Lesbók Morgunblaðsins - 01.10.1944, Blaðsíða 13

LESBÖK MORQOJNELAÐSINS
42ÍI
tameó
Sr,
'tnaíaga
ÞEGAR RÚMIÐ DATT
EINHVER eftirminnilegasti við-
burður æsku minnar held jeg, að
])að hafi verið, þegar rúmið brotn-
aði undan föður mínum. Það er
betra að segja ]sá sögu en skrifa
hana, því maður þarf að geta hent
til húsgögnunum, skellt hurðum og
gelt eins og hundur, til þess að
koma þeim r.jetta anda í þessa ótrú
legu sögu. En sönn er hún samt.
Faðir minn hafði ákveðið að
sofa í þakherberginu eina nótt,
svo að hann gæti haft næði til að
hugsa. Móður minni var ekki um
það. Hún sagði, að það væri ekki
óhætt að sofa í rúminu í herberg-
inu, því að það væri orðið svo lið-
að^ að það gæti brotnað þá og
þegar, og við það gæti höfðagafl-
iim dottið á höfuðið á pabba, þar
sem hann lægi í rúminu, og drepið
hann. En pabbi ljet sjer ekki segj-
ast, og klukkan kortjer gengin í
ellefu labbaði hann upp háalofts-
stigann. Við heyrðum síðan mikið
brak og bresti þegar hann lagðist
í riimið. Afi minn, sem vanalega
svaf í þakherberginu, þegar hann
dvaldist hjá okkur, hafði farið burt
fyrir nokkrum dögum. (Venjulega
var hann búrtu í sex eða átta daga,
og koma þá venjulega til baka og
sagði, að í ríkisstjórninni ættu sæti
tómir þöngulhausar).
Þegar þetta gerðist, var í heim-
sókn hjá okkur náfrændi minn,
Briggs Beal að nafni, en hann stóð
á því fastar en fótunum, að hann
myndi hætta að anda í svefni.
Hann var hræddur um að hann
myndi kafna, ef hann væri ekki
vakinn á hverri klukkustund alla
nóttina. Hann var vanur að láta
vekjaraklukku hringja einu sinni
á klukkustund, þangað til fótaferða
tími var kominn, en jeg fjekk hann
ofan af því. ITann svaf í sama her-
bergi og jeg, og jeg sagði honum,
að jeg svæfi svo laust, að jeg myndi
vakna undir eins, ef einhver hætti
að anda inni í herberginu. Iíann
reyndi mig fyrstu nóttina,- og því
hafði jeg líka búist við. Ilann hjelt
niðri í sjer andanum, þegar reglu-
legur andardráttur minn hafði sann
fært hann um, að jeg væri sofn-
aður. En jeg var ekki sofandi og
kallaði í hann. Þetta virtist róa
hann dálítið, en samt hafði hann
kamfóruglas á borðinu til vonar
og vara. Ef svo færi, að jeg vekti
hann ekki, fyrr en hann væri að
því kominn að gefa upp andann,
sagðist hann mundu þefa af kam-
fórunni, en slíkt hefði mikil áhrif
til lífgunar. En Briggs var ekki sá
eini ú ættinni, sem hafði svona mein
lokur. Melissa gamla Beal, frænka
mín, hafði fengið þá flugu í höf-
uðið, að hún hlyti að deyja í South
ITigh Street, af því að him hafði
fæðst í South ITight Street og giftst
í South Iligh Street, Svo var það
Sarah Shoaf, frænka mín, sem ótt-
aðist alltaf, að þjófar myndu brjót-
ast inn til hennar og blása klóró-
formi undir hurðina inn í svefn-
herbergið hennar. Til þess að koma
í veg fyrir slíkt — því að hún var
hræddari við slíka svæfingu en að
missa eigur sínar — staflaði hún
öllum silfurmunum sínum, pening-
um og öðru verðmæti fyrir fram-
an svefnherbergisdyrnar og lagði
miða þar hjá, en á honum stóð:
„Þetta er allt, sem jeg á. Hirðið það
og notið ekki klóróform, því að
þetta er allt, sem jeg á“. Graeie
Shoaf frænka, þjáðist ennig af ótta
við innbrotsþjófa, en hún var hug-
rakkari en Sarah. Ilún var sann-
færð um að innbrotsþjófar hefðu
komist inn í húsið á hverri nóttu
í fjörutíu ár. Það, að aldrei hafði
neinu verið stolið frá henni, var
henni engin sönnun fyrir því gagn-
stæða, Hún stóð í þeirri meiningu,
að hún hefði alltaf hrætt þá burt,
áður en þeir gætu stolið nÓkkru,
með því að henda skóm niður í
forstofuna. Þegar hún fór að hátta
náði hún í alla skó, sem til voru
í húsinu o’g setti þá í hrúgu við
rúmið sitt, Fimm mínútum eftir
að hún hafði slökt ljósið, settist hún
upp í rúminu og sagði: „Burt með
ykkur“. Maður hennar, sem var
orðinn vanur þessu allt frá árinu
1903 var venjulega sofandi eða ljest
vera sofandi. En hvernig sem á-
statt var um hann, sinnti hann því
e'ngu, þó að hún ýtti við honum.
Og svo fór hún fram úr og dengdi
einum skó niður í forstofuna og
öðrum rjett á eftir. Stundum henti
hún öllum skónum, stundum ekki
nema nokkrum pörum.
En nú er jeg kominn nokkuð
langt frá efninu, því að jeg ætlaði
að skýra frá því, þegar rúmið brotn
aði undan pabba, Um miðnætti vor-
um við öll háttuð. Það er nauðsyn-
legt að skýra frá herbergjaskipun-
inni og telja þá, sem í hverju her-
bergi sváfu. 1 herbergi beint fvrir
neðan þakherbergið, sem pabbi svaf