Lesbók Morgunblaðsins - 01.10.1944, Blaðsíða 12
428
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
- Ferðapistlar
Frá útför Guðmundar Friðjónssonar. Synir hans bera hann til grafar
uui styrk sínurn hjelt hann óskert-
því nær til hins síðasta. Rödd hans
úr sjúkrahúsi, er okkur barst frá
útvarpi á áliðnum síðastl. vetri,
bar vott um, að hann beið dauða
síns góðum vilja og óhryggur, að
dæmi méistara síns, Egils. Sjálfur
hafðl hann gert upp reikninginn
í Ijóði, er hann nefndi Niðurstöðu:
Fór jeg á heiði, fjekk jcg eina tínu.
Fór jeg á engi, sló jeg meðal-brýnu.
Út reri jeg og einn jeg fjekk í hlut. .
l'pp dreg jeg bát í naust með ljett-
an skut.
— Stilltu þig, son minn, stillið grát-
inn, dætur,
strenghrapa mín þó laskist. Góð-
ar nætur.
•— Norræna lifir, einn þó undan beri
útskagamann, sem langan barning
reri.
Öldurnar vaka — yrkja ljóð á skcri.
Tar þá hugboðið gamla um spor-
in í sandinum rjett, þegar allt kom
til alls! Nei, niðurstaðan á ekki
við það. Hún víkur aðeins að því,
sem flestum verður hugstætt að
lokum, að afrek og ætlanir ná
sjaldnast höndum saman. Hitt er
höfuðatriðið, að hugpjón skáldsins,
sii cr hann helgaði ævistarf sitt og
krafta til leiðarloka, lifir í verkum
hans — og verkum óborinna skálda.
Tungan og þjóðcrnið lifir. Nor-
rænan lifir.
Laugarvatni í júlí
Framhald af bls. 42G
sagt. Vatnsveita bæjarins er annars
hin furðulegasta. Vatninu'er A’eitt
í djúpar rennur meðfram gang-
stjettunum, og skilst mjer, að því
sje veitt í eina götu á dag og aðra
á morgun. Úr rennunum er því
veitt inn í einhver ílát í kjöllurum
húsanna, dælt þaðan í geyma upp
undir þaki og síðjin í pípurnar.
Kenningin er sú, að rennandi vatn
sje alltaf hreint, en hvað sem öllum
kenningum líður, er þetta kolmó-
rautt og daunilt. — Sú gamansaga
er sögð, að gamli shahinn hafi lát-
ið leggja fyrir sig áætlanir um
skólpræsi og vatnsveitu. Varð hon-
uni starsýnt á eitt atriðið í upp-
dráttunum, að allstaðar voru tvær
pípur hlið við hlið. „Til hvers haf-
ið þíð tvær pípur á uppdrættinumf ‘
sagði Iiann undrandi. „Yðar hátign,
]>etta er vatnsveita og skólpræsi".
„Hvílíkt bruðl! Það er alveg nóg
að hafa eina pípu. Ilreint vatn á
morgnana og skólp á kvöldin".
Læt þetta nægja í bili.
FJAÐRAFOK
PERSHING hershöfingi, sem
stjórnaði hersveitum Bandaríkja-
manna í Frakklandi í styrjöldinni
1914—18, var eitt sinn sem oftar á
cftirlitsferð um vcsturvígstöðvarn-
ar. 1 einum herbúðunum sá hann
særðan mann, sem virtist mjög nið-
urdrcginn, si.tja fyrir utan tjald
sitt. Hershöfðinginn ákvað að
segja nokkur sanniðarorð við her-
t #
manninn, þar sem hann sá, að
hann hafði aðra höndina í íatla
og höfuð hans var alt reifað. Bn
þegar hershöfðinginn var rjett
komiiiu á staðinn, þar sem hann
sat, heyrði hann, að sá særði rnuldr-
aði fyrir munni sjer:
„Jeg elska föðurland mitt. Jeg
berst fyrir föðurland mitt. Jeg líð
hungur og þorsta fyrir land mitt.
Jeg fórna lífi mínu fyrir land mitt
éf því er að skifta. En ef þessu hel-
vítis stríði líkur einhverntíma, mun
.jeg aldrei clska nokkurt land aft-
ur‘ ‘.
■k
Faðirinn: — Heyrðu mig, Jack
litli! Jeg sá þig reka flugu af S3rk-
urmolanum, en þú gleymdir að
bursta sykurinn aí fótunum á henni.