp Hákonar konungs.
Daginn áður hafði ílákon kon-
ungur gefið út ávarp til þjóðar-
innar. Það hafði ekki komist út til
almennings. Frá Lesjeverk Arar tal-
símasamband við xitvarpsstöðina í
Vigra. Varð eg til þess að lesa á-
xarp þetta í símaiin til útvarps-
stöðvarinnar. Rjett á eftir heyrðum
við það lesið upp í útvarpið.
Ávarpið A-ar svohl jóðandi:
Á þessum mestu erfiðleika og
reynslutímum, sem komið hafa yf-
ir land mitt og þjóð í meira en
100 ár, beini eg þeinx eindregnu
Itilmælum til allra norskra kvenna
og karla, að gera allt, sem hver ein-
stakur fær áorkað, til að bjarga.
frelsi og sjálfstæði okkar kæru
fósturjarðar.
Land vort hefir orðið fyrir skyndi
árás frá hendi þjóðar, sem við
ávalt höfum haft vingjarnleg við-
skifti við. Þessi voldugi andstæð-
ingur hefir ekki skiri’st við ao
gera sprengjuárásir á alþýðu í
bæjum og sveitum, konur og börn
hafa látið lífið og orðið fyrir skelfi-
legum hörmungum.